ΤΡΑΠΕΖΑ ΝΟΜΙΚΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ «ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ»

ΤρΕφΠατρών 160/2019

Αποζημίωση για τη χρήση επίκοινου ακινήτου - Μισθωτική αξία επίκοινου ακινήτου - Λόγος έφεσης για εσφαλμένη μη διαταγή αυτοψίας - Λόγος έφεσης για εσφαλμένη καταδίκη στα δικαστικά έξοδα -.

Χρήση τμήματος επίκοινου ακινήτου με τρόπο που στερούσε την ενάγουσα από τη σύγχρηση αυτού. Αποζημίωση. Προσδιορισμός μισθωτικής αξίας του ωφέλιμου τμήματος του επίκοινου ακινήτου και του ποσού που δικαιούτο να αξιώσει ως αποζημίωση τη ενάγουσα. Η διενέργεια αυτοψίας εναπόκειται στην κυριαρχική και μη ελεγχόμενη αναιρετικά κρίση του δικαστηρίου της ουσίας. Κρίθηκε ότι εν προκειμένω δεν υπήρχε παραδοχή του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου ότι για το αποδεικτέο ζήτημα απαιτούνταν ιδιάζουσες γνώσεις επιστήμης ή τέχνης. Προσβολή της πρωτοβάθμιας απόφασης ως προς τη διάταξή της σχετικά με τα δικαστικά έξοδα, εφόσον ο διάδικος προσβάλλει με ένδικο μέσο την απόφαση ως προς την ουσία της υπόθεσης. Στοιχεία ορισμένου του σχετικού λόγου έφεσης. Αοριστία του σχετικού λόγου έφεσης διότι δεν αναφέρεται στο δικόγραφο της έφεσης ποιος νομικός κανόνας παραβιάσθηκε από το πρωτόδικο δικαστήριο συνεπεία της οποίας παραβίασης καθίσταται η επιδικασθείσα εις βάρος του εκκαλούντος δικαστική δαπάνη μη νόμιμη και υπερβολική.

(Η απόφαση δημοσιεύεται επιμελεία του δικηγόρου Πατρών Βασίλη Γαλανόπουλου, εκ μέρους του Δικηγορικού Συλλόγου Πατρών).

Αριθμός 160/2019

ΤΟ ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ

Αποτελούμενο από τους Δικαστές Ανδρέα Κακολύρη, Πρόεδρο Εφετών, Σαλώμη Μούζουρα, Εισηγήτρια-Εφέτη, Χρυσή Φυντριλάκη, Εφέτη και από τη Γραμματέα Αφροδίτη Γεωργίου.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στην Πάτρα την 8η Νοεμβρίου 2018, για να δικάσει τις υποθέσεις μεταξύ:

Α] Επί της από 28-11-2014 (αριθ. εκθ. καταθ. ./21-5-2015) έφεσης:

Των εκκαλούντων: 1] ..., κατοίκου Πατρών (οδός ...), με ΑΦΜ: ..., 2]..., κατοίκου Πατρών (οδός ... ), με ΑΦΜ: ..., οι οποίοι παραστάθηκαν δια του πληρεξούσιου δικηγόρου τους, Βασιλείου Παπανικολάου, δικηγόρου Δ.Σ. Πατρών και κατέθεσαν προτάσεις.

Της εφεσίβλητης: ..., κατοίκου Πατρών (... Α Σ), με ΑΦΜ: ..., η οποία παραστάθηκε δια του πληρεξούσιου δικηγόρου της, Αχιλλέα Παπουτσάκη, δικηγόρου Δ.Σ. Πατρών και κατέθεσε προτάσεις.

Β] Επί της από 22-12-2016 (αριθ. εκθ. καταθ. ./23-12-2016) έφεσης:

Της εκκαλούσας: ..., κατοίκου Πατρών (... ’ Σ), με ΑΦΜ: ..., η οποία παραστάθηκε δια του πληρεξούσιου δικηγόρου της, Αχιλλέα Παπουτσάκη, δικηγόρου Δ.Σ. Πατρών και κατέθεσε προτάσεις.

Των εφεσίβλητων: 1] ..., κατοίκου Πατρών (οδός ...), με ΑΦΜ: ..., 2] ..., κατοίκου Πατρών (οδός ...), με ΑΦΜ: ..., οι οποίοι παραστάθηκαν δια του πληρεξούσιου δικηγόρου τους, Βασιλείου Παπανικολάου, δικηγόρου Δ.Σ. Πατρών και κατέθεσαν προτάσεις.

Η ενάγουσα εφεσίβλητη-εκκαλούσα με την από 1-11-2006 (αριθ. εκθ. καταθ. ./12-12-2006) αγωγή της προς το Πολυμελές Πρωτοδικείο Πατρών ζήτησε να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται σε αυτήν.

Το Πολυμελές Πρωτοδικείο Πατρών, το οποίο δίκασε κατ' αντιμωλία των διαδίκων, κατά την τακτική διαδικασία εξέδωσε την υπ' αριθ. 432/2014 οριστική του απόφαση και απέρριψε την αγωγή ως προς την πρώτη και τέταρτο των εναγομένων και έκανε αυτήν [αγωγή] δεκτή ως προς τον δεύτερο και τρίτο των εναγομένων.

Την απόφαση αυτή προσβάλουν ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου: Α] Οι δεύτερος και τρίτος των εναγομένων και ήδη εκκαλούντες με την από 28-11-2014 (αριθ. εκθ. καταθ. ./21-5-2015) έφεσή τους, η συζήτηση της οποίας προσδιορίστηκε, στο παρόν Δικαστήριο με την υπ' αριθ. ./29-5-2015 πράξη της Γραμματέως του Δικαστηρίου αυτού, αρχικά για τη δικάσιμο της 9-2-2017 και μετ' αναβολή για τη δικάσιμο της 18-5-2017 και μετ' αναβολή για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας, με αύξοντα αριθμό πινακίου -.-, ζητώντας να γίνει δεκτή για τους λόγους που αναφέρονται σε αυτήν και Β] Η ενάγουσα και ήδη εκκαλούσα με την από 22-12-2016 (αριθ. εκθ. καταθ. ./23-12-2016) έφεσή της, η συζήτηση της οποίας προσδιορίστηκε, στο παρόν Δικαστήριο με την υπ' αριθ. ./28-12-2016 πράξη της Γραμματέως του Δικαστηρίου αρχικά για τη δικάσιμο της 9-2-2017 και μετ' αναβολή για τη δικάσιμο της 18-5-2017 και μετ' αναβολή για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας, με αύξοντα αριθμό πινακίου -.-, ζητώντας να γίνει δεκτή για τους λόγους που αναφέρονται σε αυτήν.

Οι υποθέσεις συνεκφωνήθηκαν με τη σειρά τους από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκαν. Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων, παραστάθηκαν και κατέθεσαν έγγραφες προτάσεις, στις οποίες αναφέρθηκαν και ζήτησαν όσα αναφέρονται σε αυτές.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

I. Οι κρινόμενες αντίθετες εφέσεις και δη: Α] Η από 28-11-2014 (αριθ. εκθ. καταθ. ./21-5-2015) έφεση των ηττηθέντων εν μέρει πρωτοδίκως δεύτερου και τρίτου των εναγομένων κατά της υπ' αριθ. ./30-6-2014 οριστικής απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πατρών, που δίκασε κατά την τακτική διαδικασία την από 1-11-2006 (αριθ. εκθ. καταθ. ./12-12-2006) αγωγή και Β] Η από 22-12-2016 (αριθ. εκθ. καταθ. ./23-12-2016) έφεση της των ηττηθείσας εν μέρει πρωτοδίκως ενάγουσας, κατά της ίδιας ως άνω απόφασης, αρμοδίως φέρονται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, κατ' άρθρο 19 περ. α' ΚΠολΔ, όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 4 § 2 του ν. 3994/2011 που ορίζει ότι « ... στην αρμοδιότητα των τριμελών εφετείων υπάγονται οι εφέσεις κατά των αποφάσεων των πολυμελών πρωτοδικείων της περιφέρειας τους» και πρέπει να συνεκδικαστούν, λόγω της μεταξύ τους πρόδηλης συνάφειας (άρθρο 524 § 1 εδ. α' σε συνδ. με άρθρα 31, 246 ΚΠολΔ), ως στρεφόμενες κατά της αυτής απόφασης και υπαγόμενες στην ίδια ως άνω τακτική διαδικασία, και η συνεκδίκασή τους επιβάλλεται, ώστε να επιταχυνθεί η διεξαγωγή της δίκης και να επέλθει μείωση των εξόδων, κυρίως όμως για να αποτραπεί η έκδοση αντιφατικών αποφάσεων (ΑΠ 1270/2015 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ- βλ. Ν. Νίκα, «Πολιτική Δικονομία III - Ενδικα Μέσα», εκδ. 2007, § 114, αρ. περιθ. 3, σελ. 223- Β. Βαθρακοκοίλη, «Η έφεση- Ερμηνεία Νομολογία», εκδ. 2015, αρ. περιθ. 1665 σελ. 417, αρ. περιθ. 1700, σελ. 425, αρ. περιθ. 1792μδ, σελ. 454 και αρ. περιθ. 1810, σελ. 460). Περαιτέρω, οι ένδικες εφέσεις έχουν ασκηθεί νομοτύπως και εμπροθέσμως σύμφωνα με τα άρθρα 495 ΚΠολΔ, 511, 513 § 1 εδ. α' στοιχ. β», 516 § 1, 517 εδ. α', 518 § 1 ημιπ. α' και γ' συνδ. 144 επ., καθώς και 520 § 1 ΚΠολΔ, επειδή: 1] από τα στοιχεία της δικογραφίας, δεν προκύπτει επίδοση της εκκαλουμένης απόφασης, ούτε άλλωστε οι διάδικοι επικαλούνται επίδοση της, ενώ εξάλλου δεν παρήλθε γι' αυτό η καταχρηστική προθεσμία των τριών [3] ετών από τη δημοσίευση της προσβαλλομένης απόφασης [30-6-2014], σύμφωνα με το άρθρο 518 παρ. 2 ΚΠολΔ, ως ίσχυε πριν την τροποποίησή του από το άρθρο 1 άρθρο τρίτο του ν. 4335/2015 [ΦΕΚ Α'87 /23-7-2015] με την επισήμανση ότι «ως προς τις δημοσιευόμενες πριν την έναρξη ισχύος του ν. 4335/2015 αποφάσεις, που είχαν εκδοθεί αντιμωλία των διαδίκων και δεν είχαν επιδοθεί και καταστεί τελεσίδικες ή αμετάκλητες, εξακολουθεί να ισχύει η τριετής καταχρηστική προθεσμία προσβολής τους με έφεση ή αναίρεση (ΟλΑΠ 10/2018 Ε7 2018. 1145) και 2] κατά τη (μεταγενέστερη της 2-4-2012) άσκηση των δύο ένδικων εφέσεων, (ήτοι κατάθεση τους στη Γραμματεία του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πατρών στις 21-5-2015 και στις 23-12-2016, αντίστοιχα, καταβλήθηκε από έκαστο εκκαλούντα το προσήκον παράβολο, κατατεθέντων: α] των υπ' αριθ. .... και .... παραβόλων του Δημοσίου, συνολικού ποσού 200 ευρώ κατά την άσκηση της υπό στοιχείο [α], από 28-11-2014 (αριθ. εκθ. καταθ. ./21-5-2015), ένδικης έφεσης, κατ' άρθρο 495 § 4 ΚΠολΔ, όπως η § 4 προστέθηκε με το άρθρο 12 § 2 του ν. 4055/2012, με έναρξη ισχύος από 2-4-2012 κατ' άρθρο 113 του ν. 4055/2012 και το εδ. β' προστέθηκε με το άρθρο 93 § 1 του ν. 4139/2013 -και πριν την αντικατάσταση του από: i] το άρθρο 1 άρθρο τρίτο του ν. 4335/2015 [ΦΕΚ Α' 87/23-7-2015] που εφαρμόζεται για τα κατατεθειμένα από την 1-1-2016 ένδικα μέσα και ii] τα άρθρα 35 § 2 και 45 του ν. 4446/2016 [ΦΕΚ Α' 240/22-12-2016] με έναρξη ισχύος από 23-1-2017) και β] των υπ' αριθ. ......., παραβόλων του Δημοσίου, συνολικού ποσού 200 ευρώ κατά την άσκηση της υπό στοιχείο [β], από 22-12-2016 (αριθ. εκθ. καταθ. ./23-12-2016) ένδικης έφεσης, κατ' άρθρο 495 § 3 ΚΠολΔ, όπως ίσχυε μετά την τροποποίηση του από το άρθρο 1 άρθρο τρίτο του ν. 4335/2015 [ΦΕΚ Α' 87/23-7-2015] που εφαρμόζεται για τα κατατεθειμένα από την 1-1-2016 ένδικα μέσα και πριν την αντικατάσταση του από τα άρθρα 35 § 2 και 45 του ν. 4446/2016 [ΦΕΚ Α' 240/22-12-2016] με έναρξη ισχύος από 23-1-2017. Πρέπει επομένως, οι ανωτέρω ένδικες εφέσεις να γίνουν τυπικά δεκτές και να ερευνηθούν περαιτέρω κατ' ουσίαν, ήτοι ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων τους (άρθρο 533 § 1 ΚΠολΔ), κατά την ίδια με την πρωτοβάθμια τακτική διαδικασία.

II. Με την από 1-11-2006 (αριθ. εκθ. καταθ. ./12-12-2006) αγωγή της, η ενάγουσα και ήδη εφεσίβλητη- εκκαλούσα εξέθετε ότι είναι συγκυρία, συννομέας και συγκάτοχος κατά ποσοστό 3/12 εξ αδιαιρέτου του ειδικότερα περιγραφόμενου σε αυτήν [αγωγή] ακινήτου, το οποίο χρησιμοποιείται από την πρώτη εναγόμενη ομόρρυθμη εταιρεία, της οποίας ομόρρυθμα μέλη τυγχάνουν οι δεύτερος, τρίτος και τέταρτο των εναγομένων, για τη στέγαση, εγκαταστάσεων καμινίου τούβλων και τη διενέργεια χωματοληψιών. Ότι της πρώτης εναγόμενης ομόρρυθμης εταιρείας ήταν και η ίδια [ενάγουσα] ομόρρυθμο μέλος, υπεισερχόμενη σε αυτήν κληρονομικώ δικαιώματι, κατά ποσοστό 3/12, στη συνέχεια δε εκχώρησε και μεταβίβασε την ως άνω εταιρική της μερίδα προς τον δεύτερο εναγόμενο, δυνάμει του από 28-7-98 ιδιωτικού συμφωνητικού που δημοσιεύτηκε νόμιμα στο βιβλίο Εταιρειών του Πρωτοδικείου Πατρών με αύξοντα αριθμό ./13-11-1998. Ότι προ της αποχώρησης της από την πρώτη εναγόμενη ομόρρυθμη εταιρεία, ήτοι την 30-1-1998, συμφώνησε με τον δεύτερο εναγόμενο, νόμιμο εκπρόσωπο της πρώτης εναγόμενης ομόρρυθμης εταιρείας και συγκύριο, του εν λόγω ακινήτου ότι εντός εξαμήνου θα διενέμετο συναινετικά το ως άνω ακίνητο, επί του οποίου συγκύριοι, σε ποσοστό 4/12 ε§ αδιαιρέτου έκαστος, τυγχάνουν οι ομόρρυθμοι εταίροι δεύτερος και τρίτος των εναγομένων και ότι μέχρι τότε (31-7-1998) δεν θα της οφειλόταν μίσθωμα ή αποζημίωση χρήσης, αντιστοιχούσα, στο μερίδιο της επί του ακινήτου.

Επικαλούμενη ακολούθως η ενάγουσα ότι μετά την παρέλευση του εξαμήνου και παρά τις επανειλημμένες οχλήσεις της αφ' ενός δεν επιτεύχθηκε η συναινετική διανομή και αφ' ετέρου ουδέν της καταβλήθηκε, αν και η πρώτη εναγόμενη εξακολουθεί να χρησιμοποιεί και εκμεταλλεύεται όπως πριν το ως άνω ακίνητο, κατόπιν παραδεκτού περιορισμού της αγωγής της με την εξ ολοκλήρου τροπή του καταψηφιστικού αιτήματός της σε αναγνωριστικό, με δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου της στο ακροατήριο, που καταχωρίσθηκε στα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και στις έγγραφες προτάσεις της (άρθρα 223, 295 αρ. 1, 297 ΚΠολΔ), ζητούσε να αναγνωριστεί ότι υποχρεούνται οι εναγόμενοι να της καταβάλλουν, αλληλεγγύως και εις ολόκληρον έκαστος, ως αποζημίωση για τη ζημία που υπέστη από την καθυστέρηση εκπλήρωσης της ως άνω αναληφθείσας υποχρέωσης διανομής, το ποσό των 135.072 ευρώ, με το νόμιμο από την επομένη ημέρα υποχρέωσης καταβολής κάθε ειδικότερου ποσού, ήτοι ποσού 2.814 ευρώ από τη δεύτερη ημέρα των μηνών από Δεκέμβριο 2003 και στο εξής λοιπών μηνών έως και Δεκέμβριο 2007, άλλως από 1-8-1998 οπότε και η όχληση των εναγομένων μέχρι την πλήρη εξόφληση, άλλως από την επίδοση της αγωγής, άλλως να αναγνωριστεί ότι υποχρεούνται οι δεύτερος και τρίτος των εναγομένων, αλληλεγγύως και εις ολόκληρον έκαστος να της καταβάλλουν το ως άνω ποσό κατά τα ανωτέρω, υπό την ιδιότητα τους ως συγκυρίων του υπό διανομή ακινήτου, για τα εξ αυτού ωφελήματα και για το χρονικό διάστημα 48 μηνών, ήτοι από τον Δεκέμβριο 2003 έως Δεκέμβριο 2007, με μηνιαίο μίσθωμα 2.814 ευρώ.

III. Επί της ανωτέρω αγωγής εκδόθηκε η εκκαλουμένη υπ' αριθ. 432/30-6-2014 οριστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πατρών, η οποία δικάζοντας κατ' αντιμωλία των διαδίκων, απέρριψε την αγωγή κατά την κύρια βάση της ως μη νόμιμη και δέχθηκε αυτήν ως νόμιμη κατά την επικουρική βάση της μόνο ως προς τους παθητικά νομιμοποιούμενους δεύτερο και τρίτο των εναγομένων και απέρριψε την αγωγή ως προς την πρώτη και τέταρτο των εναγομένων, δέχθηκε εν μέρει την αγωγή ως προς τον δεύτερο και τρίτο των εναγομένων, αναγνώρισε την υποχρέωση του δεύτερου και τρίτου των εναγομένων να καταβάλουν στην ενάγουσα το ποσό των 38.400 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής και μέχρι την εξόφληση.

IV. Κατά της απόφασης αυτής παραπονούνται ήδη οι εκκαλούντες με τις συνεκδικαζόμενες, εφέσεις τους και ειδικότερα: Α] Οι δεύτερος και τρίτος των εναγομένων και ήδη εκκαλούντες με την υπό στοιχείο [α] από 28-11-2014 (αριθ. εκθ. καταθ. ./21-5-2015) κρινόμενη έφεση τους και με τους διαλαμβανόμενους σε αυτήν λόγους, οι οποίοι ανάγονται σε εσφαλμένη ερμηνεία του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων, ζητούν να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη, προκειμένου να απορριφθεί εξ ολοκλήρου η εναντίον τους από 1-11-2006 (αριθ. εκθ. καταθ. ./12-12-2006) αγωγή και Β] Η ενάγουσα και ήδη εκκαλούσα με την υπό στοιχείο [β) από 22-12-2016 (αριθ. εκθ. καταθ. ./23-12-2016) κρινόμενη έφεση της και με τους διαλαμβανόμενους σε αυτήν λόγους, οι οποίοι ανάγονται σε εσφαλμένη ερμηνεία του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων, χωρίς να πλήττει την απόρριψη της κύριας βάσης της αγωγής, ζητεί να μεταρρυθμιστεί η εκκαλουμένη κατά τα πληττόμενα κεφάλαια της, προκειμένου να γίνει εξ ολοκλήρου δεκτή η από 1-11-2006 (αριθ. εκθ. καταθ. ./12-12-2006) αγωγή της.

V. Με τον πρώτο λόγο της υπό στοιχείο [α) από 28-11-2014 (αριθ. εκθ. καταθ. ./21-5-2015) έφεσης οι εκκαλούντες ισχυρίζονται ότι «εσφαλμένως η εκκαλουμένη δεν έκρινε ως απαράδεκτη την αγωγή, αφού ελλείπουν τα στοιχεία τα απαιτούμενα εκ του αρθρ. 118 αρ. 2 και 3 ΚΠολΔ».

VI. Με τέτοιο, όμως, περιεχόμενο ο πρώτος αυτός λόγος της υπό στοιχείο [α] από 28-11-2014 (αριθ. εκθ. καταθ. ./21-5-2015) έφεσης είναι εντελώς αόριστος και πρέπει, επομένως, να απορριφθεί προεχόντως ως απαράδεκτος, διότι ο ισχυρισμός για αοριστία της αγωγής προτεινόμενος ή επαναφερόμενος ενώπιον του Εφετείου, δεν αρκεί να διαλαμβάνει απλώς ότι η αγωγή είναι αόριστη, αλλά πρέπει να αναφέρει τις συγκεκριμένες αοριστίες σε σχέση με τα πραγματικά περιστατικά που τα για τη στήριξη του αγωγικού δικαιώματος, εξαιτίας των οποίων δεν παρέχεται η δυνατότητα στο μεν εναγόμενο να αμυνθεί, στο δε δικαστήριο να τάξει τις δέουσες αποδείξεις (ΑΠ 1271/1995 ΕλλΔνη 1997.782- Σ. Σαμουήλ, «Η Έφεση-Κατά τον ΚΠολΔ» Ε' εκδ. [2003], § 541 σελ. 218-219- Ν. Νίκας «Πολιτική Δικονομία III - Ένδικα Μέσα» εκδ. 2007 § 112 αρ. περιθ. 73 σελ. 170-171).

VII. Με τον δεύτερο λόγο της υπό στοιχείο [α] από 28-11-2014 (αριθ. εκθ. καταθ. ./21-5-2015) έφεσης οι εκκαλούντες ισχυρίζονται ότι «εσφαλμένως η εκκαλουμένη εδέχθη ότι η πρώτη εναγομένη υπάρχει ως ομόρρυθμος εταιρεία, ενώ νομίμως έχει μετατραπεί από του έτους 1999 σε ανώνυμη εταιρεία, με συνέπεια να μη υπάρχουν αυτοί [εκκαλούντες] ως ομόρρυθμοι εταίροι και κατ' επέκταση να μην έχουν οιανδήποτε ανάμιξη ή ωφέλεια (ούτε έμμεση) από τη χρήση του κοινού, ιδιαιτέρως από τη χρήση του μεριδίου της εφεσίβλητου, το οποίο χρησιμοποιεί μόνον η ανώνυμη εταιρεία και για το λόγο αυτό διατείνονται ότι η αγωγή είναι παθητικώς ανομιμοποίητη και για αυτούς [εκκαλούντες].

VIII. Ο λόγος αυτός της έφεσης ο οποίος παραδεκτώς προβάλλεται, απορριπτέος τυγχάνει ως αβάσιμος, διότι ερείδεται σε εσφαλμένη προϋπόθεση, δεδομένου ότι η εκκαλουμένη απόφαση απέρριψε την από 1-11-2006 (αριθ. εκθ. καταθ. ./12-12-2006) αγωγή ως μη νόμιμη ως προς την κύρια βάση της, στην οποία θα προσιδίαζε ο λόγος αυτός έφεσης και έκρινε νόμιμη την ως άνω αγωγή κατά την επικουρική βάση της, που ερείδεται στις περί κοινωνίας διατάξεις έτσι ώστε οι εκκαλούντες να νομιμοποιούνται παθητικά ως συγκύριοι του επίκοινου ακινήτου, συγκυριότητα την οποία ουδόλως αμφισβητούν.

IX. Από την εκτίμηση των ένορκων καταθέσεων των μαρτύρων ........., οι οποίοι εξετάστηκαν πρωτοδίκως ο μεν πρώτος με επιμέλεια της ενάγουσας, ο δε δεύτερος με επιμέλεια των εναγομένων και οι καταθέσεις τους περιέχονται στα προσκομιζόμενα με επίκληση, ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, καθώς και από όλα τα έγγραφα που οι διάδικοι νόμιμα επικαλούνται και προσκομίζουν, είτε ως αποδεικτικά μέσα είτε προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, μεταξύ των οποίων [εγγράφων] περιλαμβάνονται και οι προσκομισθείσες από τους διαδίκους φωτογραφίες, των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητείται (άρθρα 444 αρ. 3, 448 § 2 και 457 § 4 του ΚΠολΔ), καθώς, και η επικαλούμενη και προσκομιζόμενη από την ενάγουσα και ήδη εφεσίβλητη-εκκαλούσα υπ' αριθ. ./21-12-2017 ένορκη βεβαίωση του ..., ενώπιον της συμβολαιογράφου Πατρών ......, η οποία έχει ληφθεί κατόπιν νομότυπης και εμπρόθεσμης κλήτευσης των εναγομένων στα πλαίσια άλλης δίκης μεταξύ των ίδιων διαδίκων και συνεπώς, δεν συνιστά ιδιαίτερο αποδεικτικό μέσο, αλλά απλό έγγραφο που λαμβάνεται υπόψη για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, τις ομολογίες των εναγομένων ως προς τη συγκυριότητα του επίδικου ακινήτου κατά τα αναφερόμενα ποσοστά, καθώς και από τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής, που λαμβάνονται υπόψη από το Δικαστήριο και χωρίς απόδειξη (άρθρο 336 § 4 του ΚΠολΔ), αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Η ενάγουσα και ήδη εφεσίβλητη- εκκαλούσα τυγχάνει συγκυρία σε ποσοστό 3/12 [ή 25/100] εξ αδιαιρέτου, ενός αγρού έκτασης 64.395,24 τ.μ. κατά τον τίτλο κτήσης, κειμένου στη θέση «Κ» της κτηματικής περιφέρειας Ζαβλανίου, του Δήμου Πατρέων, εκτός σχεδίου πόλεως και εκτός οικισμού, μετά των εντός αυτού εγκαταστάσεων παλαιού καμινίου τούβλων επιφανείας 6.000 τ.μ. περίπου και λοιπών στεγασμένων αποθηκευτικών χώρων, ήδη ολικής (στεγασμένης) επιφανείας περίπου 10.000 τ.μ., που περιήλθε σε αυτήν δυνάμει της υπ' αριθ. .../28-9-1999 πράξης αποδοχής κληρονομιάς της συμβολαιογράφου Πατρών, ...., νόμιμα μεταγεγραμμένης την 1-10-1999 στον τόμο 2243 και με αύξοντα αριθμό 138 των βιβλίων μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Πατρών. Ήδη το εν λόγω ακίνητο [γεωτεμάχιο] έχει λάβει ΚΑΕΚ ... του Κτηματολογικού Γραφείου Πατρών, στη Πάροδο ..... στο Δήμο Πατρέων [ΤΚ .], με εμβαδόν 41.130 τ.μ. μετά την οριστική καταχώριση στις 24-1-2007 με αριθμό καταχώρισης … του Κτηματολογικού Γραφείου Πατρών της απόφασης του Προϊσταμένου του Κτηματολογίου Γραφείου Πατρών, .... Οι δεύτερος και τρίτος των εναγομένων και ήδη εκκαλούντες-εφεσίβλητοι, ........ είναι συγκύριοι του ως άνω αγρού κατά ποσοστό 4/12 [ή 33,33/100] εξ αδιαιρέτου έκαστος, ενώ στο υπόλοιπο ποσοστό του 1/12 [ή 8,34/100] εξ αδιαιρέτου, συγκυρία τυγχάνει η .... Ο ως άνω αγρός, μετά των επ' αυτών εγκαταστάσεων, είχε εισφερθεί κατά χρήση, ήδη από το έτος 1958, στην πρώτη εναγομένη [και μη διάδικο στην παρούσα δίκη] ομόρρυθμη εταιρία με την επωνυμία «Υιοί ... Ο.Ε.», η οποία συστήθηκε κατά το έτος αυτό και της οποίας ομόρρυθμα μέλη ήταν οι δεύτερος και τρίτος των εναγομένων και ήδη εκκαλούντες-εφεσίβλητοι, ..., καθώς και ο τέταρτος εναγόμενος [και μη διάδικος στην παρούσα δίκη] .... Στην πρώτη εναγομένη [και μη διάδικο στην παρούσα δίκη] ομόρρυθμη εταιρία ομόρρυθμο μέλος αρχικά ήταν και η ενάγουσα και ήδη εφεσίβλητη-εκκαλούσα, με εταιρικό μερίδιο 3/12 μέχρι το έτος 1998. Ακολούθως όμως, δυνάμει του από 20-1-1998 ιδιωτικού συμφωνητικού, εκχώρησε το εταιρικό της αυτό μερίδιο στον δεύτερο εναγόμενο ... και ήδη πρώτο εκκαλούντα-εφεσίβλητο, αντί αναγνωρισθείσας με αυτό αξίας (μεριδίου της) 43.800.000 δραχμών και αποχώρησε από την ομόρρυθμη εταιρία. Με το ίδιο ως άνω από 20-1-1998 συμφωνητικό η ενάγουσα και ήδη εφεσίβλητη-εκκαλούσα συμφώνησε με τον δεύτερο εναγόμενο και ήδη πρώτο εκκαλούντα-εφεσίβλητο ..., ως νόμιμο εκπρόσωπο της ανωτέρω ομόρρυθμης εταιρίας, ότι «σε διάστημα 6 μηνών θα έχει διανεμηθεί συναινετικά αυτούσιο το συνιδιόκτητο ακίνητο επί του οποίου λειτουργούν οι εγκαταστάσεις της εταιρείας, μέχρι τότε δεν οφείλεται μίσθωμα ή αποζημίωση χρήσης για το μερίδιο της .... Αν αυτό δεν πραγματοποιηθεί τότε τα δύο μέρη δικαιούνται να χειριστούν το θέμα έκαστο κατά το συμφέρον του». Η προθεσμία αυτή όμως έληξε, χωρίς να διανεμηθεί έκτοτε το επίδικο ακίνητο, το οποίο εξακολούθησε να χρησιμοποιείται αποκλειστικά από τους δύο εναγομένους και ήδη εκκαλούντες -εφεσίβλητους συγκυρίους (.....). Ειδικότερα αποδείχθηκε ότι οι εναγόμενοι αυτοί, κατά το χρονικό διάστημα από τον Δεκέμβριο του έτους 2003 έως και το Δεκέμβριο του έτους 2007 συνέχισαν να χρησιμοποιούν αποκλειστικά τον ανωτέρω αγρό εισφέροντας τον στην εταιρία, η οποία με την υπ' αριθ. ./18-10-1999 συμβολαιογραφική πράξη της συμβολαιογράφου Πατρών, .... και την υπ' αριθ. ./15-11-1999 πράξη διόρθωσης της ίδιας συμβολαιογράφου μετατράπηκε σε ανώνυμη και με την υπ' αριθ. ./17-11-1999 απόφαση του Νομάρχη Αχαΐας δόθηκε άδεια σύστασης και εγκρίθηκε το καταστατικό της και την 17-11-1999 καταχωρήθηκε στο Μητρώο Ανώνυμα Εταιρειών της Νομαρχίας Αχαΐας και έλαβε αριθμό Μητρώου . με την επωνυμία «... ΑΝΩΝΥΜΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ - ΤΟΥΒΛΟΚΕΡΑΜΟΠΟΙΪΑ» και το διακριτικό τίτλο «... ΑΒΕΕ», προκειμένου να χρησιμοποιηθεί αυτός για τις ανάγκες της, ήτοι για την παραμονή και λειτουργία των εγκαταστάσεων της. Με την ενέργεια τους όμως αυτή στέρησαν την ενάγουσα και ήδη εφεσίβλητη -εκκαλούσα από τη σύγχρηση του επίκοινου ακινήτου, χωρίς τη συναίνεση της τελευταίας, ώστε να οφείλουν αποζημίωση για το κρίσιμο χρονικό διάστημα Δεκέμβριο του έτους 2003 έως και Δεκέμβριο του έτους 2007, που συνίσταται στο κέρδος εκείνο, το οποίο με πιθανότητα, σύμφωνα με τη συνηθισμένη πορεία των πραγμάτων, προσδοκούσε αυτή να λάβει από την εκμετάλλευση του μεριδίου της επί του ανωτέρω ακινήτου και ειδικότερα τα αντιστοιχούντα μισθώματα που θα ελάμβανε από την εκμίσθωση αυτού. Περαιτέρω, αποδεικνύεται ότι από το όλο ακίνητο, έκτασης 64.000 τ.μ. περίπου, τα 22.240 τ.μ. κρίθηκε ότι αποτελούν δασική έκταση της § 2 του άρθρου 3 του ν. 998/1979 γιατί καλύπτονταν από πυκνή χαμηλά δασική βλάστηση (σπάρτο-πουρνάρι-τσιμποκάλαμο και αραιές αγριελιές) δυνάμει της υπ' αριθ. ./21-2-2001 απόφασης της Δευτεροβάθμιας Επιτροπής Επίλυσης Δασικών Αμφισβητήσεων Πατρών και συνεπώς, ως προς την έκταση αυτή, δεν μπορεί να αποζημιωθεί η ενάγουσα και ήδη εφεσίβλητη -εκκαλούσα εφόσον δεν μπορεί να γίνει χρήση και εκμετάλλευση αυτής. Από την εναπομένουσα έκταση, στη μισή περίπου από αυτή, που ανέρχεται σε 20.000 τ.μ. γίνεται χρήση από τους δεύτερο και τρίτο εναγομένους και ήδη εκκαλούντες-εφεσίβλητους και για τις ανάγκες της ανώνυμης εταιρίας, στεγάζονται δε σε αυτή την έκταση οι εγκαταστάσεις καμινίου τούβλων και οι αποθηκευτικοί χώροι της. Η υπόλοιπη έκταση, όπως προέκυψε από τις προσκομιζόμενες φωτογραφίες, σε συνδυασμό με τις μαρτυρικές καταθέσεις στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, τυγχάνει επικλινής σε τέτοιο βαθμό (μέχρι 60%) ώστε να μην μπορεί να γίνει χρήση και εκμετάλλευση της από τους εναγομένους ή τρίτους. Η ενάγουσα και ήδη εφεσίβλητη εκκαλούσα ισχυρίζεται ότι οι δεύτερος και τρίτος των εναγομένων και ήδη εκκαλούντες-εφεσίβλητοι κατά τον επίδικο χρόνο [ήτοι Δεκέμβριο 2003 έως Δεκέμβριο 2007] χρησιμοποιούσαν και το υπόλοιπο επικλινές τμήμα του ως άνω ακινήτου, διενεργώντας σε αυτό χωματοληψία για τις ανάγκες της επιχείρησής τους, ισχυρισμό που επαναφέρει με τον πρώτο λόγο της από 22-12-2016 (αριθ. εκθ. καταθ. ./23-12-2016) έφεσή της. Επ' αυτού αποδεικνύεται ότι πράγματι μέχρι τον Αύγουστο του έτους 2003 οι δεύτερος και τρίτος των εναγομένων και ήδη εκκαλούντες-εφεσίβλητοι διενεργούσαν χωματοληψία στο επικλινές τμήμα του ως άνω επίκοινου ακινήτου, για την οποία, ωστόσο, τους επιβλήθηκε από την Επιθεώρηση Μεταλλείων Νοτίου Ελλάδος χρηματική ποινή 20.000 ευρώ διότι δεν διέθεταν την απαιτούμενη προς τούτο άδεια (βλ. την προσκομιζόμενη υπ' αριθ. ΕΜΝΕΦ../25-9-2003 απόφαση επιβολής χρηματικής ποινής της Επιθεώρησης Μεταλλείων Νοτίου Ελλάδος, σε συνδυασμό με την υπ' αριθ. ./29-1-2004 απόφαση του Τμήματος Γ της Διεύθυνσης Μεταλλευτικών και Βιομηχανικών Ορυκτών της Γενικής Διεύθυνσης Φυσικού Πλούτου του Υπουργείου Ανάπτυξης, με την οποία απορρίφθηκε ως αβάσιμη και αστήρικτη η από 15-10-2003 υποβληθείσα στο Υπουργείο Ανάπτυξης προσφυγή της εταιρείας «... ΑΒΕΕ», κατά της ανωτέρω απόφασης επιβολής χρηματικής ποινής και σε συνδυασμό με την υπ' αριθ. πρωτ. ./5-2-2004 έκθεση αυτοψίας του Τμήματος Περιβάλλοντος της Διεύθυνσης Πολεοδομίας και Περιβάλλοντος της τότε Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Αχαΐας, στην οποία αναφέρεται ότι μετά από αυτοψία που διενεργήθηκε τον Αύγουστο 2003 στο χώρο του εργοστασίου «... ΑΒΕΕ», διαπιστώθηκε ότι «στη νότια πλευρά του επίδικου ακινήτου γινόταν λατομική εκμετάλλευση αργίλου, η οποία δεν καλυπτόταν με σχετική άδεια»). Ειδικότερα, από τα προσκομιζόμενα έγγραφα και δη α) το από 15-9-1997 έγγραφο της Επιθεώρησης Μεταλλείων Νοτίου Ελλάδος, β) την από 15-10-1998 απόφαση της Επιθεώρησης Μεταλλείων Νοτίου Ελλάδος, γ) από το υπ' αριθ. πρωτ. ./1997 έγγραφο της ιδίας ως άνω υπηρεσίας, από το με ημερομηνία 30-8-1999 έγγραφο της ανωτέρω υπηρεσίας, δ) από την από 24-5-2000 απόφαση της προαναφερόμενης υπηρεσίας, ε) από το με ημερομηνία 11-1-2007 έγγραφο της αυτής υπηρεσίας και στ) από το από 5-2-2004 έγγραφο της Δ/νσης Πολεοδομίας και Περιβάλλοντος αποδεικνύεται ότι καθ' όλο το χρονικό διάστημα από το έτος 1995 και μέχρι τον Αύγουστο του έτους 2003 πραγματοποιούνταν, όπως βεβαιώνεται στα ανωτέρω έγγραφα, λατομικές εργασίες και συγκεκριμένα εργασίες εξόρυξης αργιλικών υλικών στο επίκοινο ακίνητο και ιδιαίτερα από το νότιο μέρος αυτού για τις οποίες δεν είχε χορηγηθεί η απαραίτητη άδεια εκμετάλλευσης, καθισταμένης της εξορυκτικής αυτής δραστηριότητας παράνομης, για την οποία επιβάλλονταν και χρηματικές ποινές. Τα ανωτέρω βεβαιώνονται και στη με ημερομηνία 1-1999 Τεχνική Έκθεση Μέτρων Ασφάλειας στην εκμετάλλευση ιδιωτικού λατομείου ιδιοκτησίας «... ΑΒΕΕ» στην Ανθούπολη Πατρών που συνέταξε η πολιτικός μηχανικός .... Επίσης τα ίδια βεβαιώνονται και στην από Ιούνιο 1997 μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων λατομικού χώρου εξόρυξης αργιλοχώματος για παραγωγή τούβλων ιδιοκτησία "Υιοί ... Ο.Ε." στην Ανθούπολη του Δήμου Πατρέων «Ζαβλάνι» όπου ρητά αναφέρεται ότι μέχρι τη σύνταξη της μελέτης αυτής στο σημείο λειτουργούσε λατομικός χώρος, η λειτουργία του οποίου συνεχίζεται σε ιδιοκτησία 63.925 τ.μ., δηλαδή σε αυτή της εταιρείας από την οποία λατομικός χώρος ορίζεται έκταση 48.000 τ.μ. επειδή υπάρχει δικαστική διένεξη με το Δασαρχείο για τα υπόλοιπα 22.000 τ.μ. περίπου, ενώ στην ίδια μεγαλύτερη έκταση λειτουργεί εργοστάσιο παραγωγής τούβλων της εταιρείας που επικοινωνεί με το λατομείο και χώρο εξόρυξης με ιδιωτικό δρόμο εντός της ίδιας ευρύτερης έκτασης. Σχετική είναι και η υπ' αριθ. 60179/7.1.1999 κοινή απόφαση Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. και Υπ. Ανάπτυξης (προς την οποία απευθύνονται οι ως άνω περιβαλλοντικές μελέτες) Έγκριση Περιβαλλοντικών όρων για την εκμετάλλευση λατομικού χώρου αργίλου έκτασης 48.723,74 τ.μ της «Υιοί Γ. ... Ο.Ε» στη θέση «Ζαβλάνι» Δήμου Πατρέων, όπως αναφέρεται στην προσκομιζόμενη υπ' αριθ. 499/2014 απόφαση του Αρείου Πάγου, η οποία απέρριψε την από 30-12-2013 (υπ' αριθ. ./2013) ενώπιον του Γραμματέως του εκδόντος την προσβαλλομένη απόφαση, ασκηθείσα αίτηση του ..., για αναίρεση της υπ' αριθ. 1646/2013, απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Πατρών, με την οποία ο ανωτέρω ... καταδικάσθηκε σε ποινή φυλάκισης 12 μηνών για ψευδορκία μάρτυρα. Η έχουσα το σχετικό δικονομικό βάρος ενάγουσα, ωστόσο, παρά το γεγονός ότι προσκομίζει δημόσια έγγραφα για το προ του Δεκεμβρίου 2003 διάστημα, από τα οποία πράγματι προκύπτει ότι διενεργείτο χωματοληψία στο επίδικο ακίνητο, εντούτοις δεν προσκομίζει κανένα έγγραφο για το μεταγενέστερο (και) επίδικο διάστημα, γεγονός που ενισχύει τον ισχυρισμό των εναγομένων ότι πλέον δεν διενεργείται χωματοληψία. ’λλωστε η κρίση αυτή του Δικαστηρίου επιρρωννύεται και από τα ακόλουθα προσκομιζόμενα έγραφα: α] το από 17-5-2004 Τεχνικό Υπόμνημα του μηχανικού ... για την Τουβλοκεραμοποιία «... ΑΒΕΕ», ο οποίος ως προς το είδος και την ποσότητα των κύριων πρώτων υλών αναφέρει ότι «Η πρώτη ύλη (αργιλόχωμα) μεταφέρεται από εκσκαφές οικοδομών και εκσκαφές κατασκευής δημόσιων έργων (υπάρχουν παραστατικά τιμολόγια αγοράς αργιλοχωμάτων) στο χώρο του εργοστάσιου όπου και αποθηκεύεται υπαίθρια», β] το υπ' αριθ. πρωτ. ./24-1/16-10-2006 έγγραφο του Α' Αστυνομικού Τμήματος Πατρών προς το Υπ. Ανάπτυξης, με θέμα « Έλεγχος Λατομικών ή άλλων εργασιών», ΣΧΕΤ: Οι από 14 και 16-10-2006 καταγγελίες της ... σύμφωνα με τις οποίες [καταγγελίες] η εταιρεία «... ΑΒΕΕ» που εδρεύει στην περιοχή Ανθουπόλεως Πατρών προβαίνει σε εργασίες χωματοληψίας - εξόρυξης χωρίς άδεια, αναφέρει ότι «από την Υπηρεσία μας μεταβήκαμε την 14-10-2006 και ώρα 11:30', ως επίσης και την 10:00' ώρα της 16-10-2006 στο συγκεκριμένο χώρο, αλλά δεν κατέστη δυνατή η εξακρίβωση εάν πρόκειται για μεταφερόμενο υλικό (χώμα) ή βουνό λόγω ελλείψεως τεχνικών γνώσεων», γ] το υπ' αριθ. πρωτ. ./03-1-2007 έγγραφο της Διεύθυνσης Περιβάλλοντος της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Αχαΐας, με θέμα: «Έλεγχος σε Τουβλοκεραμοποιείο ιδιοκτησίας της εταιρείας ... Α.Β.Ε.Ε. που βρίσκεται στην Ανθούπολη Πατρών», στο οποίο αναφέρεται ότι «ύστερα από αυτοψία που διενεργήθηκε τη Δευτέρα 11-12-2006, στο εργοστάσιο τουβλοκεραμοποιεΐας ιδιοκτησίας της εταιρείας «... Α.Β.Ε.Ε.» διαπιστώσαμε ότι το εργοστάσιο διαθέτει την αριθμ. ./24-05-2005 Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων καθώς επίσης και την αριθμ. ΔΒΦ ./30-05-2005 ’δεια Λειτουργίας αορίστου χρόνου. Επίσης δεν διαπιστώσαμε να γίνεται εξόρυξη χωμάτινης πρώτης ύλης από τον περιβάλλοντα χώρο του εργοστασίου καθώς οι μεγάλοι όγκοι που διαπιστώθηκαν σε αυτόν αφορούν φερτό υλικό από την κατασκευή της μίνι περιμετρικής της περιοχής «Χ». Τέλος, από την εξέταση στοιχείων που μας δόθηκαν (δελτία αποστολής-φορτωτικές, φωτογραφίες, αλληλογραφία) προκύπτει η μεταφορά και απόρριψη φερτού υλικού (χώματα) στο εργοστάσιο από την εταιρεία Αφοί ... Α.Τ.Ε. και άλλων υπεργολάβων», δ] το υπ' αριθ. πρωτ. ΕΜΝΕΦ/./οικ. ./ 11-1-2007 έγγραφο της Επιθεώρησης Μεταλλείων Νοτίου Ελλάδος, με θέμα «Απόληψη υλικών» στο οποίο αναφέρεται ότι «Κατόπιν των ανωτέρω σχετικών (ήτοι i] του υπ' αριθμ. ././27-4-2006 έγγραφο του Α Α.Τ. Πατρών, ii] του υπ' αριθμ. ΕΜΝΕ/./16-6-2006 έγγραφου της Επιθεώρησης Μεταλλείων Νοτίου Ελλάδος, iii] της από 21-7-2006 επιστολή της εταιρείας «... ΑΒΕΕ», iv] της από 20-9-2006 αναφοράς καταγγελίας της ... προς την Επιθεώρηση Μεταλλείων Νοτίου Ελλάδος, v] του υπ' αριθμ. ./24-1716-10-2006 εγγράφου του Α Α.Τ. Πατρών, vi] του υπ' αριθμ. ././19-10-2006 εγγράφου του Α Α.Τ. Πατρών, νii] της από 20-11-2006 αναφοράς-καταγγελίας της ... προς την Επιθεώρηση Μεταλλείων Νοτίου Ελλάδος) και της έκθεσης αυτοψίας μηχανικών της Υπηρεσίας μας, σας γνωρίζουμε ότι την συγκεκριμένη ημέρα της αυτοψίας δεν διαπιστώθηκε η διενέργεια εξορύξεων στο χώρο πλησίον και πίσω από το εργοστάσιο παραγωγής τούβλων της εταιρείας, «... ΑΒΕΕ» στην περιοχή Ανθουπόλεως Πάτρας. Ειδικότερα παρατηρήθηκαν, κατόπιν και σύγκρισης με φωτογραφικό υλικό από παλαιότερη αυτοψία της Υπηρεσίας μας το 2003, να υπάρχουν νεότερες αποθέσεις υλικών τόσο στο χώρο που βρίσκεται στα δεξιά του λόφου πίσω από το εργοστάσιο, όσο και στην κεντρική περιοχή (θέση που είχε διαπιστωθεί το 2003 παράνομη εξόρυξη και είχε επιβληθεί χρηματικό πρόστιμο), δεδομένου ότι ενώ τότε υπήρχε φυσικό πρανές ύψους περίπου 10 μέτρων (στην άκρη του οποίου υπήρχε και υπάρχει χαρακτηριστικός θάμνος) η βάση του οποίου ήταν η πλατεία του χώρου και στη θέση του μετώπου αυτού δούλευαν οι φορτωτές, τώρα έχει δημιουργηθεί, πιο μπροστά άλλη μια βαθμίδα ύψους 5-6 μέτρων που συμπεραίνεται ότι αυτή η νέα βαθμίδα αποτελεί αποθέσεις που έχουν γίνει μετά το 2003 στο σημείο αυτό από ποσότητες φερτών υλικών», ε] το υπ' αριθ. πρωτ. ΕΜΝΕ/./22-8-2007 έγγραφο της Επιθεώρησης Μεταλλείων Νοτίου Ελλάδος, με θέμα «Απόληψη υλικών», στο οποίο αναφέρεται ότι «μετά από αυτοψία μηχανικών της Υπηρεσίας μας, δεν διαπιστώθηκε η διενέργεια εξορύξεων. Ειδικότερα, στη θέση για την οποία καταγγέλλεται η παράνομη απόληψη υλικών (πλησίον του κεραμοποιείου και στη βάση λόφου), διαπιστώθηκε η απόθεση μπαζών και άλλων άχρηστων υλικών. Η εικόνα της θέσης αυτής είναι παρόμοια με την εικόνα που είχε και κατά την προηγούμενη αυτοψία μηχανικών της Υπηρεσίας μας στις 16-11-2006, όπου και τότε υπήρχαν εκεί αποτεθειμένοι σωροί από μπάζα και άλλα άχρηστα υλικά και χωρίς να φαίνεται ότι έχουν διενεργηθεί τυχόν εργασίες εξόρυξης. Εργασίες εξόρυξης δεν φαίνονται να έχουν διενεργηθεί και σε κάποια άλλη θέση από τα φυσικά πρανή που βρίσκονται στην περιοχή όπισθεν του εργοστασίου», στ] το υπ' αριθ. πρωτ. ././21-11-2007 έγγραφο του Α' Αστυνομικού Τμήματος Πατρών προς την εταιρεία «... ΑΒΕΕ», στο οποίο αναφέρεται ότι «α) Στην Υπηρεσία μας έχουν υποβληθεί έγγραφες καταγγελίες από την ..., κάτοχο ’ Σ Πατρών, τις εξής ημερομηνίες: 20-4-2006, 27-4-2006, 13, 14, 16 και 17-10-2006, 14-6-2007 και 9-10-2007. β) Από έλεγχο που διενήργησε η Υπηρεσία μας σε όλες τις περιπτώσεις των καταγγελιών δεν διαπιστώθηκε καμία ενέργεια λατομικής δραστηριότητας (παράνομη εξόρυξη -απόληψη λατομικών υλικών), πλην της ύπαρξης χωμάτων, εφαπτόμενων επί του, παρακείμενου λόφου τα οποία σύμφωνα με τον υπεύθυνο της κεραμοτουβλοποιίας « «... ΑΒΕΕ», έχουν αγορασθεί και μεταφερθεί από την διάνοιξη την μίνι περιμετρικής Πάτρας από την εταιρεία κατασκευής του έργου, επιδεικνύοντας και σχετικά τιμολόγια-Δελτία αποστολής». Εξ άλλου μόνη η κατάθεση του εξετασθέντος πρωτοδίκως μάρτυρα της ενάγουσας δεν αρκεί να ανατρέψει τα ανωτέρω και συνεπώς ο σχετικός ισχυρισμός της ενάγουσας κρίνεται απορριπτέος ως ουσία αβάσιμος, όπως και ο σχετικός λόγος έφεσης της. Κατά συνέπεια οφείλεται στην ενάγουσα αποζημίωση μόνο για το εξ αδιαιρέτου ποσοστό των 3/12 επί της ανωτέρω απομένουσας (ωφέλιμης) έκτασης των 20.000 τ.μ. (20 στρεμμάτων). Περαιτέρω, όσον αφορά στην μισθωτική αξία της έκτασης αυτής, κατά το επίδικο χρονικό διάστημα (από Δεκέμβριο 2003 έως Δεκέμβριο 2007), από τα ίδια ως άνω αποδεικτικά μέσα αποδεικνύεται ότι στην εν λόγω περιοχή προκύπτει η ύπαρξη πολλών κτισμάτων περιμετρικά. Συγκεκριμένα όπως προκύπτει από το προσκομιζόμενο υπ' αριθ. πρωτ. ΕΜΝΕ/./12-9-2003 έγγραφο της Επιθεώρησης Μεταλλείων Νοτίου Ελλάδος με θέμα «Διαπιστώσεις από την αυτοψία στην περιοχή «Ζαβλάνη» Πατρών Ν. Αχαΐας («... ΑΒΕΕ»), αναφέρεται ότι «στο νότιο-δυτικό όριο του χώρου με στοιχεία 54-53-52-51-50-49-48 όπως απεικονίζονται στο από Ιανουαρίου 2003 τοπογραφικό διάγραμμα κλίμακας 1:5000 της ..., διπλ. πολιτικού μηχανικού, διαπιστώθηκε η ύπαρξη ενός συνόλου κατοικιών (10-15 κατοικίες) σε απόσταση περίπου 100 μέτρων (πλησιέστερο κτίσμα) και εντός ζώνης 250 μέτρων από τα όρια του χώρου. Στο ανατολικό όριο του χώρου με στοιχεία 26-27 σε μικρό ύψωμα, υπάρχει ο Ιερός Ναός Ανάληψης Σωτήρος, ο οποίος παρουσιάζει κοινό όριο από συρματόπλεγμα με τον εξεταζόμενο χώρο. Εντός του προαυλίου του ναού υπάρχει μικρό βοηθητικό οίκημα. Η πρόσβαση στον Ιερό Ναό γίνεται από αμαξιτό δρόμο που ξεκινάει από τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο, ο οποίος διέρχεται μπροστά από το εργοστάσιο παραγωγής τούβλων «... ΑΒΕΕ». Ο συγκεκριμένος ασφαλτοστρωμένος δρόμος, χαρακτηρίζεται στο τοπογραφικό διάγραμμα της ... ως αγροτική οδός. Σε απόσταση περίπου 100 μέτρων από το σημείο 25 που αποτελεί όριο της υπό εξέτασης έκτασης και επί του ασφαλτοστρωμένου δρόμου, διαπιστώθηκε η ύπαρξη κατοικήσιμου κτίσματος. Επίσης στο ανατολικό όριο του χώρου 2-88-89-8-25, το οποίο βρίσκεται στην πλευρά του δρόμου από την οποία γίνεται η πρόσβαση προς την εν λόγω έκταση, διαπιστώθηκε η ύπαρξη μεμονωμένων κατοικιών, από τις οποίες η πλησιέστερη βρίσκεται σε απόσταση περίπου 50 μέτρων από το όριο του χώρου. Βόρεια της έκτασης και σε απόσταση περίπου 200 μέτρων από το χώρο της πλατείας της υπό εξέτασης περιοχής, η οποία βρίσκεται πίσω από τις εγκαταστάσεις του εργοστασίου, βρίσκεται ανοιχτό γήπεδο (κοινόχρηστος χώρος) της περιοχής όπως επίσης και σύνολο κατοικιών οι οποίες εντοπίζονται εντός ζώνης 250 μέτρων. Επίσης πάνω στον ίδιο δρόμο και απέναντι από το εργοστάσιο παραγωγής τούβλων λειτουργεί ξυλουργείο. Τέλος σε απόσταση περίπου 250 μέτρων από το βορειοδυτικό όριο του χώρου με στοιχεία 64-63-62 βρίσκεται μεγάλο νεκροταφείο της περιοχής». Ο ισχυρισμός των εναγομένων και ήδη εκκαλούντων εφεσίβλητων ότι «το επίκοινο ακίνητο είναι απολύτως απομονωμένο σε θέση χωρίς κίνηση κατ με μηδενική εμπορική -μισθωτική αξία, χωρίς ικανοποιητικό δρόμο και εν τέλει αδιέξοδο, (πρώην χωμάτινο καρόδρομο και ήδη ασφαλτοστρωμένο πλάτους 3,5μ.) απόκρημνο κατά το πλείστον και άγονο, επί πλέον δε με μόνιμες επ' αυτού εγκαταστάσεις, οι οποίες το καθιστούν απρόσφορο για οιανδήποτε χρήση εκτός καμινίου τούβλων» δεν αποδεικνύεται βάσιμος. Αντιθέτως αποδεικνύεται ότι το επίκοινο ακίνητο βρίσκεται στην Ανθούπολη Πατρών, εκτός σχεδίου πόλεως και οικισμού εντός όμως του γενικού πολεοδομικού σχεδιασμού, απέχει δε 267 μέτρα από το σχέδιο πόλης των Πατρών στα δυτικά του (οδός ...) και 100 περίπου μέτρα στα βόρεια αυτού (οδός ...) και ένα πλέγμα οδικών αρτηριών με κυρίαρχο την επέκταση της κεντρικής οδού Φλωρίνης και την επέκταση αυτής, πλήρως ασφαλτοστρωμένης, ικανότατου πλάτους για τη μετακίνηση όχι μόνο επιβατηγών οχημάτων αλλά και φορτηγών και συρόμενων φορτηγών οδηγεί στην είσοδο του επίκοινου ακινήτου. Έτσι συνεκτιμωμένων της θέσης του επίδικου ακινήτου (267 περίπου μέτρα από τον πλησιέστερο οικισμό), της μορφολογίας του εδάφους, των εγκαταστάσεων σε αυτό και της έκτασης του, η μισθωτική αξία της ανωτέρω απομένουσας (ωφέλιμης) έκτασης των 20 στρεμμάτων του επίκοινου, κατά το επίδικο χρονικό διάστημα ήτοι από Δεκέμβριο 2003 έως Δεκέμβριο 2007, λαμβανομένης υπόψη και της οικονομικής κρίσης, ανέρχεται στο ποσό των 160 ευρώ ανά στρέμμα μηνιαίως, ήτοι 3.200 ευρώ μηνιαίως για όλη την έκταση των 20 στρεμμάτων. Για τον υπολογισμό αυτό λαμβάνονται ειδικότερα υπόψη η αντικειμενικώς προσδιορισθείσα αξία του επιδίκου (5.870 ευρώ ανά στρέμμα το 2002-2003), σε συνδυασμό με τις τιμές μισθωμάτων των πλησίον ευρισκομένων αγροτικών ακινήτων. Έτσι μάντρα οικοδομικών υλικών, έναντι του γυμναστηρίου «Τ», έκτασης 5 1/2 στρεμμάτων (σε κεντρικότερη θέση σε σχέση με το επίκοινο) έχει μισθωθεί προς 1.000 ευρώ μηνιαίως και ακίνητο της εταιρείας «...» αντί 120.000 δρχ. (352 ?) μηνιαίως, ενώ το γήπεδο Ζαβλανίου έχει μεν εκμισθωθεί πολύ φθηνότερα αλλά δεν έχει εγκατάσταση εντός του. Συνεπώς, η μισθωτική αξία του ωφέλιμου τμήματος του επίκοινου ακινήτου για 48 μήνες ανέρχεται στο ποσό των (3.200 ευρώ Χ 48 μήνες) 153.600 ευρώ και συνεπώς η ενάγουσα θα ελάμβανε με πιθανότητα κατά τη συνηθισμένη πορεία των πραγμάτων, σύμφωνα με το ιδανικό της μερίδιο επί της ανωτέρω έκτασης, το ποσό των (153.600 ευρώ Χ 3/12) 38.400 ευρώ, το οποίο αυτή [ενάγουσα] δικαιούται να αξιώσει από τους δεύτερο και τρίτο των εναγομένων ως αποζημίωση κατ' άρθρο 786 ΑΚ». Σημειώνεται ότι με την υπ' αριθ. 439/2009 τελεσίδικη απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου επιδικάστηκε στην ενάγουσα για την ίδια αιτία αποζημίωση ποσού: α) 18.200 ευρώ, για το χρονικό διάστημα από 1-8-1998 έως 30-11-2000, β) 8.400 ευρώ, για το χρονικό διάστημα από 1-12-2000 έως 30-11-2001 και γ) 18.000 ευρώ, για το χρονικό διάστημα από 1-12-2001 έως 30-11-2003. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που έκρινε ομοίως και προσδιόρισε τη μισθωτική αξία της απομένουσας (ωφέλιμης) έκτασης των 20 στρεμμάτων του επίκοινου ακινήτου κατά το επίδικο χρονικό διάστημα (από Δεκέμβριο 2003 έως Δεκέμβριο 2007), στο ποσό των 160 ευρώ ανά στρέμμα μηνιαίως, ορθά τις αποδείξεις εκτίμησε. Συνεπώς, οι σχετικοί λόγοι της υπό στοιχείο [α] από 28-11-2014 (αριθ. εκθ. καταθ. ./21-5-2015) ένδικης έφεσης των εκκαλούντων που υποστηρίζουν μικρότερη μισθωτική αξία και ο δεύτερος λόγος της υπό στοιχείο [β] από 22-12-2016 (αριθ. εκθ. καταθ. ./23-12-2016) έφεσης της εκκαλούοας που υποστηρίζει μεγαλύτερη μισθωτική αξία, πρέπει να απορριφθούν ως κατ' ουσίαν αβάσιμοι.

Χ. Οι εκκαλούντες της με τον ένατο λόγο της υπό στοιχείο [α] από 28-11-2014 (αριθ. εκθ. καταθ. ./21-5-2015) έφεσης τους διατείνονται ότι «εσφαλμένως η εκκαλουμένη δεν διέταξε αυτοψία, ουδέ ενήργησε έστω και απλή θεώρηση του επιδίκου».

XI. Ο λόγος αυτός της έφεσης πρέπει να απορριφθεί προεχόντως ως απαράδεκτος διότι κατά το άρθρο 355 ΚΠολΔ, το δικαστήριο διατάσσει αυτοψία αν θεωρεί αναγκαία την αντίληψη του αντικειμένου της απόδειξης με τις δικές του αισθήσεις. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει, ότι η διενέργεια ή όχι αυτοψίας σε κάποια δίκη εναπόκειται στην κυριαρχική και μη ελεγχόμενη αναιρετικά κρίση του δικαστηρίου της ουσίας, το οποίο ελευθέρως εκτιμά την ανάγκη της διεξαγωγής του αποδεικτικού τούτου μέσου (ΑΠ 1533/2017, ΑΠ 402/2016 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ) και στην προκείμενη περίπτωση δεν υπάρχει παραδοχή του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου ότι για το αποδεικτέο ζήτημα απαιτούνταν ιδιάζουσες γνώσεις επιστήμης ή τέχνης.

XII. Κατά τη διάταξη του άρθρου 193 ΚΠολΔ, εφόσον ο διάδικος προσβάλλει με ένδικο μέσο την απόφαση ως προς την ουσία της υπόθεσης, μπορεί να την προσβάλλει και ως προς τη διάταξη της σχετικά με τα δικαστικά έξοδα, παράπονου μένος για τον σε βάρος του καταλογισμό τους. Σκοπός της διάταξης είναι να περιορίσει τη δυνατότητα αυτοτελούς άσκησης ένδικων μέσων μόνο για το κεφάλαιο των δικαστικών εξόδων, χωρίς ταυτόχρονη προσβολή της απόφασης και ως προς το κεφάλαιο της ουσίας της υπόθεσης. Η ρύθμιση ισχύει για όλα τα ένδικα μέσα. Για το ορισμένο, όμως, του σχετικού λόγου, πρέπει να αναφέρεται στο δικόγραφο της εφέσεως το αποδιδόμενο στην πληττόμενη απόφαση νομικό σφάλμα ως προς την ερμηνεία και εφαρμογή των διατάξεων περί δικαστικής δαπάνης και δη αν ο καθορισμός του σε βάρος του εκκαλούντος ποσού για δικαστικά έξοδα οφείλεται σε μη νόμιμο υπολογισμό ή σε κάποια άλλη αίτια, ώστε να είναι δυνατό να ελεγχθεί η παραβίαση ή μη των σχετικών διατάξεων και να αποκλεισθεί η περίπτωση του λογιστικού σφάλματος (ΕφΑΘ 3808/2014, ΕφΠειρ 24/2016, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ- Β. Βαθρακοκοίλη, Η έφεση έκδ. 2015, σελ. 305).

XIII. Στην προκειμένη περίπτωση οι εκκαλούντες της με τον δέκατο λόγο της υπό στοιχείο [α] από 28-11-2014 (αριθ. εκθ. καταθ. ./21-5-2015) έφεσης τους παραπονούνται ότι «εσφαλμένως η εκκαλουμένη τους καταδίκασε στη δικαστική δαπάνη».

XIV. Ο λόγος αυτός της έφεσης που είναι παραδεκτός, αφού προσβάλλεται, συγχρόνως και η ουσία της υποθέσεως, κατά τα προαναφερόμενα, τυγχάνει αόριστος και ως εκ τούτου απορριπτέος, διότι δεν αναφέρεται στο δικόγραφο της έφεσης, ως έπρεπε, κατά την προηγηθείσα νομική σκέψη, ποιος νομικός κανόνας παραβιάστηκε από το πρωτόδικο δικαστήριο, συνεπεία της οποίας (παραβίασης) καθίσταται η επιδικασθείσα σε βάρος του εκκαλούντος δικαστική δαπάνη μη νόμιμη και υπερβολική.

XV. Κατ' ακολουθία των ανωτέρω, πρέπει: Α) Να απορριφθεί κατ' ουσίαν η από 28-11-2014 (αριθ. εκθ. καταθ. ./21-5-2015) έφεση και τα δικαστικά έξοδα του παρόντος (δεύτερου) βαθμού δικαιοδοσίας της εφεσίβλητης (ενάγουσας) πρέπει, κατόπιν του σχετικού νόμιμου αιτήματος της, να επιβληθούν σε βάρος των ηττώμενων εκκαλούντων (δεύτερου και τρίτου των εναγομένων) σύμφωνα με τα άρθρα 183 ημιπ. α' περ. α' και 191 § 2 ΚΠολΔ, κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα στο διατακτικό. Τέλος, αφού η έφεση απορρίφθηκε (κατ' ουσίαν), οι εκκαλούντες ηττήθηκαν ολικά και ως εκ τούτου, πρέπει σύμφωνα με το άρθρο 495 § 4 εδ. ε' ΚΠολΔ, όπως η § 4 προστέθηκε με το άρθρο 12 § 2 του ν. 4055/2012, με έναρξη ισχύος από 2-4-2012 κατ' άρθρο 113 του ν. 4055/2012 και το εδ. β' προστέθηκε με το άρθρο 93 § 1 του ν. 4139/2013 -και πριν την αντικατάστασή του από: i] το άρθρο 1 άρθρο τρίτο του ν. 4335/2015 [ΦΕΚ Α 87/23-7-2015] που εφαρμόζεται για τα κατατεθειμένα από την 1-1-2016 ένδικα μέσα και ii] τα άρθρα 35 § 2 και 45 του ν. 4446/2016 [ΦΕΚ Α' 240/22-12-2016] με έναρξη ισχύος από 23-1-2017) να διαταχθεί η εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο των κατατεθέντων για την έφεση αυτή, στη Γραμματέα του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πατρών, υπ' αριθ. ........ παραβόλων του Δημοσίου, συνολικού ποσού 200 ευρώ και Β] Να απορριφθεί κατ' ουσίαν η υπό στοιχείο [β] από 22-12-2016 (αριθ. εκθ. καταθ. .../23-12-2016) έφεση και τα δικαστικά έξοδα του παρόντος (δεύτερου) βαθμού δικαιοδοσίας των εφεσίβλητων (δεύτερου και τρίτου των εναγομένων) πρέπει, κατόπιν του σχετικού νόμιμου αιτήματος τους, να επιβληθούν σε βάρος της ηττώμενης εκκαλούσας (ενάγουσας) σύμφωνα με τα άρθρα 183 ημιπ. α' περ. α' και 191 § 2 ΚΠολΔ, κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα στο διατακτικό. Τέλος, αφού η έφεση απορρίφθηκε (κατ' ουσίαν), η εκκαλούσα ηττήθηκε ολικά και ως εκ τούτου, πρέπει σύμφωνα με το άρθρο 495 § 3 εδ. ε' ΚΠολΔ, όπως το άρθρο 495 αντικαταστάθηκε από το άρθρο 1 άρθρο τρίτο του ν. 4335/2015 [ΦΕΚ Α'87/23-7-2015] που εφαρμόζεται για τα κατατεθειμένα από την 1-1-2016 ένδικα μέσα και πριν την τροποποίηση του με τα άρθρα 35 § 2 και 45 του Ν. 4446/2016 [ΦΕΚ Α' 240/22-12-2016] με έναρξη ισχύος από 23-1-2017, να διαταχθεί η εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο των κατατεθέντων για την έφεση αυτή, στη Γραμματέα του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πατρών, υπ' αριθ. ......... παραβόλων του Δημοσίου, συνολικού ποσού 200 ευρώ.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΖΕΙ κατ' αντιμωλίαν των διαδίκων τις από 28-11-2014 (αριθ. εκθ. καταθ. ./21-5-2015) και από 22-12-2016 (αριθ. εκθ. καταθ. ./23-12-2016) εφέσεις.

Α] ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και απορρίπτει κατ' ουσίαν την υπό στοιχείο [α] από 28-11-2014 (αριθ. εκθ. καταθ. ./21-5-2015) έφεση.

ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την εισαγωγή των κατατεθέντων για την έφεση αυτή υπ' αριθ. υπ' αριθ. ...... παραβόλων του Δημοσίου, συνολικού ποσού 200 ευρώ, στο Δημόσιο Ταμείο.

ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ την ανωτέρω εκκαλούσα στην καταβολή των δικαστικών εξόδων της εφεσίβλητης του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, τα οποία [έξοδα] ορίζει στο ποσό των εξακοσίων [600] ευρώ.

Β] ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και απορρίπτει κατ' ουσίαν την υπό στοιχείο [β] από 22-12-2016 (αριθ. εκθ. καταθ. ./23-12-2016) έφεση.

ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την εισαγωγή των κατατεθέντων για την έφεση αυτή υπ' αριθ. ........ παραβόλων του Δημοσίου, συνολικού ποσού 200 ευρώ, στο Δημόσιο Ταμείο.

ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ την ανωτέρω εκκαλούσα στην καταβολή των δικαστικών εξόδων της εφεσίβλητης του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, τα οποία [έξοδα] ορίζει στο ποσό των εξακοσίων [600] ευρώ.

ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε στην Πάτρα την 13-9-2019 και επειδή ένα μέλος της σύνθεσης η Εφέτης Χρυσή Φυντριλάκη, μετατέθηκε και απεχώρησε, η παρούσα απόφαση δημοσιεύτηκε σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση την 19-9-2019, με την παρακάτω σύνθεση αποτελούμενη από τους Δικαστές: Ανδρέα Κακολύρη, Πρόεδρο Εφετών, Σαλώμη Μούζουρα, Βασιλική Καρβέλα Εφέτες, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

Ανδρέας Κακολύρης Αφροδίτη Γεωργίου