ΤΡΑΠΕΖΑ ΝΟΜΙΚΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ «ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ»

ΜονΕφΠατρών 251/2019

Αδικαιολόγητος πλουτισμός - Παραχώρηση δωρεάν κατά χρήση έκτασης - Ανακλητική πράξη Υπουργικού Συμβουλίου -.

Ανάκληση δωρεάν παραχώρησης έκτασης αποξηρανθείσας λίμνης. Εξακολούθηση της καταβολής του ποσού των τελών από τον ενάγοντα ΟΤΑ χωρίς να γνωρίζει την ανυπαρξία του χρέους του. Δεκτή η αγωγή με βάση τον αδικαιολόγητο πλουτισμό.

ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ

Αριθμός 251/2019

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ

Αποτελούμενο από τον Δικαστή, Ηλία Σταυρόπουλο, Εφέτη, που ορίστηκε από την Πρόεδρο Εφετών και τη Γραμματέα Αφροδίτη Γεωργίου.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του την 18.4.2018 για να δικάσει την εξής υπόθεση μεταξύ:

Του εκκαλούντος : Του Α' Τοπικού Οργανισμού Εγγείων Βελτιώσεων (Τ.Ο.Ε.Β.) Πύργου, που εδρεύει στον Πύργο Ηλείας, όπως εκπροσωπείται νόμιμα, τον οποίο εκπροσώπησε δια δηλώσεως ο πληρεξούσιος δικηγόρος Βασίλειος Λύμουρας.

Του εφεσίβλητου : Του Οργανισμού Τοπικής Αυτοδιοίκησης με την επωνυμία Δήμος Πύργου, με έδρα τον Πύργο, όπως εκπροσωπείται νόμιμα από τον Δήμαρχο του, τον οποίον εκπροσώπησε ο πληρεξούσιος δικηγόρος Φώτιος Λουμίτης.

Ο εφεσίβλητος άσκησε εναντίον του εκκαλούντος την με αρ. κατ. ΜΤ24/2017 αγωγή του προς το Μονομελές Πρωτοδικείο Ηλείας, το οποίο με την με αριθμό 194/2018 οριστική του απόφαση την έκανε δεκτή κατ' ουσίαν.

Την οριστική αυτή απόφαση προσέβαλε ο εκκαλών με την με αρ. κατ. 75/2018 έφεση του προς το Δικαστήριο τούτο.

Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ζήτησαν να γίνουν δεκτά τα όσα ανέφεραν στις προτάσεις τους.

ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ

ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Η κρινόμενη έφεση ασκήθηκε νομοτύπως και εμπροθέσμως (ΚΠολΔ 518 παρ. 1), καταβλήθηκε δε το σχετικό παράβολο της έφεσης, γι' αυτό και πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω, ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της.

Με την ένδικη αγωγή του ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος ζήτησε να υποχρεωθεί ο εναγόμενος και ήδη εκκαλών να του καταβάλει το χρηματικό ποσό των 43.653,30 ευρώ νομιμοτόκως από της επίδοσης της αγωγής, σύμφωνα με τις διατάξεις του αδικαιολογήτου πλουτισμού, επειδή, αν και με την με αρ. 34/51.5.2001 Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου ανακλήθηκε η με αρ. 89/27.9.1984 όμοια, με την οποία του είχε παραχωρηθεί δωρεάν κατά χρήση έκταση 300 στρεμμάτων της αποξηρανθείσας λίμνης Μουριάς Ν. Ηλείας και, ως εκ τούτου, έπαψε η εκ μέρους του χρήση αυτών, εντούτοις κατέβαλε στον εναγόμενο, ενώ δεν όφειλε, πάγια τέλη και δικαιώματα για το χρονικό διάστημα από 2003 έως 2011, συνολικού ύψους 43.653,30 ευρώ, όπως αναλυτικά εξέθεσε στην αγωγή για κάθε επιμέρους έτος. Ο εναγόμενος - εκκαλών με τις κατατεθείσες νομοτύπως και εμπροθέσμως ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου προτάσεις, συνομολόγησε τα γεγονότα της δωρεάν παραχώρησης της ως άνω έκτασης και της ανακλητικής πράξης του Υπουργικού Συμβουλίου και του ύψους των καταβληθεισών τελών και δικαιωμάτων για το επίμαχο χρονικό διάστημα, ισχυρίστηκε όμως, ότι ο ενάγων κατέβαλε το ανωτέρω ποσό εν γνώσει της ανακλητικής πράξης του Υπουργικού Συμβουλίου και της ανυπαρξίας της οφειλής του και συνεπώς δεν δικαιούται να αναζητεί αυτό. Περαιτέρω η εξακολούθηση καταβολής των ως άνω τελών για το επίμαχο διάστημα δημιούργησαν στον εναγόμενο - εκκαλούντα την εύλογη πεποίθηση ότι εξακολουθεί να βρίσκεται σε ισχύ η ως άνω Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου (89/1984). Επικουρικώς δε, εναντίον της απαίτησης του εφεσίβλητου - ενάγοντος πρότεινε σε συμψηφισμό χρηματική ανταπαίτησή του, συνολικού ύψος 71.015 ευρώ, που αφορά οφειλόμενη εκ μέρους του (ενάγοντος) εισφορά ωφέλειας για τα αγροτεμάχια συνολικής έκτασης 509.459 στρεμμάτων, που διαθέτει στις περιφέρειες Κολιρίου, Πύργου, Αγίου Γεωργίου, Λίμνης Μουριάς (300.000 στρεμμ , 15.000 στρεμ. για Πανηλειακό Α.Ο.), για το χρονικό διάστημα από 2011 έως 2016.

Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο με την εκκαλουμένη απόφαση του απέρριψε τις ως άνω ενστάσεις του εναγομένου και έκανε δεκτή την αγωγή.

Εναντίον αυτής της απόφασης παραπονείται ο εναγόμενος - εκκαλών με την υπό κρίση έφεση του, επειδή το πρωτοβάθμιο δικαστήριο α) παρά το νόμο δέχθηκε την αγωγή ως ορισμένη, ενώ έπρεπε να την απορρίψει ως αόριστη, β) έπρεπε να δεχθεί τον ισχυρισμό περί δημιουργίας στον εκκαλούντα εύλογης πεποίθησης ότι νομίμως, καθ' όλο το επίδικο διάστημα, εισέπραττε τα επίδικα τέλη, γ) έπρεπε να κάνει δεκτή την ένσταση περί μη επιστροφής - απόδοσης των τελών λόγω καταβολής τούτων εν γνώσει της ανυπαρξίας οφειλής τους από τον εναγόμενο και δ) κακώς απέρριψε την επικουρικά προβληθείσα πρόταση συμψηφισμού ανταπαίτησής του, την οποία έπρεπε να κάνει δεκτή. Ζητεί δε την παραδοχή της έφεσης, την εξαφάνιση της απόφασης και την απόρριψη της αγωγής.

Σε σχέση με τον πρώτο λόγο της έφεσης, αυτός πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος, γιατί από την επισκόπηση του δικογράφου της αγωγής προκύπτει ότι σ' αυτό αναφερόταν ο πλουτισμός του εναγόμενου που συνίσταται στο επίδικο χρηματικό ποσό των 43.653,30 ευρώ, που καταβλήθηκε από την τοιουτοτρόπως μειωθείσα περιουσία του ενάγοντος, καθώς και η έλλειψη νόμιμης αιτίας διατήρησης του πλουτισμού, ήτοι η ανάκληση της σχετικής Πράξης του Υπουργικού Συμβουλίου, με την οποία του είχε παραχωρηθεί δωρεάν κατά χρήση έκταση 300 στρεμμάτων της αποξηρανθείσας λίμνης Μουριάς Ν. Ηλείας, μετά από την οποία έπαψε να έχει τη χρήση της γης και την υποχρέωση καταβολής τελών στον εκκαλούντα -εναγόμενο.

Σε σχέση με τον τέταρτο λόγο της έφεσης, αυτός πρέπει να απορριφθεί, γιατί στο ποσό της ανταπαίτησης 71.015 ευρώ, που πρότεινε σε συμψηφισμό ο εκκαλών - εναγόμενος περιέχεται και εισφορά ωφέλειας για τα επίδικα στρέμματα γης (300.000 στρέμματα της Λίμνης Μουριάς), για χρονικό διάστημα 2011 έως 2016, χωρίς να προσδιορίζεται συγκεκριμένα, ποιο είναι αυτό το ποσό, όπως θα έπρεπε, γιατί αυτό το ποσό για το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα δεν οφείλεται από τον εφεσίβλητο - ενάγοντα στον εκκαλούντα - εναγόμενο, αφού είχε ανακληθεί η σχετική Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου (34/2001) και θα έπρεπε να αφαιρεθεί από το προτεινόμενο σε συμψηφισμό ποσό της ανταπαίτησης, μη δυναμένου έτσι να προσδιοριστεί αριθμητικά το πραγματικά οφειλόμενο υπόλοιπο ποσό ανταπαίτησης που προτείνεται σε συμψηφισμό, γι' αυτό και καλώς απορρίφθηκε από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο ως απαράδεκτος λόγω αοριστίας του.

Σε σχέση με τους λοιπούς λόγους έφεσης, ο εναγόμενος - εκκαλών με τις κατατεθείσες νομοτύπως και εμπροθέσμως ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου προτάσεις του, με το δικόγραφο της έφεσης του αλλά και με τις προτάσεις ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου, κατ' εκτίμηση όλων αυτών και σε σχέση με τις προβληθείσες εκ μέρους του ενστάσεις, συνομολόγησε τα γεγονότα της ανακλητικής πράξης του Υπουργικού Συμβουλίου περί της δωρεάν παραχώρησης της επίδικης έκτασης της αποξηρανθείσας λίμνης Μουριάς Ν. Ηλείας, καθώς και των καταβληθεισών τελών και δικαιωμάτων για το επίμαχο χρονικό διάστημα από 2003 έως 2011, συνολικού ύψους 43.653,30 ευρώ, όπως αναλυτικά αναφέρονταν στην αγωγή για κάθε επιμέρους έτος και έτσι αυτά τα γεγονότα, εφόσον δεν αμφισβητήθηκαν και ειδικώς η αλήθεια τούτων, θεωρούνται ως πλήρη αποδεδειγμένα (ΚΠολΔ 261 και 352). Περαιτέρω από όλα τα έγγραφα που προσκομίζουν με επίκληση οι διάδικοι και την υπ' αρ. ./6.7.2017 ένορκη βεβαίωση ενώπιον της συμβ/φου Πύργου ..., που ελήφθη κατόπιν νομίμου και εμπροθέσμου κλήτευσης της αντίδικης πλευράς και προσκομίζει με επίκληση ο εφεσίβλητος, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά : Μετά την ανάκληση της ως άνω δωρεάν παραχώρησης ο ενάγων δεν έκανε χρήση της επίδικης έκτασης, εντούτοις κατέβαλε το ως άνω χρηματικό ποσό των τελών στον εναγόμενο για το επίμαχο διάστημα (2003 - 2011), χωρίς να γνωρίζει ότι η δωρεάν παραχώρηση είχε ανακληθεί ήδη από το 2001 (αρ. 34/2001 Πράξη του Υπουργ. Συμβ). Έλαβε δε γνώση το πρώτον στις 23.3.2015, όταν η Διεύθυνση Οικονομικών Υπηρεσιών του ενάγοντος κατόπιν ελέγχου ανακάλυψε ότι η ως άνω πράξη δωρεάν παραχώρησης είχε ανακληθεί. Αμέσως ενημέρωσε με το με αρ. ./23.3.2015 έγγραφο της τον εναγόμενο, ώστε να πάψει να τον χρεώνει με τα σχετικά τέλη για την επίμαχη έκταση. Προκύπτει επομένως ότι, καθ' όλο το επίδικο χρονικό διάστημα, ο ενάγων προέβαινε στην καταβολή των τελών χωρίς να γνωρίζει την ανυπαρξία του χρέους του. Από κανέναν αποδεικτικό μέσο δεν προέκυψε γνώση του ενάγοντος καθ' ο χρόνο κατέβαλε το επίδικο ποσό. Συνεπώς η σχετική ένσταση που προέβαλε ο εναγόμενος ότι τα όσα κατέβαλε ο ενάγων τα κατάβαλε εν γνώσει της ανυπαρξίας του χρέους έπρεπε να απορριφθεί ως ουσία αβάσιμη. Περαιτέρω η τοιουτοτρόπως καταβολή των μη οφειλόμενων τελών στον εναγόμενο δεν δημιούργησε σ' αυτόν εύλογη πεποίθηση της μη ανάκλησης της πράξης δωρεάν παραχώρησης της επίδικης έκτασης. Επομένως όχι καταχρηστικά ο ενάγων με την κρινόμενη αγωγή του ζητεί την επιστροφή των αχρεωστήτως καταβληθέντων τελών. Συνεπώς με βάση τα προαναφερθέντα έπρεπε να γίνει δεκτή η αγωγή. Τα ίδια που δέχθηκε το πρωτοβάθμιο δικαστήριο δεν έσφαλε στην εκτίμηση των αποδείξεων και στην εφαρμογή του νόμου, γι' αυτό και πρέπει να απορριφθεί η έφεση, να διαταχθεί η εισαγωγή του παραβόλου στο δημόσιο ταμείο και να καταδικαστεί ο εκκαλών στη δικαστική δαπάνη του εφεσίβλητου.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.

Απορρίπτει την έφεση.

Διατάσσει την εισαγωγή του παραβόλου της έφεσης στο δημόσιο ταμείο.

Καταδικάζει τον εκκαλούντα στη δικαστική δαπάνη του εφεσίβλητου που καθορίζει σε 300 ευρώ.

Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε, με απόντες τους διαδίκους και τους πληρεξουσίους δικηγόρους, στην Πάτρα στις 17 Μαΐου 2019.

Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ