ΤΡΑΠΕΖΑ ΝΟΜΙΚΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ «ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ»

ΜΠρ(Ασφ.Μ.)Κορίνθου 487/2025

Εφαρμογή αρθρ.6 παρ.5 ν.3869/2010 -.

Αναστολή αναγκαστικής εκτέλεσης δυνάμει επιταγών προς πληρωμή μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης κατά απορριπτικής απόφασης ν.3869/2010. Πιθανολόγηση ευδοκίμησης έφεσης. Απαγόρευση εκποίησης ακινήτων και μεταβολής περιουσιακής κατάστασης αιτούσας.

(Η απόφαση δημοσιεύεται επιμελεία της Δικηγόρου Αθηνών Έλενας Δημ.Κονομόδη, Διαπ. Διαμεσολαβήτριας Υπ. Δικαιοσύνης- LLM)

Αριθμός απόφασης: 487/2025

Το Μονομελές Πρωτοδικείο Κορίνθου

(Διαδικασία Ασφαλιστικών Μέτρων)

Συγκροτήθηκε από τη Δικαστή Κωνσταντίνα Πανταζοπούλου, Πρωτόδικη, η οποία ορίσθηκε νόμιμα με Πράξη της Διευθύνουσας το Πρωτοδικείο Κορίνθου, χωρίς τη σύμπραξη Γραμματέα.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 12-6-2025, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

ΤΗΣ ΑΙΤΟΥΣΑΣ: …κατοίκου…με ΑΦΜ…παραστάθηκε μετά της πληρεξούσιας δικηγόρου της Ελένης Κονομόδη Δ.Σ.Αθηνών (αρ. γραμμ. προείσπραξης … Δ.Σ. Αθηνών), η οποία κατέθεσε εντός της χορηγηθείσας προθεσμίας το υπογραφόμενο από την ίδια από 12-6-2025 σημείωμα της αιτούσας (τιτλοφορούμενο ως προτάσεις).

ΤΩΝ ΚΑΘΩΝ Η ΑΙΤΗΣΗ: 1) Ανώνυμης Τραπεζικής Εταιρείας με την επωνυμία «ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ Α.Ε.», πού εδρεύει στην Αθήνα Αττικής (Αμερικής αρ; 4) και εκπροσωπείται νόμιμα, ως αρχικής πιστώτριας και με την ιδιότητά της ως καθολικής διαδόχου λόγω συγχωνεύσεως δι'απορροφήσεως της Ανώνυμης Τραπεζικής Εταιρείας με την επωνυμία «ΤΡΑΠΕΖΑ ΜILLENIUM ΒΑΝΚ Α.Ε.» και ως ειδικής διαδόχου της Ανώνυμης Τραπεζικής Εταιρείας με την επωνυμία «ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΥΠΡΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΤΑΙΡΙΑ ΛΙΜΙΤΕΔ», η οποία δεν παραστάθηκε, 2) Ανώνυμης Τραπεζικής Εταιρείας με την επωνυμία «ΑΛΦΑ ΤΡΑΠΕΖΑ Α.Ε.», που εδρεύει στην Αθήνα Αττικής (Σταδίου αρ. 40) και εκπροσωπείται νόμιμα, για τις απαιτήσεις της ίδιας και ως ειδικής διαδόχου της Ανώνυμης Τραπεζικής Εταιρείας με την επωνυμία «CITIΒΑΝΚ Α.Ε.» και ως καθολικής διαδόχου της Εταιρείας Παροχής Πιστώσεων «ΝΤΑΪΝΕΡΣ ΚΛΑΜΠ ΕΛΛΑΔΟΣ Α.Ε.», η οποία δεν παραστάθηκε, 3) Ανώνυμης Τραπεζικής Εταιρείας με την επωνυμία «ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Α.Ε.», που εδρεύει στην Αθήνα (Αιόλου αρ. 86) και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία δεν παραστάθηκε, 4) Ανώνυμης Τραπεζικής Εταιρείας με την επωνυμία «HELLENIC POST CREDIT Α.Ε.Π.Π.», που εδρεύει στην Παιανία Αττικής και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία δεν παραστάθηκε, και 5) Ανώνυμης Εταιρείας με την επωνυμία «doValue Greece Ανώνυμη Εταιρεία Διαχείρισης Απαιτήσεων από Δάνεια και Πιστώσεις» και το διακριτικό τίτλο «doValue Greece», η οποία εδρεύει στο Μοσχάτο Αττικής (Κύπρου αρ. 27 και Αρχιμήδους) και εκπροσωπείται νόμιμα, με ΑΦΜ … Δ.Ο.Υ. ΦΑΕ Πειραιά και με αρ. ΓΕΜΗ …, που ενεργεί με την ιδιότητα της μη δικαιούχου διαδίκου και ως διαχειρίστρια απαιτήσεων της αλλοδαπής Εταιρείας Ειδικού Σκοπού με την επωνυμία «… ACTIVITY COMPANY» (…), που εδρεύει στην Ιρλανδία, οδός…, με αριθμό μητρώου …, όπως εκπροσωπείται νόμιμα, της τελευταίας δε ως ειδικής διαδόχου απαιτήσεων της Ανώνυμης Τραπεζικής Εταιρείας από την επωνυμία «ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Α.Ε.» (για τις οποίες έχουν εκδοθεί οι υπ' αρ. 50/2025 και 111/2025 διαταγές πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Κορίνθου) κατόπιν μεταβίβασης στο πλαίσιο τιτλοποίησης απαιτήσεων από δάνεια και πιστώσεις σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 3156/2003, η οποία (5η των καθών) παραστάθηκε δια του πληρεξουσίου δικηγόρου της Αλέξανδρου Δήμα Δ.Σ. Κορίνθου (αρ. γραμμ. προείσπραξης … Δ.Σ. Κορίνθου), οποίος κατέθεσε επί της έδρας το υπογραφόμενο από τον ίδιο από 12-6-2025 σημείωμα της 5ης των καθών.

Επί της από 19-5-2025 και υπ' αρ. κατάθεσης ... αίτησης αναστολής του άρθρου 6 παρ. 5 του Ν. 3869/2010, διαδικασίας ασφαλιστικών μέτρων, η οποία προσδιορίστηκε να συζητηθεί στη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας, κατά τη συζήτηση της οποίας παραστάθηκαν οι διάδικοι, όπως παραπάνω σημειώνεται, προβάλλοντας τους ισχυρισμούς τους, που ζήτησαν να γίνουν δεκτοί, τους οποίους ανέπτυξαν τόσο προφορικά δια των πληρεξουσίων δικηγόρων τους, όσο και με τα ανωτέρω έγγραφα σημειώματά τους που κατέθεσαν.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Σύμφωνα με το άρθρο 763 § 3 εδ. α, που έχει εφαρμογή στις περί εκούσιας δικαιοδοσίας διατάξεις του ΚΠολΔ, όπως ισχύει δυνάμει των άρθρων 17 § 11, 110§21 Ν. 4055/2012 (ΦΕΚ Α’ 51) και 1 περ. α’ Ν. 4077/2012 (ΦΕΚ Α’ 168), «Αν ασκηθεί έφεση, το δικαστήριο που εξέδωσε την απόφαση, όπως και το δικαστήριο που δικάζει την έφεση ή ο πρόεδρός του μπορούν κατά την κρίση τους, με αίτηση κάποιου από εκείνους που έλαβαν μέρος στην πρωτόδικη δίκη, να αναστείλουν την ισχύ και την εκτέλεσή της, μέχρι να εκδοθεί απόφαση στην έφεση...». Περαιτέρω, σύμφωνα με την παρ. 5 του άρθρου 6 Ν. 3869/2010 όπως αυτή προστέθηκε με την παρ. 2 του άρθρου 14 Ν. 4161/2013, ΦΕΚ Λ' 143/14.6.2013, «Αναστολή της αναγκαστικής εκτέλεσης μπορεί να ζητηθεί και μετά την έκδοση της οριστικής απόφασης, εφόσον έχει ασκηθεί εμπρόθεσμα έφεση από τον οφειλέτη. Η αναστολή χορηγείται εάν πιθανολογείται ότι από την εκτέλεση θα προκληθεί ουσιώδης βλάβη στα συμφέροντα του αιτούντος και ότι θα ευδοκιμήσει η έφεση. Η χορήγηση της αναστολής επάγεται αυτοδικαίως την απαγόρευση διάθεσης των περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη». Με την τροποποίηση του άρθρου 6 και την ένταξη της παρ. 5 στο Ν. 3869/2010 έγινε αντιληπτή η ανάγκη για προστασία του οφειλέτη και μετά την έκδοση οριστικής απόφασης και προβλέφθηκε ότι αναστολή της αναγκαστικής εκτέλεσης μπορεί να ζητηθεί και μετά την έκδοση οριστικής απόφασης, εφόσον έχει ασκηθεί εμπρόθεσμα έφεση από τον οφειλέτη (βλ. I. Βενιέρη - Θ. Κατσά, Εφαρμογή του Ν. 3869/2010 για τα Υπερχρεωμένα Φυσικά Πρόσωπα, εκδ, ΝΒ 2016. σελ. 406-408). Οι προϋποθέσεις του άρθρου 6 παρ. 5 Ν. 3 869/2010 ομοιάζουν σε αυτά που επιβάλλουν τα άρθρα 682 επ. και αφορούν: α) στην εκκρεμοδικία, η οποία υπάρχει από την άσκηση έφεσης κατά της αίτησης, β) στην έναρξη της εκτελεστικής διαδικασίας (προϋπόθεση που ρητώς αναφέρεται μετά την τροποποίηση εκ του Ν. 4336/2015), δεδομένου ότι το άρθρο 6 του Ν. 3869/2010 αφορά στην αναστολή της εκτελεστικής διαδικασίας και συνεπώς προϋποθέτει την έναρξη της αναγκαστικής εκτέλεσης, όπως αυτή ρυθμίζεται από τα άρθρα 924 επ. ΚΠολΔ. Η έναρξη της εκτελεστικής διαδικασίας καθιστά υποχρεωτική την ύπαρξη εκτελεστού τίτλου, την έκδοση απογράφου και την επίδοση της επιταγής προς εκτέλεση (βλ. Ειρ ΑΘ 13/2011 ΝΟΜΟΣ, Ειρ Θεσσ 1540/2012, Ειρ Θεσσ 1696/2012, Ειρ Θεσσ 1834/2012, Ειρ Χαλαν 1/2011, Εφ ΑΔ 2011, 764, Ειρ Νέας Ιωνίας 2/2011, ΕιρΑΘ 60/2011, Ειρ Ηρακλ 414/2011), ενώ το επικείμενο αναγκαστικής εκτέλεσης δεν αρκεί (Ειρ Θεσσ 6421/2011), γ) στην μη έκδοση αναστολής εκ του άρθρου 937 ΚΠολΔ που να παρέχει προστασία, δ) στην πιθανολόγηση ευδοκίμησης της έφεσης κατά της απόφασης επί της αίτησης περί ρύθμισης των οφειλών, προϋπόθεση που ρητώς προβλέπεται μετά την τροποποίηση εκ του Ν.4336/2015 και ε) στην πιθανολόγηση ότι θα προκληθεί ουσιώδης βλάβη στα συμφέροντα του αιτούντος, προϋπόθεση που επίσης ρητώς προβλέπεται μετά την τροποποίηση εκ του Ν.4336/2015. Ενόσω χορηγήθηκε αναστολή και για όσο διάστημα αυτή ισχύει, υπάρχει εκ του νόμου απαγόρευση διαθέσεως των περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη (βλ. Αθανάσιος Κρητικός, Ρύθμιση των οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων, έκδοση 2016, άρθρο 6 σελ. 253 επ.). Ως προς το δικαστήριο δε που είναι αρμόδιο να δικάσει την άνω αναστολή, ο νόμος δεν προβλέπει ειδική ρύθμιση, γι' αυτό θα πρέπει να τύχει αναλογικής εφαρμογής η διάταξη του άρθρου 763 § 3 ΚΠολΔ, όπως ισχύει σήμερα, που ορίζει ότι το δικαστήριο που εξέδωσε την απόφαση, όπως και το δικαστήριο που δικάζει την έφεση ή ο πρόεδρος του είναι αρμόδια να αποφασίσουν για την τύχη της άνω αιτήσεως αναστολής της εκτελεστικής διαδικασίας που έχει ξεκινήσει εις βάρος του οφειλέτη (βλ ΜΠρΑΘ 1942/2020 ΤΝΠ ΔΣΛ «ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ», ΜΠρΗρ 1261/2019 ΝΟΜΟΣ).

Με τη διάταξη της παραγράφου 1 του άρθρου 1 του Ν. 3869/2010 ορίζεται ότι "φυσικά πρόσωπα που δεν έχουν πτωχευτική ικανότητα και έχουν περιέλθει, χωρίς δόλο, σε μόνιμη αδυναμία πληρωμής ληξιπρόθεσμων χρηματικών οφειλών τους (εφεξής οφειλέτες) δικαιούνται να υποβάλουν στο αρμόδιο δικαστήριο την αίτηση που προβλέπεται στην παράγραφο 1 του άρθρου 4 για τη ρύθμιση των οφειλών αυτών και απαλλαγή. Την ύπαρξη δόλου αποδεικνύει ο πιστωτής". Σύμφωνα με την παραπάνω διάταξη, απαραίτητη προϋπόθεση για την υπαγωγή στο ρυθμιστικό πεδίο εφαρμογής του Ν. 3869/2010 είναι ο οφειλέτης να έχει περιέλθει, χωρίς δόλο, σε μόνιμη αδυναμία πληρωμής των ληξιπρόθεσμων χρηματικών οφειλών του. Ο Ν. 3869/2010 θεωρεί δεδομένη την έννοια του δόλου από τη γενική θεωρία του Αστικού Δικαίου. Στο πεδίο του τελευταίου ο δόλος, ως μορφή πταίσματος, προβλέπεται στη διάταξη του άρθρου 330 ΑΚ, με την οποία ορίζεται ότι "ο οφειλέτης ενέχεται, αν δεν ορίστηκε κάτι άλλο, για κάθε αθέτηση της υποχρέωσης του από δόλο ή αμέλεια, δική του ή των νόμιμων αντιπροσώπων του. Αμέλεια υπάρχει όταν δεν καταβάλλεται η επιμέλεια που απαιτείται στις συναλλαγές". Η εν λόγω διάταξη θεσπίζει δύο μορφές πταίσματος, το δόλο και την αμέλεια. Ενώ όμως δίνει ορισμό της αμέλειας, τον προσδιορισμό του δόλου αφήνει στην επιστήμη και τη νομολογία. Η έννοια του δόλου, όπως γίνεται δεκτή και στο πεδίο του αστικού δικαίου, συμπίπτει με εκείνη του άρθρου 27 παρ. 1 ΠΚ, που ορίζει ότι "με δόλο (με πρόθεση) πράττει όποιος θέλει την παραγωγή των περιστατικών που κατά το νόμο απαρτίζουν την έννοια κάποιας αξιόποινης πράξης, επίσης όποιος γνωρίζει ότι με την πράξη του ενδέχεται παραχθούν αυτά τα περιστατικά και το αποδέχεται". Η τελευταία αυτή διάταξη διακρίνει το δόλο σε άμεσο και ενδεχόμενο. Ορίζει, δε, ότι με άμεσο δόλο πράττει αυτός που "θέλει" την παραγωγή του εγκληματικού αποτελέσματος, καθώς και εκείνος που δεν επιδιώκει μεν αυτό, προβλέπει όμως ότι τούτο αποτελεί αναγκαία συνέπεια της πράξης του και, παρά ταύτα, δεν αφίσταται αυτής. Αντίθετα, με ενδεχόμενο δόλο πράττει εκείνος που προβλέπει το εγκληματικό αποτέλεσμα: ως δυνατή συνέπεια της πράξης του και το "αποδέχεται". Η διάταξη αυτή ισχύει και για τις ενοχές άλλων κλάδων του ενοχικού δικαίου και έτσι αποκτά γενικότερη σημασία που ξεπερνά το πλαίσιο της ευθύνης από προϋφιστάμενη ενοχή. Περαιτέρω, από τη διατύπωση της παρ. 1 εδάφ. α' του άρθρου 1 του Ν. 3869/2010 προκύπτει ότι το στοιχείο του δόλου αναφέρεται στην "περιέλευση" του οφειλέτη σε κατάσταση μόνιμης αδυναμίας πληρωμών. Επομένως, το στοιχείο του δόλου δύναται να συντρέχει τόσο κατά το χρόνο ανάληψης της οφειλής όσο και κατά το χρόνο μετά την ανάληψη της τελευταίας. Ο δόλος πρέπει να αντιμετωπίζεται κατά τον ίδιο τρόπο, είτε είναι αρχικός, είτε είναι μεταγενέστερος. Το κρίσιμο ζήτημα είναι το περιεχόμενο του δόλου και όχι ο χρόνος που αυτός εκδηλώθηκε. Στην περίπτωση της παρ. 1 του άρθρου 1 του Ν. 3869/2010, ο οφειλέτης ενεργεί δολίως όταν με τις πράξεις ή παραλείψεις του επιδιώκει την αδυναμία των πληρωμών του ή προβλέπει ότι οδηγείται σε αδυναμία πληρωμών και δεν αλλάζει συμπεριφορά, αποδεχόμενος το αποτέλεσμα αυτό.

Ειδικότερα, πρόκειται για τον οφειλέτη εκείνον ο οποίος καρπούται οφέλη από την υπερχρέωσή του με την απόκτηση κινητών ή ακινήτων, πλην όμως, είτε γνώριζε κατά την ανάληψη των χρεών ότι είναι αμφίβολη η εξυπηρέτησή τους, είτε από δική του υπαιτιότητα βρέθηκε μεταγενέστερα σε κατάσταση αδυναμίας πληρωμών. Συνεπώς, η εξαιτίας του δόλου μόνιμη αδυναμία του οφειλέτη δεν είναι αναγκαίο να εμφανιστεί μετά την ανάληψη του χρέους, αλλά μπορεί να υπάρχει και κατά την ανάληψη αυτού, όταν δηλαδή ο οφειλέτης ήδη από την αρχή, αναλαμβάνοντας το χρέος, γνωρίζει ότι με βάση τα εισοδήματά του και τις εν γένει ανάγκες του δεν μπορεί να το εξυπηρετήσει. Περίπτωση ενδεχόμενου δόλου συντρέχει και όταν ο οφειλέτης συμφωνεί με ικανό αριθμό πιστωτικών ιδρυμάτων, την. απόλαυση μεγάλου αριθμού τραπεζικών προϊόντων, προβλέποντας ως ενδεχόμενο ότι ο υπερδανεισμός του με βάση τις υφιστάμενες ή ευλόγως αναμενόμενες μελλοντικές οικονομικές του δυνατότητες, σε συνδυασμό με το ύψος των οφειλών του, θα τον οδηγήσει σε κατάσταση αδυναμίας πληρωμών και όμως αποδέχεται το αποτέλεσμα αυτό. Αξίωση πρόσθετων στοιχείων για τη συγκρότηση του δόλου στο πρόσωπο του οφειλέτη κατά την ανάληψη του χρέους, όπως είναι η εξαπάτηση των υπαλλήλων του πιστωτικού ιδρύματος ή η παράλειψη του πιστωτικού ιδρύματος να προβεί στις αναγκαίες έρευνες της πιστοληπτικής ικανότητας του δανειολήπτη, δεν ανταποκρίνεται στο πνεύμα του νόμου. Τέλος, όπως προκύπτει από την πρόβλεψη του τελευταίου εδαφίου της παρ. 1 του πιο πάνω άρθρου 1 του Ν. 3869/2010, σύμφωνα με την οποία την ύπαρξη του δόλου αποδεικνύει ο πιστωτής, το επιλαμβανόμενο της υπόθεσης Δικαστήριο ερευνά την ύπαρξη του δόλου όχι αυτεπαγγέλτως, αλλά, όπως είναι αυτονόητο και γι' αυτό παραλείφθηκε στο νόμο, κατά πρόταση πιστωτή, ο οποίος πρέπει να προτείνει τον εν λόγω ισχυρισμό κατά τρόπο ορισμένο, ήτοι με σαφή έκθεση των γεγονότων, που τον θεμελιώνουν και να τον αποδείξει (ΛΠ 166/2022, 59/2021,427/2019, 65/2017 ΝΟΜΟΣ]. Περαιτέρω, σύμφωνα με τις υπ' αρ. αποφάσεις ΑΠ 59/2021, 1174/2019, 156/2018, 515/2018 και ΜονΠρωτΠατρών 395/2020 έχει νομολογηθεί, ότι για να είναι ορισμένη και επομένως παραδεκτή, κατά το άρθρο 262 ΚΠολΔ, η ένσταση της πιστώτριας Τράπεζας ότι ο οφειλέτης περιήλθε σε μόνιμη αδυναμία πληρωμής ληξιπρόθεσμων προς αυτήν χρηματικών οφειλών από ενδεχόμενο δόλο, με την έννοια ότι συμφώνησε με ικανό αριθμό πιστωτικών ιδρυμάτων την απόλαυση μεγάλου αριθμού τραπεζικών προϊόντων, παρότι πρόβλεπε ως ενδεχόμενο ότι ο υπερδανεισμός του, με βάση τις υφιστάμενες ή ευλόγως αναμενόμενες μελλοντικές οικονομικές του δυνατότητες, σε συνδυασμό με το ύψος των οφειλών του, θα τον οδηγούσε σε κατάσταση αδυναμίας πληρωμών και παρά ταύτα αποδέχθηκε το αποτέλεσμα αυτό, πρέπει να αναφέρει: α) τα τραπεζικά προϊόντα που ο οφειλέτης συμφώνησε, το αρχικό και τελικό ύψος αυτών, β) το χρόνο που τα συμφώνησε, γ) τις οικονομικές δυνατότητες αυτού κατά το χρόνο δημιουργίας των οφειλών ή τις ευλόγως αναμενόμενες μελλοντικές οικονομικές του δυνατότητες, καθώς και δ) ότι, με βάση τα ως άνω οικονομικά δεδομένα, πρόβλεπε ως ενδεχόμενο ότι ο υπερδανεισμός του θα τον οδηγούσε σε κατάσταση αδυναμίας πληρωμών και παρά ταύτα αποδέχθηκε το αποτέλεσμα αυτό.

Εν προκειμένω, από τις υπ' αρ. ..., ..., ... και ... εκθέσεις επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας της περιφέρειας του Εφετείου Αθηνών με έδρα το Πρωτοδικείο Αθηνών ..., που προσκομίζει και επικαλείται η αιτούσα, προκύπτει, ότι ακριβές αντίγραφο της υπό κρίση αίτησης, με Πράξη ορισμού συζήτησης στην παραπάνω δικάσιμο και Κλήση προς συζήτησή της, επιδόθηκε νομοτύπως και εμπροθέσμως στις 1η, 2η, 3η και 4η των καθών η αίτηση, οι οποίες όμως δεν παραστάθηκαν στο Δικαστήριο, όταν η ένδικη υπόθεση εκφωνήθηκε, από τη σειρά του οικείου εκθέματος, ως ελέχθη, και, συνεπώς, πρέπει να δικαστούν ερήμην (άρθρο 271 πάρ. 1,2 ΚΠολΔ) και η διαδικασία να προχωρήσει σαν να ήταν παρούσες, αφού πρόκειται περί υποθέσεως ασφαλιστικών, μέτρων και δεν ισχύει το εκ της ερημοδικίας τεκμήριο περί ομολογίας της αιτήσεως (επιχείρημα από το άρθρο 699 σε συνδυασμό με το άρθρο 696 παρ. 1 ΚΠολΔ - βλ. και Παρμ. Τζίφρα "Ασφαλιστικά Μέτρα", έκδοση Γ', σελ. 43).

Με την κρινόμενη αίτηση αναστολής, κατά τη δέουσα εκτίμηση αυτής, η αιτούσα εκθέτει, ότι επί της από 3-1-2014 και υπ' αρ. κατάθεσης ... αίτησής της περί υπαγωγής της στο Ν. 3869/2010 ενώπιον του Ειρηνοδικείου Κορίνθου εκδόθηκε η υπ' αρ. 1.133/2018 οριστική απόφαση αυτού, με την οποία η αίτησή της απορρίφθηκε στην ουσία της και ήδη η 5η των καθών η αίτηση (εν προκειμένω με την ιδιότητα της εταιρείας Διαχείρισης απαιτήσεων της Αλλοδαπής Εταιρείας , Ειδικού Σκοπού με την επωνυμία «….ACTIVITY COMPANY» - ειδικής διαδόχου των επίδικων απαιτήσεων της 3ης των καθ’ων πιστώτριας στην ως άνω αίτηση υπαγωγής στο Ν 3869/2010 με την επωνυμία «ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΕ » ήτοι των απαιτήσεων για τις οποίες έχουν εκδοθεί οι υπ’ αρ. ./2025 και ./2025 διαταγές πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Κορίνθου, που απορρέουν αντίστοιχα. από τις υπ αρ. ... και …συμβάσεις τοκοχρεολυτικού δανείου και των παραρτημάτων τους μεταξύ της τελευταίας πιστώτριας και της αιτούσας) έχει εκκινήσει σε βάρος της διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης. Ακολούθως, εκθέτει, ότι κατά της απόφασης αυτής άσκησε εμπρόθεσμα και νομότυπα έφεση ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Κορίνθου, με την οποία (έφεση) παραπονείται για την ορθότητα της εφεσιβαλλόμενης απόφασης για τους λόγους που παραθέτει αναλυτικά και ενσωματώνει στην υπό κρίση αίτησή της. Με βάση το ιστορικό αυτό, επικαλούμενη αφενός μεν το κατεπείγον της διαδικασίας και τον επικείμενο κίνδυνο εκποίησης της ακίνητης περιουσίας της (πρωτίστως δε της κύριας κατοικίας της), αφετέρου δε τη βεβαιότητα ότι θα ευδοκιμήσει η έφεσή της, ζητεί να ανασταλεί η αναγκαστική εκτέλεση που επισπεύδεται σε βάρος της από την 5η των καθών η αίτηση δυνάμει των από 27-3-2025 α' επιταγών προς πληρωμή κάτωθι αντιγράφων πρώτων (Α') εκτελεστών (υπ' αρ. ... και ...) απογράφων των υπ' αρ. ./2025 και ./2025 διαταγών πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Κορίνθου, αντίστοιχα, μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης επί της ασκηθείσας έφεσης κατά της ανωτέρω υπ' αρ. 1.133/2018 απόφασης του Ειρηνοδικείου Κορίνθου, που εκκρεμεί ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Κορίνθου, καθώς η ως άνω εκτέλεση θα προκαλέσει ουσιώδη βλάβη στα συμφέροντα της έως την έκδοση οριστικής απόφασης επί της έφεσης και να καταδικαστούν οι καθων η αίτηση στα δικαστικά της έξοδα.

Με αυτό το περιεχόμενο και αίτημα η υπό κρίση αίτηση αρμόδια, υλικά και τοπικά, εισάγεται ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου κατ' αναλογική εφαρμογή του άρθρου 763 παρ. 3 ΚΠολΔ σύμφωνα με τα προαναφερόμενα στη νομική σκέψη της παρούσας, αφού κατά το χρόνο κατάθεσής της το Ειρηνοδικείο Κορίνθου, που εξέδωσε την υπ' αρ. 1.133/2018 απόφαση επί της οποίας εκκρεμεί η ανωτέρω ασκηθείσα έφεση, είχε καταργηθεί και ενοποιήθηκε ο πρώτος βαθμός δικαιοδοσίας της πολιτικής δικαιοσύνης (άρθρα 5, 6 παρ. 1 περ. κθ Ν. 5108/2024), κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (άρθρα 686 επ ΚπολΔ), πλην όμως παραδεκτά στρέφεται μόνο κατά της πιστώτριας που έχει ξεκινήσει διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης και εν προκειμένη) κατά της 5ης των καθών η αίτηση διαχειρίστριας εταιρείας των ανωτέρω επίδικων απαιτήσεων της πιστώτριας με την επωνυμία «…ACTIVITY COMPANY» ειδικής διαδόχου της πιστώτριας με την επωνυμία «ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Α.Ε.» (3η των καθών στην αίτηση της αιτούσας περί υπαγωγής της στο Ν. 3869/2010), καθώς δεν νομιμοποιούνται παθητικά στην άσκησή της οι λοιπές πιστώτριες (εν προκειμένω) οι πρώτες τέσσερις των καθών η αίτηση) που δεν έχουν θέσει σε κίνηση την αναγκαστική εκτέλεση [ΕιρηνΑθ (ασφ) 90/2021, ΕιρηνΧαλανδ (ασφ) 15/2021 και ΕιρηνΛαρ (ασφ) 37/2018, δημοσιευμένες στη Τ.Ν.Π. Νόμος], είναι δε ορισμένη και νόμιμη, στηριζόμενη στη διάταξη του άρθρου 6 παρ. 5 του Ν. 3869/2010, όπως ισχύει. Πρέπει, επομένως, η κρινόμενη αίτηση, ως προς την 5η των καθών η αίτηση κατά της οποίας στρέφεται παραδεκτά, να εξεταστεί περαιτέρω ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα.

Από όλα όσα εξέθεσαν οι παριστάμενοι διάδικοι προφορικά στο ακροατήριο δια των πληρεξουσίων δικηγόρων τους και εγγράφως με τα σημειώματά τους, από την ανωμοτί εξέταση της αιτούσας στο ακροατήριο του. Δικαστηρίου αυτού, όπως τούτη έχει εκτυπωθεί με το σύστημα της απομαγνητοφώνησης, από όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα που νόμιμα προσκόμισαν οι διάδικοι, για να ληφθούν υπόψη είτε σαν αυτοτελή αποδεικτικά μέσα, είτε για συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, μερικά από τα οποία μνημονεύονται παρακάτω, χωρίς να παραλείπεται η συνεκτίμηση κανενός, μεταξύ των οποίων και η υπ' αρ. 1.133/2018 απόφαση του Ειρηνοδικείου Κορίνθου (διαδικασίας εκούσιας δικαιοδοσίας) καθώς και τα ταυτάριθμα μ' αυτήν υπ' αρ. 1.133/2018 πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του Ειρηνοδικείου Κόρινθου με την εκεί περιεχόμενη ανωμοτί κατάθεση της αιτούσας ως διαδίκου, που λαμβάνεται υπόψη ως δικαστικό τεκμήριο κατ’ άρθρο 339 ΚΠολΔ (βλ. Φαλτσή, Δίκαιο απόδειξης σ. 234 και 235 - Βαθρακοκοίλης Ερμ.Νομολ.ΚΠολΔ, άρθρο 336 αρ. 23, 27 και 65 - Τέντες σε Κεραμέα/Κονδύλη/Νίκα, Ερμ.Νομολ.ΚΠολΔ, άρθρο 339 αρ. 11, καθώς και ΑΠ 883/2007), από τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής, όπως κατωτέρω εξειδικεύονται, καθώς και από την εν γένει αποδεικτική διαδικασία, πιθανολογήθηκαν κατά την κρίση του παρόντος Δικαστηρίου τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά:

Η αιτούσα κατέθεσε ενώπιον του Ειρηνοδικείου Κορίνθου την από 3-1-2014 και υπ' αρ. κατάθεσης ... αίτηση περί υπαγωγής της. στο Ν. 3 869/2010 και δικαστικής ρύθμισης των ληξιπρόθεσμων οφειλών της, επί της οποίας εκδόθηκε (άρθρα 686 επ. ΚΠολΔ), πλην όμως παραδεκτά στρέφεται μόνο κατά της πιστώτριας πον έχει ξεκινήσει διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης και εν προκειμένη) κατά της 5ης των καθών η αίτηση διαχειρίστριας εταιρείας των ανωτέρω επίδικων απαιτήσεων της πιστώτριας με την επωνυμία «…ACTIVITY COMPANY» - ειδικής διαδόχου της πιστώτριας με την επωνυμία «ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Α.Ε.» (3ης των καθών στην αίτηση της αιτούσας περί υπαγωγής της στο Ν. 3869/2010), καθώς δεν νομιμοποιούνται παθητικά στην άσκησή της οι λοιπές πιστώτριες (εν προκειμένη) οι πρώτες τέσσερις των καθών η αίτηση) που δεν έχουν θέσει σε κίνηση την αναγκαστική εκτέλεση [ΕιρηνΑθ (ασφ) 90/2021, ΕιρηνΧαλανδ (ασφ)15/2021 και ΕιρηνΛαρ (ασφ) 37/2018, δημοσιευμένες στη Τ.Ν.Π. Νόμος], είναι δε ορισμένη και νόμιμη, στηριζόμενη στη διάταξη του άρθρου 6 παρ. 5 του Ν. 3869/2010, όπως ισχύει. Πρέπει, επομένως, η κρινόμενη αίτηση, ως προς την 5η των καθών η αίτηση κατά της οποίας στρέφεται παραδεκτά, να εξεταστεί περαιτέρω ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα. Από όλα όσα εξέθεσαν οι παριστάμενοι διάδικοι προφορικά στο ακροατήριο δια των πληρεξουσίων δικηγόρων τους και εγγράφως με τα σημειώματά τους, από την ανωμοτί εξέταση της αιτούσας στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού, όπως τούτη έχει εκτυπωθεί με το σύστημα της απομαγνητοφώνησης, από όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα που νόμιμα προσκόμισαν οι διάδικοι, για να ληφθούν υπόψη είτε σαν αυτοτελή αποδεικτικά μέσα, είτε για συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, μερικά από τα οποία μνημονεύονται παρακάτω, χωρίς να παραλείπεται η συνεκτίμηση κανενός, μεταξύ των οποίων και η υπ' αρ. 1.133/2018 απόφαση του Ειρηνοδικείου Κορίνθου (διαδικασίας εκούσιας δικαιοδοσίας) καθώς και τα ταυτάριθμα μ' αυτήν υπ' αρ. 1.133/2018 πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του Ειρηνοδικείου Κορίνθου με την εκεί περιεχόμενη ανωμοτί κατάθεση της αιτούσας ως διαδίκου, που λαμβάνεται υπόψη ως δικαστικό τεκμήριο κατ’ άρθρο 339 ΚΠολΔ (βλ. Φαλτσή, Δίκαιο απόδειξης σ. 234 και 235 - Βαθρακοκοίλης Ερμ.Νομολ.ΚΓΙολΔ, άρθρο 336 αρ. 23, 27 και 65 - Τέντες σε Κεραμέα/Κονδύλη/Νίκα, Ερμ.Νομολ.ΚΠολΔ, άρθρο 339 αρ. 11, καθώς και ΑΠ 883/2007), από τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής, όπως κατωτέρω εξειδικεύονται, καθώς και από την εν γένει αποδεικτική διαδικασία, πιθανολογήθηκαν κατά την κρίση του παρόντος Δικαστηρίου τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά:

Η αιτούσα κατέθεσε ενώπιον του Ειρηνοδικείου Κορίνθου την από 3-1-2014 και υπ' αρ. κατάθεσης ... αίτηση περί υπαγωγής της στο Ν. 3 869/2010 και δικαστικής ρύθμισης των ληξιπρόθεσμων οφειλών της, επί της οποίας εκδόθηκε η (άρθρα 686 επ ΚΠολΔ), πλην όμως παραδεκτά στρέφεται μόνο κατά της πιστώτριας που έχει ξεκινήσει διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης και εν προκειμένω) κατά της 5ης των καθών η αίτηση διαχειρίστριας εταιρείας των ανωτέρω επίδικων απαιτήσεων της πιστώτριας με την επωνυμία «…ACTIVITY COMPANY» - ειδικής διαδόχου της πιστώτριας με την επωνυμία «ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Α.Ε.» (3ης των καθών στην αίτηση της αιτούσας περί υπαγωγής της στο Ν. 5869/2010), καθώς δεν νομιμοποιούνται παθητικά στην άσκησή της οι λοιπές πιστώτριες (εν προκειμένω) οι πρώτες τέσσερις των καθών η αίτηση) που δεν έχουν θέσει σε κίνηση την αναγκαστική εκτέλεση [ΕιρηνΑθ (ασφ) 90/2021, ΕιρηνΧαλανδ (ασφ) 15/2021 και ΕιρηνΛαρ (ασφ) 37/2018, δημοσιευμένες στη Τ.Ν.Π. Νόμος], είναι δε ορισμένη και νόμιμη, στηριζόμενη στη διάταξη του άρθρου 6 παρ. 5 του Ν. 3869/2010, όπως ισχύει. Πρέπει, επομένως, η κρινόμενη αίτηση, ως προς την 5η των καθών η αίτηση κατά της οποίας στρέφεται παραδεκτά, να εξεταστεί περαιτέρω ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα.

Από όλα όσα εξέθεσαν οι παριστάμενοι διάδικοι προφορικά στο ακροατήριο δια των πληρεξουσίων δικηγόρων τους και εγγράφως με τα σημειώματά τους, από την ανωμοτί εξέταση της αιτούσας στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού, όπως τούτη έχει εκτυπωθεί με το σύστημα της απομαγνητοφώνησης, από όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα που νόμιμα προσκόμισαν οι διάδικοι, για να ληφθούν υπόψη είτε σαν αυτοτελή αποδεικτικά μέσα, είτε για συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, μερικά από τα οποία μνημονεύονται παρακάτω, χωρίς να παραλείπεται η συνεκτίμηση κανενός, μεταξύ των οποίων και η υπ' αρ. 1.133/2018 απόφαση του Ειρηνοδικείου Κορίνθου (διαδικασίας εκούσιας δικαιοδοσίας) καθώς και τα ταυτάριθμα μ' αυτήν υπ' αρ. 1.133/2018 πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του Ειρηνοδικείου Κορίνθου με την εκεί περιεχόμενη ανωμοτί κατάθεση της αιτούσας ως διαδίκου, που λαμβάνεται υπόψη ως δικαστικό τεκμήριο κατ’ άρθρο 339 ΚΠολΔ (βλ. Φαλτσή, Δίκαιο απόδειξης σ. 234 και 235 - Βαθρακοκοίλης Ερμ.Νομολ.ΚΠολΔ, άρθρο 336 αρ. 23, 27 και 65 - Τέντες σε Κεραμέα/Κονδύλη/Νίκα, Ερμ.Νομολ.ΚΠολΔ, άρθρο 339 αρ. 11, καθώς και ΑΠ 883/2007), από τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής, όπως κατωτέρω εξειδικεύονται, καθώς και από την εν γένει αποδεικτική διαδικασία, πιθανολογήθηκαν κατά την κρίση του παρόντος Δικαστηρίου τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά:

Η αιτούσα κατέθεσε ενώπιον του Ειρηνοδικείου Κορίνθου την από 3-1-2014 και υπ' αρ. κατάθεσης ... αίτηση περί υπαγωγής της στο Ν. 3869/2010 και δικαστικής ρύθμισης των ληξιπρόθεσμων οφειλών της, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ' αρ. 1.133/2018 οριστική απόφαση του Ειρηνοδικείου Κορίνθου, που απέρριψε την αίτηση ως ουσιαστικά αβάσιμη, γενομένης δεκτής ως ουσιαστικά βάσιμης της ένστασης περί δόλιας περιέλευσης της αιτούσας σε μόνιμη και γενική αδυναμία πληρωμών των ληξιπρόθεσμων χρηματικών οφειλών της, την οποία προέβαλαν, κατά τρόπο ορισμένο κατά τις παραδοχές της ως άνω απόφασης, η 1η και 4η των καθών πιστώτριες στην ως άνω αίτηση περί υπαγωγής στο Ν. 3869/2010 (ήτοι οι «ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ Α.Ε.» και «HELLENIC POST CREDIT Α.Ε.Ε.Π.»). Κατά της ανωτέρω εκδοθείσας υπ' αρ. 1.133/2018 απόφασης, δημοσιευθείσας στις 20-11-2018, η αιτούσα άσκησε την από 11-2-2019 έφεσή της (υπ' αρ. κατάθεσης ... στο Ειρηνοδικείο Κορίνθου και υπ' αρ. κατάθεσης ... στο Μονομελές Πρωτοδικείο Κορίνθου), δικάσιμος για τη συζήτηση της οποίας ορίστηκε η 28η-1-2026. Η έφεση αυτή με την κατάθεσή της ενώπιον του Ειρηνοδικείου Κορίνθου στις 15-2-2019 έχει ασκηθεί νομοτύπως και εμπροθέσμως, πιθανολογουμένης εν προκειμένω της μη επίδοσης της εφεσιβαλλόμενης απόφασης, την οποία ούτε επικαλέστηκαν οι διάδικοι ούτε προέκυψε (οίκοθεν) ότι έχει λάβει χώρα από την εκτίμηση των προσκομιζόμενων εγγράφων, και ειδικότερα μέσα στην καταχρηστική προθεσμία των δύο ετών από την επομένη της δημοσίευσή της στις 20-11-2018 (άρθρα 495 § 1,591 § 1 και 518 § 2 ΚΠολΔ).

Η αιτούσα με την ανωτέρω έφεσή της ισχυρίζεται ότι το εκδόν την εκκαλούμενη απόφαση Δικαστήριο εσφαλμένα απέρριψε την ως άνω αίτησή της περί υπαγωγής της στις διατάξεις του Ν. 3869/2010, καθώς, λόγω κακής εκτίμησης του προσκομιζόμενου αποδεικτικού υλικού, έκανε δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη την ένσταση περί δόλιας περιέλευσής της σε κατάσταση μόνιμης αδυναμίας πληρωμών που υποβλήθηκε από τις πιστώτριές της, την οποία, εάν εκτιμούσε ορθώς το προσκομιζόμενο αποδεικτικό υλικό, έπρεπε να την είχε απορρίψει ως ουσιαστικά αβάσιμη, διότι, όπως διατείνεται η αιτούσα κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα στην έφεση και στην αίτησή της περί υπαγωγής της στο Ν. 3869/2010, κατά τους χρόνους λήψης των ένδικων δανείων είχε την οικονομική δυνατότητα να αποπληρώνει κανονικά και στο σύνολό τους τις μηνιαίες δανειακές υποχρεώσεις που είχε αναλάβει και τούτο διότι, εκτός από το διαρκώς αυξανόμενο εισόδημα από την εργασία της, ενισχυόταν οικονομικά και από τον πατέρα της, ο οποίος είχε συμβληθεί και ως συνοφειλέτης στα επίδικα στεγαστικά δάνεια που είχε λάβει από την πιστώτρια «ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ», ενώ επιπλέον προσδοκούσε βάσιμα ότι, μετά την αποπεράτωση της διώροφης οικοδομής επί οικοπέδου που βρίσκεται στην Κόρινθο το εισόδημά της θα ενισχυόταν ακόμη περισσότερο από την εκμίσθωση του ενός ορόφου του ακινήτου αυτού, καθώς στον έτερο όροφο σχεδίαζε η αιτούσα να διαμείνει και να τον χρησιμοποιήσει ως κύρια κατοικία της, αποχωρώντας από την οικία - ισόγειο διαμέρισμα στην οποία διέμενε (και διαμένει μέχρι σήμερα) με τους γονείς της και της ανήκει κατά ψιλή κυριότητα και κατ’ επικαρπία στη μητέρα της. Ενόψει του γεγονότος ότι οι ανωτέρω ισχυρισμοί της αιτούσας δεν είναι προδήλως αβάσιμοι και επειδή κατά τα λοιπά πιθανολογείται ότι η αιτούσα πληροί τις προϋποθέσεις για την υπαγωγή της στο Ν. 3869/2010, καθώς, κατά τους ισχυρισμούς της, πιθανολογείται ειδικότερα ότι δεν έχει πτωχευτική ικανότητα και έχει περιέλθει σε μόνιμη και γενική αδυναμία να πληρώσει τις ληξιπρόθεσμες χρηματικές οφειλές της, καθόσον τα εισοδήματά της, συγκρινόμενα με τις ληξιπρόθεσμες οφειλές της, δεν της επιτρέπουν να ανταποκριθεί στην εξυπηρέτηση του κύριου όγκου των χρεών της, λαμβανομένου υπόψη του ύψους των μηνιαίων δόσεων, που απαιτούνται για την εξυπηρέτηση των ληφθέντων δανείων, των υψηλών επιτοκίων με τα οποία αυτά επιβαρύνονται και των απαιτούμενων αναγκαίων δαπανών διαβίωσης αυτής, πρέπει το Δικαστήριο να προχωρήσει στην πιθανολόγηση της ευδοκίμησης ή μη του προλεγόμενου λόγου της έφεσης της αιτούσας.

Πιθανολογείται, λοιπόν, ότι το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που έκανε δεκτή την ως άνω ένσταση δολιότητας στην ουσία της, έπρεπε, σε κάθε περίπτωση και ανεξαρτήτως δηλ. της όποιας τυχόν υπάρχουσας αοριστίας της για την οποία δεν παραπονείται η αιτούσα, εκτιμώντας ορθά το προσκομιζόμενο αποδεικτικό υλικό, να την απορρίψει ως ουσιαστικά αβάσιμη, δεδομένου ότι πιθανολογούνται ειδικότερα τα κάτωθι: Η αιτούσα κατά το χρόνο λήψης των ένδικων δανείων (έτη 2003 και πρωτίστως 2005-2007, καθώς εν συνεχεία το έτος 2012 προέβη σε προσπάθεια ρύθμισης παλαιότερων δανείων της) εργαζόταν ως… όπου εργάζεται μέχρι και σήμερα, αποκόμιζε διαρκώς αυξανόμενο εισόδημα, της τάξεως των…κατά την έναρξη του επίδικου δανεισμού της περί το έτος το οποίο προσέβλεπε ότι θα συνέχιζε να λαμβάνει, αυξανόμενο διαρκώς, και τα επόμενα έτη, χωρίς να δύναται να προβλέψει την επερχόμενη στη χώρα μας οικονομική κρίση και τις εξαιτίας αυτής, διαδοχικές μειώσεις των μισθών στο δημόσιο αλλά και στον, ιδιωτικό, τομέα που ακολούθησε μετά το έτος 2010, ενώ επιπλέον ενισχυόταν οικονομικά για την αποπληρωμή των ένδικων δανείων της από τον πατέρα της, ο οποίος είχε συμβληθεί και ως συνοφειλέτης της στα επίδικα στεγαστικά δάνεια που η αιτούσα είχε λάβει από την πιστώτρια «ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Α.Ε.» (βλ. την ανωμοτί κατάθεση της αιτούσας στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού σε συνδυασμό με την καταχωρηθείσα ανωμοτί κατάθεσή της στα υπ' αρ. 1.133/2018 πρακτικά του Ειρηνοδικείου Κορίνθου), ο οποίος ελάμβανε από την εργασία του μεγάλα εισοδήματα, αφού εργαζόταν από το …ως. Επιπλέον, δε, πρέπει να συνεκτιμηθεί και το γεγονός ότι η αιτούσα προέβη στη σύναψη του μεγαλύτερου μέρους του επίδικου δανεισμού της δηλ. στη σύναψη των επίδικων στεγαστικών δανείων με την 3η των καθών «ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Λ.Ε.» τα έτη 2005-2007 και μάλιστα με συνοφειλέτη τον πατέρα της, ως ελέχθη, προκειμένου να αγοράσει οικόπεδο κοντά στην κύρια κατοικία της, ήτοι σε διαμέρισμα, επιφάνειας 91,25 τ.μ., του ισογείου οικοδομής που βρίσκεται στην…, στην οποία διέμενε (και διαμένει) με τους γονείς της και ανήκει στην ίδια κατά την ψιλή κυριότητα και κατ’ επικαρπία στη μητέρα της δυνάμει του υπ’ αρ. ... συμβολαίου γονικής παροχής ψιλής κυριότητας οριζοντίου ιδιοκτησίας της συμβ/φου Κορίνθου ..., νομίμως μεταγεγραμμένου, και συγκεκριμένα προκειμένου να αγοράσει οικόπεδο, επιφάνειας 290,38 τ.μ., που βρίσκεται στην Κόρινθο επί της…, όπως τούτο περιγράφεται αναλυτικά στον τίτλο κτήσης της αιτούσας, ήτοι στο υπ' αρ. ... συμβόλαιο πώλησης ιδανικών μεριδίων αστικού ακινήτου (οικοπέδου) της ιδίας ως άνω συμβολαιογράφου, νομίμως μεταγεγραμμένο, επί του οποίου προτίθετο εν συνεχεία να ανεγείρει διώροφη οικοδομή, έτσι ώστε να χρησιμοποιήσει ως νέα κατοικία της τον ένα όροφο αυτής και να εκμισθώσει τον άλλο όροφό της, και ως εκ τούτου πρέπει να συνεκτιμηθεί ότι η αιτούσα προσδοκούσε βάσιμα ότι μετά την αποπεράτωση της εν λόγω οικοδομής το εισόδημά της θα ενισχυόταν ακόμη περισσότερο από την εκμίσθωση του ενός ορόφου αυτής. Ωστόσο, χωρίς υπαιτιότητα της αιτούσας, ανετράπη ο οικονομικός προϋπολογισμός της και απώλεσε την οικονομική δυνατότητα που είχε κατά τα προλεγόμενα και τούτο διότι η μεν αιτούσα υπέστη περικοπές στο μισθό της λόγω της οικονομικής κρίσης που ξέσπασε στη χώρα μας περί τα έτη 2009-2010, με αποτέλεσμά να αρχίσει να μειώνεται ο μισθός της, που τότε είχε φτάσει να ανέρχεται στο ποσό των 1.700 ευρώ περίπου, και μάλιστα από το Σεπτέμβριο του 2013 της καταβαλλόταν από την εργοδότριά της «έναντι» και με μεγάλες καθυστερήσεις, ο δε πατέρας της, στην οικονομική συνδρομή του οποίου προσδοκούσε για την αποπληρωμή των δανείων της, σταμάτησε να εργάζεται στη πολεμικών συνθηκών που επικρατούσαν και επέστρεψε στην Ελλάδα το Μάιο του 2011, με αποτέλεσμα να απωλέσει τα μεγάλα εισοδήματα που έως τότε αποκόμιζε από την Εργασία του και εν συνεχεία συνταξιοδοτούμενος, λόγω της προλεγόμενης οικονομικής κρίσης στη χώρα μας, να λάβει συντάξιμες αποδοχές μειωμένες σε σχέση με αυτές που ανέμενε, και έτσι συνεπεία των ανωτέρω, αλλά και εξαιτίας της επικαλούμενης από την αιτούσα κακής οικονομικής συνεργασίας της με τους τεχνικούς και εργολάβους που ανέλαβαν την αποπεράτωση της ως άνω διώροφης οικοδομής της, δεν κατάφερε να αποπερατώσει την οικοδομή αυτή, η οποία έως σήμερα παραμένει ημιτελής (στα τούβλα και μέχρι την τοποθέτηση υδραυλικών εγκαταστάσεων), με αποτέλεσμα η αιτούσα να μην καταφέρει να αυξήσει το εισόδημά της από την εκμίσθωση -τουλάχιστον- του ενός ορόφου της διώροφης οικοδομής της.

Για τους λόγους αυτούς η αιτούσα περιήλθε σε γενική και μόνιμη αδυναμία πληρωμών των ένδικων ληξιπρόθεσμων δανειακών οφειλών της περί το έτος . (προηγούμενο έτος της κατάθεσης της αίτησής της για την υπαγωγή της στο Ν. 3869/2010, όπως συνάγεται από το μικρό ύψος των έως τότε οφειλομένων τόκων επί των ληξιπρόθεσμων οφειλών της), αδυναμία στην οποία εξακολουθούσε να βρίσκεται κατά το χρόνο συζήτησης της αίτησής της περί υπαγωγής της στο Ν. 3869/2010 ενώπιον του Ειρηνοδικείου Κορίνθου, αλλά και εξακολουθεί να βρίσκεται και μέχρι σήμερα, δεδομένου ότι, μετά την καταγγελία των ένδικων δανείων από τις πιστώτριές της, έχει καταστεί ληξιπρόθεσμο το σύνολο των οφειλομένων κεφαλαίων των δανείων και η αιτούσα δεν πιθανολογείται ότι έχει επαρκείς αποταμιεύσεις έτσι ώστε να δύναται να . τα εξοφλήσει, οι δε συμφωνηθείσες μηνιαίες δόσεις για την εξόφληση των ένδικων δανείων μετά την καταγγελία τους δεν είναι σε κάθε περίπτωση σε ισχύ, με αποτέλεσμα να μην τίθεται ζήτημα δυνατότητας αποπληρωμής τους ή μη από την αιτούσα με το σημερινό της εισόδημα, όπως αυτό έχει διαμορφωθεί ετησίως στο (δηλωθέν) ποσό των 21.542,63 ευρώ περίπου (ήτοι μηνιαίως κατά μέσο όρο στο ποσό των 1.795,16 ευρώ), δηλ.. αν και το σημερινό εισόδημά της είναι αυξημένο σε σχέση με το χρόνο κατάθεσής της αίτησής της περί υπαγωγής της στο Ν. 3869/2010.

Επομένως, πιθανολογείται ότι η αιτούσα, προσφεύγοντας στον επίδικο δανεισμό, για την κανονική αποπληρωμή του οποίου έπρεπε να καταβάλει μηνιαίως σε δόσεις συνολικά το ποσό των 2.500 ευρώ περίπου (βλ. τις προσκομιζόμενες βεβαιώσεις οφειλών τραπεζών όπου αναγράφεται το 10% της τελευταίας ενήμερης δόσης), διέθετε επαρκές εισόδημα σύμφωνα με τα προλεγόμενα. Επίσης, δεν πρέπει να παραβλεφθεί το γεγονός ότι μέχρι το έτος 2012, που η αιτούσα προέβη σε μερική ρύθμιση των .δανείων της, και σε κάθε περίπτωση μέχρι το έτος 2013, που η αιτούσα περιήλθε σε αδυναμία πληρωμών, ως ελέχθη, δηλ. για μεγάλο χρονικό διάστημα από τη λήψη του κυρίως δανεισμού της περί τα έτη 2005-2007 και μέχρι να ανατραπεί χωρίς υπαιτιότητα της ο οικονομικός προϋπολογισμός της για τους λόγους που ελέχθησαν (περικοπές στο μισθό της λόγω της οικονομικής κρίσης περί τα έτη 2009-2010 και απώλεια της εργασίας του πατέρα της από το Μάιο του 2011…πολεμικών συνθηκών), η αιτούσα, εξυπηρετούσε κανονικά τα επίδικα δάνεια, πιθανολογούμενου εξ αυτού του γεγονότος ότι η αιτούσα, ενισχυόμενη οικονομικά από τον πατέρα της, πράγματι είχε την πιστοληπτική ικανότητα να λάβει τα επίδικα δάνεια κατά το χρόνο ανάληψής τους, όπως άλλωστε είχε εκτιμηθεί και από τις πιστώτριές της κατά τη χορήγησή τους.

Ενόψει τούτων, το παρόν Δικαστήριο πιθανολογεί ότι η ασκηθείσα έφεση της αιτούσας κατά της υπ' αρ. 1.133/2018 απόφασης του Ειρηνοδικείου Κορίνθου, που με τον ένα και μοναδικό λόγο της περί κακής εκτίμησης του προσκομιζόμενου αποδεικτικού υλικού, βάλλει κατά της αιτιολογίας με την οποία η εκκαλουμένη έκανε δεκτό ως ουσιαστικά βάσιμο τον ισχυρισμό - ένσταση των πιστωτριών «ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ Α.Ε.» και «HELLENIC POST CREDIT Α.Ε.Π.Π.» ότι η αιτούσα έπραξε με δολιότητα κατά την ανάληψη των ένδικων δανείων, μη έχουσα την οικονομική δυνατότητα να αποπληρώσει κανονικά τις μηνιαίες δανειακές υποχρεώσεις της, όπως η ίδια γνώριζε και αποδέχθηκε, γεγονότα όμως που, όπως παραπάνω πιθανολογήθηκε, κακώς έγιναν, δεκτά ως βάσιμα κατ' εσφαλμένη εκτίμηση του προσκομιζόμενου αποδεικτικού υλικού, με αποτέλεσμα η εκκαλουμένη απόφαση να καταλήξει σε εσφαλμένες παραδοχές σχετικά με την ύπαρξη δολιότητας στο πρόσωπο, της αιτούσας κατά την ανάληψη των ένδικων δανείων της.

Μετά ταύτα και δεδομένου ότι υφίσταται επείγουσα περίπτωση λήψης ασφαλιστικών μέτρων λόγω της ήδη αρξαμένης αναγκαστικής εκτέλεσης, η οποία πιθανολογείται ότι θα προκαλέσει ουσιώδη βλάβη στα συμφέροντα της αιτούσας, καθώς σε περίπτωση που αυτή προχωρήσει και οδηγήσει πρωτίστως σε πλειστηριασμό της κύριας κατοικίας της αιτούσας [ήτοι του ανωτέρω ισογείου διαμερίσματος επιφάνειας 91,25 τ.μ. οικοδομής που βρίσκεται στην…, το οποίο ανήκει στην αιτούσα κατά ψιλή κυριότητα και κατ' επικαρπία στη μητέρα της], θα ματαιωθεί η επιδιωκόμενη από την αιτούσα εξαίρεση από την εκποίηση του παραπάνω ακινήτου της και θα καταστεί χωρίς αντικείμενο η κρίση του δικάζοντος την έφεση Δικαστηρίου, ειδικώς ενόψει της εφαρμογής του άρθρου 9 παρ. 2 του Ν. 3869/2010, πρέπει να γίνει δεκτή η υπό κρίση αίτηση ως προς την 5η των καθών κατά της οποίας φέρεται παραδεκτά προς εκδίκαση, ως ελέχθη, και να διαταχθεί ειδικότερα η αναστολή της αναγκαστικής εκτέλεσης που επισπεύδεται από την πιστώτρια αυτή δυνάμει των από 27-3-2025 α' επιταγών προς πληρωμή κάτωθι αντιγράφων πρώτων (Α') εκτελεστών (υπ' αρ. ... απογράφων των υπ' αρ. ./2025 και ./2025 διαταγών πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Κορίνθου, αντίστοιχα, μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης επί της ασκηθείσας έφεσης κατά της υπ' αρ. 1.133/2018 απόφασης του Ειρηνοδικείου Κορίνθου, που εκκρεμεί ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Κορίνθου.

Περαιτέρω, η 5η των καθών δεν θα υποστεί καμία ζημία από την υπό κρίση αναστολή, δοθέντος ότι η χορήγησή της επιφέρει την αυτοδίκαιη απαγόρευση εκποίησης και μεταβολής της περιουσιακής κατάστασης της αιτούσας και συνεπώς μπορεί στην περίπτωση της απόρριψης της έφεσής της να εκτελέσει σε βάρος της περιουσίας της ελεύθερα και χωρίς περιορισμούς. Τέλος, δικαστικά έξοδα δεν επιδικάζονται, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 8 § 6 του Ν. 3869/2010, που βρίσκει εν προκειμένω εφαρμογής (ΜΠρΑΘ 1942/2020 ΤΝΠΔΣΑ «ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ»),

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΙΚΑΖΕΙ ερήμην των 1ης, 2ης, 3ης και 4ης των καθών η αίτηση κατ' αντιμωλία της αιτούσας και της 5ης των καθών η αίτηση.

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την αίτηση ως απαραδέκτως ασκηθείσα ως προς τις 1η, 2η, 3η και 4η των καθών η αίτηση.

ΔΕΧΕΤΑΙ την κρινόμενη αίτηση ως προς την 5” των καθών η αίτηση.

ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την αναστολή της αναγκαστικής εκτέλεσης που επισπεύδεται σε βάρος της αιτούσας από την 5η των καθών η αίτηση δυνάμει των από 27-3-2025 α' επιταγών προς πληρωμή κάτωθι αντιγράφων πρώτων (Α') εκτελεστών (υπ' αρ. ... και ...) απογράφων των υπ' αρ. ./2025 και ./2025 διαταγών πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Κορίνθου, αντίστοιχα, μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης επί της από 15-2-2019 ασκηθείσας έφεσης κατά της υπ' αρ. 1.133/2018 απόφασης του Ειρηνοδικείου Κορίνθου, που εκκρεμεί ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Κορίνθου.

Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση του Δικαστηρίου αυτού στο ακροατήριό του στην Κόρινθο, απάντων των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους, στις 30-7-2025.

Η Δικαστής Ο Γραμματέας