ΤΡΑΠΕΖΑ ΝΟΜΙΚΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ «ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ»

ΜονΕφΑθ 3693/2023

Αποζημίωση και όχι συμψηφισμός Φ.Π.Α. τιμολογίων ως ζημία από αυτοκινητικό ατύχημα -.

Αποζημιώνεται και ο καταβληθείς Φ.Π.Α. των τιμολογίων μεταφοράς της ατομικής επιχείρησης του ζημιωθέντος από αυτοκινητικό ατύχημα και δεν υπόκειται σε συμψηφισμό το ποσό τούτο με τον καταβληθέντα Φ.Π.Α. των τιμολογίων αγοράς αγαθών της επιχείρησής του από τρίτους και επομένως αυτός δικαιούται να απαιτήσει την παραπάνω ζημία συμπεριλαμβανομένου του καταβληθέντος ΦΠΑ. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο εσφαλμένα συμψήφισε τα ανωτέρω ποσά ΦΠΑ επί των δαπανών μεταφοράς του φορτηγού και μίσθωσης φορτηγών για τις ανάγκες μεταφοράς των συγκεκριμένων ειδών, με τις αντίστοιχες φορολογικές του υποχρεώσεις προς το Δημόσιο, κατ' άρθρο 30 ν. 2859/2000, κάνοντας δεκτή σχετική ένσταση της εναγομένης περί συμψηφισμού κέρδους και ζημίας, ως προς το αιτούμενο από τον ενάγοντα -εκκαλούντα ποσό ΦΠΑ. Λεκτέον ότι η ένσταση είναι απορριπτέα ως μη νόμιμη, γιατί δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις έκπτωσης των άρθρων 30 και 32 του ν. 2859/2000. Ειδικότερα, σύμφωνα με τις διατάξεις αυτές, για να ασκηθεί το δικαίωμα έκπτωσης του φόρου από τον υποκείμενο φόρο, απαιτείται επαχθής αιτία συναλλαγής, και δη σύμβαση από τη συνήθη επαγγελματική δραστηριότητα του υποκειμένου στο φόρο και εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις της ισχύουσας φορολογικής νομοθεσίας, και όχι να υφίσταται αδικοπραξία, όπως στην προκειμένη περίπτωση, που τα ποσά της δαπάνης μεταφοράς (για το βλαβέν φορτηγό) και της μίσθωσης αυτοκινήτων για τη μεταφορά των σχετικών ειδών, που κατέβαλε ο ενάγων-εκκαλών, συνιστούν ζημία αυτού από αδικοπραξία. Επιπροσθέτως, σε περίπτωση μη επιδίκασης του ΦΠΑ για την άνω αιτία, η θέση του υπόχρεου προς αποζημίωση θα καθίστατο ευνοϊκότερη και τούτο θα ερχόταν σε αντίθεση προς την αρχή της πλήρους αποζημιώσεως του ζημιωθέντος από αδικοπραξία δυνάμει των διατάξεων των άρθρων 297, 298 και 914 ΑΚ. Επομένως ο δεύτερος λόγος εφέσεως, με τον οποίο ο εκκαλών παραπονείται σχετικά, πρέπει να γίνει δεκτός ως βάσιμος.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ 3693/2023

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

ΤΜΗΜΑ: 11ο

Αποτελούμενο από τη Δικαστή Μαρία -Γεωργία Τσάμη, Εφέτη, που όρισε το Τριμελές Συμβούλιο Διοικήσεως του Εφετείου Αθηνών και από τη Γραμματέα Νίκη Σανιδά.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του στις 12 Ιανουαρίου 2023 για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

ΤΟΥ ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ: .. κατοίκου Πρεβέζης, οδός .... ΑΦΜ .... της Δ.Ο.Υ. ΠΡΕΒΕΖΗΣ, ο οποίος μαζί με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του, Βασίλειο Γεωργίου, με ΑΦΜ .., δεν παραστάθηκαν στο ακροατήριο, αλλά ο τελευταίος εξ αυτών, προκατέθεσε τις έγγραφες προτάσεις του εντολέως του με την από 10-1-2023 δήλωσή του κατά τα άρθρα 524 παρ.1 και 242 παρ.2 του ΚΠολΔ και το υπ' αρ. No: Π. γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών και ενσήμων του ΔΣ ΑΘΗΝΩΝ.

ΤΗΣ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ: Ανώνυμης Ασφαλιστικής Εταιρίας με την επωνυμία «GROUPAMA ΦΟΙΝΙΞ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ», που εδρεύει στη Ν. Σμύρνη Αττικής, Λ. Συγγρού αρ. 213-215 και εκπροσωπείται νόμιμα, (ΑΦΜ ., Δ.Ο.Υ. ΦΑΕ ΠΕΙΡΑΙΩΣ), η οποία μαζί με τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Παναγιώτη Πετρόπουλο, με ΑΦΜ ., δεν παραστάθηκαν στο ακροατήριο, αλλά ο τελευταίος εξ αυτών, προκατέθεσε τις έγγραφες προτάσεις της εντολέως του, με την από 11-1-2023 δήλωσή του κατά τα άρθρα 524 παρ.1 και 242 παρ.2 του ΚΠολΔ και το υπ' αρ. No: Π. γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών και ενσήμων του ΔΣ ΑΘΗΝΩΝ.

Ο ενάγων και ήδη εκκαλών, με την από 21-2-2022 αγωγή του προς το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, που έχει κατατεθεί με αριθμό ./2022, ζήτησε να γίνουν δεκτά τα όσα αναφέρονται σ' αυτήν.

Το Δικαστήριο εκείνο, εξέδωσε την υπ' αριθμ. 1088/2022 οριστική του απόφαση, με την οποία δέχθηκε εν μέρει την αγωγή.

Την απόφαση αυτή, προσέβαλε ο εκκαλών με την από 29-9-2022 έφεση του προς το Δικαστήριο τούτο, που έχει κατατεθεί με αριθμό ./2022.

Ήδη η υπόθεση εκφωνήθηκε στη σειρά του πινακίου και συζητήθηκε.

Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων κατέθεσαν εμπρόθεσμα τις προτάσεις τους και παραστάθηκαν στο ακροατήριο με δηλώσεις τους κατά τα άρθρα 524 παρ.1 και 242 παρ. 2 του ΚΠολΔ.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

I. Εισάγεται προς συζήτηση η από 29.9.2022 (αριθμ.κατ. ./2022) έφεση του ενάγοντος Κωνσταντίνου Γκούμα, ηττηθέντος εν μέρει πρωτοδίκως, ήδη εκκαλούντος, κατά της με αριθμό 1088/2022 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών για ζημίες από αυτοκίνητα (άρθρ. 614 παρ.1 και 6 σε συνδ. με 591 ΚΠολΔ) επί της από 21.2.2022 αγωγής του κατά της ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία «GROUPAMA ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΕ», ήδη εφεσίβλητης. Η υπό κρίση έφεση για την εκδίκαση της οποίας είναι καθ' ύλην αρμόδιο το Δικαστήριο τούτο, κατ' άρθρο 19 ΚΠολΔ και για την οποία κατατέθηκε από τον εκκαλούντα το κατ' άρθρο 495 παρ. 3, του ίδιου κώδικα, παράβολο, ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα εντός της από το άρθρο 518 παρ. 2 ΚΠολΔ προθεσμίας, δεδομένου ότι δεν προέκυψε ούτε άλλωστε επικαλούνται οι διάδικοι επίδοση της εκκαλουμένης. Πρέπει, επομένως, να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω, κατά την ίδια διαδικασία (άρθρ. 591 παρ. 7 ΚΠολΔ) ως προς το παραδεκτό και τη βασιμότητα των λόγων της.

Ο ενάγων με την αγωγή του εκθέτει ότι από υπαιτιότητα της ., οδηγού του αναφερομένου σ' αυτή οχήματος, ασφαλισμένου για την αστική της ευθύνη εκ της κυκλοφορίας του έναντι τρίτων στην εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία, έλαβε χώρα αυτοκινητικό ατύχημα, κατά τις ειδικότερα περιγραφόμενες συνθήκες με αποτέλεσμα να προκληθούν οι αναφερόμενες αναλυτικά ζημίες στο φορτηγό όχημά του και τα μεταφερόμενα με αυτό εμπορεύματα και να υποστεί περιουσιακή ζημία και ηθική βλάβη. Ενόψει τούτων, μετά από παραδεκτό περιορισμό, κατά ένα μέρος, του αιτήματος του, ζητεί να υποχρεωθεί η εναγομένη να του καταβάλει το ποσό των 196.190,54 ευρώ και να αναγνωριστεί η υποχρέωσή της να του καταβάλει το ποσό των 18.000 ευρώ, νομιμοτόκως. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλουμένη απόφαση του δέχθηκε εν μέρει την αγωγή και υποχρέωσε την εναγομένη να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των 41.845,12 ευρώ, με το νόμιμο τόκο υπερημερίας από την επίδοση της αγωγής μέχρι εξοφλήσεως. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται ο εκκαλών με την κρινόμενη έφεσή του για εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητεί να μεταρρυθμιστεί η εκκαλουμένη και να γίνει καθ' ολοκληρίαν δεκτή η αγωγή του.

Από την ανωμοτί εξέταση του ενάγοντος στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, η οποία περιέχεται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδριάσεώς του, την με αρ. ./9.5.2022 ένορκη βεβαίωση, ενώπιον της συμβολαιογράφου Πρέβεζας ., του μάρτυρα του ενάγοντος ., μετά από νομότυπη και εμπρόθεσμη κλήτευση της εναγομένης, και από όλα τα έγγραφα που οι διάδικοι προσκομίζουν και επικαλούνται είτε προς αυτοτελή αποδεικτικά μέσα είτε προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, μεταξύ των οποίων τα έγγραφα της σχηματισθείσας ποινικής δικογραφίας, τις φωτογραφίες η γνησιότητα των οποίων δεν αμφισβητείται, και τέλος από τα διδάγματα της κοινής πείρας, τα οποία λαμβάνονται υπόψη αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο (άρθ. 336 παρ. 4 ΚΠολΔ) αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Κατά το επίμαχο ατύχημα, το οποίο συνέβη στην Εγνατία οδό ., στην 268,5 χ/θ, στις 22.7.2021 και περί ώρα 19:45, το με στοιχεία κυκλοφορίας ΝΑΙ . ΙΧΕ αυτοκίνητο που οδηγούσε η . και το οποίο ήταν ασφαλισμένο για την εκ της κυκλοφορίας του αστική ευθύνη έναντι τρίτων στην εναγομένη και ήδη εφεσίβλητη ασφαλιστική εταιρία, συγκρούσθηκε με το με στοιχεία ΠΚΖ . ΙΧΦ αυτοκίνητο, που οδηγούσε ο ενάγων ιδιοκτησίας του, με αποτέλεσμα το όχημα του τελευταίου και τα εμπορεύματα που μετέφερε με αυτό να υποστούν εκτεταμένες υλικές ζημίες. Για το τροχαίο αυτό ατύχημα κρίθηκε αποκλειστικά υπαίτια, με την εκκαλουμένη απόφαση, η οποία δεν προσβάλλεται ως προς το εν λόγω κεφάλαιό της με σχετικό λόγο έφεσης, ότι είναι η οδηγός του ασφαλισμένου στην εναγομένη - εφεσίβλητη ασφαλιστική εταιρεία ΙΧΕ αυτοκινήτου. Το εν λόγω κεφάλαιο περί της υπαιτιότητας επομένως δεν μεταβιβάστηκε στο παρόν δευτεροβάθμιο Δικαστήριο (άρθρ. 522 ΚΠολΔ). Συνεπεία του παραπάνω ατυχήματος προκλήθηκαν υλικές ζημίες, φθορές και βλάβες, στο φορτηγό όχημα του ενάγοντος με αποτέλεσμα την ολοκληρωτική καταστροφή του, λόγω της ασύμφορης οικονομικά επισκευής του, καταστράφηκαν δε και τα μεταφερόμενα εμπορεύματα της επιχείρησης επιπλοποιίας του ενάγοντος, αξίας 14.700 και 19.285,27 ευρώ αντίστοιχα, όπως έγινε δεκτό με την εκκαλουμένη απόφαση, η οποία ως προς τα κεφάλαια αυτά δεν βάλλεται με λόγο έφεσης. Εξάλλου ο ενάγων για την μεταφορά του φορτηγού με γερανοφόρο όχημα από τον τόπο του ατυχήματος στην έδρα της επιχείρησης του, στην Πρέβεζα, κατέβαλε το ποσό των 1.364,00 ευρώ στην μεταφορική εταιρία «Γερανοί Νάουσας Μ.Ε.Π.Ε.», συμπεριλαμβανομένου του φόρου προστιθέμενης αξίας. Επιπλέον ο ενάγων, που διατηρούσε επιχείρηση επιπλοποιίας επί της οδού . στην Πρέβεζα, με το διακριτικό τίτλο «ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗ ΕΠΙΠΛΟΠΟΙΙΑ .», χρησιμοποιούσε το ως άνω φορτηγό για τις καθημερινές μεταφορές και παραδόσεις των επίπλων. Προκειμένου δε να συνεχίσει απρόσκοπτα η λειτουργία της επιχείρησής του και για το διάστημα μετά το ατύχημα προέβη στην μίσθωση των αναγκαίων μεταφορικών μέσων για τη μεταφορά των ειδών ξυλουργικής και επιπλοποιίας, δαπανώντας συνολικά το ποσό των 7.762,22 ευρώ, συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ όπως έγινε δεκτό με την εκκαλουμένη απόφαση, η οποία κατά τούτο δεν βάλλεται με λόγο έφεσης. Δικαιούται επομένως να απαιτήσει την παραπάνω ζημία συμπεριλαμβανομένου του καταβληθέντος ΦΠΑ. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο εσφαλμένα συμψήφισε τα ανωτέρω ποσά ΦΠΑ επί των δαπανών μεταφοράς του φορτηγού και μίσθωσης φορτηγών για τις ανάγκες μεταφοράς των συγκεκριμένων ειδών, με τις αντίστοιχες φορολογικές του υποχρεώσεις προς το Δημόσιο, κατ' άρθρο 30 ν. 2859/2000, κάνοντας δεκτή σχετική ένσταση της εναγομένης περί συμψηφισμού κέρδους και ζημίας, ως προς το αιτούμενο από τον ενάγοντα -εκκαλούντα ποσό ΦΠΑ. Λεκτέον ότι η ένσταση είναι απορριπτέα ως μη νόμιμη, γιατί δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις έκπτωσης των άρθρων 30 και 32 του ν. 2859/2000. Ειδικότερα, σύμφωνα με τις διατάξεις αυτές, για να ασκηθεί το δικαίωμα έκπτωσης του φόρου από τον υποκείμενο φόρο, απαιτείται επαχθής αιτία συναλλαγής, και δη σύμβαση από τη συνήθη επαγγελματική δραστηριότητα του υποκειμένου στο φόρο και εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις της ισχύουσας φορολογικής νομοθεσίας, και όχι να υφίσταται αδικοπραξία, όπως στην προκειμένη περίπτωση, που τα ποσά της δαπάνης μεταφοράς (για το βλαβέν φορτηγό) και της μίσθωσης αυτοκινήτων για τη μεταφορά των σχετικών ειδών, που κατέβαλε ο ενάγων-εκκαλών, συνιστούν ζημία αυτού από αδικοπραξία. Επιπροσθέτως, σε περίπτωση μη επιδίκασης του ΦΠΑ για την άνω αιτία, η θέση του υπόχρεου προς αποζημίωση θα καθίστατο ευνοϊκότερη και τούτο θα ερχόταν σε αντίθεση προς την αρχή της πλήρους αποζημιώσεως του ζημιωθέντος από αδικοπραξία δυνάμει των διατάξεων των άρθρων 297,298 και 914 ΑΚ (βλ. σχετ. Εφ. Αθ. 6771/2020, 2049/2019. 1654/2016 αδημ.). Επομένως ο δεύτερος λόγος εφέσεως, με τον οποίο ο εκκαλών παραπονείται σχετικά, πρέπει να γίνει δεκτός ως βάσιμος. Περαιτέρω όπως έγινε δεκτό με την εκκαλουμένη, η οποία κατά τούτο δεν βάλλεται με λόγο έφεσης, εξαιτίας της σύγκρουσης καταστράφηκαν τα μεταφερόμενα με το φορτηγό είδη και συγκεκριμένα δύο ψάθινες ομπρέλες, ενενήντα τέσσερις καρέκλες, δύο στρώματα ύπνου, πάγκοι κουζίνας, είκοσι τέσσερις πόρτες τύπου LAMINATE και δεκαοχτώ τύπου veneer, συνολικής αξίας 19.285,27 ευρώ. Ο ενάγων-εκκαλών ισχυρίζεται ότι τα ως άνω καταστραφέντα είδη προοριζόταν για πελάτες του και δη για την κατασκευή έργων που είχε διαδοχικά αναλάβει να εκτελέσει την καλοκαιρινή περίοδο του έτους 2021. Ειδικότερα ότι είχε καταρτίσει σύμβαση έργου με την επιχείρηση της ., που έχει έδρα στη Γερμανία, αντί αμοιβής 47.271,90 ευρώ, με την επιχείρηση του ., που έχει έδρα την Ανθούσα Πάργας, αντί αμοιβής 13.838,40 ευρώ, με την επιχείρηση . που έχει επίσης έδρα στη Γερμανία, αντί αμοιβής 30.566 ευρώ και με την επιχείρηση . με έδρα την . Λευκάδος, αντί αμοιβής 20.467,44 ευρώ, και ότι συνεπεία της καταστροφής των συγκεκριμένων ειδών, δεν προέβη στην εκτέλεση των εν λόγω έργων, με αποτέλεσμα να υποστεί αποθετική ζημία 112.143,74 ευρώ, ήτοι το σύνολο των ως άνω αμοιβών του. Από το σύνολο των στοιχείων δεν αποδεικνύεται πότε συνήφθησαν οι εν λόγω συμβάσεις, και πότε έπρεπε να παραδοθεί κάθε έργο, λαμβανομένου υπόψη ότι στην επιχείρηση του ενάγοντος απασχολούνταν τακτικά μόνο άλλα δύο άτομα, ήτοι ο πατέρας του και ο αδελφός του. Ενώ η καλοκαιρινή περίοδος του 2021, εντός της οποίας ισχυρίστηκε ότι δυνάμει των συμβάσεων έπρεπε να ολοκληρώσει την παράδοση και τις ξυλουργικές εργασίες, είχε παρέλθει κατά το μεγαλύτερο μέρος της κατά το χρόνο του ατυχήματος (22.7.2021). Ο ενάγων, δε, εξεταζόμενος στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο ανέφερε ότι το επόμενο του ατυχήματος δεκαήμερο θα ήταν έτοιμα προς παράδοση τα έπιπλα, επομένως εντός του Αυγούστου του 2021, ενώ δεν απάντησε πότε ακριβώς κάθε παραγγελία - έργο έπρεπε να παραδοθεί- ολοκληρωθεί, ώστε να κριθεί αν πράγματι η καθυστέρηση θα μπορούσε να οδηγήσει σε αδυναμία παράδοσης των εμπορευμάτων - ολοκλήρωσης των έργων και συνεπώς υπαναχώρησης των αντισυμβαλλόμενων μερών. Εξάλλου κατά τα εκτιθέμενα στην αγωγή τα κατεστραμμένα αντικείμενα αποτελούν ένα μικρό υποσύνολο από το σύνολο των αναλυτικά αναφερομένων αντικειμένων για την εκτέλεση των επικαλούμενων έργων, γεγονός που συνηγορεί ότι δεν θα μπορούσαν να εμποδίσουν την εκτέλεση του μεγαλυτέρου μέρους των επικαλούμενων έργων. Σημειώνεται δε ότι και στις προσκομιζόμενες και επικαλούμενες από 25.7.2021 βεβαίωση του ., 2.8.2021 βεβαίωση του ., 5.8.2021 βεβαίωση του . και από 9.8.2021 βεβαίωση της ., περί ακύρωσης της παραγγελίας τους, μνημονεύονται ως παραγγελθέντα προϊόντα διάφορα έπιπλα - ξυλουργικά είδη, ελάχιστα εκ των οποίων, σε κάθε παραγγελία, συμπίπτουν με τα καταστραφέντα αντικείμενα που μετέφερε το φορτηγό του ενάγοντος. Εξάλλου καρέκλες, δύο στρώματα ύπνου, πάγκοι κουζίνας συνολικής αξίας 483,67 ευρώ και πόρτες, ήτοι τα υλικά που επικαλείται ο ενάγων ότι θα χρησιμοποιούσε για την εκτέλεση των ως άνω έργων του, είναι αντικείμενα που θα μπορούσε να προμηθευτεί ακόμα και από συναφείς επιχειρήσεις, αν όπως ισχυρίζεται λόγω θέρους τα εργοστάσια κατασκευής των δεν παρήγαγαν νέα προϊόντα, προκειμένου να ανταποκριθεί στις επικαλούμενες συμβατικές του υποχρεώσεις. Με βάση τα ανωτέρω δεν αποδείχθηκε ότι εξαιτίας της καταστροφής των ανωτέρω αντικειμένων υπαναχώρησαν ο προαναφερόμενοι εργοδότες και απώλεσε ο ενάγων τα επικαλούμενα κέρδη, όπως ορθά έκρινε το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, και τα αντίθετα υποστηριζόμενα με τον πρώτο λόγο έφεσης είναι αβάσιμα και πρέπει να απορριφθεί ο σχετικός λόγος. Τέλος, το Δικαστήριο σταθμίζοντας τις συνθήκες υπό τις οποίες έλαβε χώρα το επίμαχο ατύχημα, την αποκλειστική υπαιτιότητα της οδηγού του ζημιογόνου οχήματος στην πρόκληση του ατυχήματος, την στενοχώρια που δοκίμασε ο ενάγων από την καταστροφή του επαγγελματικού οχήματος του και των προϊόντων που μετέφερε, και την ταλαιπωρία του από την στέρηση της χρήσης τους και την προσπάθεια αντικατάστασής τους, κρίνει ότι υπέστη ηθική βλάβη για την αποκατάσταση της οποίας δικαιούται χρηματική ικανοποίηση, το ποσό των 3.000,00 ευρώ, το οποίο κρίνεται εύλογο και δίκαιο, με βάση την αρχή της αναλογικότητας (άρθρ. 932 ΑΚ), λαμβάνοντας υπόψη την κοινωνική και οικονομική κατάσταση του ενάγοντος. Επομένως εσφαλμένα το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλουμένη απόφαση επιδίκασε μικρότερο ποσό και πρέπει να γίνει δεκτός εν μέρει ως ουσιαστικά βάσιμος ο τρίτος λόγος εφέσεως με τον οποίο ο εκκαλών παραπονείται σχετικά. Κατόπιν τούτων πρέπει να γίνει δεκτή η υπό κρίση έφεση, κατά παραδοχή των προαναφερθέντων λόγων της, και να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη απόφαση στο σύνολο της, και τούτο χάριν της ενότητας της εκτέλεσης, αναγκαίως δε και κατά τη διάταξη περί δικαστικών εξόδων που θα καθοριστούν εξ αρχής. Ακολούθως, αφού κρατηθεί η υπόθεση από το Δικαστήριο αυτό (άρθρ. 535 παρ.1 ΚΠολΔ) και ερευνηθεί εκ νέου η αγωγή, πρέπει αυτή να γίνει κατά ένα μέρος δεκτή και να υποχρεωθεί η εναγομένη να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των 46.111,49 ευρώ (14.700 + 1364 + 19.285,27 + 7.762,22 + 3.000) με το νόμιμο τόκο υπερημερίας (όπως έγινε δεκτό με την εκκαλουμένη) από την επόμενη της επίδοσης της αγωγής και μέχρι την πλήρη εξόφληση του. Εξάλλου, πρέπει να επιβληθεί σε βάρος της εναγομένης μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας, κατά μερική παραδοχή του οικείου αιτήματος του τελευταίου και ανάλογα με την έκταση της νίκης και ήττας καθενός από τους διαδίκους (άρθρ. 178, 183, 191 παρ. 2 ΚΠολΔ), όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό. Τέλος, επειδή η έφεση έγινε δεκτή, πρέπει να διαταχθεί να επιστραφεί στον εκκαλούντα το παράβολο, που κατέθεσαν για την άσκηση του εν λόγω ενδίκου μέσου (άρθρ. 495 παρ. 3 ΚΠολΔ).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.

ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και κατ' ουσίαν την έφεση.

ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την εκκαλουμένη, υπ' αριθμ. 1088/2022, οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων επί διαφοράς για ζημίες από αυτοκίνητο, κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών.

ΚΡΑΤΕΙ και ΔΙΚΑΖΕΙ την υπόθεση επί της ουσίας.

ΔΕΧΕΤΑΙ κατά ένα μέρος την αγωγή.

ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ την εναγομένη να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των 46.111,49 ευρώ, με το νόμιμο τόκο υπερημερίας από την επίδοση της αγωγής.

ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος της εναγομένης μέρος της δικαστικής δαπάνης του ενάγοντος αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας, το οποίο καθορίζει στο ποσό των 2.500 ευρώ.

ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ να επιστραφεί στον εκκαλούντα το παράβολο που κατέθεσε για την άσκηση της έφεσης.

ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε στην Αθήνα στις 25-7-2023 σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του χωρίς να παρίστανται οι διάδικοι και οι πληρεξούσιοί τους δικηγόροι.

H ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ