ΤΡΑΠΕΖΑ ΝΟΜΙΚΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ «ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ»
ΤρΕφΑθ 6664/2020
Ασφαλιστήριο ζωής - Πρόσθετη κάλυψη απαλλαγής από
την πληρωμή ασφαλίστρων σε περίπτωση Διαρκούς Ολικής Ανικανότητας (ΑΠΑ2) -.
Η
ασφαλιστική εταιρεία υποχρεούται να απαλλάσσει τον ασφαλισμένο, από τη
συμβατική υποχρέωση καταβολής ασφαλίστρων, είτε σε περίπτωση επέλευσης ολικής
ανικανότητάς του για την εκτέλεση της εργασίας που ασκούσε μέχρι τότε ή άλλης
εργασίας ανάλογη με τη μόρφωση, την εκπαίδευση και την πείρα του, η οποία
πρέπει να διαρκέσει τουλάχιστον ένα έτος από τότε που ο ασφαλισμένος θα τη γνωστοποιήσει στην ασφαλιστική
εταιρεία, ώστε στη συνέχεια, μετά την παρέλευση του έτους, ενεργοποιείται η
απαλλαγή του συμβαλλομένου από τα ασφάλιστρα, είτε στις ειδικές περιπτώσεις που
περιοριστικώς αναφέρονται, όπως οι οριζόμενες «σοβαρές ασθένειες»,
που δεν απαιτείται η ετήσια αναμονή. Από τα άρθρα του συγκεκριμένου
παραρτήματος, ερμηνευόμενα με την αναζήτηση της
αληθινής βούλησης των συμβαλλομένων, χωρίς προσήλωση στις λέξεις και όπως
απαιτεί η καλή πίστη, αφού ληφθούν υπόψη και τα συναλλακτικά ήθη, συνάγεται
ότι, σε περίπτωση που οι προαναφερόμενες ασθένειες είτε έχουν ιαθεί είτε, ακόμα
και αν δεν έχουν ιαθεί, δεν εξακολουθούν, πάντως, να προκαλούν στον
συμβαλλόμενο ολική ανικανότητά του προς εργασία, τότε ενεργοποιείται εκ νέου η
υποχρέωση του συμβαλλομένου προς καταβολή των ασφαλίστρων (η οποία, βεβαίως,
μπορεί να απενεργοποιηθεί πάλι σε περίπτωση υποτροπής της νόσου ή εκδήλωσης νέας
νόσου ή ανικανότητας). Αντίθετη ερμηνευτική εκδοχή, υπό την οποία το ένα
συμβαλλόμενο μέρος και συγκεκριμένα η εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία, βαρύνεται
σε κάθε περίπτωση (δηλαδή ακόμα και αν ιαθεί η σοβαρή ασθένεια ή αρθεί η
διαρκής ολική ανικανότητα του συμβαλλομένου) με την εκπλήρωση της παροχής της
(δηλαδή την παροχή ασφαλιστικής κάλυψης) και το άλλο συμβαλλόμενο μέρος, δηλαδή
ο ενάγων, απαλλάσσεται για όλη τη διάρκεια ισχύος του ασφαλιστηρίου από την
υποχρέωση εκπλήρωσης της αντιπαροχής του (την καταβολή των ασφαλίστρων) και
δικαιούται σε λήψη όλων των οφειλομένων συμβατικών παροχών, αντίκειται στο
σκοπό της ασφαλιστικής σύμβασης και στις παραπάνω αρχές. Εξάλλου εκείνο που
ερευνάται δεν είναι αφηρημένως η αναπηρία αλλά η
επίδραση της όποιας αναπηρίας στην άσκηση της συγκεκριμένης κάθε φορά
επαγγελματικής δραστηριότητας, αφού είναι δυνατόν να υπάρχει μεγάλη αναπηρία με
μικρή επίπτωση σε τέτοια δραστηριότητα και αντιστρόφως [βλ και ΑΠ 1303/2009 ΝοΒ 2010/161]. Τέλος δεν αποτελεί καθ εαυτό αντικείμενο της
δίκης το αν ο αντίδικος ήταν ικανός ή ανίκανος προς εργασία και πριν το χρονικό
σημείο κατά το οποίο η εταιρεία διέκοψε την κάλυψη της ΑΠΑ και αν η εταιρεία
ορθώς τον απάλλασσε μέχρι τότε από την πληρωμή των ασφαλίστρων, ενώ η προηγούμενη
απαλλαγή του αντιδίκου από τα ασφάλιστρα δεν καθιστά από μόνο της καταχρηστική
την ανάκληση της απαλλαγής.
ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
Αριθμός Απόφασης 6664/2020
ΤΟ ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
15° Τμήμα
Αποτελούμενο από τους
Δικαστές Παρασκευή Ψυχογυιού, Πρόεδρο Εφετών,
Σπυρίδωνα Γεωργουλέα, Εφέτη, Ιωάννη Παπαϊωάννου,
Εφέτη-Εισηγητή και από τη Γραμματέα Ελένη Μαχαίρα.
Συνεδρίασε δημόσια στο
ακροατήριο του στις 1.10.2020, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Α. (αρ. πιν. ...)
Του εκκαλούντος: ...
κατοίκου ... οδός .... ο οποίος παραστάθηκε δια του πληρεξούσιου δικηγόρου
Κωνσταντίνου Παπαδοπούλου, με δήλωση του άρθρ. 242 παρ. 2 ΚΠολΔ.
Της εφεσίβλητης: Ανώνυμης
ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία «ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΓΕΝΙΚΩΝ
ΑΣΦΑΛΕΙΩΝ Η ΕΘΝΙΚΗ», που εδρεύει στην Αθήνα, Λεωφόρος Συγγρού αριθ. 103-105 και
νόμιμα εκπροσωπείται, η οποία παραστάθηκε δια της πληρεξούσιας δικηγόρου
Δέσποινας Γρυσμπολάκη, με δήλωση του άρθρ. 242 παρ. 2
ΚΠολΔ.
Β. (αρ. πιν. ...)
Της εκκαλούσας Ανώνυμης
ασφαλιστικής εταιρείας με την επίονυμία «ΑΝΩΝΥΜΟΣ
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΓΕΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΕΙΩΝ Η ΕΘΝΙΚΗ», που εδρεύει στην Αθήνα, λεωφόρος
Συγγρού αριθ. 103-105 και νόμιμα εκπροσωπείται, η οποία παραστάθηκε δια της
πληρεξούσιας δικηγόρου Δέσποινας Γρυσμπολάκη, με
δήλωση του άρθρ. 242 παρ. 2 ΚΠολΔ.
Του εφεσίβλητου: ...
κατοίκου ... οδός ... ο οποίος παραστάθηκε δια του πληρεξούσιου δικηγόρου
Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου, με δήλωση του άρθρ. 242 παρ. 2 ΚΠολΔ.
Ο ενάγων και ήδη εκκαλών
της Α' έφεσης / εφεσίβλητος της Β' έφεσης, ζήτησε να γίνει δεκτή η από 8.2.2015
αγωγή του κατά της εναγομένης και ήδη εφεσίβλητης της Α' έφεσης / εκκαλούσας
της Β' έφεσης, η οποία (αγωγή) κατατέθηκε στη γραμματεία του Παλυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών με αριθ. ./17.2.2015.
Το παραπάνω πρωτοβάθμιο
Δικαστήριο, με την υπ' αριθ. ../2017 απόφαση του (τακτικής διαδικασίας) δέχθηκε
εν μέρει την αγωγή.
Κατά της απόφασης αυτής
ασκήθηκαν οι ακόλουθες εφέσεις.
Α) Ο ενάγων άσκησε την από
5.9.2013 έφεση, η οποία κατατέθηκε στη γραμματεία του Πρωτοδίκου Αθηνών με
αριθ. ../11.9.2018 και αντίγραφο αυτής στη γραμματεία του Εφετείου Αθηνών με
αριθ. .../3.9.2013 και η συζήτηση της προσδιορίσθηκε για τη δικάσιμο της
10.10.2019, κατά την οποία και αναβλήθηκε για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην
αρχή της απόφασης αυτής,
Β) Η εναγομένη άσκησε την
από 15.10.2018 έφεση, η οποία κατατέθηκε στη γραμματεία του Πρωτοδικείου Αθηνών
με αριθ. ./24.10.2018 και αντίγραφο αυτής στη γραμματεία του Εφετείου Αθηνών με
αριθ. .../24.11.2016 και η συζήτηση της προσδιορίσθηκε για τη δικάσιμο της
10.10.2019, κατά την οποία και αναβλήθηκε για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην
αρχή της απόφασης αυτής.
Οι εφέσεις εκφωνήθηκαν από
τη σειρά του οικείου πινακίου και συζητήθηκαν.
Κατά τη συζήτηση των
εφέσεων οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων δεν εμφανίσθηκαν στο ακροατήριο
αλλά κατέθεσαν τις αντίστοιχες δηλώσεις του άρθρ. 242 παρ. 2 ΚΠοΛΔ και προκατέθεσαν προτάσεις
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ
NOMO
Οι κρινόμενες εφέσεις κατά
της υπ' αριθμ. 1734/2017 οριστικής απόφασης του
Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, που εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία,
αρμόδια εισάγονται προς συζήτηση στο ακροατήριο αυτό (άρθρ. 19 ΚΠολΔ) και έχουν ασκηθεί νομοτύπως (άρθρ. 518 παρ 2 ΚΠολΔ, όπως αντικ. με το άρθρο 1 άρθρ. τρίτο του ν.
4335/2015). Επίσης για το παραδεκτό των εφέσεων έχει καταβληθεί και το
προβλεπόμενο παράβολο (άρθρο 495 παρ. 3 ΚΠολΔ - βλ.
για την έφεση του ενάγοντος το υπ' αριθμ. ...
e-παράβολο και για την έφεση της εναγομένης το υπ' αριθμ.
... e-παράβολο, που αναγράφονται στις εκθέσεις κατάθεσης των εφέσεων). Πρέπει
επομένως οι εφέσεις αφού συνεκδικασθούν λόγω της
μεταξύ τους συνάφειας και επειδή έτσι επιταχύνεται και διευκολύνεται η
διεξαγωγή της δίκης και επέρχεται μείωση των εξόδων (άρθρ. 246 σε συνδ. με 524
παρ. 1 ΚΠολΔ) να γίνουν τυπικώς δεκτές και να ερευνηθούν
περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων τους (άρθρ. 533 παρ. 1 ΚΠολΔ) κατά την ίδια παραπάνω διαδικασία.
I. 1. Ο ενάγων και ήδη
εκκαλών/εφεσίβλητος, με την από 6.2.2015 αγωγή του ενώπιον του Πολυμελούς
Πρωτοδικείου Αθηνών (υπ' αριθ. κατάθεσης ./17.2.2015). ισχυρίσθηκε ότι συνήψε
με την εναγομένη και ήδη εκκαλούσα/εφεσίβλητη («ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
ΓΕΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΕΙΩΝ Η ΕΘΝΙΚΗ») τρεις συμβάσεις ασφάλισης ζωής. για τις οποίες
εκδόθηκαν από την εναγομένη τα υπ' αριθ. ... και ασφαλιστήρια, στα παραρτήματα
των οποίων προβλεπόταν η πρόσθετη κάλυψη της απαλλαγής του ενάγοντος από την
παραπέρα πληρωμή των ασφαλίστρων σε περίπτωση επέλευσης διαρκούς ολικής
ανικανότητας του. Ότι το έτος 2001 υπέστη αυτός έμφραγμα του μυοκαρδίου και
αφού διαγνώσθηκε ότι πάσχει από στεφανιαία νόσο, υποβλήθηκε σε χειρουργική
επέμβαση πενταπλής αορτοστεφανιαίας παράκαμψης («by pass»). Ότι εξαιτίας της προαναφερόμενης κατάστασης της
υγείας του, περιήλθε σε διαρκή ολική ανικανότητα νια την άσκηση οποιουδήποτε
επαγγέλματος και ειδικών του επαγγέλματος του οικονομολόγου που αυτός μέχρι
τότε ασκούσε, εργαζόμενος για λογαριασμό της ανώνυμης εταιρείας και υπό την
παράλληλη ιδιότητα του ως νόμιμος εκπρόσωπος αυτής και ότι από τότε δεν έχει ο
ίδιος οποιαδήποτε επαγγελματική δραστηριότητα. Ότι στη συνέχεια, με αίτησή του
προς την εναγομένη, ζήτησε την απαλλαγή του από την καταβολή των ασφάλιστρων, υποβάλλοντας
και τα σχετικά ιατρικά πιστοποιητικά της ανικανότητας του και ότι η εναγομένη
πράγματι τον απάλλαξε από την υποχρέωση αυτή μέχρι τα μέσα του έτους 2014. Ότι,
ωστόσο, η εναγομένη, με την από 11.7.2014 επιστολή της προς τον ενάγοντα, μεταβάλλοντας
τη μέχρι τότε στάση της απέναντι του - και ενώ μόλις στις 13.3.2014 είχε
αναγνωρίσει άτι συντρέχει περίπτωση παράτασης της απαλλαγής του από την
καταβολή των ασφαλίστρων - υποστήριξε ότι προέκυπτε πως ο ενάγων συνέχιζε να
εργάζεται και ότι για το λόγο αυτό δεν ήταν δυνατή η συνέχιση της απαλλαγής του
και ότι όφειλε εκείνος να καταβάλει πλέον τα προβλεπόμενα ασφάλιστρα για
καθεμία των παραπάνω συμβάσεων, από τις αντίστοιχες ημερομηνίες εντός του έτους
2014 που αναγράφονταν στην πιο πάνω επιστολή και συγκεκριμένα για το υπ' αριθ.
... ασφαλιστήρια από 24.7.2014 για το υπ' αριθ. ... ασφαλιστήριο από 30.10.2014
και για το υπ' αριθ. ... ασφαλιστήριο από 16.7.2014. Ότι ο ίδιος προσκόμισε
τότε στην εναγομένη επικαιροποιημένα ιατρικά έγγραφα
που επιβεβαίωναν ότι η κατάσταση της υγείας του παρέμενε αμετάβλητη καθώς
επίσης και τις από 18.1.2010 και 3.10.2013 γνωματεύσεις υγειονομικών επιτροπών που
είχαν κρίνει αυτόν με αναπηρία σε ποσοστό 67%, η τελευταία των οποίων
(γνωματεύσεων) αφορούσε το χρονικό διάστημα από 22.3.2013 μέχρι 31.3.2014. Ότι,
ωστόσο, η εναγομένη, αντισυμβατικώς και
καταχρηστικώς, ενέμεινε στους ισχυρισμούς της και άρχισε να του αποστέλλει
ειδοποιητήρια πληρωμής ασφαλίστρων, ενώ του απέστειλε και προειδοποιητικές
επιστολές ότι επρόκειτο να προβεί εκείνη σε καταγγελία των συμβάσεων ασφάλισης,
εφόσον ο ίδιος δεν προχωρούσε τελικώς στην πληρωμή των ασφαλίστρων. Ότι ο
ενάγων διαμαρτυρήθηκε προφορικώς και εγγράφως προς την εναγομένη για την πιο
πάνω συμπεριφορά της, μεταξύ άλλων και με το από 3.9.2014 εξώδικο του, πλην
όμως, ενόψει του κινδύνου καταγγελίας των συμβάσεων ασφάλισης εκ μέρους της
εναγομένης, κατέβαλε στην τελευταίο αχρεωστήτως τα
ασφάλιστρα από τις αντίστοιχες πιο πάνω ημερομηνίες που η εναγομένη είχε
ενεργοποιήσει τη φερομένη υποχρέωση του για καθεμία των συμβάσεων. Με βάση το
ιστορικό αυτό, όπως αναπτύσσεται στην αγωγή, ο ενάγων ζήτησε: 1) Να
αναγνωρισθεί ότι εξακολουθεί να συντρέχει στο πρόσωπό του λόγω της περιέλευσης του σε διαρκή ολική ανικανότητα, ο ορός των
ασφαλιστηρίων περί απαλλαγής του από την υποχρέωση καταβολής των ασφαλίστρων,
μέχρι τη σύνταξη της αγωγής καθώς και μέχρι τη λήξη των συμβάσεων ασφάλισης και
ειδικότερα: 1α) για το υπ' αριθ. .... ασφαλιστήριο από 24.7.2014 μέχρι
24.7.2016, 1β) για το υπ' αριθ. .... ασφαλιστήριο από 30.10.2014 μέχρι
30.4.2039 και 1γ) για το υπ' αριθ. .... ασφαλιστήριο από 19.7.2014 μέχρι
16.7.2017. 2) Να αναγνωρισθεί ότι οι συμβάσεις ασφάλισης εξακολουθούν να είναι
κανονικά σε ισχύ ακόμα και αν αυτός παραλείψει την πληρωμή των αντίστοιχων
ασφαλίστρων και ότι έτσι η εναγομένη υποχρεούται στην κάλυψη κάθε (καλυπτόμενου
με τις συμβάσεις) κινδύνου που έχει ήδη επέλθει ή τυχόν θα επέλθει μέχρι τη
λήξη των συμβάσεων. 3) Να υποχρεωθεί η εναγομένη να του καταβάλει κατά τις
διατάξεις του αδικαιολόγητου πλουτισμού, τα ποσό των ασφαλίστρων που εκείνος αχρεωστήτως της κατέβαλε και θα συνέχιζε να της καταβάλει
μέχρι το Φεβρουάριο του 2017 (πιθανή, κατά τον ενάγοντα, ημερομηνία συζήτησης
της αγωγής) και συγκεκριμένα για το υπ' αριθ. ... ασφαλιστήριο τα ποσό των
5.333,76 ευρώ και για το υπ' αριθ. ... ασφαλιστήριο το ποσό των 3.615,12 ευρώ,
ήτοι συνολικώς το ποσό των 9.158,32 ευρώ, με το νόμιμο τάκο από την επίδοση της
αγωγής. Τέλος, ο ενάγων ζήτησε να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινώς εκτελεστή ως
προς την καταψηφιστική διάταξη της και να
καταδικασθεί η εναγομένη στη δικαστική δαπάνη του.
Ι.2. Επί της αγωγής, που
συζητήθηκε στις 16.11.2016 κατ' αντιμωλίαν των διαδίκων, εκδόθηκε η εκκαλούμενη
απόφαση, με την οποία το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο έκρινε κατ' αρχάς άτι η αγωγή
ήταν απορριπτέα ως απαράδεκτη ως προς το δεύτερο αίτημα της, για το λόγο ότι
δεν περιέχονταν στο δικόγραφα αυτής πραγματικό περιστατικά που να θεμελιώνουν
το αντίστοιχο έννομο συμφέρον του ενάγοντος, καθώς επίσης για τον πρόσθετο λόγο
ότι το αίτημα αυτό ασκείτο και προώρως κατά πι μέρος που εκτεινόταν μετά τη
συζήτηση της αγωγής. Κατά τα λοιπά αιτήματα της, η αγωγή, αφού κρίθηκε από το
πρωτοβάθμιο Δικαστήριο ότι ήταν νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρ.
340, 346,361,904 επ. ΑΚ, 1, 2, 6,27, 28,32 του ν.
249671997 και 68, 69 παρ. 1α, 2, 70, 176 επ., 218,
907, 908 ΚΠολΔ, στη συνέχεια έγινε εν μέρει ως βάσιμη
και από ουσιαστική άποψη και συγκεκριμένα μόνο όσον αφορά το υπ' αριθ.
,
ασφαλιστήριο, σε σχέση με το οποίο αφενός αναγνωρίσθηκε όπ
ο ενάγων δεν υπέχει υποχρέωση πληρωμής ασφαλίστρων από τις 30.4.2010 και εφεξής
και αφετέρου υποχρεώθηκε η εναγομένη να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των
4.152,10 ευρώ (ως αχρεωστήτως καταβληθέντα ασφάλιστρα
από 30.10.2014 μέχρι 30.10.2016). με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής.
Τέλος, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο κήρυξε την απόφαση προσωρινώς εκτελεστή ως
προς την καταψηφιστική διάταξη της καταδίκασε την
εναγομένη σε μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος. Κατά της εκκαλούμενης
απόφασης παραπονούνται οι διάδικες πλευρές με τις
εφέσεις τους, αμφότερες για εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή ταυ νόμου και
εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων και ζητούν ο μεν ενάγων να εξαφανισθεί η
εκκαλούμενη απόφαση κατά το μέρος που απέρριψε την αγωγή ώστε να γίνει δεκτή η
αγωγή στο σύνολο της, η δε εναγόμενη να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη απόφαση κατά
το μέρος που δέχθηκε την αγωγή ώστε να απορριφθεί η αγωγή στο σύνολο της.
Σημειώνεται ότι ο ενάγων - έστω και αν ζητεί με την έφεση του να γίνει δεκτή η
αγωγή στο σύνολο της - δεν διατυπώνει, ωστόσο, στην έφεση του ειδικό παράπονο
για την κρίση της εγκαλούμενης απόφασης που αφορούσε την απόρριψη ως απαράδεκτου
του δεύτερου (σωρευόμενου) αιτήματος της αγωγής και
επομένως κατά τούτο η υπόθεση δεν μεταβιβάζεται (άρθρ. 522 ΚΠολΔ)
και δεν μπορεί να εξετασθεί από το παρόν Δικαστήριο [βλ. ΑΠ 597/2016 ΤΝΠΔΣΑ, ΑΠ
851/2014 NoΒ 2014/2142].
IΙ. Από τις διατάξεις των άρθρ 421, 422 και 424 ΚΠολΔ, οι
οποίες προστέθηκαν με το άρθ. 1 άρθρ. δεύτερο του ν. 4335/2015, συνάγεται ότι οι
διάδικοι μπορούν να προσκομίσουν προαποδεικτικώς
ένορκες βεβαιώσεις, με την προϋπόθεση όμως της επίδοσης κλήσης του διαδίκου που
επιδιώκει τη λήψη της ένορκης βεβαίωσης προς τον αντίδικο του, δύο τουλάχιστον
εργάσιμες ήμερες πριν την βεβαίωση, στην οποία (κλήση) πρέπει να αναφέρεται η
αγωγή ή το ένδικο βοήθημα ή μέσο που αφορά η βεβαίωση, ο τόπος, η ημέρα και η
ώρα θα δοθεί αυτή και τα ονοματεπώνυμο, το επάγγελμα και η διεύθυνση κατοικίας
του μάρτυρα. Αν παραλειφθεί η επίδοση της κλήσης ή η επιδοθείσα
κλήση δεν περιέχει τα προαναφερόμενα στοιχεία, τότε η ένορκη βεβαίωση,
αυτεπαγγέλτως και ανεξαρτήτως βλάβης του αντιδίκου, δεν λαμβάνεται υπ' όψιν από
το δικαστήριο ως αποδεικτικό μέσο στην δίκη την οπαία αφορά, ούτε προς συναγωγή
δικαστικών τεκμηρίων. Η παραπάνω ρύθμιση καταλαμβάνει - όπως . συνάγεται από τη
(μεταβατικού χαρακτήρα) διάταξη του άρθρ. ένατου παρ. 4 του ν. 4335/2015, καθώς
και την καθιερούμενη από τις διατάξεις των άρθρων 12,
21 εδ. β' και 24 παρ. 1 εδ.
α ΕισΝΚΠολΔ γενική οικονομική αρχή ότι οι
διαδικαστικές πράξεις ρυθμίζονται και διέπονται από το δίκαιο το ισχύον κατά
τον χρόνο διενεργείας αυτών -και τις επιδιδόμενες από 1.1.2016 κλήσεις για τη
λήψη ενόρκων βεβαιώσεων, έστω και εάν οι σχετικές αγωγές ή τα ένδικα βοηθήματα
ή μέσα που αφορούν οι ένορκες βεβαιώσεις έχουν ασκηθεί πριν την ημερομηνία αυτή
[ad hoc ΑΠ 673/2016 ΤΝΠΔ, βλ. γενικότερα για το διαχρονικό δίκαιο σε σχέση με
τις διαδικαστικές πράξεις μετά την ισχύ του ν. 4335/2015, Ε, Τσιώρα, Εφαρμογή
του ν 4335/2015 στην τακτική και τις ειδικές διαδικασίες - ζητήματα διαχρονικού
δικαίου - επισκόπηση νομολογίας σε Αρμ. 2018. σελ. 1615 επ.].
Στην προκείμενη περίπτωση, ο ενάγων είχε επικαλεσθεί και προσκομίσει πρωτοδίκως
δύο ένορκες βεβαιώσεις, τις υπ' αριθ. ./25.10.2016 και ./26.10 2018 ενώπιον της
Ειρηνοδίκη Αθηνών, από τις οποίες το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο έλαβε υπόψη -του, κατά
την εκτίμηση των αποδείξεων, μόνο την πρώτη, ενώ δεν έλαβε υπόψη του τη
δεύτερη, με την αιτιολογία ότι δεν είχε δοθεί σε κάποια από τις ώρες που
αναφέρονταν στη σχετική κλήση που είχε επιδοθεί στην εναγόμενη και οι οποίες
ήταν η 09:00 και η 12:30 (της 25.10.2016), αλλά είχε δοθεί ώρα 12.00 όπως
αναγραφόταν στη συγκεκριμένη ένορκη βεβαίωση. Περαιτέρω, η μία εναγομένη
παραπονείται με την έφεση της άτι ή εκ καλούμενη απόφαση εσφαλμένα έλαβε υπόψη της
την πρώτη των παραπάνω βεβαιώσεων (υπ' αριθ. ./25.10.2016), αφού στη σχετική κλήση
(όπως η εναγομένη είχε ισχυρισθεί και πρωτοδίκως) δεν αναφέρονταν τα στοιχεία
του μάρτυρα (ονοματεπώνυμο, επάγγελμα και διεύθυνση κατοικίας), ο δε ενάγων
ισχυρίζεται με την έφεση του (στο πλαίσιο του λόγου περί εσφαλμένης Εκτίμησης
των αποδείξεων) ότι η δεύτερη των παραπάνω βεβαιώσεων (υπ' αριθ. ./25.10.2016)
είχε στην πραγματικότητα ληφθεί σε ώρα που αναφερόταν στη σχετική κλήση και
συγκεκριμένα είχε ληφθεί ώρα 9:00 αντί της από παραδρομή αναγραφόμενης ώρα 12:00
[Κατά τον ενάγοντα, μάλιστα, ώρα 09:00 είχε δοθεί και η άλλη ένορκη βεβαίωση,
μολονότι στο σώμα εκείνης αναγράφεται ότι δόθηκε ώρα 12:30], Από τη σχετική με
αριθ. ./20.10.2016 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας του Εφετείου
Αθηνών, με έδρα το Πρωτοδικείο Πειραιώς, ..., προκύπτει ότι στην κλήση του
ενάγοντος προς την εναγομένη, που αφορούσε τις παραπάνω ένορκες βεβαιώσεις, δεν
αναφέρονταν τα στοιχεία των μαρτύρων (ονοματεπώνυμο, επάγγελμα και διεύθυνση
κατοικίας) που επρόκειτο να δώσουν τις εν λόγω βεβαιώσεις. Επομένως, αμφότερες
οι παραπάνω ένορκες βεβαιώσεις δεν ήταν νόμιμα αποδεικτικά μέσα και συνακολούθως
η πρώτη από αυτές εσφαλμένως λήφθηκε υπόψη από το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο και
αντιστοίχως είναι βάσιμος α σχετικός λόγος έφεσης της εναγομένης, ενώ η δεύτερη
από αυτές ορθώς κατ αποτέλεσμα δεν λήφθηκε υπόψη από το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο
και είναι αλυσιτελής ο ισχυρισμός του ενάγοντος ως προς την πραγματική ώρα που
δόθηκα η συγκεκριμένη ένορκη βεβαίωση. Συνεπώς το παρόν δευτεροβάθμιο δικαστήριο
δεν θα λάβει υπόψη του τις συγκεκριμένες ένορκες βεβαιώσεις και θα προχωρήσει
(χωρίς να εξαφανίζει την εκκαλούμενη απόφαση) στην ουσιαστική έρευνα της
υπόθεσης με βάση τα λοιπά αποδεικτέα μέσα [βλ. ΕφΛαρ
55/2016 ΤΝΠΔΣΑ, ΕφΔυτΜακ 139/2012 Αρμ
2017/11961).
ΙΙΙ. Από τις ένορκες
καταθέσεις των μαρτύρων που πρότειναν οι διάδικοι και εξετάσθηκαν στα ακροατήρια
του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, αι οποίες περιέχονται στα πρακτικά της εκκαλούμενης
απόφασης, από την υπ' αριθ.
/30.9 2020 ένορκη βεβαίωση ενώπιον της Ειρηνοδίκη
Αθηνών, την οποία επικαλείται και προσκομίζει ο ενάγων για πρώτη φορά στην κατ
έφεση δίκη (άρθρ. 525 παρ. 1 ΚΠολΔ) και έγινε μετά
την έκδοση της εκκαλούμενης απόφασης, κατόπιν νόμιμης (περιέχουσας και τα
στοιχεία του μάρτυρα) και εμπρόθεσμης (πριν δύο τουλάχιστον εργάσιμες ημέρες)
κλήτευσης της εναγομένης (βλ. την υπ' αριθ.
/25.9.2020 ένορκη βεβαίωση της ίδιας
παραπάνω δικαστικής επιμελήτριας) και από όλα τα έγγραφα που νομίμως
επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι με τις παρούσες προτάσεις τους -
εκτός από εκείνα που η εναγόμενη επικαλείται και προσκομίζει τα πρώτον με την
προσθήκη των προτάσεων της, τα οποία δεν λαμβάνονται υπόψη αφού δεν αφορούν την
αντίκρουση ισχυρισμών που να προβλήθηκαν το πρώτον με τις αντίστοιχες προτάσεις
του αντιδίκου της και επομένως απαραδέκτως
προσκομίζονται (βλ. ΑΠ 61/2010 ΝοΒ 2010/1482, ΑΠ
1272/2005 ΕλΔ 2004/406)- αποδεικνύονται τα ακόλουθα:
ΙΙΙ.1. Ο ενάγων συνήψε με
την εναγόμενη τρεις συμβάσεις ασφάλισης ζωής για τις οποίες εκδόθηκαν από την εναγόμενη
τα αντίστοιχα ασφαλιστήρια και ειδικότερα: 1) Τη σύμβαση για την οποία εκδόθηκε
το υπ' αριθ.
ασφαλιστήριο, με ασφαλισμένο τον ίδιο και διάρκεια της ασφάλισης
από 24.7.1986 μέχρι 24.7.2016, 2) Τη σύμβαση για την οποία εκδόθηκε το υπ' αριθ.
ασφαλιστήριο, με ασφαλισμένο τον ίδιο και διάρκεια της ασφάλισης οπό 30.4.1397
μέχρι 30.4.2033. 3) Τη σύμβαση για την οποία εκδόθηκε το υπ' αριθ.
ασφαλιστήριο, με ασφαλισμένο τον υιό του
(τότε αβάπτιστο)
και διάρκεια της
ασφάλισης από 16.7.1997 μέχρι 19.7.2017. Οι καλύψεις που αναφέρονταν στα παραπάνω
ασφαλιστήρια ήταν βασική ασφάλιση ζωής, έξοδα νοσοκομειακής περίθαλψης και
(πλην του 2ου) ασφάλιση προσωπικών ατυχημάτων, ενώ όλα τα ασφαλιστήρια
περιείχαν στα παραρτήματα τους την πρόσθετη κάλυψη της απαλλαγής του ενάγοντος (συμβαλλομένου)
από την παραπέρα καταβολή των ασφαλίστρων σε περίπτωση επέλευσης διαρκούς
ολικής ανικανότητας του. Στις 15.3,2001, ο ενάγων, ηλικίας τότε 43 ετών, υπέστη
έμφραγμα του μυοκαρδίου και νοσηλεύθηκε οπό την ημερομηνία εκείνη μέχρι τις 21
3.2001 στο Περιφερειακό Γενικό Νοσοκομείο
ενώ στη συνέχεια, αφού διαγνώσθηκε
ότι πάσχει από πολυαγγειακή στεφανιαία νόσο,
υποβλήθηκε στις 2.5.2001 σε χειρουργική επέμβαση πενταπλής αορτοστεφανιαίας
παράκαμψης («by pass») στo νοσοκομείο «Υγεία», όπου νοσηλεύθηκε από 1.5.2001 μέχρι
8.5.2001. Στις 3.7.2001 η πρωτοβάθμια υπηρεσιακή υγειονομική επιτροπή γνωμάτευσε
ότι ο ενάγων, εξαιτίας της στεφανιαίας νόσου και της χειρουργικής επέμβασης που
υποβλήθηκε, είχε αναπηρία ποσοστού 67%, για τρία έτη. Έπειτα ο ενάγων υπέβαλε
στην εναγόμενη πιστοποιητικά των παραπάνω νοσηλειών του καθώς και την
προαναφερόμενη γνωμάτευση και η εναγόμενη απάλλαξε αυτών από την υποχρέωση
καταβολής ασφαλίστρων για τις επίδικες συμβάσεις ασφάλισης ζωής, παύοντας να
του αποστέλλει σχετικά ειδοποιητήρια (πληρωμής ασφαλίστρων). Εξάλλου, στις
30.9.2004, η ίδια πιο πάνω επιτροπή γνωμάτευσε ότι ο ενάγων είχε (από την ίδια αιτία)
αναπηρία ποσοστού 67% και άνω, για πέντε έτη και στις 19.1.2010 γνωμάτευσε ότι
ο ενάγων είχε (από την ίδια αιτία) αναπηρία ποσοστού 67% και άνω, για τρία έτη.
Δεν προκύπτει ότι οι πιο πάνω γνωματεύσεις ή άλλα ιατρικά έγγραφα που να
αφορούν την κατάσταση της υγείας του ενάγοντος είχαν προσκομισθεί στην εναγόμενη
μέχρι τις αρχές του έτους 2013, πλην όμως η τελευταία συνέχισε μέχρι τότε να
απαλλάσσει τον ενάγοντα από την υποχρέωση καταβολής των ασφαλίστρων. Στη
συνέχεια όμως και συγκεκριμένα στις 27.2.2013, η εναγόμενη, με επιστολή της που
αφορούσε το υπ αριθ.
ασφαλιστήριο κάλεσε τον ενάγοντα - επικαλούμενη την
σχετική υποχρέωση του που προβλεπόταν στο παράρτημα του ασφαλιστηρίου - να προσκομίσει αυτός, εντός χρονικού διαστήματος δυο μηνών, ιατρική έκθεση και πρόσφατες
εξετάσεις, από τις οποίες να προκύπτει ο τρέχον τότε βαθμός ανικανότητας του
προς εργασία, καθώς επίσης να προσκομίσει και απόφαση συνταξιοδότησης του λόγω
αναπηρίας και γνωμάτευση του Κέντρου Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ), αν τυχόν
υπήρχαν τέτοιες (απόφαση, γνωμάτευση). Επιστολή αντίστοιχου περιεχομένου, με
ημερομηνία 15.4.2013, εστάλη από την εναγόμενη στον ενάγοντα και ως προς το υπ'
αριθ.
ασφαλιστήριο. Κατόπιν των επιστολών αυτών, ο ενάγων προσκόμισε στην εναγόμενη,
μέσα στον ίδιο μήνα (40ος/2013), την παραπάνω αναφερόμενη με ημερομηνία
18.1.2010 απόφαση της πρωτοβάθμιας υπηρεσιακής υγειονομικής επιτροπής Πειραιά
και το από 22.3.2013 αποδεικτικά κατάθεσης αίτησης για την εξέταση του από
υγειονομική επιτροπή του ΚΕΠΑ. Στις 24.2.2014 η εναγόμενη έστειλε νέα επιστολή
παρόμοιου περιεχομένου πάλι ως προς το υπ' αριθ.
ασφαλιστήριο, με την οποία
τάχθηκε στον ενάγοντα προθεσμία τεσσάρων μηνών για την προσκόμιση των απαιτούμενων
εγγράφων. Ο ενάγων προσκόμισε στην εναγομένη την από 22.11.2013 γνωστοποίηση
αποτελέσματος πιστοποίησης αναπηρίας του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ (Διεύθυνση Αναπηρίας και
ιατρικής της Εργασίας) στην οποία αναφερόταν ότι η πρωτοβάθμια υγειονομική επιτροπή
ταυ ΚΕΠΑ (Υποκατάστημα ΙΚΑ-ΕΤΑΜ/νομαρχιακή μονάδα υγείας
) είχε γνωματεύσει
στις 3.10.2013 -έχοντας διαπιστώσει την πενταπλή αορτοστεφανιαία
παράκαμψη, το παλαιό κατώτερο έμφραγμα μυοκαρδίου, τη μειωμένη απόδοση της
αριστερής καρδιακής κοιλίας του ενάγοντος (κλάσμα εξώθησης 35%-40%) και τη
δοκιμασία κόπωσης της 12.3 2013 που ήταν κλινικώς θετική - ότι ο ενάγων είχε
αναπηρία ποσοστού 57% από 22.3.2013 μέχρι 31.3.2014. Στις 13.3.2014 η εναγόμενη,
με επιστολή της προς τον ενάγοντα που αφορούσε το ασφαλιστήριο , τον ενημέρωσε
ότι. κατόπι της προσκόμισης, εκ μέρους εκείνου, των δικαιολογητικών που του
είχαν ζητηθεί. επιβεβαιώνει τη συνέχιση της απαλλαγής του από τα ασφάλιστρα,
δεδομένου ότι προέκυπτε η εξακολούθηση της μέχρι τότε ανικανότητας του. Ωστόσο,
την προηγούμενη ημέρα, δηλαδή στις 12.3.2014, ο ερευνητής της εναγόμενης είχε
μεταβεί στον τόπο που ο ενάγων είχε δηλώσει (στην εναγόμενη) ότι ασκεί την
επαγγελματική δραστηριότητα του και συγκεκριμένα επί της οδού
αριθ
. στον
. όπου
ήταν η έδρα της εταιρείας . Εκεί ο ερευνητής βρήκε τον ενάγοντα και ο τελευταίος
του ανέφερε ότι πηγαίνει για λίγες ώρες στην παραπάνω εταιρεία και ότι δεν έχει
συνταξιοδοτηθεί. Η εναγόμενη έλαβε γνώση της έκθεσης του ερευνητή αφότου είχε
στείλει στον ενάγοντα την προαναφερόμενη από 13.3.2014 επιστολή της. Κατόπιν
αυτού, η εναγομένη, με το από 22.5.2014 μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου,
ζήτησε από τον ενάγοντα να της προσκομίσει μία γνωμάτευση του ΚΕΠΑ επειδή είχε
λήξει εκείνη που της είχε προσκομισθεί, καθώς επίσης και όλες τις σχετικές
πρόσφατες εξετάσεις του και πρόσφατη ιατρική γνωμάτευση. Στα μέσα του επόμενου
μήνα (6°ς/2014) ο ενάγων προσκόμισε στην εναγόμενη την από 5.5.2014 αίτηση του
προς το ΚΕΠΑ, για την αξιολόγηση της αναπηρίας του καθώς και τα από 23.5 2014
και 27.5.2014 αποτελέσματα των εξετάσεων στις οποίες είχε υποβληθεί στη Γενική
Κλινική ... Μεταξύ των εξετάσεων αυτών ήταν το από 23,5,2014 triplex καρδιάς, στο οποίο αναφερόταν ότι το κλάσμα
εξώθησης της αριστερής καρδιακής Κοιλίας ήταν 60% - και επομένως ήταν
βελτιωμένο σε σχέση με το ίδιο μέγεθος που ανερχόταν σε 35% με 40% σύμφωνα με
την από 3.10.2013 γνωμάτευση της πρωτοβάθμιας υγειονομικής επιτροπής του ΚΕΠΑ -
καθώς και η από 27.5.2014 δοκιμασία κόπωσης, στο συμπέρασμα της οποίας
αναγραφόταν ότι ήταν ύποπτη για ισχαιμία με κλινικά κριτήρια, για το λόγο δε
αυτό η εναγόμενη ζήτησε από τον ενάγοντα να της προσκομίσω πρόσφατη στεφανιογραφία ή αξονική, τις οποίες εκείνος δεν προσκόμισε.
Κατόπιν αυτών, η εναγόμενη, με τις από 11.7.2014 τρεις επιστολές της
(αντίστοιχες προς τα ασφαλιστήρια), ενημέρωσε τον ενάγοντα ότι μετά από
ενδελεχή έλεγχο των στοιχείων που είχε στη διάθεση της, δεν ήταν δυνατή η
συνέχιση της απαλλαγής του ιδίου από την υποχρέωση καταβολής των ασφαλίστρων,
επειδή προέκυπτε ότι εκείνος συνέχισε να εργάζεται, κάλεσε δε τον ενάγοντα,
προκειμένου να εξακολουθήσουν να βρίσκονται τα ασφαλιστήρια σε ισχύ, να
καταβάλλει πλέον πι ασφάλιστρα, από 24.7.2014 για το υπ' αριθ.
ο ασφαλιστήριο,
από 30.10.2014 νια το υπ' αρ.·
. ασφαλιστήριο και από 16.7.2014 για το υπ
αριθ.
ασφαλιστήριο, ενώ του απέστειλε στη συνέχεια και σχετικές ειδοποιήσεις
πληρωμής ασφαλίστρων. Ακολούθησε η από 3.5.2014 εξώδικη διαμαρτυρία του
ενάγοντος προς την εναγόμενη (που επιδόθηκε στην τελευταία στις 4.9.2014), η
από 5.9.2014 αναφορά του Ενάγοντος προς την Ανεξάρτητη Αρχή του Συνηγόρου του
Καταναλωτή και η από 4.11.2014 έγγραφη απάντηση της εναγόμενης προς τη συγκεκριμένη
Ανεξάρτητη Αρχή. Έπειτα ο ενάγων κατέβαλε τα ασφάλιστρο που η εναγόμενη
απαιτούσε από εκείνον και στη συνέχεια άσκησε, τον 2ο/2015, την κρινομένη αγωγή
ταυ Στο μεταξύ εκδόθηκε η από 10.10.2014 γνωστοποίηση αποτελέσματος
πιστοποίησης αναπηρίας του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ (Διεύθυνση Αναπηρίας και Ιατρικής της
Εργασίας) στην οποία αναφερόταν στι η πρυποβάθμια υγειονομική επιτροπή του ΚΕΠΑ (υποκατάστημα
ΙΚΑ-ΕΤΑΜ/νομαρχιακή μονάδα υγείας
) - είχε γνωματεύσει στις 22.8.2004 -
έχοντας διαπιστώσει τη χειρουργηθείσα στεφανιαία νόσο
με καλή λειτουργικότητα αριστερής κοιλίας και την ύποπτη διαδικασία κόπωσης με
κλινικά κριτήρια - ότι ο ενάγων είχε αναπηρία ποσοστού 50% από 2.7.2014 μέχρι
31.7.2016.
ΙΙΙ. 2α. Στο
θέμα της απαλλαγής του ενάγοντος από την υποχρέωση πληρωμής των ασφαλίστρων
περιέχονται, στα παραρτήματα των ασφαλιστηρίων, οι παρακάτω όροι: 1) Στα
παράρτημα του υπ' αριθ
ασφαλιστηρίου αναγράφονται,
μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα: «Η E0NJKH δηλώνει τα εξής: Α. Δέχεται την αίτηση του
Συμβαλλομένου με το Ασφαλιστήριο Ζωής και αναλαμβάνει την υποχρέωση να τον
απαλλάξω από παραπέρα καταβολή Ασφαλίστρων της βασικής ασφάλισης ζωής, σε
περίπτωση που ο Ασφαλιζόμενος πάθει διαρκή ολική ανικανότητα από οποιαδήποτε αιτία
πριν συμπληρώσει τα 60 του χρόνια. Αυτή η απαλλαγή από την καταβολή Ασφαλίστρων
θα δοθεί από την Εταιρεία σύμφωνα με τους παρακάτω όρους ασφάλισης,. ΑΡΘΡΟ 1ο
ΔΙΑΡΚΗΣ ΟΛΙΚΗ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ. Διαρκής ολική ανικανότητα θεωρείται η για ένα (1)
τουλάχιστον χρόνο από τότε που γνωστοποιήθηκε στην Εταιρεία διαρκής και
ολοκληρωτική ανικανότητα του Ασφαλιζομένου, είτε από Ασθένεια είτε από Ατύχημα,
να εκτελέσει την εργασία που έκανε πριν πάθει την ανικανότητα ή κάθε άλλη
εργασία ανάλογη με τη μόρφωση, την εκπαίδευση και την πείρα του. Πάντως διαρκής
ολική ανικανότητα θεωρείται οπωσδήποτε η αθεράπευτη απώλεια της χρήσης και των
δύο χεριών ή και των δύο ποδιών ή ενός ποδιού και ενός χεριού καθώς και η
αθεράπευτη απώλεια της όρασης και των δύο ματιών, ΑΡΟΡΟ 2ο..,. ΑΡΘΡΟ 3ο
ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ. Όταν συμβεί η Ανικανότητα ο
Συμβαλλόμενος ή ο Ασφαλιζόμενος πρέπει να υποβληθεί στην Εταιρεία με δικά του
έξοδα τα απαιτούμενα πιστοποιητικά και κάθε άλλο αποδεικτικά στοιχεία. Η
Εταιρεία επιφυλάσσει στον εαυτό της το δικαίωμα της εξακρίβωσης της
ανικανότητας, από γιατρούς της δικής της επιλογής με οπουδήποτε τρόπο και σε
οποιοδήποτε χρόνο ... Ο Ασφαλιζόμενος οφείλει επίσης δύο (2) μήνες πριν από
κάθε επέτειο της σύναψης της ασφάλειας, να παρέχει με δικά του έξοδα ιατρική έκθεση
σχετική με την ανικανότητα του Ασφαλιζομένου. ΑΡΘΡΟ 4ο .ΑΠΑΛΛΑΓΉ ΑΣΦΑΛΙΣΤΡΩΝ. Η
Εταιρεία απαλλάσσει το Συμβαλλόμενο από παραπέρα καταβολή Ασφαλίστρων αν ο
Ασφαλιζόμενος πάθει Διαρκή Ολική Ανικανότητα εφόσον η ασφάλεια βρίσκεται σε
πλήρη ισχύ. Η πληρωμή των ασφαλίστρων θα συνεχίσει να γίνεται στις τακτές
ημερομηνίες και προθεσμίες μέχρις ότου η Ανικανότητα αποδειχτεί Διαρκής υπό την
έννοια του άρθρου 1. Μετά από αυτό τα τυχόν επιπλέον Ασφάλιστρα που
καταβλήθηκαν από την ημερομηνία της αναγγελίας της ανικανότητας θα
επιστρέφονται από την Εταιρεία. Η έναρξη της ανικανότητας δεν μπορεί να
τοποθετηθεί σε χρόνο προηγούμενο από τη χρονολογία της δήλωσης της από το
Συμβαλλόμενο στην Εταιρεία. Σε περίπτωση που η Εταιρεία έχει λόγους να πιστεύει
ότι έχει αποκατασταθεί η ικανότητα του Ασφαλιζομένου, πρέπει να επαναληφθεί η
καταβολή των ασφαλίστρων και σε αντίθετη περίπτωση εφαρμόζονται οι Γενικοί Όροι
του Ασφαλιστηρίου Ζωής. ΑΡΘΡΟ 4ο.
ΑΡΘΡΟ 8ο
». 2) Στο παράρτημα του
υπ' αριθ.
ασφαλιστηρίου αναγράφονται, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα: «...Η ΕΘΝΙΚΗ δηλώνει τα εξής: Α. Δέχεται την αίτηση του Συμβαλλομένου με το Ασφαλιστήριο Ζωής και αναλαμβάνει: την υποχρέωση να τον απαλλάξει από παραπέρα καταβολή Ασφαλίστρων της βασικής ασφάλισης ζωής... σε
περίπτωση που ο Ασφαλιζόμενος πάθει διαρκή ολική ανικανότητα από ασθένεια ή
ατύχημα πριν συμπληρώσει τα 65 του χρόνια. Αυτή η απαλλαγή από την καταβολή
Ασφαλίστρων θα δοθεί από την Εταιρεία σύμφωνα με τους παρακάτω όρους ασφάλισης
Αρθρο 1ο ΕΝΝΟΙΑ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΟΛΙΚΗΣ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ. Ολική
ανικανότητα θεωρείται η για ένα (1) τουλάχιστον χρόνο από τότε που θα γνωοτοποιηθεί εγγράφως στην Εταιρεία διαρκής και
ολοκληρωτική ανικανότητα του Ασφαλιζομένου, είτε από Ασθένεια είτε από Ατύχημα,
να εκτελέσει την εργασία που έκανε πριν πάθει την ανικανότητα ή κάθε άλλη
εργασία για την οποία έχει την απαιτούμενη μόρφωση, εκπαίδευση και πείρα. Πάντως
διαρκής ολική ανικανότητα θεωρούνται οπωσδήποτε οι παρακάτω περιπτώσεις: I α) Η
αθεράπευτη απώλεια της χρήσης και των δύο χεριών ή και των δύο ποδιών ή ενός χεριού
και ενός ποδιού, β) H αθεράπευτη απώλεια της όρασης και των δύο οφθαλμών ή η
απώλεια της όρασης ενός οφθαλμού και ενός ποδιού ή και χεριού, γ) Η συνεπεία
ατυχήματος ανίατη παραφροσύνη. ΙΙ. Οι σοβαρές ασθένειες: Έμφραγμα του
μυοκαρδίου, η συνεπεία στεφανιαίας νόσου εγχείρηση by
pass, το εγκεφαλικό επεισόδιο, ο καρκίνος, η νεφρική
ανεπάρκεια. Στις παραπάνω περιπτώσεις των § I και ΙΙ η διαρκής ολική
ανικανότητα αναγνωρίζεται αμέσως. Οι παραπάνω περιπτώσεις διαρκούς ολικής
ανικανότητας των § Ι και ΙΙ συμφωνούνται περιοριστικά και όχι ενδεικτικά. ’ρθρο
2ο: ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΣΟΒΑΡΩΝ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 1 § ΙΙ. 1. ΕΜΦΡΑΓΜΑ TOY
ΜΥΟΚΑΡΔΙΟΥ. Ορίζεται η πλήρης απόφραξη μιας ή περισσοτέρων στεφανιαίων αρητικών η οποία προκαλεί νέκρωση ενός τμήματος του
καρδιακού μυός
2. ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΣΤΕΦΑΝΙΑΙΑΣ ΝΟΣΟΥ ΕΓΧΕΙΡΗΣΗ BY PASS. Ορίζεται η χειρουργική επέμβαση με
την οποία διορθώνεται η στένωση ή απόφραξη στεφανιαίων αρτηριών... ΑΡΘΡΟ 3ο...
ΑΡΘΡΟ 4ο ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ. Όταν συμβεί η Ανικανότητα ο
Ασφαλιζόμενος ή οποιοσδήποτε ο οποίος ενεργεί κατ1 εντολή του και για
λογαριασμό του: πρέπει να υποβάλει στην Εταιρεία με δικά του έξοδα τα
απαιτούμενα πιστοποιητικά και κάθε άλλο αποδεικτικό στοιχείο. Η Εταιρεία
επιφυλάσσει στον εαυτό της το δικαίωμα της εξακρίβωσης της ανικανότητας, από
γιατρούς της δικής της επιλογής με οποιοδήποτε τρόπο και σε οποιοδήποτε
χρόνο... Ο Ασφαλιζόμενος οφείλει επίσης δύο (2) μήνες πριν από κάθε επέτειο της
σύναψης της ασφάλειας, να παρέχει με δικά του έξοδα ιατρική έκθεση σχετική με
την ανικανότητα του Ασφαλισμένου. ΑΡΘΡΟ 5ο ΑΠΑΛΛΑΓΉ ΑΣΦΑΛΙΣΤΡΩΝ. Η Εταιρεία
απαλλάσσει το Συμβαλλόμενο από παραπέρα καταβολή Ασφαλίστρων αν ο Ασφαλιζόμενος
πάθει Διαρκή Ολική Ανικανότητα εφόσον η ασφάλεια βρίσκεται σε πλήρη ισχύ. Μέχρι
να αναγνωρισθεί από την Εταιρεία η διαρκής ολική ανικανότητα του Ασφαλιζομένου,
ο Συβαλλόμενος είναι υποχρεωμένος να συνεχίσει να
πληρώνει τα ασφάλιστρα. Μετά την αναγνώριση, τα ασφάλιστρα που καταβλήθηκαν και
αφορούσαν το διάστημα οπό την ημερομηνία γνωστοποίησης της ανικανότητας μέχρι
την ημερομηνία αναγνώρισης επιστρέφονται. ΑΡΘΡΟ 6ο.ΑΡΘΡΟ 9ο...». 3) Στο
παράρτημα του υπ' αριθ.·
ασφαλιστηρίου αναγράφονται, μεταξύ άλλων, τα
ακόλουθα: «.„Η ΕΘΝΙΚΗ δηλώνει τα εξής: Α. Δέχεται την
αίτηση του Συμβαλλομένου με το Ασφαλιστήριο Ζωής και αναλαμβάνει την υποχρέωση
να απαλλάξει τη βασική Ασφάλεια Ζωής... από παραπέρα καταβολή Ασφαλίστρων, σε
περίπτωση που ο Συμβαλλόμενος πεθάνει ή πάθει διαρκή ολική ανικανότητα από
οποιαδήποτε αιτία πριν συμπληρώσει τα 65 του χρόνια. Αυτή η απαλλαγή από την
καταβολή Ασφαλίστρων θα δοθεί από την Εταιρεία σύμφωνα με τους παρακάτω όρους
ασφάλισης...ΑΡΘΡΟ 1ο ΔΙΑΡΚΗ! ΟΛΙΚΗ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ. Διαρκής ολική ανικανότητα
θεωρείται η για ένα (1) τουλάχιστον χρόνο από τότε που γνωστοποιήθηκε στην
Εταιρεία διαρκής και ολοκληρωτική ανικανότητα του Ασφαλιζομένου, είτε από
Ασθένεια είτε από Ατύχημα, να εκτελέσει την εργασία που έκανε πριν πάθει την
ανικανότητα ή κάθε άλλη Εργασία για την οποία έχει την απαιτούμενη μόρφωση,
εκπαίδευση και πείρα. Πάντως διαρκής ολική ανικανότητα θεωρείται οπωσδήποτε η
αθεράπευτη απώλεια της χρήσης και των δύο χεριών ή και των δύο ποδιών ή ενός
ποδιού και ενός χεριού καθώς και η αθεράπευτη απώλεια της όρασης και των δύο
ματιών. Στις περιπτώσεις αυτές η Διαρκής Ολική Ανικανότητα αναγνωρίζεται αμέσως
APQPO 2ο... ΑΡΘΡΟ 3ο ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ Ή ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΟΥ
ΣΥΜΒΑΛΛΟΜΕΝΟΥ, Όταν συμβεί η Ανικανότητα ο Συμβαλλόμενος πρέπει να υποβάλει
στην Εταιρεία με δικά του έξοδα τα απαιτούμενα πιστοποιητικά και κάθε άλλο
αποδεικτικό στοιχείο. Η Εταιρεία επιφυλάσσει στον εαυτό της το δικαίωμα της
εξακρίβωσης της ανικανότητας, από γιατρούς της δικής της επιλογής με
οποιοδήποτε τρόπο και σε οποιοδήποτε χρόνο... Ο Ασφαλιζόμενος οφείλει επίσης
δύο (2) μήνες πριν από κάθε επέτειο της σύναψης της ασφάλειας, να παρέχει με
δικά του έξοδα ιατρική έκθεση σχετική με την ανικανότητα του... ΑΡΘΡΟ 4ο
ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΡΩΝ, α. ΛΟΓΩ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΑΛΛΟΜΕΝΟΥ. Η Εταιρεία
απαλλάσσει το Συμβαλλόμενο από παραπέρα καταβολή Ασφαλίστρων για τη βασική
ασφάλεια ζωής και τα παραρτήματά της και την παρούσα πρόσθετη ασφάλιση, αν
αυτός πάθει Διαρκή Ολική Ανικανότητα, εφόσον η παρούσα πρόσθετη ασφάλιση
βρίσκεται σε πλήρη ισχύ. Η πληρωμή των ασφαλίστρων θα συνεχίσει να γίνεται στις
τακτές ημερομηνίες και προθεσμίες μέχρις ότου η Ανικανότητα αποδειχτεί Διαρκής
υπό την έννοια του άρθρου 1. Μετά από αυτό τα τυχόν επιπλέον Ασφάλιστρα που
καταβλήθηκαν από την ημερομηνία της αναγγελίας της ανικανότητας θα
επιστρέφονται από την Εταιρεία. Η έναρξη της Ανικανότητας δεν μπορεί να
τοποθετηθεί σε χρόνο 'προηγούμενο από τη χρονολογία της δήλωσης της από το
Συμβαλλόμενο στην Εταιρεία, Σε περίπτωση που η Εταιρεία έχει λόγους να πιστεύει
ότι έχει αποκατασταθεί η ικανότητα του Ασφαλιζομένου, πρέπει να επαναληφθεί η
καταβολή των ασφαλίστρων και σε αντίθετη περίπτωση εφαρμόζονται οι Γενικοί Όροι
του Ασφαλιστηρίου Ζωής... APΘΡΟ 5ο... APΘPΟ 8o...».
Ili.2.Β. Η διατύπωση των
παραπάνω παραρτημάτων είναι σαφής και δεν δημιουργεί αμφιβολία ως προς τα
ακόλουθα σημεία: α) Ότι προϋπόθεση της απαλλαγής του συμβαλλομένου από την
υποχρέωση καταβολής των ασφαλίστρων είναι η επέλευση ανικανότητας του (για την
εκτέλεση της εργασίας που ασκούσε μέχρι τότε ή άλλης εργασίας ανάλογη με η
μόρφωση, την εκπαίδευση και την πείρα του), η οποία πρέπει αφενός να είναι
ολική - δηλαδή δεν αρκεί μερική ανικανότητα - και αφετέρου να διαρκέσει
τουλάχιστον ένα έτος από τότε που ο συμβαλλόμενος θα τη γνωστοποιήσει στην
ασφαλιστική εταιρεία, ώστε στη συνέχεια, μετά την παρέλευση του έτους,
ενεργοποιείται η απαλλαγή του συμβαλλομένου από τα ασφάλιστρα. β) Ότι τέτοια
ανικανότητα του συμβαλλομένου είναι δεδομένη (« ...Πάντως διαρκής ολική
ανικανότητα θεωρούνται οπωσδήποτε...), στις ειδικές περιπτώσεις που περιοριστικώς αναφέρονται σε όλα τα παραρτήματα (αθεράπευτη
απώλεια της χρήσης και των δύο χεριών του συμβαλλομένου κ.λπ.), καθώς και στις
ειδικές περιπτώσεις των «σοβαρών ασθενειών» που αναφέρονται επιπλέον στο
παράρτημα του ασφαλιστηρίου, σε όλες τις
παραπάνω ειδικές περιπτώσεις των παραρτημάτων δεν απαιτείται να παρέλθει ένα
έτος προκειμένου να απαλλαγεί ο συμβαλλόμενος από την υποχρέωση καταβολής των
ασφαλίστρων («..η διαρκής ολική ανικανότητα αναγνωρίζεται αμέσως»). Δεν είναι
σαφής όμως η διατύπωση του παραρτήματος του υπ' αριθ. ... ασφαλιστηρίου και
δημιουργεί αμφιβολία ως προς το αν, στις περιπτώσεις των «σοβαρών ασθενειών»
που αναφέρονται σε αυτό, η εμφάνιση τους, άπαξ επελθούσα (και θεωρούμενη άνευ
ετέρου ως ολική ανικανότητα), επιφέρει την απαλλαγή του συμβαλλομένου από την
υποχρέωση καταβολής των ασφαλίστρων για όλη τη διάρκεια ισχύος του
ασφαλιστηρίου ή αν - όπως ισχύει στις περιπτώσεις που η ανικανότητα προέρχεται
από άλλη αιτία- μπορεί να ενεργοποιηθεί εκ νέου η υποχρέωση καταβολής
ασφαλίστρων σε περίπτωση που οι προαναφερόμενες «σοβαρές ασθένειες» είτε έχουν
ιαθεί είτε, ακόμα και δεν έχουν ιαθεί, δεν εξακολουθούν, πάντως, να προκαλούν
στον συμβαλλόμενο ολική -ανικανότητα του προς εργασία. Για την άρση της
ασάφειας αυτής υπάρχει ανάγκη ερμηνείας, με προσφυγή στις διατάξεις των άρθρ.
173 και 200 ΑΚ. Από τα άρθρα του συγκεκριμένου παραρτήματος, ερμηνευόμενα με την αναζήτηση της αληθινής βούλησης των
συμβαλλομένων, χωρίς προσήλωση στις λέξεις και όπως απαιτεί η καλή πίστη, αφού
ληφθούν υπόψη και τα συναλλακτικά ήθη, συνάγεται ότι, σε περίπτωση που οι
προαναφερόμενες ασθένειες είτε έχουν ιαθεί είτε, ακόμα και δεν έχουν ιαθεί, δεν
εξακολουθούν, πάντως, να προκαλούν στον συμβαλλόμενο ολική ανικανότητα του προς
εργασία, τότε ενεργοποιείται εκ νέου η υποχρέωση του συμβαλλομένου προς
καταβολή των ασφαλίστρων (η οποία, βεβαίως, μπορεί να απενεργοποιηθεί πάλι σε
περίπτωση υποτροπής της νόσου ή εκδήλωσης νέας νόσου ή ανικανότητας). Αντίθετη
ερμηνευτική εκδοχή, υπό την οποία το ένα συμβαλλόμενο μέρος και συγκεκριμένα η
εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία, βαρύνεται σε κάθε περίπτωση (δηλαδή ακόμα και
αν ιαθεί η σοβαρή ασθένεια ή αρθεί η διαρκής ολική ανικανότητα του
συμβαλλομένου) με την εκπλήρωση της παροχής της (δηλαδή την παροχή ασφαλιστικής
κάλυψης) και το άλλο συμβαλλόμενο μέρος, δηλαδή ο ενάγων, απαλλάσσεται νια όλη τη
διάρκεια ισχύος του ασφαλιστηρίου από την υποχρέωση εκπλήρωσης της αντιπαροχής
του (την καταβολή των ασφαλίστρων) και δικαιούται σε λήψη όλων των οφειλομένων
συμβατικών παροχών αντίκειται στο σκοπό της ασφαλιστικής σύμβασης και στις
παραπάνω αρχές (βλ. ΕφΑθ 4634/2020, ΕφΑΘ 1435/2019, ΕφΑΘ 3775/2017,
στην ΤΝΠΔΣΑ). Διαιρετικό συμπέρασμα, εξάλλου, δεν μπορεί να εξαχθεί από το
γεγονός ότι στα τελευταίο εδάφιο του άρθρου 5 του παραρτήματος, το οποίο αφορά
την ενεργοποίηση και πάλι της υποχρέωσης πληρωμής ασφαλίστρων, αναφέρεται ρητώς
ως τέτοιος λόγος μάνα η αποκατάσταση της ικανότητας του συμβαλλομένου και η
αποκατάσταση της υγείας του με την ίαση της σοβαρής ασθένειας. Και τούτο διότι,
τέτοια διάκριση - δηλαδή μεταξύ των γενικών περιπτώσεων που συνιστούν διαρκή
ολική ανικανότητα και προβλέπονται στην πρώτη παράγραφο του άρθρου 1 του
παραρτήματος και των ειδικών περιπτώσεων που θεωρούνται ότι συνιστούν διαρκή
ολική ανικανότητα και προβλέπονται στη δεύτερη παράγραφο του ίδιου άρθρου (ως
υποπεριπτώσεις I. και ΙΙ. της δεύτερης παραγράφου) i) δεν ευσταθεί για τους
ακόλουθους λόγους: ϊ) Σε αμφότερες τις περατώσεις ανικανότητας δηλαδή τόσο στις
γενικές της πρώτης παραγράφου του άρθρου 1 όσο και στις ειδικές της δεύτερης
παραγράψω του ίδιου άρθρου, περιλαμβάνομαι ανικανότητες που είναι μόνιμες
(τέτοιες μπορεί να είναι κάποιες από τις γενικές ανικανότητες της πρώτης
παραγράφου του άρθρου 1 και ταυτοχρόνως είναι και κάποιες από τις ειδικές
ανικανότητες της δεύτερης παραγράφου του ίδιου άρθρου, λ.χ. η αθεράπευτη απώλεια
της χρήσης και των δύο χεριών ή ποδιών ή η αθεράπευτη απώλεια της όρασης της
υποπερίπτωσης Ι της δεύτερης παραγράφου και η νεφρική ανεπάρκεια της υποπερίπτωσης
ΙΙ της δεύτερης παραγράφου), καθώς και ανικανότητες που δεν είναι μόνιμες (τέτοιες
μπορεί να είναι κάποιες από τις γενικές ανικανότητες της πρώτης παραγράφου του
άρθρου 1 και ταυτοχρόνως είναι και κάποιες από τις Ειδικές ανικανότητες της
δεύτερης παραγράφου του ίδιου άρθρου, λ.χ., η παραφροσύνη της υποπερίπτωσης I
της δεύτερης παραγράφου και το έμφραγμα του μυοκαρδίου, το εγκεφαλικό επεισόδιο
και ο καρκίνος της υποπερίπτωσης ΙΙ της δεύτερης παραγράφου), ii) Στα τελευταίο εδάφιο τον άρθρου 5
του παραρτήματος αναγράφεται μεν ότι πρέπει να επαναληφθεί η καταβολή των
ασφαλίστρων σε περίπτωση που έχει αποκατασταθεί η ικανότητα του συμβαλλομένου,
χωρίς να αναφέρεται και η σοβαρή ασθένεια, όμως το ίδιο αναγράφεται και αμέσως
παραπάνω στο δεύτερο εδάφιο του ίδιου άρθρου σχετικά με την επιστροφή των
ασφαλίστρων που καταβλήθηκαν και αφορούσαν το χρονικό διάστημα από την
ημερομηνία γνωστοποίησης της ανικανότητας μέχρι την ημερομηνία αναγνώρισης. Και
πάλι, δηλαδή, δεν γίνεται αναφορά σε σοβαρή ασθένεια, αλλά μόνο σε ανικανότητα,
πλην όμως, με βάση την αληθινή βούληση των μερών, την καλή πίστη και τα
συναλλακτικά ήθη, συνάγεται ότι, και στην περίπτωση της γνωστοποίησης σοβαρής
ασθένειας, τα ασφάλιστρα που καταβλήθηκαν κατά το προγενέστερο της αναγνώρισης
χρονικό διάστημα οφείλει επίσης η ασφαλιστική εταιρία να τα επιστρέψει ΐii) Στο άρθρο 4 του παραρτήματος, όπου
αναφέρεται η υποχρέωση του ασφαλισμένου να παρέχει, με δικά του έξοδα, ιατρική
έκθεση σχετική με την ανικανότητα του, δύο μήνες πριν την ετήσια επέτειο της
σύναψης της ασφάλισης, πάλι δεν γίνεται λόγος για τη σοβαρή ασθένεια, πλην όμως
συνάγεται (σύμφωνα και με όσα αναφέρθηκαν αμέσως παραπάνω, για την όμοια
διατύπωση του άρθρου 5, ότι η υποχρέωση αυτή θεμελιώνεται και στην περίπτωση
της σοβαρής ασθένειας, αφού μάλιστα το άρθρο 4 φέρει μεν τον τίτλο «Υποχρεώσεις
σε περίπτωση ανικανότητας» χωρίς να διακρίνει τις περιπτώσεις ανικανότητας σε
μόνιμες ή όχι μόνιμες και σε αμέσως αναγνωρίσιμες ή όχι αμέσως αναγνωρίσιμες
[βλ. ΕφΑΘ 1546/2020, ΕφΑΘ
847/2020, ΕφΑΘ4145/2019 στην ΤΝΠΔΣΑ].
ΙΕΙ.3. Στην προκείμενη
περίπτωση, αποδείχθηκε άτι ο ενάγων - ο οποίος στο υπ' αριθ. ... ασφαλιστήρια
αναφέρεται στο επάγγελμα ως οικονομολόγος και στο υπ' αριθ. ως εισαγωγέας
έμπορος (στο υπ αριθ.
ασφαλιστήριο δεν αναφέρεται το επάγγελμα του) - είναι
ιδρυτικό μέλος και ο κύριος μέτοχος της ανώνυμης εταιρείας
, που εδρεύει στον
Πειραιά, επί της οδού
αριθ.
Ο ενάγων, κατέχοντας το μεγαλύτερα μέρος των
μετοχών της εταιρείας αυτής, ασκούσε και πριν την ασθένεια του τη διοίκηση και
την εκπροσώπηση της, με τις ιδιότητες του προέδρου του διοικητικού συμβουλίου,
διευθύνοντος συμβούλου και νόμιμου εκπροσώπου. Ο ενάγων έφερε τις ιδιότητες
αυτές και ασκούσε τις αντίστοιχες εξουσίες και κατά τα κρίσιμα χρονικά
διαστήματα που η εναγόμενη έπαυσε να τον απαλλάσσει από την καταβολή των
ασφαλίστρων και ως προς τα οποία κρίθηκε νόμιμη η αγωγή - δηλαδή τα εκτεινόμενα
από τον Ιούλιο του 2014 μέχρι το Νοέμβριο του 2016 {ημερομηνία συζήτησης της
αγωγής) - είχε δε αποκτήσει τις εν λόγω ιδιότητες δυνάμει της από 31.5.2013 απόφαση της
τακτικής γενικής συνέλευσης των μετόχων, περί εκλογής διοικητικού συμβουλίου
(γιο πενταετή θητεία), σε συνδυασμό με το από 1.9.2013 πρακτικό του εκλεγέντος
διοικητικού συμβουλίου, περί συγκρότησης αυτού σε σώμα (ΦΕΚ τεύχος ΑΕ-ΕΠΕ και
ΓΕΜΗ). Ο ίδιος (ενάγων) υπογράφει μάλιστα ως πρόεδρος και τον ισολογισμό της
συγκεκριμένης εταιρείας για τη χρήση 2013 που φέρει ημερομηνία (βλ. αυτόν,
προσκομιζόμενο από την εναγόμενη), ενώ το ίδιο έτος (2014). σε αναζητήσεις στο διαδίκτυο
για την πιο πάνω εταιρεία, εμφανίζεται το δικό του όνομα στα στοιχεία
επικοινωνίας με αυτήν (βλ. την από εκτύπωση από την ιστοσελίδα προσκομιζόμενη από
την εναγόμενη). Ο ενάγων ισχυρίζεται - αλλά όχι πειστικώς
- ότι ο ίδιος τυπικώς και μόνον έφερε τις πιο πάνω ιδιότητες και ότι την
πραγματική διοίκηση και εκπροσώπηση της εταιρείας την ασκούσε μόνη η σύζυγος
του η οποία, δυνάμει των παραπάνω αποφάσεων της γ.σ.
και του δ.σ., είχε την ιδιότητα της αντιπροέδρου του διοικητικού
συμβουλίου και το δικαίωμα της εκπροσώπησης της εταιρείας από κοινού ή χωριστά
με τον ενάγοντα. Μάλιστα ο ενάγων εκθέτει στην έφεση - προς ενίσχυση του ισχυρισμού
του ότι η σύζυγος του ελάμβανε όλες τις αποφάσεις και πρωτοβουλίες που
αφορούσαν την οργάνωση, τη λειτουργία και τίς εν γένει τις εργασίες της
εταιρείας - ότι «υφίσταται μεγάλος αριθμός εγγράφων, που έχουν υπογραφεί μόνο
από την σύζυγο μου, ως πραγματική υπεύθυνη για τη λειτουργία της εταιρείας,
όπως επιφυλάσσομαι να αποδείξω...» (βλ. σελ. 23 της έφεσης στο τέλος). Ο ενάγων
όμως δεν προσκομίζει οποιοδήποτε τέτοιο έγγραφο της συζύγου του. η οποία,
σημειωτέον, στο πιο πάνω ΦΕΚ αναγράφεται ως καθηγήτρια, ενώ ο ενάγων ως έμπορος.
Ο ενάγων προβάλλει επίσης, γιο να υποστηρίξει πι φερόμενη ανικανότητα του προς
εργασία, τον ισχυρισμό ότ ο αριθμός των υπαλλήλων της
προαναφερόμενης εταιρείας αυξήθηκα μετά τη δική του ασθένεια, προκειμένου να
καλύψουν τα καθήκοντα που εκείνος ασκούσε μέχρι τότε κα> έπαυσα στη συνέχεια
να ασκεί. Με τις δευτεροβάθμιες προτάσεις του επικαλείται μάλιστα, για πρώτη
φορά, «. .καταστάσεις προσωπικού της εταιρείας καθ όλα τα έτη από το 1993 έως
σήμερα» (σελ. 4 των προτάσεων του στο τέλος). Κατ' αρχάς πρέπει να σημειωθεί
ότι κρίσιμο χρονικό διάστημα στην προκείμενη δίκη δεν είναι εκείνο που αρχίζει από
την ασθένεια του ενάγοντος αλλά, όπως προεκτέθηκε, εκείνο
που αρχίζει από τον Ιούλιο του (βλ. παραπάνω). Αν επομένως ο ενάγων ήταν
ανίκανος προς εργασία και πριν το χρονικό αυτό σημείο και αν η εναγόμενη ορθώς
τον απάλλασσε μέχρι τότε από την πληρωμή των (ασφαλίστρων, δεν αποτελεί καθ εαυτό
αντικείμενο της παρούσας δίκης. Επίσης η προηγούμενη απαλλαγή του ενάγοντος από
τα ασφάλιστρα 5εν καθιστά μόνο της καταχρηστική την ανάκληση της απαλλαγής
αυτής για το επίδικο χρονικό διάστημα [βλ ΕφΑθ
647/2020 ο π.]. κάθε περίπτωση, ωστόσο, πρέπει να εκτεθεί ότι οι καταστάσεις που
ο ενάγων προσκομίζει δεν αφορούν όλα τα έτη που εκείνος αναφέρει στις προτάσεις
του και το κυριότερο, σε συγκεκριμένες καταστάσεις δεν περιέχουν το χρονικό διάστημα
αμέσως πριν το Μάρτιο του 2001 (όταν ο ενάγων υπέστη το έμφραγμα του
μυοκαρδίου), ώστε τελικώς να μπορεί να διαπιστωθεί με ασφάλεια ο μέχρι τότε
αριθμός των υπαλλήλων της εταιρείας και η φερόμενη διαφορά του αριθμού αυτού με
τον μετέπειτα αριθμό των υπαλλήλων αυτής. Ειδικότερα, οι καταστάσεις που α
ενάγων προσκομίζει - και πρόκειται για καταστάσεις ασφαλίστρων προς το Ταμείο
Επικουρικής Ασφάλισης Υπαλλήλων Εμπορικών Καταστημάτων, πλην των τριών
τελευταίων που είναι πίνακες προσωπικού προς το Τμήμα Κοινωνικής Επιθεώρησης Κεντρικού
Τομέα
, αφορούν τις ακόλουθες μισθολογικές περιόδους (και αριθμούς υπαλλήλων):
1.5.1993 - 31.5.1993 με 3 υπαλλήλους, 1.1.1998 - 31.1.1998 με 3 υπαλλήλους 6ος/2001 και επίδομα αδείας 2001
με 7 υπαλλήλους, 7ος/2001 με 6 υπάλληλους. 8ος/2001 με 6 υπαλλήλους,
4°ς/2004 με 6 υπαλλήλους. 2ος/2009 με 9 υπαλλήλους, 6ος/2009 με 9 υπαλλήλους,
11ος/2009 με 7 υπαλλήλους, 2ος/2010 με 11 υπαλλήλους, 4ος/2010 με 11
υπαλλήλους, πίνακα ημερομηνίας 11.11.2016 με 7 υπαλλήλους, πίνακα ημερομηνίας
1.11.2017 με 6 υπαλλήλους, και πίνακας ημερομηνίας 16.10.2019 με 5 υπαλλήλους.
Πάντως, ακόμα και αν πράγματι υπήρξε διαφορά στον αριθμό των υπαλλήλων πριν και
μετά την ασθένεια του ενάγοντος, δεν αποκλείεται, βεβαίως, να οφείλεται αυτή σε
άλλους παράγοντες (όπως λ.χ. η αύξηση του κύκλου εργασιών της εταιρείας). ʼλλωστε, από τις προαναφερόμενες καταστάσεις προκύπτει ότι ο αριθμός των υπαλλήλων της εταιρείας, πολλαπλώς μεταβλήθηκε στα έτη που ακολούθησαν την ασθένεια του ενάγοντος.
ΙΙΙ. Α. Με βάση όλα τα προ
εκτιθέμενα, αποδείχθηκε ότι ο ενάγων, κατά τα κρίσιμα χρονικά διαστήματα που
αφορά η αγωγή, ήταν σε θέση να εργασθεί και πράγματι εργαζόταν στην εταιρεία .
,- ασκώντας στη συγκεκριμένη εταιρεία την
ίδια επαγγελματική δραστηριότητα που ασκούσε και πριν την επέλευση της
ασθένειας του και συνακολούθως δεν συνέτρεχε περίπτωση απαλλαγής του από τα
ασφάλιστρα, ούτε επιστροφής ασφαλίστρων, για καμία από τις επίδικες συμβάσεις
ασφάλισης ζωής που είχε συνάψει με την εναγόμενη. Το συμπέρασμα αυτό δεν
αναιρείται από το γεγονός άτι ο ενάγων, κατά τα ίδια χρονικά διαστήματα
πιστοποιήθηκε στις 10.10.2014 από το ΚΕΠΑ με αναπηρία 50% (βλ. παραπάνω υπό
111.1 στο τέλος), αφού η αναπηρία αυτή δεν τον είχε καταστήσει ανίκανο (και
μάλιστα ολικώς ανίκανο όπως απαιτούν τα ασφαλιστήρια), για την άσκηση της
παραπάνω επαγγελματικής δραστηριότητας του. Εξάλλου, εκείνο που ερευνάται δεν
είναι αφηρημένως η αναπηρία αλλά η επίδραση της
όποιας αναπηρίας στην άσκηση της συγκεκριμένης κάθε φορά επαγγελματικής δραστηριότητας,
αφού είναι δυνατόν να υπάρχει μεγάλη αναπηρία με μικρή επίπτωση σε τέτοια
δραστηριότητα και αντιστρόφως [βλ. και ΑΠ 1303/2009 ΝοΒ
2010/1611, Πάντως, ακόμα και από το προαναφερόμενα έγγραφο του ΚΕΠΑ, συνάγεται
ότι κατά τα κρίσιμα χρονικά διαστήματα η αναπηρία του ενάγοντος είχε βελτιωθεί;
δεδομένου άτι το ποσοστό αυτής ήταν μικρότερο του 67% που είχε πιστοποιηθεί
παλαιότερα, όπως βελτιωμένη ήταν γενικότερα η καρδιακή λειτουργία του
ενάγοντος, δεδομένου ότι η αριστερή καρδιακή κοιλία εμφάνιζε καλή
λειτουργικότητα, με το κλάσμα εξώθησης αυτής να έχει ανέλθει τότε στο 60% από
το 35%-40% που ήταν σύμφωνα με την προηγούμενη από 3.10.5013 γνωμάτευση της
πρωτοβάθμιας υγειονομικής επιτροπής του ΚΕΠΑ. Τέλος, το παραπάνω συμπέρασμα δεν
αναιρείται από τις νεότερες (μετά την άσκηση της αγωγής και τη συζήτηση της σε πρώτο
βαθμό) γνωστοποιήσεις αποτελέσματος πιστοποίησης αναπηρίας του ΚΕΠΑ, με
ημερομηνίες 3.6.2017 και 6.3.2020, τις οποίες ο ενάγων προσκομίζει στην παρούσα
κατ1 έφεση δίκη προεχόντως αφού αυτές δεν αφορούν τα
κρίσιμα χρονικά διαστήματα. Πάντως, πρέπει να σημειωθεί ότι n πρώτη των παραπάνω
πιστοποιήσεων προσδιορίζει στον ενάγοντα ποσοστό αναπηρίας 55% από 31.10.2018
μέχρι 31.12.2013 και μάλιστα με συνυπολογισμό πρόσθετης πάθησης του ενάγοντος
που δεν υπήρχε προηγουμένως («μετατραυματική σύγκαψη σε κάμψη παράμεσου δακτύλου προς της Φαλαγγοφαλαγκικής άρθρωσης»), δηλαδή προσδιορίζει για τον
ενάγοντα παρόδιο ποσοστό αναπηρίας με την προηγούμενη από 10.10.2014
πιστοποίηση που αφορά τα κρίσιμα χρονικά διαστήματα, ενώ και η δεύτερη των
παραπάνω πιστοποιήσεων προσδιορίζει στον ενάγοντα ποσοστό αναπηρίας 70% από
15.7.2Q1S μέχρι 3C.11 2020, αλλά επίσης με συνυπολογισμό και άλλων παθήσεων
(«αναφερόμενη γοναλγία χωρίς κλινική παρουσία,
ρίκνωση παλαμιαίας απονεύρωσης με συμμετοχή μόνο του παράμεσου»), καθώς και της
αγγειοπλαστικής πρόσθετου κατιόντος κλάδου που έλαβε χώρα τον 772019.
IV. Κατόπιν όλων των
παραπάνω, αποδεικνύεται ότι η εκκαλούμενη απόφαση, που δέχθηκε εν μέρει την
αγωγή, εσφαλμένως εκτίμησε τις αποδείξεις και επομένως πρέπει Α) Η έφεση του
ενάγοντος και ήδη εκκαλούντος να απορρέει κατ' ουσίαν,
να διαταχθεί η εισαγωγή του παραβόλου αυτής στο δημόσιο ταμείο (άρθρ. 495 παρ.
3 ΚΠοΛΔ) και να καταδικασθεί ο εκκαλών, λόγω της
ήττας του, στα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης για τον παρόντα βαθμό
δικαιοδοσίας (άρθρ. 176, 133 ΚΠολΔ), σύμφωνα με τα
αναφερόμενα στο διατακτικό. Β) Η έφεση της εναγόμενης και ήδη εκκαλούσας να γίνει
δεκτή κατ' ουσίαν, να εξαφανισθεί η εκκαλούμενη
απόφαση και αφού κρατηθεί κατά τούτο η υπόθεση και €ικαο6&ΐ η αγωγή (αρθρ. 535 παρ. 1 ΚΠολΔ). να απορριφθεί ως ουσιαστικώς αβάσιμη. Περαιτέρω, πρέπει να διαταχθεί η επιστροφή του παραβόλου της έφεσης αυτής στην εκκαλούσα (άρθρ. 495 παρ. 3 ΚΠολΔ) και να καταδικασθεί
ο Εφεσίβλητος, λόγω ήττας του, στα δικαστικά έξοδα της εκκαλούσας για
αμφότερους τους βαθμούς δικαιοδοσίας (άρ9ρ. 17ΒΡ 1S3 ΚΠολΔ),
σύμφωνα επίσης με τα αναφερόμενα στο διατακτικά.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Συνεκδικάζει,
κατ' αντιμωλίαν των διαδίκων τις εφέσεις κατά της υπ'
αριθ. 173/2017 οριστικής απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Α9ηνών (τακτικής
διαδικασίας)
Α. Δέχεται τυπικώς και
απορρίπτει κατ' ουσίαν την έφεση (υπ' αριθ. κατάθεσης
στη γραμματεία του Πρωτοδικείου Αθηνών ./11.9.2016) του ενάγοντος και ήδη
εκκαλούντος
Διατάσσει την εισαγωγή του
παραβόλου της έφεσης αυτής στο δημόσιο ταμείο.
Καταδικάζει τον εκκαλούντα
στα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, τα
οποίο ορίζει στο ποσό των επτακοσίων (700) ευρώ,
Β. Δέχεται τυπικώς και
κατ' ουσίαν την έφεση (υπ' αριθ. κατάθεσης στη
γραμματεία του Πρωτοδικείου Αθηνών ./24.10.3018) της εναγόμενης και ήδη
εκκαλούσας ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία «ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ
ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΓΕΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΕΙΩΝ H ΕΘΝΙΚΗ»
Εξαφανίζει την εκκαλούμενη
απόφαση,
Διατάσσει την επιστροφή
του παραβόλου της έφεσης αυτής στην εκκαλούσα.
Κρατεί κατά τούτο την
υπόθεση και δικάζει την αγωγή.
Απορρίπτει την αγωγή.
Καταδικάζει τον εφεσίβλητο
στα δικαστικά έξοδα της εκκαλούσας για αμφότερους τους βαθμούς δικαιοδοσίας, τα
οποία ορίζει στο ποσό των χιλίων εκατό (1.100) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε
στην Αθήνα στις 19.11.2020 και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο
ακροατήριο του, χωρίς να παρίστανται οι διάδικοι και οι πληρεξούσιοι δικηγόροι
τους, στις 3.12.2020.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ