ΤΡΑΠΕΖΑ ΝΟΜΙΚΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ «ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ»

ΤρΔΕφ(Ακ)Αθ 1685/2024

Αναδασώσεις - Προϋποθέσεις κηρύξεως αναδασώσεως - Κτήμα Βεΐκου -.

Προϋποθέσεις για τη θεμελίωση υποχρέωσης της Διοικήσεως να ερευνήσει εξ αρχής και να επανεκτιμήσει εάν συνέτρεχαν οι νόμιμες προϋποθέσεις κηρύξεως εκτάσεως ως αναδασωτέας. Δεκτή η αίτηση ακυρώσεως.

Αριθμός απόφασης: 1685/2024

ΤΟ

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

Τμήμα Α΄

ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΑΚΥΡΩΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ

Με μέλη τις: Ιουλία Γεωργούλια, Προεδρεύουσα δυνάμει της υπ’ αριθ. 4/2024 πράξης του Προέδρου του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, Μαρία Ποταμίτη και Λήδα-Κωνσταντίνα Κρεμούτη, Εφέτες Διοικητικών Δικαστηρίων,

συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 8 Απριλίου 2024, με γραμματέα την Καλλιόπη Κοκκίνη, δικαστική υπάλληλο, για να δικάσει την από 24.8.2022 (αριθμός εισαγωγής στο Συμβούλιο της Επικρατείας 1816/24.8.2022 και αριθμός καταχώρισης κατόπιν περιέλευσης στο Δικαστήριο τούτο ΑΚ ./10.1.2024) αίτηση ακύρωσης,

τ ο υ ., κατοίκου Γαλατσίου Αττικής (οδός .), ο οποίος παραστάθηκε, δια του δικηγόρου Αποστόλου Παπακωνσταντίνου, που κατέθεσε δήλωση παράστασης του άρθρου 33 παρ. 6 του Π.Δ. 18/1989, και τον οποίο έχει διορίσει με συμβολαιογραφικό πληρεξούσιο,

κ α τ ά των: 1) Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, και 2) Συντονιστή Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής, οι οποίοι παραστάθηκαν δια της Παρέδρου του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, Διονυσίας Νταϊφώτη.

Η πληρεξούσια των καθών δήλωσε, σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ. 2 του άρθρου 33 του Π.Δ. 18/1989, που προστέθηκε με την παρ. 2 του άρθρου 32 του Ν. 3772/2009 (ΦΕΚ 112 Α’) και όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή της με την παρ. 4 του άρθρου 6 του Ν. 3900/2010 (ΦΕΚ 213 Α’), ότι δεν θα προβεί σε προφορική ανάπτυξη της υπόθεσης.

Κατόπιν τούτου, η υπόθεση συζητήθηκε χωρίς την ανάγνωση της έκθεσης από την εισηγήτρια Λήδα-Κωνσταντίνα Κρεμούτη.

Μετά τη συνεδρίαση, το Δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη, και αφού

μ ε λ έ τ η σ ε τη δικογραφία και τις σχετικές διατάξεις,

α π ο φ α σ ί ζ ε ι τα εξής:

1. Επειδή, για την άσκηση της υπό κρίση αίτησης καταβλήθηκε το νόμιμο παράβολο, ποσού 150 ευρώ (σχετ. το με κωδικό πληρωμής ./2022 e-παράβολο).

2. Επειδή, με την κρινόμενη αίτηση, η οποία φέρεται προς συζήτηση στο Δικαστήριο τούτο μετά την έκδοση της 126/2023 παραπεμπτικής απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας (Τμήμα Ε’ σε Συμβούλιο), ζητείται η ακύρωση της άρνησης της Διοίκησης, τεκμαιρόμενης από την άπρακτη πάροδο της σχετικής τρίμηνης προθεσμίας, να αποφανθεί επί 1) της ./20.5.2022 αίτησής του αιτούντος προς τον Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας και 2) της ./20.5.2022 όμοιας αίτησής του προς τον Συντονιστή Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής. Με αμφότερες τις ως άνω αιτήσεις ο αιτών ζήτησε την ανάκληση-επανεξέταση των προϋποθέσεων έκδοσης α/ της ./6.9.1994 απόφασης του Νομάρχη Αττικής περί κήρυξης αναδάσωσης έκτασης 284 στρεμμάτων στη θέση «Ομορφοκκλησία» του Δήμου Νέας Ιωνίας Αττικής (ΦΕΚ 954 Δ’), και β/ της 108424/1934 απόφασης του Υπουργού Γεωργίας «περί κηρύξεως ως αναδασωτέας της περιοχής του λεκανοπεδίου Αττικής» (ΦΕΚ 133 Β’), ως προς τις φερόμενες ιδιοκτησίες του.

3. Επειδή, στην προκείμενη περίπτωση, από τα στοιχεία του φακέλου, προκύπτουν τα εξής: Με την 108424/13.9.1934 απόφαση του Υπουργού Γεωργίας (ΦΕΚ 133 Β’) κηρύχθηκε αναδασωτέα γενικά όλη η περιοχή του λεκανοπεδίου Αττικής, η οποία οριοθετήθηκε μόνο κατά τα εξωτερικά όριά της, άνευ διαγράμματος (ΣτΕ 2208/2011 σκ. 8). Η απόφαση ορίζει ότι εξαιρούνται της αναδάσωσης α) χώροι που περιλαμβάνονται εντός εγκεκριμένων σχεδίων πόλων και οικισμών, β) όλες οι γεωργικώς και δενδροκομικώς καλλιεργούμενες εκτάσεις, οι αγροικίες και οι βιομηχανικές και λοιπές εγκαταστάσεις και γ) «εκτάσεις ανήκουσαι εις ιδιώτας γυμναί ή υπό φρυγάνων καλυπτόμεναι σχεδόν επίπεδοι ή με κλίσιν μέχρι 40%». Στην περιφέρεια των Δήμων Γαλατσίου και Νέας Ιωνίας Αττικής υπάγεται έκταση συνολικού εμβαδού 4.500 στρεμμάτων, που είναι γνωστή ως «Κτήμα Βεΐκου» ή «Κτήμα Ομορφοκκλησίας» και εκτείνεται μεταξύ της κορυφογραμμής των Τουρκοβουνίων, του σχεδίου πόλης του Γαλατσίου, της συνοικίας Κυπριάδου, της οδού Ηρακλείου, της Ριζούπολης, του Περισσού, της Νέας Ιωνίας και του ρέματος «Καλογρέζα». Το «Κτήμα Βεΐκου» εμπίπτει εντός έκτασης που κηρύχθηκε αναδασωτέα με την 108424/13.9.1934 απόφαση του Υπουργού Γεωργίας. Ακολούθως με την 3015/6.9.1994 απόφαση του Νομάρχη Ανατολικής Αττικής (ΦΕΚ 954 Δ’) κηρύχθηκε αναδασωτέα έκταση 284 στρεμμάτων, που βρίσκεται στη θέση «Ομορφοκκλησία» και ανήκει στην περιφέρεια του Δήμου Νέα Ιωνίας του Νομού Αττικής. Το μεγαλύτερο μέρος της έκτασης αυτής είναι δασικό και δύο μικρά τμήματα υπό στοιχεία Δ-Ε-Λ-Μ-Δ και Κ-Κ΄-Λ΄-Κ είναι μη δασικά (άλλης μορφής) και κηρύχθηκαν αναδασωτέα «για λόγους υγιεινής, εξωραϊσμού του τοπίου και ενοποιήσεώς» τους με την υπόλοιπη δασική έκταση. Τέλος, με την 1147/10.10.1994 απόφαση του Νομάρχη Ανατολικής Αττικής (ΦΕΚ 1110 Δ’) κηρύχθηκε αναδασωτέα έκταση 935,483 στρεμμάτων, που βρίσκεται στη θέση «Ομορφοκκλησία» και ανήκει στην περιφέρεια του Δήμου Γαλατσίου του Νομού Αττικής. Κατά των ως άνω νομαρχιακών αποφάσεων ασκήθηκαν αιτήσεις ακύρωσης από φερόμενους ιδιοκτήτες ακινήτων κείμενων εντός του «Κτήματος Βεΐκου». Με τις 1968/2000, 1969/2000 (που αφορούν την 3015/1994 απόφαση του Νομάρχη) και 1970/2000 (που αφορά την 1147/1994 απόφαση του Νομάρχη) αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας οι αιτήσεις ακύρωσης απορρίφθηκαν ως απαράδεκτες. Συγκεκριμένα, κρίθηκε ότι η 108424/1934 απόφαση του Υπουργού Γεωργίας (ΦΕΚ 133 Β’), με την οποία είχε κηρυχθεί αναδασωτέα ευρύτερη περιοχή του Λεκανοπεδίου Αττικής, που περιελάμβανε και τις προαναφερθείσες εκτάσεις των 284 και 935,483 στρεμμάτων αντίστοιχα, εξακολουθεί να ισχύει, και, συνεπώς, οι ως άνω νομαρχιακές αποφάσεις απλώς επανέλαβαν την επιταγή αναδάσωσης, δεν έχουν εκτελεστό χαρακτήρα και είναι απλώς επιβεβαιωτικές της ως άνω υπουργικής απόφασης. Επιπλέον, με την ως άνω 1969/2000 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας διευκρινίστηκε, ότι, για τα δύο μη δασικά τμήματα (υπό στοιχεία Δ-Ε-Λ-Μ-Δ και Κ-Κ΄-Λ΄-Κ αντίστοιχα), τα οποία κηρύχθηκαν αναδασωτέα «για λόγους υγιεινής, εξωραϊσμού του τοπίου και ενοποιήσεώς» με την (υπόλοιπη) δασική έκταση, η 3015/1994 νομαρχιακή απόφαση έχει εκτελεστό χαρακτήρα. Όμως, ύστερα από προσφυγές ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Ε.Δ.Δ.Α.) εκ μέρους φερόμενων ιδιοκτητών με τις από 8.10.2003 (Παπασταύρου και λοιποί κατά Ελλάδας, αριθμ. 46372/1999) και από 10.7.2004 (Κατσούλης κ.λπ. κατά Ελλάδας, αριθμ. 66742/2001) αποφάσεις του Ε.Δ.Δ.Α., κρίθηκε ότι από την προαναφερθείσα πορεία μίας τόσο περίπλοκης υπόθεσης παραβιάστηκε το άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Ε.Σ.Δ.Α.) και ότι η Διοίκηση έπρεπε να κρίνει εκ νέου ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις έκδοσης των ως άνω νομαρχιακών αποφάσεων ως προς τις εκτάσεις των προσώπων που προσέφυγαν. Κατόπιν τούτων, φερόμενοι ιδιοκτήτες εκτάσεων του «Κτήματος Βεΐκου» υπέβαλαν στον Γενικό Γραμματέα της Περιφέρειας Αττικής αιτήσεις, με τις οποίες, αφού παρέθεσαν αναλυτική περιγραφή με αναφορά σε τοπογραφικά διαγράμματα των ακινήτων (που ισχυρίζονταν ότι τους ανήκαν), ζήτησαν την ανάκληση-επανεξέταση των προϋποθέσεων έκδοσης των δύο ως άνω αποφάσεων του Νομάρχη Ανατολικής Αττικής περί κήρυξης αναδασωτέων εκτάσεων, ως προς τις φερόμενες ιδιοκτησίες τους. Οι αιτήσεις αυτές απερρίφθησαν σιωπηρώς. Κατά των ως άνω σιωπηρών απορρίψεων οι ενδιαφερόμενοι άσκησαν αιτήσεις ακύρωσης ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας. Με τις 4643/2011 (για την 1147/10.10.1994) και 4644/2011 (για την 3015/6.9.1994) αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας οι ως άνω αιτήσεις ακύρωσης έγιναν δεκτές και ακυρώθηκαν οι σχετικές παραλείψεις της Διοίκησης να εξετάσει εκ νέου, εάν συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις έκδοσης των ως άνω νομαρχιακών αποφάσεων ως προς τις φερόμενες ιδιοκτησίες τους, οι υποθέσεις δε αναπέμφθηκαν στη Διοίκηση για να προβεί στη σχετική κρίση. Το αυτό περιεχόμενο έχει και η 2528/2020 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας επί αντίστοιχης αίτησης ακύρωσης φερόμενων ιδιοκτητών εκτάσεων του «Κτήματος Βεΐκου», τα ακίνητα των οποίων εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της 1147/1994 νομαρχιακής απόφασης. Στην κρινόμενη περίπτωση, ο αιτών ισχυρίζεται, ότι είναι συγκύριος κατά ποσοστό 3/8 εξ αδιαιρέτου δύο αγροτεμαχίων εκτός σχεδίου κειμένων στη θέση «Ομορφοκκλησία» του Δήμου Νέας Ιωνίας Αττικής, ήτοι ενός αγροτεμαχίου με ΚΑΕΚ ., εμβαδού 47,502 στρεμ., και ενός αγροτεμαχίου με ΚΑΕΚ ., εμβαδού 19,471 στρεμ., τα οποία αμφότερα περιλαμβάνονται στην έκταση, εμβαδού 284 στρεμμάτων, που κηρύχθηκε αναδασωτέα με την 3015/1994 απόφαση του Νομάρχη Ανατολικής Αττικής (ΦΕΚ 954 Δ’), και, όπως προελέχθη, περιλαμβάνονται στην ευρύτερη έκταση του Λεκανοπεδίου Αττικής, που κηρύχθηκε αναδασωτέα με την 108424/1934 απόφαση του Υπουργού Γεωργίας (ΦΕΚ 133 Β’). Με την ./20.5.2022 αίτησή του προς του Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας και με την 65867/20.5.2022 όμοια αίτησή του προς τον Συντονιστή Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής, ο αιτών ζήτησε την ανάκληση-επανεξέταση των προϋποθέσεων έκδοσης 1) της 3015/1994 απόφασης του Νομάρχη Αττικής περί κήρυξης αναδάσωσης έκτασης 284 στρεμμάτων στη θέση «Ομορφοκκλησία» του Δήμου Νέας Ιωνίας Αττικής (ΦΕΚ 954 Δ’), και 2) της 108424/1934 απόφασης του Υπουργού Γεωργίας «περί κηρύξεως ως αναδασωτέας της περιοχής του λεκανοπεδίου Αττικής» (ΦΕΚ 133 Β’), ως προς τις φερόμενες ιδιοκτησίες του. Οι αιτήσεις αυτές απερρίφθησαν σιωπηρώς. Με τις αιτήσεις του, ο αιτών ισχυρίστηκε, ότι η 3015/1994 νομαρχιακή απόφαση αναδάσωσης βασίζεται ομοίως στην απόφαση του Υπουργού Γεωργίας του 1934 και ότι σε συμμόρφωση στις προαναφερθείσες αποφάσεις του ΕΔΔΑ η Διοίκηση οφείλει να επανεξετάσει εξ αρχής τις προϋποθέσεις έκδοσης αμφότερων των αποφάσεων αναδάσωσης σε σχέση με τις φερόμενες ιδιοκτησίες του και να διαπιστώσει, εάν συντρέχουν οι προϋποθέσεις έκδοσής τους, ήτοι εάν οι ιδιοκτησίες, που φέρονται ότι του ανήκουν, είχαν δασικό χαρακτήρα, σε περίπτωση δε αρνητικής απάντησης, να τις ανακαλέσει, κατ’ άρθρα 4 (διεκπεραίωση υποθέσεων από τη Διοίκηση) και 17 (αιτιολογία διοικητικών πράξεων) του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας (Ν. 2690/1999, ΦΕΚ 45 Α’). Ο αιτών υπέβαλε σχετικώς βεβαιώσεις περί τελικών στοιχείων Κτηματογράφησης του Εθνικού Κτηματολογίου, τοπογραφικό διάγραμμα του οικείου αποσπάσματος του Εθνικού Κτηματολογίου με τις αναλυτικές συντεταγμένες των κορυφών των γεωτεμαχίων και την ./2004 πράξη αποδοχής κληρονομίας της συμβολαιογράφου Αθηνών .. Οι αιτήσεις αυτές απερρίφθησαν σιωπηρώς.

4. Επειδή, με την κρινόμενη αίτηση ακύρωσης, ο αιτών ισχυρίζεται ότι οι φερόμενες ιδιοκτησίες του δεν περιλαμβάνονται κατ’ αρχήν στην απόφαση αναδάσωσης του Υπουργού Γεωργίας του 1934 διότι 1) ήταν ανέκαθεν ιδιωτικές (ΑΠ 1591/2021, 2088/2014, 1420/2014, 1355/2014, 52/2014, κ.λπ.), 2) ουδέποτε περιελάμβαναν δασική βλάστηση, και 3) η κλίση του εδάφους τους δεν υπερβαίνει το 10%, όπως προκύπτει από τεχνικές μελέτες και σωρεία δικαστικών αποφάσεων, που έχουν κρίνει αυτά τα θέματα παρεμπιπτόντως. Σε κάθε δε περίπτωση, ισχυρίζεται ότι κακώς ελήφθη υπόψη, για την κήρυξή των επίμαχων ιδιοκτησιών του ως αναδασωτέων, η απόφαση του Υπουργού Γεωργίας του 1934, η οποία αφενός έχει γενικό και αόριστο χαρακτήρα και αφετέρου είναι ανεπίκαιρη λόγω της παλαιότητάς της. Κατόπιν τούτων, υποστηρίζει ότι η 3015/1994 νομαρχιακή απόφαση αναδάσωσης, η οποία βασίστηκε στην απόφαση του Υπουργού Γεωργίας του 1934, είναι μη νόμιμη κατά το μέρος που αφορά τις φερόμενες ιδιοκτησίες του. Επίσης, ο αιτών ισχυρίζεται ότι ουδείς λόγος υφίσταται, που να δικαιολογεί διαφοροποιημένη αντιμετώπιση της 3015/1994 νομαρχιακής απόφασης αναδάσωσης, που τον αφορά, σε σχέση με την 1147/1994 νομαρχιακή απόφαση αναδάσωσης (για την οποία, όπως προελέχθη, έχουν εκδοθεί οι 2528/2020 και 4643/2011 αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας). Κατόπιν τούτων, μετά την έκδοση των αποφάσεων του ΕΔΔΑ και σύμφωνα με όσα προεκτέθηκαν, ο αιτών ισχυρίζεται ότι η προσβαλλόμενη τεκμαιρόμενη άρνηση είναι ακυρωτέα, διότι η Διοίκηση όφειλε να ερευνήσει εξ αρχής τη συνδρομή των προϋποθέσεων έκδοσης της 3015/1994 νομαρχιακής απόφασης αναδάσωσης ως προς τις ιδιοκτησίες του (ΣτΕ 713/2014, 4643-4644/2011) και να αποφανθεί αιτιολογημένα επί της αίτησής του, κατά το γενικό κανόνα που καθιερώνουν, άλλωστε, οι διατάξεις των άρθρων 4 και 17 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας (Ν. 2690/1999, ΦΕΚ 45 Α’), σε σχέση με το κρίσιμο ζήτημα αν οι φερόμενες ιδιοκτησίες του είχαν ή όχι δασικό χαρακτήρα πριν από την έκδοση της νομαρχιακής αυτής απόφασης. Αντιθέτως, το καθού με την ./20.3.2024 έκθεση απόψεων θεωρεί ότι η κρινόμενη αίτηση ακύρωσης πρέπει να απορριφθεί. Συγκεκριμένα, προβάλλει ότι ο δασικός χαρακτήρας της έκτασης προκύπτει από αεροφωτογραφίες του έτους 1929 και του 1938 και ότι μόνο ένα μικρό τμήμα του ΚΑΕΚ . δεν καλυπτόταν από δασική βλάστηση (διότι εμπίπτει στο τμήμα υπό στοιχεία Κ-Κ΄-Λ΄-Κ,) αλλά κηρύχθηκε αναδασωτέο για λόγους «υγιεινής και εξωραϊσμού του τοπίου» το 1994, και, ότι, συνεπώς, δεν συντρέχουν λόγοι παραδρομής ή πλάνης όσον αφορά τον δασικό χαρακτήρα των φερόμενων ιδιοκτησιών του αιτούντος.

5. Επειδή, με τις αποφάσεις 4643, 4644/2011, 2208/2011 και 713/2014 του Συμβουλίου της Επικρατείας, που αφορούν την κήρυξη ως αναδασωτέας της έκτασης στην περιοχή «Ομορφοκκλησιά» των Δήμων Γαλατσίου και Νέας Ιωνίας, έγινε δεκτό, ενόψει της από 10.7.2003 απόφασης του Ε.Δ.Δ.Α. (Παπασταύρου και λοιποί κατά Ελλάδος), ότι η Διοίκηση οφείλει να προβεί σε επανεκτίμηση της κατάστασης, την οποία αποτυπώνει η αναδάσωση του έτους 1934, σε περίπτωση επιβολής μέτρου (μεταγενέστερης αναδάσωσης) που επηρεάζει τη νομική θέση ορισμένου αριθμού προσώπων, που ισχυρίζονται ότι έχουν ιδιοκτησία στην περιοχή που αφορά η αναδάσωση του έτους 1934.

6. Επειδή, υπό την ανωτέρω πλοκή της ένδικης διαφοράς, η Διοίκηση όφειλε να ερευνήσει εξ υπαρχής εάν συνέτρεχαν, ως προς τις εκτάσεις των οποίων φέρεται ότι είναι κύριος ο αιτών, οι προϋποθέσεις έκδοσης τόσο της 108424/1934 απόφασης του Υπουργού Γεωργίας (πρβλ. ΣτΕ 713/2014) όσο και της 3015/6.9.1994 νομαρχιακής απόφασης (πρβλ. ΣτΕ 713/2014, 4643-4644/2011) και να αποφανθεί αιτιολογημένα επί των σιωπηρώς απορριφθεισών αιτήσεων του αιτούντος, κατά το γενικό κανόνα που καθιερώνουν, άλλωστε, οι διατάξεις των άρθρων 4 και 17 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας (Ν. 2690/1999, ΦΕΚ 45 Α’), σε σχέση με το κρίσιμο ζήτημα, αν οι επίμαχες εκτάσεις είχαν ή όχι δασικό χαρακτήρα πριν από την έκδοση τόσο της απόφασης του Υπουργού Γεωργίας όσο και της απόφασης του Νομάρχη. Και ναι μεν, η Διοίκηση επιχειρεί να αιτιολογήσει, το πρώτον με τις απόψεις της ενώπιον του Δικαστηρίου, την προσβαλλόμενη άρνησή της, υποστηρίζοντας ότι το επίμαχο αίτημα ήταν απορριπτέο λόγω του δασικού χαρακτήρα του μεγαλύτερου μέρους της ένδικης έκτασης και λόγω υγιεινής και εξωραϊσμού του υπόλοιπου (μικρού) μέρους της έκτασης αυτής, όμως, η ελλείπουσα αιτιολογία απόρριψης του οικείου αιτήματος δεν μπορεί να αναπληρωθεί παραδεκτώς με το έγγραφο των απόψεων της Διοίκησης προς το Δικαστήριο (πρβλ. ΣτΕ 2528/2020). Η Διοίκηση όφειλε, όπως προεκτέθηκε, να προβεί στην αιτηθείσα επανεκτίμηση της κατάστασης στην περιοχή, είτε ενιαίως είτε κατά τμήματα, ως προς το δασικό ή μη χαρακτήρα της πριν από την έκδοση της προαναφερόμενης υπουργικής απόφασης του 1934 και της νομαρχιακής απόφασης του 1994 (πρβλ. ΣτΕ 2528/2020). Για το λόγο αυτόν, που προβάλλεται βασίμως, πρέπει να γίνει δεκτή η κρινόμενη αίτηση, να ακυρωθεί η σιωπηρή απόρριψη του αιτήματος του αιτούντος για ανάκληση-επανεξέταση των προϋποθέσεων έκδοσης τόσο 108424/1934 απόφασης του Υπουργού Γεωργίας όσο και της 3015/6.9.1994 απόφασης του νομάρχη, στο μέτρο που τον αφορά, και να αναπεμφθεί η υπόθεση στη Διοίκηση, προκειμένου να κριθεί με νόμιμη και επαρκή αιτιολογία το εν λόγω αίτημα.

7. Επειδή, κατόπιν τούτων, πρέπει να διαταχθεί η απόδοση στον αιτούντα του καταβληθέντος παραβόλου, να επιβληθεί δε στο Ελληνικό Δημόσιο η δικαστική δαπάνη του αιτούντος, ποσού 235 ευρώ.

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

Δέχεται την αίτηση.

Ακυρώνει τη σιωπηρή άρνηση της Διοίκησης να αποφανθεί επί 1) της ./20.5.2022 αίτησής του αιτούντος προς τον Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας και 2) της ./20.5.2022 όμοιας αίτησής του προς τον Συντονιστή Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής, και αναπέμπει την υπόθεση στη Διοίκηση, κατά το σκεπτικό.

Διατάσσει την απόδοση του παραβόλου.

Επιβάλλει σε βάρος του Δημοσίου τη δικαστική δαπάνη του αιτούντος, η οποία ανέρχεται στο ποσό των διακοσίων τριάντα πέντε (235) ευρώ.

Η διάσκεψη του Δικαστηρίου έγινε στην Αθήνα στις 28 Ιουνίου 2024 και η απόφαση δημοσιεύθηκε στην ίδια πόλη, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου στις 24 Ιουλίου 2024 με τη συμμετοχή της γραμματέως Κωνσταντίνας Ράπτη.

Η ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΙΟΥΛΙΑ ΓΕΩΡΓΟΥΛΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΡΑΠΤΗ

Θεωρήθηκε στις ……………………..

Η ΕΙΣΗΓΗΤΡΙΑ

ΛΗΔΑ-ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΡΕΜΟΥΤΗ