ΤΡΑΠΕΖΑ ΝΟΜΙΚΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ «ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ»

ΜονΕφΠατρων 242/2021

Αδικοπραξία - Πώληση κλαπέντος μηχανήματος -.

Κλοπή μηχανήματος έργων από την ενάγουσα που δραστηριοποιείται στην κατασκευή τεχνικών έργων και πώληση αυτού σε τρίτο. Μη νομίμως αποκτηθέν μηχάνημα, καθώς προκύπτει η γνώση του τρίτου αποκτήσαντος περί του γεγονότος αυτού. Προβλήματα και ελλείψεις μηχανήματος για την αποκατάσταση των οποίων η ενάγουσα προέβη στις δαπάνες που αναφέρονται στην αγωγή. Ηθική βλάβη. Επιδίκαση εύλογου ποσού ως χρηματικής ικανοποίησης για την ηθική βλάβη.

(Η απόφαση δημοσιεύεται επιμελεία του δικηγόρου Πατρών Βασίλη Γαλανόπουλου, εκ μέρους του Δικηγορικού Συλλόγου Πατρών).

ΑΠΟΦΑΣΗ 242/2021

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ

Συγκροτήθηκε από τη Δικαστή Ευανθία - Ευαγγελία Δαρκούδη, Εφέτη, που ορίστηκε από τον Πρόεδρο του Εφετείου Πατρών, Γεώργιο Οικονόμου και τη Γραμματέα, Αφροδίτη Γεωργίου.

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριο του στις 15 Οκτωβρίου 2020, για να δικάσει την υπόθεση, μεταξύ:

ΤΩΝ ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΩΝ. 1) Ομόρρυθμης Εταιρείας, με την επωνυμία «ΑΦΟΙ . ΚΑΙ ΣΙΑ ΟΕ» και το διακριτικό τίτλο «.», που εδρεύει στον . Θεσσαλονίκης κι εκπροσωπείται νόμιμα, με ΑΦΜ . και 2) ., κατοίκου . Θεσσαλονίκης, με ΑΦΜ ., που παραστάθηκαν διά δηλώσεως, κατ' άρθρ. 242 παρ. 2 ΚΠολΔ, του πληρεξούσιου δικηγόρου τους, Κωνσταντίνου Βασιλούδη (ΔΣ Θεσσαλονίκης).

ΤΗΣ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ: Ανώνυμης Εταιρείας, με την επωνυμία «ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΑΝΩΝΥΜΗ ΤΕΧΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ» και το διακριτικό τίτλο «ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΑΤΕ», που εδρεύει στον Πύργο Ηλείας (.) κι εκπροσωπείται νόμιμα, με ΑΦΜ ., που παραστάθηκε διά δηλώσεως, κατ' άρθρ. 242 παρ. 2 ΚΠολΔ, του πληρεξούσιου δικηγόρου της, Δημητρίου Κονδύλη (ΔΣ Ηλείας).

Η εφεσίβλητη - ενάγουσα, άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αμαλιάδας τη με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ./2016 αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε, αντιμωλία των εκκαλούντων - τρίτου και τέταρτης των εναγομένων η υπ' αριθμ. 171/2018 οριστική απόφαση. Την απόφαση αυτή προσέβαλαν ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου οι τρίτος και τέταρτη των εναγομένων με την από 24-7-2019 (αριθμ. εκθ. καταθ. ./2019) έφεση τους, δικάσιμος της οποίας ορίστηκε αυτή που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας, κατά την οποία η υπόθεση συζητήθηκε.

Κατά την εκφώνηση των υποθέσεων από τη σειρά του οικείου πινακίου, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων, είχαν καταθέσει προηγουμένως δήλωση του άρθρου 242 παρ. 2 ΚΠολΔ, με την οποία δήλωσαν, ότι επιθυμούν η συζήτηση της υπόθεσης να γίνει χωρίς να παραστούν στο ακροατήριο, ενώ επίσης προκατέθεσαν προτάσεις.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Η υπό κρίση έφεση κατά της υπ' αριθμ. 171/2018 οριστικής απόφασης (άρθρο 513 παρ. 1 β ΚΠολΔ) του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αμαλιάδας, που εκδόθηκε αντιμωλία των ως άνω διαδίκων κατά την τακτική διαδικασία, ασκήθηκε εμπροθέσμως (άρθρα 499, 518 παρ.2 ΚΠολΔ) και παραδεκτώς κατά τις νόμιμες διατυπώσεις (άρθρ.19 περ.α, 495 παρ. 1, 511, 513 παρ.1β, 516παρ.1, 517 και 520 παρ. 1 ΚΠολΔ), για το παραδεκτό δε της άσκησης της καταβλήθηκε το νόμιμο κατ' άρθρο 495 παρ.3 ΚΠολΔ παράβολο (βλ. . παράβολο υπέρ του Δημοσίου). Πρέπει, συνεπώς, να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 ΚΠολΔ) κατά την ίδια διαδικασία.

Στην προκειμένη περίπτωση, με την από 22-11 -2016 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ./2016 αγωγή, η ενάγουσα εξέθετε, ότι περί τον Δεκέμβριο του 2012 αφαιρέθηκε από την τοποθεσία που εκτελούσε τεχνικό έργο το με αριθμό πινακίδων ΜΕ-. μηχάνημα. Ότι αυτουργοί της κλοπής αποδείχθηκε ότι ήταν οι πρώτος και δεύτερος των εναγομένων, μη διάδικοι στην παρούσα δίκη. Ότι στις 11-7-2014 το μηχάνημα βρέθηκε στην κατοχή του τρίτου των εναγομένων στην εταιρεία του οποίου - τέταρτη των εναγομένων το είχαν πουλήσει οι άνω αυτουργοί και ότι στις 2-4-2015 της παραδόθηκε το μηχάνημα, σε εκτέλεση του με αριθμό 3/2015 βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αμαλιάδας. Επικαλούμενη δε ότι, κατά την παραλαβή του, το μηχάνημα παρουσίαζε προβλήματα κι ελλείψεις, κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα, ζήτησε α) να υποχρεωθεί έκαστος των εναγομένων εις ολόκληρον να της καταβάλουν: αα) το ποσό των 12.126,24 ευρώ για την αποκατάσταση των ζημιών, καθώς και το ποσό των 800 ευρώ αναφορικά με το κόστος μεταφοράς του αβ) το συνολικό ποσό των 68.406,25 ευρώ για δαπάνη αμοιβής υπεργολάβων (συμβάσεις κάλυψης) αγ) το ποσό των 28.536 ευρώ που αντιστοιχεί στη μείωση της αξίας νέου μηχανήματος που αγόρασε και δα) το ποσό των 10.000 ευρώ ως αποζημίωση για την ηθική βλάβη που υπέστη, β) να απαγγελθεί κατά του πρώτου, δεύτερου (μη διαδίκων στην παρούσα δίκη) και τέταρτου των εναγόμενων προσωπική κράτηση, διάρκειας ενός έτους, ως μέσον αναγκαστικής εκτέλεσης της απόφασης που θα εκδοθεί γ) να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή και δ) να καταδικασθούν οι εναγόμενοι στην καταβολή της δικαστική της δαπάνης. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο με την εκκαλουμένη υπ' αριθμ. 171/2018 οριστική απόφαση, αφού απέρριψε ως αόριστα τα υπό στοιχεία αβ και αγ ως άνω κονδύλια, δέχθηκε κατά τα λοιπά εν μέρει ως ουσιαστικά βάσιμη την αγωγή και υποχρέωσε τους εναγομένους να καταβάλουν έκαστος εις ολόκληρον στην ενάγουσα το ποσό των 12.196,02 ευρώ ως θετική ζημία και το ποσό των 3.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστη. Κατά της απόφασης αυτής παραπονούνται οι τρίτος και τέταρτη των εναγομένων ήδη εκκαλούντες για τους λόγους που αναφέρουν στην έφεση τους, οι οποίοι ανάγονται σε εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων και ζητούν να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη και να απορριφθεί η αγωγή.

Από την εκτίμηση όλων ανεξαιρέτως των εγγράφων που οι διάδικοι νομίμως επικαλούνται και προσκομίζουν, μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνονται οι με αριθμό ., . και ./22-12-2016 ένορκες βεβαιώσεις μαρτύρων ενώπιον του Ειρηνοδίκη Πύργου, μετά από νόμιμη κλήτευση, που λήφθηκαν υπόψη νομίμως με επίκληση της ενάγουσας - εφεσίβλητης, κατά την εκδίκαση της υπόθεσης ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου και η με αριθμό ./2019 ένορκη βεβαίωση ενώπιον του Ειρηνοδίκη Θεσσαλονίκης, η οποία λήφθηκε στο πλαίσιο άλλης δίκης μεταξύ των διαδίκων και λαμβάνεται υπόψη ως δικαστικό τεκμήριο, καθώς δεν λήφθηκε προκειμένου να χρησιμοποιηθούν στην παρούσα δίκη (βλ. ΑΠ 593/2019, ΑΠ 736/2016, ΕφΔωδ 218/2018 δημοσιευμένες στη ΝΟΜΟΣ), χωρίς η ρητή αναφορά ορισμένων εκ των ανωτέρω εγγράφων να προσδίδει σ' αυτά αυξημένη αποδεικτική δύναμη σε σχέση με τα λοιπά επικαλούμενα και προσκομιζόμενα από τους διαδίκους έγγραφα, για τα οποία δεν γίνεται ειδική για το καθένα μνεία, που είναι όμως ισοδύναμα και όλα ανεξαιρέτως συνεκτιμώνται προς σχηματισμό της δικανικής κρίσης (ΑΠ 1628/2003 ΕλλΔνη 2004.723), των επιμέρους ομολογιών οι οποίες συνάγονται από το σύνολο των ισχυρισμών των διαδίκων (ΚΠολΔ 261), σε συνδυασμό και με τα διδάγματα της κοινής πείρας, που λαμβάνονται υπόψη αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο (άρθρο 336 παρ. 4 ΚΠολΔ), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Στο πλαίσιο άσκησης της επιχειρηματικής της δραστηριότητας, που σχετίζεται με την κατασκευή τεχνικών έργων, η ενάγουσα εταιρεία, είχε στην ιδιοκτησία της το με αριθμό πινακίδων ΜΕ-. και με αριθμό . κινητήρα, Ι.Χ μηχάνημα έργων, μάρκας GEHL ., δυνάμει της με αριθμό ΜΕ./16-4-2008 άδειας κυκλοφορίας της διεύθυνσης τεχνικών υπηρεσιών Ηλείας. Περί τον Δεκέμβριο του 2012 διαπιστώθηκε η κλοπή του εν λόγω μηχανήματος από την τοποθεσία που η ενάγουσα εκτελούσε έργο και δη επί της επαρχιακής οδού Καβασίλων - Καρδιακαυτίου του Δήμου Πηνειού της Π. Ε. Ηλείας και υποβλήθηκε μήνυση κατ' αγνώστων δραστών. Στις 11-7-2014 μετά από έλεγχο που διενεργήθηκε από αστυνομικούς του Τμήματος Ασφάλειας Εχεδώρου, διαπιστώθηκε αφενός, ότι το εν λόγω μηχάνημα βρισκόταν στις εγκαταστάσεις που διατηρεί η τέταρτη εναγόμενη στην περιοχή . στη Σίνδο, Θεσσαλονίκης, ομόρρυθμο μέλος και διαχειριστής της οποίας ήταν ο τρίτος των εναγομένων, αφετέρου ότι αυτό φερόταν να είχε πωληθεί στην άνω τέταρτη εναγομένη εταιρεία, από τον πρώτο των εναγόμενων (μη διάδικο), δυνάμει του με αριθμό ./23-2-2013 τιμολογίου και του με αριθμό ./23-2-2013 δελτίου αποστολής. Ακολούθως, ανασύρθηκε η δικογραφία που είχε τεθεί στο αρχείο αγνώστων δραστών και σχηματίστηκε ποινική δικογραφία, σύμφωνα με την οποία ασκήθηκε ποινική δίωξη σε βάρος του πρώτου των εναγομένων (μη διαδίκου) ως αυτουργού της κλοπής και σε βάρος του τρίτου των εναγομένων ήδη δεύτερου εκκαλούντα ως αποδέκτη προϊόντων εγκλήματος, πράξεις για τις οποίες καταδικάστηκαν αμφότεροι σύμφωνα με τη με αριθμό ./19-2-2019 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αμαλιάδας, η οποία επικυρώθηκε κατ' ουσία και από τη με αριθμό 978/2019 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Πατρών. Επισημαίνεται δε, ότι οι εν λόγω αποφάσεις που αναφέρονται διηγηματικώς (χωρίς να γίνεται επίκληση) στις προτάσεις της εφεσίβλητης, δεν προσκομίζονται, ωστόσο από τη μη ειδική αμφισβήτηση του γεγονότος της έκδοσης και του περιεχομένου τους από τους εκκαλούντες, συνάγεται συνομολόγηση περί της βασιμότητας της αναφοράς αυτής. Εντούτοις, ο δεύτερος των εκκαλούντων διατείνεται ότι δεν γνώριζε, κατά το χρόνο της αγοράς του, ότι επρόκειτο περί κλαπέντος μηχανήματος. Εκτός όμως από την ποινική έκβαση της δίκης, που συνεκτιμάται ως αποδεικτικό στοιχείο, χωρίς να αποτελεί δεσμευτική κρίση για το παρόν Δικαστήριο, η γνώση του τρίτου των εναγομένων - δεύτερου εκκαλούντα, περί του ότι επρόκειτο για μη νομίμως αποκτηθέν, από τον ως άνω πωλητή, μηχάνημα προκύπτει τόσο από το γεγονός της μεταβίβασης του εν λόγω οχήματος χωρίς να συνοδεύεται από κανένα απολύτως νομιμοποιητικό έγγραφο και ιδίως την άδεια κυκλοφορίας του, αλλά και από το ιδιαίτερα χαμηλό κόστος αγοράς, που συμφωνήθηκε στα δύο χιλιάδες (2.000) ευρώ, σε σχέση με την αξία του, η οποία ακόμα κι αν εκληφθεί αληθής ο ισχυρισμός των εκκαλούντων, ανερχόταν κατά προσέγγιση για ανάλογο μεταχειρισμένο μηχάνημα με άδεια κυκλοφορίας ομοίως το 2008, σε περίπου 15.000 ευρώ (βλ. ιδίως εκτίμηση από ιστοσελίδα πώλησης με αρ.σχ.22 που προσκομίζουν οι εκκαλούντες), ενώ η αξία του ως καινούργιου ανερχόταν το έτος 2008 που αποκτήθηκε από την εφεσίβλητη σε 42.000 ευρώ (βλ. προσκομιζόμενο από την εφεσίβλητη με αριθμό ./1-4-2008 τιμολόγιο αγοράς του). Κυρίως όμως η αβασιμότητα του ισχυρισμού των εκκαλούντων προκύπτει από την πλήρη αντίφαση που εμπεριέχει ο ισχυρισμός τους περί συμψηφισμού απαίτησης που είχαν σε βάρος του πωλητή - πρώτου των εναγομένων (μη διάδικου) και του τιμήματος της αγοράς των μηχανημάτων με το προαναφερόμενο τιμολόγιο. Ειδικότερα, οι εκκαλούντες διατείνονται ότι σε βάρος του πωλητή, πρώτου των εναγόμενων (μη διαδίκου) διατηρούσαν απαίτηση ύψους 18.000 ευρώ, λόγω έκδοσης δύο ακάλυπτων επιταγών και ότι, ενόψει της απαίτησης αυτής, αφού αγόρασαν τα αναφερόμενα στο ως άνω με αριθμό ./23-2-2013 τιμολόγιο μηχανήματα, μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνονταν και το επίδικο, συμφώνησαν να συμψηφιστεί το συνολικό τίμημα, που ομοίως κατά τη συμφωνία τους ανήλθε σε 10.000 ευρώ. Εντούτοις, ο εν λόγω ισχυρισμός, ανεξάρτητα από τη βασιμότητα ή μη της ύπαρξης της απαίτησης των 18.000 ευρώ, αποδεικνύεται αβάσιμος, ως εκ της ρητής στην από 15-9-2015 κατάθεσης του δεύτερου των εκκαλούντων ως κατηγορουμένου, σύμφωνα με την οποία κατά την αυτολεξεί της διατύπωση: «... τα πλήρωσα τα μηχανήματα αυτά μετρητοίς στον ., δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα....» (βλ. προσκομιζόμενη κατάθεση), ισχυρισμό άλλωστε που αντιφατικώς διέλαβαν και στις πρωτοδικώς καταταθείσες προτάσεις τους. Διότι κατά την κοινή λογική, εφόσον υφίστατο απαίτηση των εκκαλούντων σε βάρος του ως άνω πωλητή, λόγω των δύο επιταγών και είχε συμφωνηθεί συμψηφισμός με απαίτηση του πωλητή σε βάρος τους, λόγω της επίδικης πώλησης, δεν δύνατο να υφίσταται ταυτοχρόνως και αναγκαιότητα καταβολής του τιμήματος της πώλησης, διότι τούτο, κατά λογική ακολουθία, αναιρεί την έννοια του συμψηφισμού. Συνακόλουθα, πρέπει να απορριφθεί ο πρώτος λόγος της έφεσης, ως ουσία αβάσιμος. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι με αφορμή την ασκηθείσα ποινική δίωξη, εκδόθηκε το με αριθμό 3/2015 βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αμαλιάδας, δυνάμει του οποίου ήρθη η κατάσχεση που είχε διαταχθεί στο πλαίσιο της προανάκρισης και διατάχθηκε η απόδοση του μηχανήματος στην ενάγουσα. Κατά την παραλαβή του μηχανήματος από τους εκπροσώπους της στις 2-4-2015, όπως προκύπτει ιδίως από την προσκομιζόμενη από 16-4-2015 τεχνική έκθεση του ηλεκτρολόγου μηχανικού ., ο οποίος παρευρισκόταν μετά από πρόσκληση της ενάγουσας ήδη εφεσίβλητης στον τόπο παραλαβής, διαπιστώθηκε ότι το μηχάνημα παρουσίαζε διάφορα προβλήματα κι ελλείψεις και δη απουσίαζαν οι πινακίδες, υπήρχε διαρροή λαδιών της αντλίας του υδραυλικού, απουσίαζε το παρμπρίζ της μπροστινής πόρτας, απουσίαζε το ωρόμετρο, απουσίαζε το χειριστήριο του τροχού simex, ενώ αφαιρέθηκαν τα σε καλή κατάσταση ελαστικά του από τον δεύτερο των εκκαλούντων και αντικαταστάθηκαν από τρία φθαρμένα, χωρίς να προστεθεί και τέταρτο. Ο ισχυρισμός των εκκαλούντων περί της κάκιστης - κατεστραμμένης κατάστασης στην οποία διατείνονται ότι το παρέλαβαν από τον πωλητή, κρίνεται αβάσιμος, ιδίως λόγω της ρητής αναφοράς των ανωτέρω προβλημάτων κατά την άνω τεχνική έκθεση, από την οποία προκύπτουν μεν σημαντικές φθορές στο επίδικο μηχάνημα, όχι όμως σε βαθμό που να το καθιστούν κατεστραμμένο. ’λλωστε, κατά τον διαλαμβανόμενο στις προτάσεις τους ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου ισχυρισμού τους οι ίδιοι οι εκκαλούντες αναφέρουν ότι τον Ιούνιο του 2014 ανέκυψε ανάγκη προμήθειας ανταλλακτικών και χρειάστηκε να απευθυνθούν σε αντιπροσωπεία, προκειμένου να βρεθούν τα αντίστοιχα ανταλλακτικά για να επισκευαστεί. Εξάλλου, με δεδομένο ότι το επίδικο μηχάνημα κατά το χρόνο κλοπής του ήτοι τον Δεκέμβριο του 2012 ήταν απολύτως λειτουργικό, καθώς χρησιμοποιούνταν από την εναγομένη στην εκτέλεση του προαναφερόμενου έργου, δεν δύναται κατά την κοινή πείρα, να έχει φθαρεί σε τόσο μεγάλο βαθμό μέσα σε διάστημα μόλις δύο μηνών περίπου, που μεσολάβησε μέχρι την αγορά του από τον ως άνω πωλητή, που έλαβε χώρα στις 23-2-2013. Επομένως, αποδείχθηκε ότι κατά το χρόνο που το παρέλαβε η ενάγουσα το επίδικο μηχάνημα, έφερε τις αναφερόμενες στην άνω έκθεση φθορές κι ελλείψεις, για την αποκατάσταση των οποίων, που, όπως προκύπτει από το περιεχόμενο των προσκομιζόμενων τιμολογίων, τελούν σε αιτιώδη συνάφεια με τις διαπιστώσεις της άνω τεχνικής έκθεσης, η εφεσίβλητη - ενάγουσα δαπάνησε τόσο για ανταλλακτικά όσο και για εργασίες, δυνάμει α) του με αριθμό ./14-4-2015 τιμολογίου το ποσό των 83,43 ευρώ β) του με αριθμό ./25-4-2015 τιμολογίου το ποσό των 189,42 ευρώ γ) του με αριθμό ./25-9-2015 τιμολογίου το ποσό των 188,19 ευρώ δ) του με αριθμό ./29-9-2015 τιμολογίου το ποσό των 2.538,72 ευρώ ε) του με αριθμό ./8-10-2015 τιμολογίου το ποσό των 55,35 ευρώ στ) του με αριθμό ./10-10-2015 τιμολογίου το ποσό των 49,20 ευρώ η) του με αριθμό ./13-10-2015 τιμολογίου το ποσό των 387,31 ευρώ θ) του με αριθμό ./13-10-2015 τιμολογίου το ποσό των 996,30 ευρώ ι) του με αριθμό ./21-10-2015 τιμολογίου το ποσό των 7.195,50 ευρώ και ια) του με αριθμό ./4-5-2016 τιμολογίου το ποσό των 36,90 ευρώ. Εξάλλου, από την προσκομιζόμενη από 8-6-2015 προσφορά της εταιρείας «... Ο.Ε.», σε συνάρτηση με την ως άνω τεχνική έκθεση προκύπτει ότι για την απόκτηση του ελλείποντος χειριστηρίου του τροχού simex, απαιτείτο μετά του αναλογούντος ΦΠΑ δαπάνη ύψους 405,90 ευρώ. Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι, προκειμένου να μεταφερθεί το επίδικο μηχάνημα από τις εγκαταστάσεις των εκκαλούντων στη Θεσσαλονίκη, στις εγκαταστάσεις της εφεσίβλητης στον Πύργο, η τελευταία δαπάνησε για τα διόδια της διαδρομής, όπως προέκυψε από τις σχετικά προσκομιζόμενες αποδείξεις το ποσό των 69,80 ευρώ. Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημανθεί ότι με την αγωγή της η ενάγουσα αιτούνταν ως έξοδα μεταφοράς το συνολικό ποσό των 800 ευρώ. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο ωστόσο, επεδίκασε μόνο μέρος του αιτούμενου ποσού των 800 ευρώ, ανερχόμενο μόνο στο κονδύλιο που αφορούσε στην επιμέρους δαπάνη για τα διόδια, ενώ ως προς το υπόλοιπο ποσό που κατά τις αιτιάσεις της αφορούσε δαπάνη για γερανοφόρο φορτηγό και χειριστή μηχανήματος, το σχετικό κονδύλιο απορρίφθηκε σιωπηρώς. Συνακόλουθα, κατά το επιπλέον αυτό ποσό ο σχετικός λόγος της έφεσης πρέπει να απορριφθεί ελλείψει εννόμου συμφέροντος, διότι με την εκκαλουμένη πέραν της δαπάνης για διόδια, ουδέν άλλο ποσό και δη το επικαλούμενο των 800 ευρώ, δεν επιδικάστηκε, ενώ κατά τα λοιπά, ενόψει των προεκτεθέντων και δη ως προς τα επιδικαζόμενα με την πρωτόδικη απόφαση κονδύλια συνολικού ύψους 12.196,02 ευρώ, ο δεύτερος λόγος της έφεσης πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος. Περαιτέρω αποδείχθηκε, ότι από την αδικοπρακτική συμπεριφορά του τρίτου και της τέταρτης των εναγομένων προκλήθηκε στην ενάγουσα αναστάτωση, συνιστάμενη στη στέρηση του επιδίκου μηχανήματος που ήταν αναγκαίο για την εκτέλεση των έργων που αναλάμβανε, με άμεση συνέπεια να επέλθει προσωρινή έλλειψη αξιοπιστίας της ως προς την πλήρη εκτέλεση κι ολοκλήρωση αυτών, ενώ επιπροσθέτως εξαναγκάσθηκε να επιδοθεί σε ενέργειες, σχετιζόμενες με την ανεύρεση υποκατάστατου μηχανήματος, προκειμένου να μην τρωθεί ανεπανόρθωτα κι ολοκληρωτικά το κύρος της στις συναλλαγές της με τους τρίτους, με αποτέλεσμα να υποστεί ηθική βλάβη, για την αποκατάσταση της οποίας, αφού ληφθεί υπόψη το είδος και η διάρκεια της προσβολής, ο βαθμός πταίσματος των εναγομένων, οι συνθήκες τέλεσης των άδικων πράξεων, οι κοινωνικές κι οικονομικές συνθήκες των μερών, χωρίς να έχει προκύψει, από την προσκόμιση αποδεικτικών στοιχειών από έκαστο των διαδίκων, η ύπαρξη ιδιαίτερων περιουσιακών στοιχείων, κρίνεται ότι το εύλογο για τη χρηματική ικανοποίηση της ενάγουσας ποσό ανέρχεται στο ύψος των τριών χιλιάδων (3.000) ευρώ. Μετά ταύτα, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που με την προσβαλλόμενη απόφαση, ένεκα της αδικοπρακτικής συμπεριφοράς των εκκαλούντων, τους υποχρέωσε έκαστο εις ολόκληρον να καταβάλουν στην εφεσίβλητη ως αποζημίωση για τη θετική της ζημία, το ποσό των 12.196,02 ευρώ και ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστη το ποσό των 3.000 ευρώ, δεν έσφαλε κι ορθώς εκτίμησε τις αποδείξεις και το νόμο εφάρμοσε, έστω και με εν μέρει ελλιπή και διαφορετική αιτιολογία, ως προς το κονδύλιο που αφορά, το ελλείπον χειριστήριο του τροχού simex, για το οποίο ναι μεν δεν καταβλήθηκε η απαιτούμενη δαπάνη ύψους 405,90 ευρώ, ήταν ωστόσο αναγκαίο να αποκατασταθεί, ως διαπιστούμενη έλλειψη, σύμφωνα με την προαναφερόμενη τεχνική έκθεση, σε συνάρτηση με την προσκομιζόμενη από 8-6-2015 προσφορά της εταιρείας «. . Ο.Ε.», την οποία το Δικαστήριο τούτο συμπληρώνει και αντικαθιστά με τη διαλαμβανόμενη στην παρούσα απόφαση του, που στηρίζει το ίδιο διατακτικό (άρθρο 534 ΚΠΔ) και συνεπώς πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμοι οι λόγοι της έφεσης, καθώς και η έφεση στο σύνολο της και να καταδικασθούν οι εκκαλούντες στην καταβολή της δικαστικής δαπάνης της εφεσίβλητης του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας (άρθρα 176 και 183 ΚΠολΔ), κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό. Τέλος, πρέπει να διαταχθεί εισαγωγή του παράβολου της ανωτέρω έφεσης στο Δημόσιο Ταμείο (άρθρ. 495 παρ. 3 εδ. τελευταίο ΚΠολΔ).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.

ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά την κρινόμενη έφεση.

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ αυτή στην ουσία της.

ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τους εκκαλούντες στην καταβολή των δικαστικών εξόδων της εφεσίβλητης του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας τα οποία ορίζει σε τετρακόσια (400) Ευρώ.

ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την εισαγωγή του παράβολου της ανωτέρω έφεσης στο Δημόσιο Ταμείο.

ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στην Πάτρα σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριο του συνεδρίαση, στις 14 Απριλίου 2021, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους.

Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ