Υποχρέωση
κατεδάφισης αυθαίρετης κατασκευής - Εφαρμογή δικαστικής απόφασης - Παράλειψη
οφειλόμενης νόμιμης ενέργειας Διοίκησης -.
Οι ρυθμίσεις του άρθρου 24
του Ν. 4014/2011 έρχονται σε αντίθεση με τις επιταγές που απορρέουν από το
άρθρο 24 του Συντάγματος και είναι ανίσχυρες. Κρίθηκε ότι η κατεδάφιση
αυθαίρετου κτίσματος, είτε υπό την έννοια ότι η οικοδομική άδεια για την
ανέγερση του ακυρώθηκε με δικαστική απόφαση, είτε υπό την έννοια ότι η ένσταση
κατά της σχετικής έκθεσης αυτοψίας αυθαίρετης κατασκευής απορρίφθηκε από την
οικεία Επιτροπή, συνιστά δέσμια εξουσία της Διοίκησης. Όφειλαν συνεπώς εν
προκειμένω τα αρμόδια όργανα της Διοίκησης να προβούν στην κατεδάφιση της
επίμαχης οικοδομής, αρχικώς μετά τη δημοσίευση απόφασης του ΣτΕ,
με την οποία ακυρώθηκε αμετακλήτως η οικοδομική άδεια, και στη συνέχεια μετά τη
δημοσίευση απόφασης του ΣτΕ, με την οποία ακυρώθηκε
αμετακλήτως η πράξη εξαίρεσης της οικοδομής από την κατεδάφιση. Περαιτέρω,
κρίθηκε ότι η Διοίκηση παρέλειψε την οφειλόμενη νόμιμη ενέργεια της κατεδάφισης
της επίμαχης οικοδομής με την πάροδο άπρακτης της προθεσμίας των δέκα ημερών
από την έκδοση της απόφασης της Επιτροπής Εξέτασης Ενστάσεων Αυθαιρέτων, κατ'
άρθρο 4 παρ. 4 του ΠΔ 267/1998. Η παράλειψη της εν λόγω οφειλόμενης νόμιμης
ενέργειας της Διοίκησης συντελέστηκε εκ νέου με την πάροδο άπρακτου τριμήνου
από την υποβολή της σχετικής αίτησης της αιτούσας. Επομένως, η προσβαλλόμενη
παράλειψη της Διοίκησης να προβεί στην κατεδάφιση της υπόψη οικοδομής πρέπει να
ακυρωθεί.
Αριθμός απόφασης:
Α302/2016
ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΕΦΕΤΕΙΟ
ΤΡΙΠΟΛΗΣ
ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΑΚΥΡΩΤΙΚΗΣ
ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑΣ
Α' ΤΜΗΜΑ
Συνεδρίασε στις 29
Σεπτεμβρίου 2015 με την εξής σύνθεση: Αθανάσιος Κουτρίκης,
Πρόεδρος Εφετών ΔΔ, Ειρήνη Γκιόκα και Δημήτριος Σπηλιώτης, Εφέτες ΔΔ. Γραμματέας η Διαμάντω Ρεβελή.
Για να εκδικάσει την
αίτηση ακυρώσεως με χρονολογία κατάθεσης 31-5-2013:
της ..., κατοίκου Παπάγου
Αττικής (...), η οποία παραστάθηκε με τον δικηγόρο Απόστολο Παπακωνσταντίνου,
κατά (α) του Ελληνικού
Δημοσίου που εκπροσωπείται ήδη από τον Υπουργό Παραγωγικής Ανασυγκρότησης,
Περιβάλλοντος & Ενέργειας και παραστάθηκε με την Πάρεδρο του ΝΣΚ Μαρία Παπίδα, (β) της Περιφέρειας Πελοποννήσου που εκπροσωπείται
από τον Περιφερειάρχη και παραστάθηκε με τον δικηγόρο Δημήτριο Ανδρεόπουλο και
(γ) του Δήμου Ξυλοκάστρου-Ευρωστίνης που εκπροσωπείται από τον Δήμαρχο και δεν
παραστάθηκε,
και της παράλειψης της
Διοίκησης να προβεί στην κατεδάφιση ημιτελούς αυθαίρετης οικοδομής στο Δερβένι
Κορινθίας.
Η εκδίκαση άρχισε με την
ανάγνωση της έκθεσης του Εισηγητή Δημητρίου Σπηλιώτη.
Κατόπιν το Δικαστήριο
άκουσε τους δικαστικούς πληρεξουσίους των διαδίκων, οι οποίοι ζήτησαν όσα
αναφέρονται στα πρακτικά.
Μετά τη συνεδρίαση το
Δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ
ΕΓΓΡΑΦΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
1. Επειδή, με την
κρινόμενη αίτηση ακυρώσεως, για την οποία καταβλήθηκε το νόμιμο παράβολο
(έντυπα παραβόλου 078365 και 3549123), ζητείται παραδεκτώς
η ακύρωση της παράλειψης της Διοίκησης, που συντελέστηκε με την πάροδο άπρακτου
τριμήνου από την υποβολή σχετικού αιτήματος της ήδη αιτούσας, να προβεί στην
οφειλόμενη νόμιμη ενέργεια της κατεδάφισης ημιτελούς αυθαίρετης οικοδομής της
... που βρίσκεται στο Δερβένι Κορινθίας.
2. Επειδή, οι διατάξεις
του άρθρου 24 του ισχύοντος Συντάγματος απευθύνουν στον κοινό νομοθέτη και στην
κατ' εξουσιοδότηση του κανονιστικώς δρώσα Διοίκηση την επιταγή να ρυθμίσει τη
χωροταξική ανάπτυξη και πολεοδομική διαμόρφωση της Χώρας με βάση ορθολογικό
σχεδιασμό υπαγορευόμενο από πολεοδομικά κριτήρια, σύμφωνα με την ιδιομορφία, τη
φυσιογνωμία και τις ανάγκες κάθε περιοχής. Ουσιώδες στοιχείο του σχεδιασμού
αυτού είναι ο καθορισμός ή η τροποποίηση των χρήσεων γης της πόλης, κριτήρια δε
για την χωροταξική αναδιάρθρωση και την πολεοδομική ανάπτυξη των πόλεων και των
οικιστικών εν γένει περιοχών είναι η εξυπηρέτηση της βιώσιμης ανάπτυξης μέσω
της λειτουργικότητας των οικισμών και της εξασφάλισης των καλύτερων δυνατών
όρων διαβίωσης των κατοίκων (ΣτΕ Ολομ.
1528/2003, 123/2007). Από τις ίδιες συνταγματικές διατάξεις συνάγεται ότι ο μεν
κοινός νομοθέτης υποχρεούται να θεσπίζει τις αναγκαίες διατάξεις για τον
αποτελεσματικό έλεγχο της τήρησης της χωροταξικής και πολεοδομικής νομοθεσίας,
η δε Διοίκηση υποχρεούται να εφαρμόζει τις ίδιες διατάξεις, λαμβάνοντας
αμελλητί τα προβλεπόμενα προληπτικά
και κατασταλτικά μέτρα,
προκειμένου να αποτρέπεται η καταστρατήγηση των εν λόγω διατάξεων, η
οποία έχει ως συνέπεια δυσεπανόρθωτη βλάβη της
βιώσιμης ανάπτυξης και επιβάρυνση των όρων διαβίωσης των κατοίκων. Συνεπώς, σε
περίπτωση αυθαίρετης αλλαγής χρήσης ή αυθαίρετης κατασκευής επιβάλλεται η άμεση
και αυτεπάγγελτη παρέμβαση της αρμόδιας υπηρεσίας προς επαναφορά της νόμιμης
χρήσης ή διακοπή των εκτελουμένων εργασιών και
κατεδάφιση της αυθαίρετης κατασκευής, αντιστοίχως. Η μη κατεδάφιση
αυθαίρετων κατασκευών είναι επιτρεπτή μόνο αν οι ενδιαφερόμενοι μεριμνήσουν για
την έκδοση ή αναθεώρηση των απαιτούμενων οικοδομικών αδειών, εφόσον τούτο προβλέπεται
από την οικεία νομοθεσία. Η αθρόα νομιμοποίηση αυθαίρετων χρήσεων και
κατασκευών μόνο κατ' εξαίρεση είναι δυνατό να γίνει συνταγματικά ανεκτή, εφόσον
τεκμηριώνεται ότι η λύση αυτή επιβάλλεται από σπουδαίο δημόσιο συμφέρον και ότι
συγχρόνως λαμβάνονται μέτρα, με τα οποία επιχειρείται να αποτραπεί ή επανάληψη
της αυθαιρεσίας και διασφαλίζεται ο περιορισμός στο ελάχιστο δυνατό της
επιβάρυνσης του περιβάλλοντος και των όρων διαβίωσης (ΣτΕ.
Ολομ. 1858/2015).
3. Επειδή, ως προς τις
ανεγειρόμενες μετά την 31-1-1983 αυθαίρετες κατασκευές ("νέα
αυθαίρετα"), των οποίων η διατήρηση θα συνεπαγόταν τη χειροτέρευση των
συνθηκών διαβίωσης με τη νόθευση του πολεοδομικού σχεδιασμού, ισχύει ο κανόνας
της κατεδάφισης {άρθρο 17 παρ. 1 του Ν 1337/1983 (Α33) = άρθρο 382 παρ. 1 του
ΚΒΠΝ (ΠΔ της 14-7-1999, Δ580)}, ο οποίος μάλιστα, σύμφωνα με το άρθρο 22 παρ. 3
του ΓΟΚ (Ν 1577/1985, Α210), όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 19 παρ. 3 του Ν
2831/2000 (Α140), επιβάλλει την κατεδάφιση των αυθαίρετων κατασκευών ακόμα και
αν δεν παραβιάζουν τις πολεοδομικές διατάξεις, εκτός και αν οι ενδιαφερόμενοι
μεριμνήσουν για την έκδοση ή την αναθεώρηση των οικοδομικών αδειών, δυνάμει των
οποίων θα έπρεπε να είχαν κατασκευαστεί τα σχετικά κτίσματα. Ωστόσο, η διάταξη
του άρθρου 8 παρ. 5 του Ν 3044/2002 (Α197) παρείχε τη δυνατότητα να εξαιρούνται
από την κατεδάφιση νέα αυθαίρετα εντός ή εκτός εγκεκριμένων σχεδίων πόλεων ή
οικισμών, και μάλιστα όχι μόνο τα ανεγερθέντα μετά την 31-1-1983 και υφιστάμενα
κατά τη δημοσίευση της, αλλά και όσα
μεταγενεστέρως θα υπάρξουν, προσλαμβάνοντας έτσι χαρακτήρα πάγιας
ρύθμισης. Κατά τη διάταξη αυτή, η εξαίρεση έχει εφαρμογή επί κτισμάτων ή
χρήσεων που αντίκεινται μεν στις οικείες πολεοδομικές διατάξεις, αλλά έχουν
ανεγερθεί ή εγκατασταθεί βάσει άδειας, η οποία εκδόθηκε ύστερα από έλεγχο της
πολεοδομικής αρχής και μεταγενέστερα ανακλήθηκε για λόγο που δεν σχετίζεται με
την υποβολή ανακριβών στοιχείων για την έκδοση της, εφ' όσον συντρέχουν οι κατά
το άρθρο 16 παρ. 1 του Ν 1337/1983 λοιπές προϋποθέσεις. Λόγω δε της ταυτότητας
του νομοθετικού λόγου, η τελευταία αυτή ρύθμιση καταλαμβάνει και την περίπτωση
της ακύρωσης της οικοδομικής άδειας με δικαστική απόφαση. Με αυτήν όμως τη
ρύθμιση ανατρέπεται ο, σύμφωνος με τη συνταγματική επιταγή που διατυπώνεται στο
άρθρο 24 του Συντάγματος και σε συμμόρφωση προς αυτή, κανόνας που έχει τεθεί με
τα άρθρα 17 παρ. 1 του Ν. 1337/1983 και 22 παρ. 3 του ΓΌΚ, κατά τον οποίο,
προκειμένου να μη νοθευτεί ο κατά τους κανόνες που θεσπίστηκαν κατ' εφαρμογή
της ανωτέρω συνταγματικής διάταξης πολεοδομικός σχεδιασμός, απαγορεύεται η
εξαίρεση από την κατεδάφιση νέων αυθαίρετων κατασκευών. Συνεπώς, η εν λόγω
διάταξη του άρθρου 8 παρ. 5 του Ν 3044/2002 είναι αντισυνταγματική και επομένως
ανίσχυρη, διότι αντιβαίνει όχι μόνο προς το άρθρο 24 παρ. 2 του Συντάγματος,
αλλά και προς τις συνταγματικές αρχές του κράτους δικαίου και του σεβασμού και
προστασίας της αξίας του ανθρώπου, καθώς επίσης και προς τη συνταγματική αρχή
της ισότητας (ΣτΕ Ολομ.
3500/2009, 3921/2010).
4. Επειδή, με τις
διατάξεις του Ν 4014/2011 (Α209) ρυθμίστηκαν εκ νέου τα θέματα της αυθαίρετης
δόμησης. Ειδικότερα, στο άρθρο 24 του Νόμου αυτού ορίστηκε ότι «Αναστέλλεται
[...] η επιβολή κυρώσεων μετά την καταβολή ενιαίου ειδικού προστίμου [...] για
κτίρια των οποίων έχει ολοκληρωθεί ο φέρων οργανισμός [...] και έχουν ανεγερθεί
[...] χωρίς οικοδομική άδεια [...]» (παρ. 1), ότι «Στις περιπτώσεις κατασκευών
οι οποίες έχουν ενταχθεί στις ρυθμίσεις του παρόντος άρθρου και έχει περαιωθεί
η σχετική διαδικασία [...] επιτρέπεται, κατά παρέκκλιση από κάθε ισχύουσα
διάταξη, η εκτέλεση εργασιών αποπεράτωσης [...]» (παρ. 17, όπως αντικαταστάθηκε με την παρ. 10 του
άρθρου 49 του Ν 4030/2011, Α249) και ότι «Στις ρυθμίσεις του παρόντος νόμου
υπάγονται και κτίσματα που έχουν ανεγερθεί με άδεια που εκδόθηκε με έλεγχο της
αρμόδιας πολεοδομικής υπηρεσίας και που μεταγενέστερα ανακλήθηκε ή ακυρώθηκε
για οποιονδήποτε λόγο, εκτός εάν η ανάκληση ή η ακύρωση οφείλεται σε υποβολή
αναληθών στοιχείων [...]» (παρ. 18). Όπως έχει κριθεί (ΣτΕ
Ολομ. 3341/2013, 1118/2014), με τις ρυθμίσεις του
άρθρου 24 του Ν 4014/2011, ανεξαρτήτως του ότι αναφέρονται σε αναστολή επιβολής
των κυρώσεων που προβλέπονται από τις παγίως ισχύουσες γενικές διατάξεις για
την αυθαίρετη δόμηση και όχι σε νομιμοποίηση ή σε εξαίρεση από την κατεδάφιση,
επιτρέπεται κατ' ουσία η επί μακρόν διατήρηση κατασκευών και χρήσεων που
παραβιάζουν τις εκάστοτε ισχύουσες πολεοδομικές διατάξεις, η αναστολή δε αυτή
έχει εφαρμογή και σε κατασκευές μεταγενέστερες του Ν 1337/1983. Οι ρυθμίσεις
του άρθρου 24 του Ν 4014/2011 έχουν ως συνέπεια να ανατρέπεται και σε κάθε
περίπτωση να νοθεύεται ο επιβαλλόμενος από το άρθρο 24 του Συντάγματος
ορθολογικός πολεοδομικός σχεδιασμός και να επέρχεται αλλοίωση της
λειτουργικότητας των οικισμών και επιδείνωση των όρων διαβίωσης των κατοίκων,
δεδομένου ότι η αναστολή αυτή επέρχεται με μόνη την υποβολή αίτησης του
ενδιαφερομένου και των σχετικών δικαιολογητικών και την καταβολή του οριζόμενου
στο νόμο ποσού ειδικού προστίμου, χωρίς την ειδική για κάθε αυθαίρετο κρίση
αρμόδιου οργάνου της Διοίκησης, ύστερα από εκτίμηση πολεοδομικών και
κτιριολογικών κριτηρίων, που εξαρτώνται από το μέγεθος, τη χρήση, το είδος και
τη σημασία της αυθαίρετης κατασκευής, καθώς και από τις επιπτώσεις της στο χώρο
που την περιβάλλει, τη συνολική δηλαδή επιβάρυνση της περιοχής. ʼλλωστε, εισπρακτικοί και μόνον σκοποί δεν θα ήταν δυνατό να θεμελιώσουν λόγο δημοσίου συμφέροντος που θα
δικαιολογούσε τη θέσπιση ρυθμίσεων με ευρύτατες συνέπειες σε βάρος του
περιβάλλοντος, όπως οι ρυθμίσεις των επίμαχων διατάξεων. Κατά συνέπεια, οι
ρυθμίσεις αυτές έρχονται σε αντίθεση με τις επιταγές που απορρέουν από το άρθρο
24 του Συντάγματος και είναι ανίσχυρες.
5. Επειδή, το ΠΔ 267/1998
"Διαδικασία χαρακτηρισμού και κατεδάφισης νέων αυθαίρετων κατασκευών
..." (Α195) ορίζει στο άρθρο 1 ότι «1. Η διαπίστωση και ο χαρακτηρισμός
αυθαιρέτου [...] γίνεται ύστερα από αυτοψία υπαλλήλου της κατά τόπον αρμόδιας
πολεοδομικής υπηρεσίας που συντάσσει επιτόπου σχετική έκθεση. [...]», στο άρθρο
4 ότι «1. Κατά της έκθεσης αυτοψίας μπορεί να κάνει ένσταση κάθε
ενδιαφερόμενος. [...] 4. Η ένσταση εξετάζεται από τετραμελή επιτροπή [...]. Αν
απορριφθεί η ένσταση το αυθαίρετο κατεδαφίζεται μέσα σε δέκα (10) ημέρες από
την έκδοση της απόφασης, είτε από τον κύριο [...] του αυθαιρέτου, είτε από την
αρμόδια πολεοδομική αρχή [...]» και στο άρθρο 6 ότι «1. Η κατεδάφιση αυθαιρέτων
ενεργείται από συνεργείο της αρμόδιας πολεοδομικής υπηρεσίας που αποτελείται
από κατάλληλο προσωπικό και με τον αναγκαίο εξοπλισμό. [...]».
6. Επειδή, στην παρ. 4 του
εφαρμοστέου εν προκειμένω άρθρου 45 του ΠΔ 18/1989 (Α8) ορίζεται ότι «Στις
περιπτώσεις που ο νόμος επιβάλλει σε κάποια αρχή να ρυθμίσει συγκεκριμένη σχέση
με την έκδοση εκτελεστής πράξης, η οποία υπάγεται στους όρους της παρ. 1, η
αίτηση ακυρώσεως είναι δεκτή και κατά της παραλείψεις της αρχής να προβεί σε
οφειλόμενη νόμιμη ενέργεια. Η αρχή θεωρείται ότι αρνείται την ενέργεια αυτή
όταν παρέλθει άπρακτη η ειδική προθεσμία που τυχόν τάσσει ο νόμος, διαφορετικά
όταν παρέλθει τρίμηνο από την υποβολή της σχετικής αίτησης στη Διοίκηση [...]».
7. Επειδή, εν προκειμένω,
όπως προκύπτει από τα στοιχεία της δικογραφίας, με την .../2000 οικοδομική
άδεια του Πολεοδομικού Γραφείου Ξυλοκάστρου επιτράπηκε στην ... η ανέγερση νέας
διώροφης κατοικίας με πυλωτή και κατάστημα στο Δερβένι Κορινθίας. Κατά της
άδειας αυτής η αιτούσα, ιδιοκτήτρια οικοδομής όμορης προς την ανεγειρόμενη,
άσκησε αίτηση ακυρώσεως. Με την 33/2004 απόφαση του Δικαστηρίου τούτου η αίτηση
ακυρώσεως έγινε δεκτή και η οικοδομική άδεια ακυρώθηκε, διότι το οικόπεδο δεν ήταν
άρτιο, καθώς δεν είχε το ελάχιστο βάθος των 6 μ. που απαιτούσε το εφαρμοστέο εν
προκειμένω ΒΔ της 25-8-1969 (Δ164), κριθέντος ότι η διάταξη του άρθρου 6 παρ.
2α του Ν 1577/1985, με την οποία καταργήθηκε η διάσταση του βάθους, ως μιας από
τις τρεις προϋποθέσεις αρτιότητας (εμβαδόν, πρόσωπο, βάθος) των οικοπέδων,
αντίκειται προς το άρθρο 24 παρ. 2 του Συντάγματος. Κατά της απόφασης αυτής η
... άσκησε έφεση, η οποία απορρίφθηκε με την 4040/2005 απόφαση του Συμβουλίου
της Επικρατείας. Στη συνέχεια, ωστόσο, με την 1911/07/1-6-2007 απόφαση του
Νομάρχη Κορινθίας αποφασίστηκε η εξαίρεση από την κατεδάφιση της εν λόγω
ημιτελούς οικοδομής και η συνέχιση εκτέλεσης των οικοδομικών εργασιών για την
αποπεράτωση της. Κατά της πράξης αυτής η αιτούσα άσκησε αίτηση ακυρώσεως, η
οποία με την 309/2009 απόφαση του Δικαστηρίου τούτου έγινε δεκτή και η πράξη
ακυρώθηκε, καθώς κρίθηκε ότι η διάταξη του άρθρου 8 παρ. 5 του Ν 3044/2002, η
οποία παρείχε τη δυνατότητα να εξαιρούνται, κατά τα ανωτέρω, από την κατεδάφιση
νέα αυθαίρετα εντός ή εκτός εγκεκριμένων σχεδίων πόλεων ή οικισμών, είναι
αντισυνταγματική και επομένως ανίσχυρη. Στις 29-9-2010 διενεργήθηκε αυτοψία
στην οικοδομή από υπαλλήλους της Υπηρεσίας Δόμησης του καθού
Δήμου και συντάχθηκε η από 16-10-2010 έκθεση αυτοψίας αυθαίρετης κατασκευής,
σύμφωνα με την οποία η επίμαχη οικοδομή (που βρισκόταν στο στάδιο της
τοιχοποιίας) κρίθηκε αυθαίρετη και κατεδαφιστέα, ως στερούμενη οικοδομικής
άδειας. Ένσταση της ... απορρίφθηκε με την από i8-|2-2011 απόφαση της οικείας
Επιτροπής Εξέτασης Ενστάσεων Αυθαιρέτων. Κατόπιν τούτου, η ... υπέβαλε την
.../22-12-2011 δήλωση υπαγωγής της οικοδομής της στο άρθρο 26 παρ. 2 του Ν
4014/2011, το οποίο παρέχει τη δυνατότητα νομιμοποίησης αυθαίρετης κατασκευής ή
χρήσης, αν εκδοθεί οικοδομική άδεια βάσει του άρθρου 22 παρ. 3 του Ν 1577/1985
και εφόσον έχει καταβληθεί το προβλεπόμενο στο άρθρο 24 παρ. 2 (περ. γ') του Ν
4014/2011 παράβολο. Μόλις όμως έλαβε γνώση του .../13/8-4-2013 εγγράφου της
Υπηρεσίας Δόμησης του καθού Δήμου, με το οποίο της
υποδείχθηκε η καταπάτηση κοινόχρηστου χώρου (δημοτικής οδού), τόσο από το
οικόπεδο, όσο και από την οικοδομή της, και σημειώθηκε πως τα μήκη των πλευρών
του οικοπέδου της είναι διαφορετικά από τα δηλωθέντα για την έκδοση της
οικοδομικής άδειας (βλ. την από 19-6-2015 διαπιστωτική πράξη ελέγχου κατασκευής
της εν λόγω Υπηρεσίας, όπου διατυπώνεται και το συμπέρασμα ότι «διαχρονικά
[...] έχουν υποβληθεί ανακριβή και αναληθή στοιχεία και ψευδείς δηλώσεις τόσο
από την ιδιοκτήτρια του ημιτελούς αυθαιρέτου κτίσματος όσο και από τους
συμβούλους της»), τροποποίησε την πιο πάνω δήλωση της, ζητώντας η οικοδομή της
να υπαχθεί στις ρυθμίσεις του άρθρου 24 του Ν 4014/2011. Στη συνέχεια, με την
2097010/22-10-2013 δήλωση της "μετέφερε" την τελευταία δήλωση στις
ρυθμίσεις των διατάξεων του Ν 4178/2013 (Α174). Με την 2238/21553/26-11-2013
πράξη του ο Προϊστάμενος της Υπηρεσίας Δόμησης του καθού
Δήμου απέκλεισε την υπαγωγή της επίμαχης οικοδομής στις ρυθμίσεις των διατάξεων
τόσο του Ν 4014/2011 όσο και του Ν 4178/2013, διότι «δεν υπάρχει δυνατότητα
υπαγωγής σε νομιμοποίηση ή/και τακτοποίηση του ημιτελούς αυθαίρετου κτίσματος».
8. Επειδή, με την από
25-2-2013 αίτηση της προς τους (α) Υπουργό Περιβάλλοντος, Ενέργειας &
Κλιματικής Αλλαγής, (β) Γενικό Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης Πελοποννήσου,
Δυτικής Ελλάδας & Ιονίων Νήσων, (γ) Περιφερειάρχη Πελοποννήσου και (δ)
Δήμαρχο Ξυλοκάστρου-Ευρωστίνης, η αιτούσα ζήτησε την
κατεδάφιση της επίμαχης οικοδομής, ως οφειλόμενη νόμιμη ενέργεια της Διοίκησης.
Από την υποβολή της αίτησης παρήλθε άπρακτο τρίμηνο (25-5-2013). Με την
κρινόμενη αίτηση ακυρώσεως που ασκήθηκε την 31-5-2013 ζητείται, κατ' άρθρο 45
παρ. 4 του ΠΔ 18/1989, η ακύρωση της παράλειψης της Διοίκησης να προβεί στην
οφειλόμενη νόμιμη ενέργεια της κατεδάφισης επίμαχης αυθαίρετης οικοδομής.
9. Επειδή, σύμφωνα με τα
όσα έγιναν δεκτά σε προηγούμενες σκέψεις, η κατεδάφιση αυθαίρετου κτίσματος,
είτε υπό την έννοια ότι η οικοδομική άδεια για την ανέγερση του ακυρώθηκε με
δικαστική απόφαση, είτε υπό την έννοια ότι η ένσταση κατά της σχετικής έκθεσης αυτοψίας
αυθαίρετης κατασκευής απορρίφθηκε από την οικεία Επιτροπή, συνιστά δέσμια
εξουσία της Διοίκησης (βλ ΣτΕ 610/1989). Όφειλαν
συνεπώς εν προκειμένω τα αρμόδια όργανα της Διοίκησης να προβούν στην
κατεδάφιση της επίμαχης οικοδομής, αρχικώς μετά τη δημοσίευση της 4040/2005
απόφασης του Συμβουλίου της Επικράτειας, με την οποία ακυρώθηκε αμετακλήτως η
οικοδομική άδεια, και στη συνέχεια μετά τη δημοσίευση της 302/2009 απόφασης του
Δικαστηρίου τούτου, με την οποία ακυρώθηκε αμετακλήτως η πράξη εξαίρεσης της
οικοδομής από την κατεδάφιση. Περαιτέρω, η Διοίκηση παρέλειψε την οφειλόμενη
νόμιμη ενέργεια της κατεδάφισης της επίμαχης οικοδομής με την πάροδο άπρακτης
της προθεσμίας των δέκα (10) ημερών από την έκδοση της από 8-12-2011 απόφασης
της Επιτροπής Εξέτασης Ενστάσεων Αυθαιρέτων Κορίνθιας, κατ' άρθρο 4 παρ. 4 του
ΠΔ 267/1998. Η παράλειψη της εν λόγω οφειλόμενης νόμιμης ενέργειας της
Διοίκησης συντελέστηκε εκ νέου με την πάροδο άπρακτου τριμήνου (25-5-2013) από
την υποβολή της σχετικής αίτησης της αιτούσας. Και τούτο, ανεξαρτήτως του αν
κατά τον χρόνο υποβολής της αίτησης (25-2-2013) η οικοδομή τελούσε σε καθεστώς
προσωρινής αναστολής από την κατεδάφιση, λόγω υποβολής από την ... της από
22-12-2011 δήλωσης υπαγωγής της στο άρθρο 26 παρ. 2 του Ν. 4014/2011, δοθέντος
ότι η διάταξη αυτή δεν καταλαμβάνει κατασκευές όπως η επίμαχη και ότι αμέσως
μετά την 8-4-2013 (χρονολογία σύνταξης του ως ανωτέρω 102/770/13/2013 εγγράφου
της Πολεοδομικής Αρχής) η … υπήγαγε την οικοδομή της στις ρυθμίσεις του άρθρου 24 του Ν. 4014/2011, οι οποίες όμως, όπως έγινε δεκτό σε προηγούμενη σκέψη, είναι ανίσχυρες ως αντισυνταγματικές. Κατόπιν τούτου, η προσβαλλόμενη παράλειψη της Διοίκησης να
προβεί στην κατεδάφιση της υπόψη οικοδομής πρέπει να ακυρωθεί, κατά παραδοχή ως
βάσιμου του σχετικού λογού της κρινομένης αίτησης ακυρώσεως.
10. Επειδή, η κρινόμενη
αίτηση ακυρώσεως πρέπει να γίνει δεκτή, η προσβαλλόμενη παράλειψη να ακυρωθεί,
η υπόθεση να αναπεμφθεί στη Διοίκηση για να εκτελέσει την οφειλόμενη ενέργεια,
το καταβληθέν παράβολο να αποδοθεί στην αιτούσα και οι καθ ων να απαλλαγούν,
κατ' εκτίμηση των περιστάσεων, από τα δικαστικά έξοδα.
ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ
Δέχεται την αίτηση
ακυρώσεως.
Ακυρώνει την παράλειψη της
Διοίκησης να προβεί στην κατεδάφιση της, κατά το σκεπτικό, αυθαίρετης
οικοδομής.
Αναπέμπει την υπόθεση στη
Διοίκηση για να εκτελέσει την οφειλόμενη ενέργεια.
Διατάζει την απόδοση του
παραβόλου.
Απαλλάσσει τους καθ ων
από τα δικαστικά έξοδα.
Κρίθηκε και αποφασίστηκε
στην Τρίπολη στις 28-6-2016 και η απόφαση δημοσιεύθηκε στο ακροατήριο του
Δικαστηρίου, με τη συμμετοχή της Εφέτου ΔΔ Καλλιόπης Θεοδωράτου, λόγω
συνταξιοδότησης της Εφέτου ΔΔ Ειρήνης Γκιόκα, κατά την έκτακτη δημόσια
συνεδρίαση της 19-7-2016.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Αθανάσιος Κουτρίκης Διαμάντω Ρεβελή
ΘΕΩΡΗΘΗΚΕ ΤΗΝ 6/9/2016
Ο ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ
Δημήτριος Σπηλιώτης