ΤΡΑΠΕΖΑ ΝΟΜΙΚΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ «ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ»

ΜΠρΗλείας 286/2022

Αγωγή μητέρας για αποκλειστική άσκηση της επιμέλειας του ανήλικου τέκνου της. Ισχυρισμός εναγομένου περί κακής άσκησης της προσωρινά ανατεθείσας επιμέλειας από την ενάγουσα. Αυτεπάγγελτη διερεύνηση του ζητήματος της συνεπιμέλειας του ανηλίκου με χρονικά εναλλασσόμενη κατοικία. Ανάθεση της αποκλειστικής άσκησης της επιμέλειας στην ενάγουσα. Μη εφικτή η συνεπιμέλεια λόγω σοβαρών διενέξεων των γονέων. Η παράλειψη έγγραφης ενημέρωσης του άρθρου 3 παρ. 2 Ν.4640/2019 περί δυνατότητας επίλυσης της διαφοράς με διαμεσολάβηση δεν έχει ως συνέπεια το απαράδεκτο της συζήτησης της αγωγής.

ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΗΛΕΙΑΣ

ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΩΝ

ΔΙΑΦΟΡΩΝ

Αριθμός Απόφασης 286/2022

[αριθμός έκθεσης κατάθεσης δικογράφου αγωγής Μει./30.6.2020]

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΗΛΕΙΑΣ

Αποτελούμενο από τη Δικαστή Βασιλική Ρέππα, Πρωτοδίκη, την οποία όρισε ο Προϊστάμενος του παρόντος Πρωτοδικείου, Πρόεδρος Πρωτοδικών, και από τη Γραμματέα Σοφία Καφήρα.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του, στις 11 Μάϊου 2022, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ :

Της ενάγουσας : .., κατοίκου Τοπικής Κοινότητας Αλφειούσας Δήμου Πύργου Ηλείας, με Α.Φ.Μ. ..., ΔΟΥ Πύργου, ενεργώντας για την ίδια ατομικά και για λογαριασμό των ανηλίκων τέκνων της ..., κατοίκων ομοίως, η οποία παραστάθηκε μετά του πληρεξούσιου Δικηγόρου της Βασίλειου Βασιλείου, ο οποίος διορίστηκε με την υπ’ αριθμ. 164/2019 απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου (διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων), κατά τις διατάξεις του Ν.3226/2004 «περί παροχής νομικής βοήθειας σε χαμηλού εισοδήματος πολίτες Κρατών Μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης» [Δικηγορικός Σύλλογος Ηλείας, Α.Μ. 000229, ειδικό γραμμάτιο νομικής βοήθειας Δ.Σ.Ηλείας με αριθμό Ν./09.6.2021], και κατέθεσε προτάσεις.

Του εναγομένου : ..., κατοίκου Τοπικής Κοινότητας Επιταλίου Δήμου Πύργου Περιφερειακής Ενότητας Ηλείας, με Α.Φ.Μ. .., Δ.Ο.Υ. Πύργου, ο οποίος παραστάθηκε μετά του πληρεξούσιου Δικηγόρου του Μιλτιάδη Δημητρόπουλου [Δικηγορικός Σύλλογος Ηλείας, ΑΜ000169, γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών και ενσήμων Δ.Σ.Ηλείας με αριθμό Η./16.5.2022] και κατέθεσε προτάσεις.

Η ενάγουσα άσκησε ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου την από 29.6.2020 αγωγή, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του παρόντος Δικαστηρίου με αριθμό έκθεσης κατάθεσης Μει./30.6.2020 και προσδιορίστηκε να συζητηθεί στη δικάσιμο της 14ης.10.2020. Κατά τη τελευταία αυτή δικάσιμο [14.10.2020] η συζήτηση της υπόθεσης αναβλήθηκε στη δικάσιμο της 10ης.3.2021. Κατά τη δικάσιμο αυτή [10.3.2021] η υπόθεση αποσύρθηκε και δεν εκφωνήθηκε από το οικείο πινάκιο λόγω της αναστολής λειτουργίας των Δικαστηρίων προς αντιμετώπιση της πανδημίας του κορωνοϊού (covid 19), δυνάμει της υπ’αριθμ.Δ1α/ΓΠ οικ 13805/03.3.2021 ΚΥΑ (ΦΕΚ Β 843/03.3.2021).

Με την υπ’ αριθμ. 118/28.4.2021 Πράξη του Προϊσταμένου του παρόντος Πρωτοδικείου, Προέδρου Πρωτοδικών, κατά τη διάταξη του άρθρου 83 παρ.2 Ν.4790/2021, η υπόθεση αυτεπαγγέλτως προσδιορίστηκε να συζητηθεί στη δικάσιμο της 24ης.11.2021 και εγγράφηκε στο οικείο πινάκιο. Κατά τη τελευταία δικάσιμο [24.11.2021] η συζήτηση της υπόθεσης αναβλήθηκε στη δικάσιμο της 26ης.01.2022, ότε αναβλήθηκε εκ νέου στη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας και εγγράφηκε στο οικείο πινάκιο.

Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, ότε εκφωνήθηκε κατά τη σειρά εγγραφής της στο οικείο πινάκιο, οι πληρεξούσιοι Δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης και στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσαν.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

[Ι] Ο Ν. 4800/2021, με έναρξη ισχύος από τις 16.9.2021, επέφερε σημαντικές αλλαγές στην άσκηση της γονικής μέριμνας κατά τη διάσταση ή το διαζύγιο. Σύμφωνα με το άρθρο 1 του Ν.4800/2021 ο παρών νόμος αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση του βέλτιστου συμφέροντος του τέκνου δια της ενεργούς παρουσίας και των δύο γονέων κατά την ανατροφή του και την εκπλήρωση της ευθύνης τους έναντι αυτού. Οι διατάξεις του ερμηνεύονται και εφαρμόζονται σύμφωνα με τις διεθνείς συμβάσεις, ιδίως με τη Διεθνή Σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού, που κυρώθηκε με το Ν.2101/1992, και τη Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την πρόληψη και την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών, που κυρώθηκε με το Ν.4531/2018. Για πρώτη φορά καθιερώνεται ως νόμιμο σύστημα η κοινή γονική μέριμνα στις περιπτώσεις διαζυγίου ή ακύρωσης του γάμου ή λύσης ή ακύρωσης του συμφώνου συμβίωσης ή διακοπής της συμβίωσης των συζύγων ή των μερών του συμφώνου συμβίωσης. Αναβαθμίζεται έτσι η από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας μετά το χωρισμό, από απλή δυνατότητα του δικαστηρίου, που έβρισκε ελάχιστη πρακτική εφαρμογή λόγω της εξάρτησής της από τη συμφωνία των γονέων, σε νομικό κανόνα, ο οποίος έχει καταρχήν το προβάδισμα έναντι οιασδήποτε άλλης σχετικής διευθέτησης, χωρίς όμως να καθίσταται υποχρεωτική επιλογή [Ι.Βαλμαντώνης, Συνεπιμέλεια και βέλτιστο συμφέρον του τέκνου υπό το φως του Ν.4800/2021, έκδοση 2022, σελ. 8-9, 41, όπου περαιτέρω παραπομπές σε θεωρία και νομολογία]. Ειδικότερα κατά το νέο άρθρο 1513 ΑΚ «Στις περιπτώσεις διαζυγίου ή ακύρωσης του γάμου ή λύσης ή ακύρωσης του συμφώνου συμβίωσης ή διακοπής της συμβίωσης των συζύγων ή των μερών του συμφώνου συμβίωσης και εφόσον ζουν και οι δύο γονείς, εξακολουθούν να ασκούν από κοινού και εξίσου τη γονική μέριμνα. Ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο επιχειρεί τις πράξεις που προβλέπονται στο πρώτο εδάφιο του άρθρου 1516 ΑΚ, κατόπιν προηγούμενης ενημέρωσης του άλλου γονέα». Σύμφωνα με την τρίτη παράγραφο του νέου άρθρου 1514 ΑΚ «Το Δικαστήριο μπορεί ανάλογα με την περίπτωση : α) να κατανείμει την άσκηση της γονικής μέριμνας μεταξύ των γονέων, να εξειδικεύσει τον τρόπο άσκησής της στα κατ’ ιδίαν θέματα ή να αναθέσει την άσκηση της γονικής μέριμνας στον ένα γονέα ή σε τρίτον, β) να διατάξει πραγματογνωμοσύνη ή τη λήψη οποιουδήποτε άλλου πρόσφορου μέτρου, γ) να διατάξει διαμεσολάβηση ή την επανάληψη διακοπείσας διαμεσολάβησης, ορίζοντας συγχρόνως τον διαμεσολαβητή. Για τη λήψη της απόφασής του το Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη τους έως τότε δεσμούς του τέκνου με τους γονείς και τους αδελφούς του, καθώς και τις τυχόν συμφωνίες που έκαναν οι γονείς του τέκνου για την άσκηση της γονικής μέριμνας». Με το Ν.4800/2021 ο κανόνας δεν είναι η δικαστική ρύθμιση της επιμέλειας αλλά ότι οι γονείς εξακολουθούν να ασκούν μαζί την επιμέλεια. Με τη νέα ρύθμιση της ΑΚ 1513 η από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας συνεχίζεται και μετά την διάσταση ή το διαζύγιο. Ο όρος «εξίσου» δεν σημαίνει ισόχρονη επιμέλεια, συνιστά ποιοτικό και όχι ποσοτικό προσδιορισμό [Κ. Παντελίδου, Το Διαζύγιο και οι Συνέπειές του, Ενημέρωση με τους Ν.4800/2021 και Ν.2842/2021, εκδ.2022, σελ. 371 επ. όπου περαιτέρω παραπομπές σε θεωρία και νομολογία]. Κατά παρέκκλιση της κοινής άσκησης μπορεί να ορισθεί διαφορετικά η άσκηση της γονικής μέριμνας, με συμφωνία των γονέων, με έγγραφο βέβαιης χρονολογίας, η οποία ισχύει για τουλάχιστον δύο έτη. Εάν δεν επιτευχθεί συμφωνία και δεν λειτουργεί ορθά η κοινή άσκηση καθένας από τους γονείς προσφεύγει στη διαμεσολάβηση και αν αυτή αποτύχει καταφεύγει στο Δικαστήριο. Η ανάθεση της επιμέλειας στον ένα γονέα δεν διαμορφώνεται από το νόμο ως «ύστατη» λύση αλλά ως δυνατότητα του δικαστηρίου που δικαιολογείται από το συμφέρον του ανήλικου τέκνου [Κ. Παντελίδου ο.π. σελ.376]. Το δικαστήριο μπορεί να αναθέσει την επιμέλεια στον ένα γονέα, να την κατανείμει μεταξύ των γονέων ακόμη και να ορίσει εναλλασσόμενη διαμονή για τον ανήλικο. Η εναλλασσόμενη διαμονή σε σχέση με την συναπόφαση μπορεί να έχει τις ακόλουθες διακρίσεις : α] εναλλασσόμενη διαμονή με συνεπιμέλεια, οπότε θα εφαρμόζεται η ΑΚ 1513 παρ.2 και ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο θα ασκεί μόνος του τα τρέχοντα και επείγοντα με ενημέρωση του άλλου γονέα, β] εναλλασσόμενη διαμονή με επιμέλεια του ενός γονέα, οπότε θα εφαρμόζεται η ΑΚ 1513 παρ.2 για τον γονέα που δεν έχει την επιμέλεια όσο διαμένει μαζί του το τέκνο και γ] εναλλασσόμενη διαμονή με ξεχωριστή επιμέλεια του καθενός γονέα όσο διαρκεί [Κ. Παντελίδου ό.π. 377-379]. Ο κανόνας της συνεπιμέλειας, που συνιστά ενδοτικό δίκαιο, κάμπτεται με συμφωνία των γονέων ή με απόφαση του Δικαστηρίου, όταν δημιουργείται κατάσταση αντίθετη προς το συμφέρον του τέκνου. Στη διάταξη της παραγράφου 2 του άρθρου 1514 ΑΚ ενδεικτικώς απαριθμούνται οι περιπτώσεις που δικαιολογούν απόκλιση από το νομικό κανόνα της από κοινού άσκησης της γονικής μερίμνας [α. αδιαφορία γονέα β. μη σύμπραξη στην από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας των γονέων γ. μη τήρηση της τυχόν υπάρχουσας συμφωνίας για την άσκηση ή τον τρόπο άσκησης της γονικής μέριμνας δ. η συμφωνία να είναι αντίθετη προς το συμφέρον του τέκνου, ε. η γονική μέριμνα να ασκείται αντίθετα προς το συμφέρον του τέκνου], (Ι.Βαλμαντώνης ο.π. σελ.46-47).

[ΙΙ] Από τις διατάξεις των άρθρων 1389, 1390, 1391, 1392 εδ.2 και 1493 του ΑΚ προκύπτει, ότι σε περίπτωση διακοπής της έγγαμης συμβίωσης, οπότε εξακολουθεί μεν ο γάμος, αλλά δεν μπορεί να γίνει λόγος περί συνεισφοράς των συζύγων προς αντιμετώπιση των αναγκών της οικογένειας, μεταξύ των οποίων και η αμοιβαία υποχρέωση αυτών για διατροφή, αφού με τη διακοπή της συμβίωσης έπαυσε να υπάρχει και να λειτουργεί κοινός οίκος και να δημιουργούνται οικογενειακές ανάγκες, εκείνος από τους συζύγους, που για εύλογη αιτία στο πρόσωπό του διακόπηκε η έγγαμη συμβίωση, δικαιούται από τον άλλο, ανεξαρτήτως του εάν ο ένας είναι εύπορος και ο άλλος άπορος, διατροφή σε χρήμα, που προκαταβάλλεται μηνιαίως και υποκαθιστά την συνεισφορά του υπόχρεου στις συνθήκες της οικογενειακής ζωής. Η υποχρέωση για καταβολή κατά μήνα διατροφής σε χρήμα μετά την διακοπή της έγγαμης συμβίωσης είναι συνέπεια της κατά το άρθρο 1389 του ΑΚ υποχρέωσης συνεισφοράς των συζύγων στην αμοιβαία διατροφή αυτών κατά τη διάρκεια του γάμου (ΑΠ 1206/2008, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1134/2008, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ) και δεν εξομοιώνεται με την κατά τα άρθρα 1485 επ. του ΑΚ διατροφή (ΟλΑΠ 9/1991, ΑΠ 1382/2000, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ) ούτε με την κατά τα άρθρα 1442 επ. ΑΚ οφειλόμενη μετά το διαζύγιο διατροφή (ΑΠ 272/2004, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ). Υπάρχει δε και αν ακόμη ο υπόχρεος αναγκάστηκε στη διακοπή της συμβίωσης από παράπτωμα του δικαιούχου της διατροφής συζύγου του (ΑΠ 551/2011, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ). Στην τελευταία όμως περίπτωση αν το παράπτωμα του δικαιούχου της διατροφής συνιστά λόγο διαζυγίου, αναγόμενο σε υπαιτιότητα αυτού, περιορίζεται η έκταση της οφειλόμενης σε αυτόν διατροφής στα απολύτως αναγκαία για την συντήρησή του (ελαττωμένη διατροφή), κατόπιν ένστασης του εναγομένου, για την πληρότητα της οποίας όμως δεν αρκεί η παράθεση των παραπτωμάτων του ενάγοντος συζύγου, αλλά απαιτείται και αντίστοιχο αίτημα, όπως επίσης και προσδιορισμός από τον ενιστάμενο σύζυγο του ποσού της κατ` αυτόν οφειλόμενης ελαττωμένης διατροφής (άρθρο 1392 παρ. 2 σε συνδυασμό με το άρθρο 1495 ΑΚ, ΑΠ 1206/2008, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 132/2003, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΕφΛαρ 383/2019, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΔΣΑ «ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ», ΕφΠατρ887/2008, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΕφΑθ 4781/2012, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΔΣΑ «ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ», ΜΠΛαμ 187/2014, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΔΣΑ «ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ»). Περαιτέρω, η οφειλόμενη μετά την διακοπή της έγγαμης συμβίωσης διατροφή, που υποκαθιστά στην περίπτωση αυτή την υποχρέωση συνεισφοράς των συζύγων, διέπεται από τους κανόνες των άρθρων 1389 και 1390 του ΑΚ, για τον υπολογισμό δε της αναλογίας της συμβολής του κάθε συζύγου για την διατροφή του έτερου πρέπει να ληφθεί υπόψη με τα άλλα στοιχεία και η περιουσία (ΟλΑΠ 9/1991, ΑΠ 1206/2008, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 272/2004, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ), η οποία αν είναι απρόσοδη απόκειται στο δικαστήριο της ουσίας να κρίνει, αφού συνεκτιμήσει και τα λοιπά στοιχεία, εάν στην συγκεκριμένη περίπτωση επιβάλλεται η ρευστοποίησή της (ΑΠ 272/2004, ΑΠ1382/2000, ΑΠ 1638/2002, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ), προτείνεται δε κατ` ένσταση από τον υπόχρεο (1391 παρ.2 ΑΚ, ΑΠ 1382/2000, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ). Η αξίωση διατροφής, λόγω διακοπής της έγγαμης συμβίωσης, παύει για τον δικαιούχο σύζυγο, αφότου λυθεί αμετάκλητα ο μεταξύ αυτού και του υπόχρεου γάμος. Η μετά την αμετάκλητη λύση του γάμου αξίωση του συζύγου προς διατροφή από τον άλλο, σύμφωνα με το άρθρο 1442 του ΑΚ, συνιστά νέα διαφορετική αξίωση, η ικανοποίηση της οποίας απαιτεί την άσκηση άλλης νέας αγωγής, διότι οι προϋποθέσεις υπό τις οποίες παρέχεται διατροφή μετά το διαζύγιο αποσυνδέονται από το θέμα της υπαιτιότητας και υφίστανται όταν δικαιολογείται από κοινωνικούς λόγους, όταν ο άλλος αδυνατεί να καλύψει τις ανάγκες διατροφής του από τα εισοδήματα, την εργασία και την περιουσία του, ώστε να μην μείνει αβοήθητος (ΑΠ 1473/1990, ΕλλΔνη 33.129, ΕφΑθ 2209/2002, ΕλλΔνη 43.1452). Εκ των ανωτέρω προκύπτει ότι, για το ορισμένο και παραδεκτό, κατά το άρθρο 216 του ΚΠολΔ, της αγωγής διατροφής του ενός εκ των συζύγων λόγω διάσπασης της έγγαμης συμβίωσής του με τον εναγόμενο, πρέπει να αναφέρονται στο αγωγικό δικόγραφο, εκτός από το ότι η συμβίωσή τους διακόπηκε από εύλογη αιτία, α) τα εισοδήματα και η περιουσία του εναγομένου, καθώς και οι δικές του οικονομικές δυνατότητες ή ότι στερείται εισοδήματος από εργασία ή περιουσία, για να μπορεί έτσι να εξακριβωθεί η ύπαρξη της υποχρέωσης και το ποσοστό συνεισφοράς του εναγομένου στη διατροφή του ενάγοντος, β) το χρηματικό ποσό που χρειάζεται για τη διατροφή του με μέτρο τις συνθήκες της οικογενειακής ζωής και τις ανάγκες από τη χωριστή διαβίωση (ΜΠΗρ 711/2002, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΔΣΑ «ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ»).

[ΙΙΙ] Από τις διατάξεις των άρθρων 1485, 1486 παρ.2,1487 εδ.β, 1488,1489 και 1490 παρ.1 του ΑΚ συνάγεται, ότι οι γονείς έχουν υποχρέωση να διατρέφουν από κοινού, ο καθένας ανάλογα με τις δυνάμεις του, τα ανήλικα τέκνα τους, τα οποία δεν μπορούν να διατρέφουν τον εαυτό τους από τα εισοδήματα ή την περιουσία τους. Όμως η εν λόγω διατροφή προσδιορίζεται στο προσήκον μέτρο με βάση τις ανάγκες των τέκνων, όπως προκύπτουν από τις συνθήκες της ζωής τους, και περιλαμβάνει όσα είναι αναγκαία για την συντήρηση του δικαιούχου τέκνου και επιπλέον τα έξοδα για την ανατροφή και την εκπαίδευσή του. Κατέστησε δε ο νομοθέτης υπόχρεους και τους δύο γονείς, ενόψει της ισότητας των δύο φύλων και της αμοιβαίας υποχρεώσεώς τους προς ανατροφή και εκπαίδευση των τέκνων τους. Αλλά για να καθοριστεί το ποσό της δικαιούμενης διατροφής αξιολογούνται καταρχήν τα εισοδήματα των γονέων από οποιαδήποτε πηγή και στη συνέχεια προσδιορίζονται οι ανάγκες του τέκνου. Καθοριστικό δε στοιχείο είναι οι συνθήκες της ζωής του τέκνου, δηλαδή οι όροι διαβιώσεως τούτου, χωρίς όμως να ικανοποιούνται οι παράλογες αξιώσεις (ΑΠ 416/2007, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1681/2005, ΕλλΔνη 2006. 461, ΑΠ 1439/1990, ΝοΒ 39. σελ.418, ΕφΔωδ 95/2006, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΕφΑθ 2261/1990, Αρμ 45. 557, ΕφΘεσ 3479/1990, Αρμ 45. 667, ΕφΘεσ1655/1990, Αρμ 45. 560, ΕφΑθ 2176/1989, ΕλλΔνη 33. 179). Η συνεισφορά του γονέα, που είναι επιφορτισμένος με την ανατροφή και επίβλεψη του ανήλικου τέκνου, συνυπολογίζεται στην υποχρέωσή του προς διατροφή του ανηλίκου. Εξάλλου, η αναγωγή της υποχρέωσης συνεισφοράς στις δυνάμεις των γονέων και στις συνθήκες της οικογενειακής τους ζωής σημαίνει θέσπιση υποχρεώσεως αυτών για εργασία, στο μέτρο της ατομικής και οικογενειακής τους δυνατότητας. Αυτό, εξάλλου, σύμφωνα με τις προπαρατεθείσες διατάξεις και εκείνη του άρθρου 288 του ΑΚ, σημαίνει ότι οι γονείς οφείλουν, ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούν στην αγορά εργασίας, να εξεύρουν εργασία ανάλογη με τα προσόντα και τις ικανότητές τους ή και πρόσθετη εργασία για να συμπληρώσουν το εισόδημά τους, εάν αυτό απαιτείται, ώστε εάν παραλείψουν να το πράξουν θα τους καταλογιστεί, σύμφωνα με την αντικειμενική θεώρηση της συμμετοχής τους στη διατροφή του ανηλίκου, το εισόδημα που ήταν δυνατό να αποκερδαίνουν από αυτή (ΑΠ 1507/2001, ΕλλΔνη 44. 1592, ΕφΠειρ 846/2004, ΕλλΔνη 2005.503, ΕφΠειρ 155/2004, ΕλλΔνη 2005. 1518, ΕφΑθ 3389/1995, ΕλλΔνη 36. 1558). Περαιτέρω ο εναγόμενος γονέας για διατροφή του τέκνου του δικαιούται να επικαλεστεί κατ’ ένσταση, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 262 του ΚΠολΔ, ότι και ο άλλος γονέας, που ασκεί την αξίωση διατροφής, έχει την οικονομική δυνατότητα, σε σχέση με τη δική του και σε συνδυασμό με τις λοιπές υποχρεώσεις του, να καλύψει μέρος της ανάλογης διατροφής του ανήλικου τέκνου, οπότε με την απόδειξη της ενστάσεως αυτής περιορίζεται η υποχρέωση του εναγόμενου γονέα για την διατροφή του τέκνου του κατά το ποσό που αντιστοιχεί στην οικονομική δυνατότητα και στη βάσει αυτής υποχρέωση συνεισφοράς του άλλου γονέα. Αλλά σε περίπτωση μη υποβολής της σχετικής αυτής ένστασης δεν δύναται το Δικαστήριο να ερευνήσει αυτεπαγγέλτως την οικονομική δυνατότητα του άλλου γονέα και να ορίσει, ανάλογα με τις δυνάμεις του κάθε γονέα, το επιδικαστέο σε βάρος του εναγομένου ποσό της διατροφής (ΑΠ 884/2003, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 782/2003, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 344/2001, ΕλλΔνη 43.113, ΑΠ 804/1994, ΕλλΔνη 37.98, ΑΠ 1322/1994, ΕλλΔνη 35.368, ΑΠ 1060/1993,ΕλλΔνη 35.1291, ΕφΘεσ 2890/2004, Αρμ 2005. 540, ΕφΠειρ155/2004, ΕλλΔνη2005. 1518). Ωστόσο στην περίπτωση, που με την αγωγή δεν ζητείται το σύνολο του ποσού, στο οποίο αποτιμώνται οι διατροφικές ανάγκες του δικαιούχου τέκνου, αλλά μόνο το μέρος, το οποίο κατά την άποψη του ενάγοντος πρέπει να βαρύνει τον εναγόμενο γονέα, σε αναλογία προς τις οικονομικές δυνάμεις αυτού και του άλλου γονέα (εναγομένου), ο αμυντικός ισχυρισμός, ότι η αναλογία αυτή είναι διαφορετική από εκείνη που αναφέρεται στην αγωγή, λειτουργεί ως άρνηση. Τότε ο συσχετισμός των οικονομικών δυνάμεων των δύο γονέων πρέπει να γίνει από το Δικαστήριο αυτεπαγγέλτως, σύμφωνα προς τα εκατέρωθεν αποδεικνυόμενα πραγματικά περιστατικά και δη ανεξάρτητα από την πληρότητα της σχετικής καταχώρισης του ισχυρισμού στα πρακτικά ή τις προτάσεις του εναγομένου (ΕφΘεσ 1101/2002, Αρμ 2003. 38). Εκ των ανωτέρω προκύπτει ότι, για το κατά το άρθρο 216 του ΚΠολΔ ορισμένο της αγωγής διατροφής ανήλικου τέκνου, λόγω διακοπής της έγγαμης συμβίωσης των γονέων του, δεν απαιτείται στο αγωγικό δικόγραφο να προσδιορίζεται με ακρίβεια το απαραίτητο για την κάλυψη κάθε επιμέρους ανάγκης ποσό ούτε η δυνατότητα συνεισφοράς του άλλου μη εναγομένου γονέα, παρά αρκεί η αναφορά στην έλλειψη εισοδήματός του, η αδυναμία του προς εργασία, οι διατροφικές του ανάγκες και το απαιτούμενο γι’ αυτές συνολικό ποσό (ΑΠ 804/1994, ΕλλΔνη 37. 98, ΑΠ 1322/1992, ΕλλΔνη 35. 368, ΕφΔωδ 95/2006, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ).

[IV] Σύμφωνα με το άρθρο 3 του Ν. 4640/2019 (ΦΕΚ Α΄ 190/30.11.2019), όπως το δεύτερο εδάφιο της παραγράφου 2 αντικαταστάθηκε με το άρθρο 65 του Ν. 4647/2019 (ΦΕΚ Α΄ 204/16.12.2019), «1. Στη διαδικασία της διαμεσολάβησης μπορούν να υπαχθούν αστικές και εμπορικές διαφορές, εθνικού ή διασυνοριακού χαρακτήρα, υφιστάμενες ή μέλλουσες, εφόσον τα μέρη έχουν την εξουσία να διαθέτουν το αντικείμενο της διαφοράς, σύμφωνα με τις διατάξεις του ουσιαστικού δικαίου. 2. Πριν από την προσφυγή στο Δικαστήριο, ο πληρεξούσιος δικηγόρος οφείλει να ενημερώσει τον εντολέα του εγγράφως για τη δυνατότητα διαμεσολαβητικής διευθέτησης της διαφοράς ή μέρους αυτής σύμφωνα με την παράγραφο 1, καθώς και για την υποχρέωση προσφυγής στην υποχρεωτική αρχική συνεδρία και τη διαδικασία αυτής των άρθρων 6 και 7 του παρόντος. Το ενημερωτικό έγγραφο συμπληρώνεται και υπογράφεται από τον εντολέα και τον πληρεξούσιο δικηγόρο του και κατατίθεται με το εισαγωγικό δικόγραφο της αγωγής που τυχόν ασκηθεί ή με τις προτάσεις το αργότερο μέχρι τη συζήτησή της, επί ποινή απαραδέκτου της συζήτησης της αγωγής. Η διάταξη αυτή εφαρμόζεται και για τις αγωγές που έχουν κατατεθεί από 30.11.2019 έως σήμερα.» (ήτοι έως την 16-12-2019, ημερομηνία δημοσίευσης του Ν. 4647/2019). Επιπρόσθετα, σύμφωνα με το άρθρο 6 του Ν. 4640/2019 «1. Οι παρακάτω αστικές και εμπορικές διαφορές υπάγονται στην υποχρεωτική αρχική συνεδρία διαμεσολάβησης, εφόσον τα μέρη έχουν εξουσία διάθεσης του αντικειμένου της μεταξύ τους διαφοράς : α) Οι οικογενειακές διαφορές, εκτός από αυτές των περιπτώσεων α΄, β΄ και γ΄ της παραγράφου 1, καθώς και εκείνες της παραγράφου 2 του άρθρου 592 ΚΠολΔ. β) Οι διαφορές που εκδικάζονται κατά την τακτική διαδικασία και υπάγονται στην καθ’ ύλην αρμοδιότητα του Μονομελούς Πρωτοδικείου, αν η αξία του αντικειμένου της διαφοράς υπερβαίνει το ποσό των τριάντα χιλιάδων (30.000) ευρώ και Πολυμελούς Πρωτοδικείου, σύμφωνα με τις διατάξεις του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας. γ) Οι διαφορές για τις οποίες σε έγγραφη συμφωνία των μερών προβλέπεται και είναι σε ισχύ ρήτρα διαμεσολάβησης. Στις ανωτέρω περιπτώσεις για το παραδεκτό της συζήτησης της αγωγής που τυχόν θα ασκηθεί, κατατίθεται μαζί με τις προτάσεις της συζήτησης της υπόθεσης πρακτικό της υποχρεωτικής αρχικής συνεδρίας διαμεσολάβησης. 2. Εξαιρούνται από την υποχρεωτική αρχική συνεδρία διαμεσολάβησης της παραγράφου 1 οι διαφορές στις οποίες διάδικο μέρος είναι το Δημόσιο, Ο.Τ.Α. ή Ν.Π.Δ.Δ. 3. Η προσφυγή των μερών στη δικαστική μεσολάβηση δεν απαλλάσσει τα μέρη από την υποχρεωτική αρχική συνεδρία διαμεσολάβησης». Με το άρθρο δε 74 § 14 του Ν.4690/2020 (ΦΕΚ Α΄ 104/30-5-2020) ορίσθηκε ότι «Η έναρξη ισχύος των άρθρων 6 και 7 του Ν. 4640/2019 (Α΄ 190) μετατίθεται αναδρομικώς για την 1η.7.2020, ως προς τις υποθέσεις της περ. β΄ του άρθρου 44 του Ν. 4640/2019.» Από τις ανωτέρω διατάξεις συνάγεται ότι η υποχρέωση προσκόμισης του ενημερωτικού εγγράφου περί της δυνατότητας διαμεσολαβητικής διευθέτησης της διαφοράς υφίσταται για όλες τις αγωγές, που αφορούν αστικές και εμπορικές διαφορές, οι οποίες κατατέθηκαν από την 30η.11.2019 και εντεύθεν, εφόσον βέβαια οι διάδικοι έχουν εξουσία διάθεσης του αντικειμένου τους, ανεξάρτητα από το αν οι αγωγές αυτές υπάγονται και στις περιπτώσεις του άρθρου 6 του ίδιου νόμου, ήτοι στην υποχρεωτική αρχική συνεδρία διαμεσολάβησης (κατά τη διαδικασία του άρθρου 7 του νόμου αυτού), οπότε, στην τελευταία περίπτωση, επιβάλλεται και η πρόσθετη υποχρέωση κατάθεσης μαζί με τις προτάσεις και του πρακτικού της παραπάνω συνεδρίας, καθώς και η μνεία στο έντυπο του άρθρου 3 § 2 της ενημέρωσης του εντολέα για την υποχρέωση προσφυγής στην υποχρεωτική αρχική συνεδρία (ΠΠΘες 1045/2021, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΜΠΠειρ 2604/2021,Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΔΣΑ «ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ»). Εκ των ανωτέρω προκύπτει ότι σύμφωνα με το άρθρο 6 παρ.1 εδ.τελ. σε συνδυασμό με το άρθρο 7 παρ.4 του Ν.4640/2019 στις περιπτώσεις που ο νόμος απαιτεί διεξαγωγή Υ.Α.Σ. για το παραδεκτό της συζήτησης της ήδη ασκηθείσας αγωγής ή τυχόν εκείνης που θα ασκηθεί, κατατίθεται μαζί με τις προτάσεις της συζήτησης της υπόθεσης το πρακτικό της Υ.Α.Σ. Η δικονομική κύρωση απαραδέκτου λαμβάνεται υπόψη αυτεπαγγέλτως από το δικαστήριο κατά την έρευνα του παραδεκτού της αγωγής ανεξάρτητα από την υποβολή σχετικής δικονομικής αναβλητικής ένστασης από τον εναγόμενο [Α. Πλεύρη, Διαμεσολάβηση σε Αστικές και Εμπορικές Υποθέσεις, Ερμηνεία κατ’ άρθρο, άρθρων 1-31 Ν.4640/2019, σελ. 193-194].

[V] Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 1498 ΑΚ, διατροφή για παρελθόντα χρόνο δεν οφείλεται παρά μόνο από την υπερημερία του οφειλέτη, διότι οι ανάγκες διατροφής για παρελθόντα χρόνο, είτε ικανοποιήθηκαν είτε όχι, δεν συνιστούν, πλέον, ανάγκες του δικαιούχου, αφού παρήλθαν και δεν νοείται αναδρομική ικανοποίηση αυτών. Η διάταξη όμως του άρθρου 1498 του ΑΚ είναι ενδοτικού δικαίου, γι’ αυτό και οι συμφωνίες που συνάπτονται μεταξύ ανιόντων και κατιόντων και έχουν ως αντικείμενο την καταβολή διατροφής για παρελθόντα χρόνο χωρίς υπερημερία του οφειλέτη είναι έγκυρες. Η διάταξη αυτή αφενός μεν καθιερώνει τον κανόνα ότι δεν οφείλεται διατροφή για παρελθόντα χρόνο, αφετέρου δε εισάγει εξαίρεση, κατά την οποία οφείλεται διατροφή για το παρελθόν μόνο από την υπερημερία του οφειλέτη. Η υπερημερία του οφειλέτη επέρχεται με δικαστική ή εξώδικη όχλησή του εκ μέρους του δικαιούχου (άρθρο 340 του ΑΚ), αρκεί δε η όχληση, χωρίς να ερευνάται περαιτέρω η τυχόν υπαιτιότητα του υπόχρεου γι’ αυτό το γεγονός ή όχι. Όχληση συνιστά και η επίδοση αίτησης για επιδίκαση προσωρινής διατροφής. Η υπερημερία που επήλθε με την όχληση αυτή δεν αίρεται αν η απόφαση που επιδικάζει προσωρινά διατροφή αποβάλει την ισχύ της λόγω μη εμπρόθεσμης άσκησης της τακτικής αγωγής για διατροφή [ΕφΑθ 7841/1995, ΕλλΔνη 37. 1120, ΜΠΑθ 4825/2000, ΝοΒ 49. 282, Κ.Παντελίδου ό.π. σελ.253].

Η ενάγουσα, με την υπό κρίση αγωγή, την οποία ασκεί ατομικά και ως ασκούσα προσωρινά την αποκλειστική επιμέλεια των ανηλίκων τέκνων της, . και ., που απέκτησε από τον γάμο της με τον εναγόμενο, με τον οποίο ισχυρίζεται ότι από το 2018 βρίσκεται σε διάσταση, ζητεί : α] Να της ανατεθεί οριστικά η αποκλειστική άσκηση της επιμέλειας των ανηλίκων τέκνων της. β] Να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να καταβάλλει σε αυτήν, ως έχουσα την προσωρινή επιμέλεια των ανηλίκων τέκνων της και για λογαριασμό αυτών, ως τακτική μηνιαία σε χρήμα διατροφή τους, εντός του πρώτου πενθημέρου εκάστου μηνός, αφενός το ποσό των 467,50 ευρώ για τον ανήλικο ., για το χρονικό διάστημα από 05.3.2020 έως 01.12.2022 άλλως από την επίδοση της αγωγής έως την 01η.12.2022, με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση εκάστης δόσης έως την πλήρη εξόφληση, αφετέρου το ποσό των 445,00 ευρώ για τον ανήλικο ., για το χρονικό διάστημα από 05.3.2020 έως και την 04η.3.2023 άλλως από την επίδοση της αγωγής έως και την 04η.3.2023, με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση εκάστης δόσης έως την πλήρη εξόφληση. γ] Να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να καταβάλλει σε αυτήν, προς κάλυψη των ατομικών διατροφικών της αναγκών, ως τακτική μηνιαία σε χρήμα διατροφή της, εντός του πρώτου πενθημέρου εκάστου μηνός, το ποσό των 400,00 ευρώ, για το χρονικό διάστημα από 05.3.2020 έως 01.12.2022 άλλως από την επίδοση της αγωγής έως την 01η.12.2022, με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση εκάστης δόσης έως την πλήρη εξόφληση, καθώς η έγγαμη συμβίωσή τους διασπάστηκε από αποκλειστική υπαιτιότητά του και η ίδια δεν εργάζεται ούτε διαθέτει εισοδήματα ώστε να είναι σε θέση να διαθρέψει τον εαυτό της. δ] Να υποχρεωθεί ο εναγόμενος στη μεταφορά των ανήλικων τέκνων τους δύο φορές την εβδομάδα στη πόλη του Πύργου, όπου παρακολουθούν μαθήματα αγγλικών και ζωγραφικής καθότι στερείται η ίδια μεταφορικού μέσου και ε] Να επιτραπεί σ ’αυτήν η οριστική μετοίκησή της και η εγκατάστασή της σε ιδιόκτητη κατοικία στην τοπική κοινότητα Αλφειούσας του Δήμου Πύργου Ηλείας μαζί με τα ανήλικα τέκνα της. στ] Να κηρυχθεί η απόφαση που θα εκδοθεί προσωρινά εκτελεστή.

Με αυτό το περιεχόμενο και αιτήματα, η υπό κρίση αγωγή, στο δικόγραφο της οποίας παραδεκτά αντικειμενικώς σωρεύονται [άρθρα 218 και 610 ΚΠολΔ] : α] αγωγή ανάθεσης της επιμέλειας ανήλικων τέκνων [άρθρο 592 παρ.3 περ.β ΚΠολΔ], β] αγωγή διατροφής ανήλικων τέκνων [ άρθρο 592 παρ.3 περ.α ΚΠολΔ], γ] αγωγή διατροφής εν διαστάσει συζύγου [άρθρο 592 παρ.3 περ.α ΚΠολΔ], δ] αίτημα μετοικήσεως της ενάγουσας από τη συζυγική οικία, αρμόδια καθ’ύλη και κατά τόπο εισάγεται για να συζητηθεί ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου [άρθρα 17 αρ.2, 39, 39 Α, 22 ΚΠολΔ], κατά την προκείμενη ειδική διαδικασία των διαφορών από την οικογένεια, το γάμο και την ελεύθερη συμβίωση [άρθρα 591, 592 παρ.3β, 593 -613 ΚΠολΔ]. Είναι δε επαρκώς ορισμένη, κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα στις ανωτέρω υπό στοιχείο [II] και [ΙΙΙ] νομικές σκέψεις της παρούσας, και νόμιμη στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 340, 341, 345, 346, 1390, 1391, 1392, 1485,1486, 1488, 1493, 1496, 1497, 1498, 1510, 1511, 1513, 1514, 1518 του ΑΚ, 70, 218 παρ.1, 176, 191 παρ.2, 907, 908 παρ.1β,910 αρ.4 ΚΠολΔ, πλην του σωρευθέντος αιτήματος να επιτραπεί στην ενάγουσα να μετοικήσει μαζί με τα ανήλικα τέκνα της από τη συζυγική οικία σε ιδιόκτητη οικία της, το οποίο είναι μη νόμιμο και πρέπει να απορριφθεί καθώς, πέραν του ότι η μετοίκηση συνιστά ασφαλιστικό μέτρο, κατά τη διάταξη του άρθρου 735 ΚΠολΔ, πρόσφορο για την προσωρινή ρύθμιση της χρήσεως της οικογενειακής στέγης στο πλαίσιο δίκης ασφαλιστικών μέτρων, μπορεί να ζητηθεί μόνο για την απομάκρυνση του άλλου συζύγου από τη συζυγική οικία και όχι του αιτούντος. Το παρεπόμενο αίτημα περί κήρυξης της απόφασης που θα εκδοθεί προσωρινά εκτελεστής τυγχάνει μη νόμιμο και εντεύθεν απορριπτέο, ως προς τη διάταξη αυτής περί ανάθεσης της επιμέλειας του ανήλικου τέκνου, διότι η σχετική διάταξη είναι διαπλαστική και συνεπώς δεν εκτελείται (ΕφΑθ 628/2003.ΕλλΔνη 2004,470, ΕφΑθ 3702/1986. ΕλλΔνη 1986,706). Αντιθέτως το ίδιο ως άνω παρεπόμενο αίτημα είναι νόμιμο και διεκδικεί πεδίο εφαρμογής ως προς τη διάταξη του άρθρου 950 παρ.1 ΚΠολΔ περί απόδοσης ή παράδοσης τέκνου, η οποία έχει καταψηφιστικό χαρακτήρα και περιλαμβάνεται αυτεπαγγέλτως σε κάθε απόφαση με την οποία ανατίθεται η άσκηση της επιμέλειας του προσώπου ανηλίκου τέκνου σε ένα γονέα.

Σημειωτέον ότι προσκομίζεται με τις προτάσεις της ενάγουσας το πρακτικό περάτωσης της υποχρεωτικής αρχικής συνεδρίας [άρθρα 6 και 7 Ν.4640/2019]. Πλην, όμως, δεν προσκομίζεται από την ενάγουσα, το οποίο δεν επικαλείται με τις προτάσεις της, το ενημερωτικό έγγραφο για τη δυνατότητα επίλυσης της διαφοράς με διαμεσολάβηση, που προβλέπεται στις διατάξεις του άρθρου 3 παρ.1,2 Ν.4640/2019. Ωστόσο η παράλειψη έγγραφης ενημέρωσης του άρθρου 3 παρ.2 Ν.4640/2019, κατά την άποψη που υιοθετεί ως ορθότερη το παρόν δικαστήριο, δεν έχει ως συνέπεια το απαράδεκτο της συζήτησης της αγωγής, καθώς στη συνέχεια έλαβε χώρα η Υ.Α.Σ. στην οποία τα μέρη ενημερώθηκαν για τη διαμεσολάβηση ως θεσμό και διαδικασία καθώς και για τη δυνατότητα επίλυσης της επίδικης διαφοράς και υπεγράφη το πρακτικό επίλυσης αυτής, και τούτο διότι ο σκοπός του νομοθέτη, ήτοι η ενημέρωση των διαδίκων, επιτεύχθηκε μέσω της Υ.Α.Σ. [Πλεύρη ο.π. 195-196, βλ. και Μάζη, Η νέα ρύθμιση του θεσμού της διαμεσολάβησης άρθρα 178-206 Ν.4512/2018, ΕλλΔνη 2018 (59) 362].

Επομένως η κρινόμενη αγωγή, κατά το μέρος που κρίθηκε νόμιμη, πρέπει να εξεταστεί περαιτέρω ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα, χωρίς να απαιτείται για το καταψηφιστικό αντικείμενο αυτής η καταβολή δικαστικού ενσήμου καθώς η ενάγουσα με την υπ’αριθμ. 164/2019 απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου, σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν.3226/2004, απαλλάχθηκε από την καταβολή των δικαστικών εξόδων της σχετικής διαδικασίας.

Ο εναγόμενος με τις προτάσεις του και σχετική δήλωση του πληρεξούσιου Δικηγόρου του κατά τη συζήτηση στο ακροατήριο, που περιέχεται στα ταυτάριθμα με την παρούσα απόφαση πρακτικά, ισχυρίζεται ότι η συζήτηση της αγωγής τυγχάνει απαράδεκτη διότι η ενάγουσα δεν του έχει κοινοποιήσει το έγγραφο περί υποχρεωτικής υπαγωγής της επίδικης υπόθεσης στη διαδικασία διαμεσολάβησης. Ο ισχυρισμός αυτός συνιστά δικονομική αναβλητική ένσταση κατά τα αναφερόμενα στην ανωτέρω (IV) νομική σκέψη της παρούσας. Πλην όμως τυγχάνει απαράδεκτος, διότι σύμφωνα με τα προαναφερθέντα, η μη προσκόμιση του ενημερωτικού εντύπου του άρθρου 3 παρ.2 Ν.4640/2019, με το οποίο ο δικηγόρος του ενάγοντος ενημερώνει τον εντολέα του ότι είναι υποχρεωτική η διαδικασία της διαμεσολάβησης, δεν επιφέρει το απαράδεκτο της συζήτησης. Κατά τα λοιπά ο εναγόμενος αρνείται την αγωγή. Ειδικότερα ο εναγόμενος αρνείται το ύψος της αιτούμενης διατροφής για τα ανήλικα τέκνα του ενώ ισχυρίζεται ότι η ενάγουσα μπορεί να καλύψει μόνη της τα έξοδα διατροφής της με την εργασία που δύναται να ανεύρει, καθώς τα τέκνα τους είναι πλέον μεγάλης ηλικίας και δεν απαιτείται να απασχολείται μαζί τους όλο το εικοσιτετράωρο. Επίσης ο εναγόμενος, χωρίς να αμφισβητεί ρητώς την καταλληλόλητα της ενάγουσας να έχει την αποκλειστική επιμέλεια των τέκνων της και χωρίς να προβάλλει ρητώς αίτημα συνεπιμέλειας, ισχυρίζεται ότι η ενάγουσα στις 23 Ιουνίου 2020 προκάλεσε σωματική κάκωση στα τέκνα τους, γεγονός για το οποίο κατόπιν μηνύσεώς του ασκήθηκε ποινική δίωξη για το αδίκημα της σωματικής βλάβης αδύναμων ατόμων κατά συρροή. Επιπλέον ο εναγόμενος ισχυρίζεται με τις προτάσεις του, ότι, εάν υποχρεωθεί να καταβάλλει στην ενάγουσα οποιοδήποτε ποσό διατροφής, θα διακινδυνεύσει η δική του διατροφή, διότι το μοναδικό εισόδημά του από οικοδομικές εργασίες τη παρούσα χρονική περίοδο είναι μηδενικό, συντηρείται δε από τη συνταξιούχο μητέρα του. Ο ισχυρισμός αυτός συνιστά ένσταση διακινδύνευσης ιδίας διατροφής καταλυτική εν όλω της αγωγής, η οποία παραδεκτώς προτάθηκε από τον εναγόμενο κατά τη συζήτηση στο ακροατήριο και με τις προτάσείς του [άρθρο 591 παρ.1 περ.δ ΚΠολΔ]. Η ανωτέρω ένσταση διακινδύνευσης ιδίας διατροφής, όσον αφορά την αιτούμενη διατροφή για τα ανήλικα τέκνα των διαδίκων, επίσης πρέπει να απορριφθεί ως μη νόμιμη, διότι κατά τη διάταξη του άρθρου 1487 ΑΚ ο εναγόμενος γονέας μπορεί να προτείνει κατά του ανήλικου τέκνου του την ένσταση διακινδύνευσης της δικής του διατροφής, μόνο όταν ισχυρίζεται ταυτόχρονα ότι ο ανήλικος μπορεί να στραφεί εναντίον άλλου υπόχρεου σε διατροφή του ή ότι μπορεί να διατραφεί από την περιουσία του (ΑΠ 676/2000 ΕλλΔνη 41, 1597, ΜΕφΑθ 493/2018 Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ), το οποίο ο εναγόμενος δεν ισχυρίστηκε εν προκειμένω. Αντίστοιχα, η ένσταση αυτή, όσον αφορά την αιτούμενη διατροφή για την ενάγουσα ατομικά, είναι μη νόμιμη και πρέπει να απορριφθεί, καθώς δεν έχει εφαρμογή επί διατροφής μεταξύ συζύγων (ΑΠ 1134/2008, ΑΠ 1382/2000, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ), διότι, όπως προκύπτει από τις διατάξεις των άρθρων 1391 και 1392 του ΑΚ, σε δίκη διατροφής μεταξύ συζύγων δεν έχει εφαρμογή η διάταξη του άρθρου 1487 εδ. α` ΑΚ (ΑΠ 132/2003, ΕλλΔνη 44.1302, ΑΠ 804/1994, ΕλλΔνη 1996.98, ΕφΘεσ 521/2009, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ). Επιπλέον δεν προβάλλεται από τον εναγόμενο ένσταση περί παραπομπής της ενάγουσας σε άλλους υπόχρεους προς διατροφή της, κατά το άρθρο 1491 ΑΚ (ΕφΘεσ 2248/1996, Αρμ 1996. 1101, ΕφΑθ 9741/1991, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ).

Από την ανωμοτί κατάθεση της ενάγουσας και την ένορκη κατάθεση της μάρτυρος, που εξετάστηκαν κατά τη συζήτηση στο ακροατήριο του παρόντος Δικαστηρίου [η δεύτερη εξ αυτών επιμελεία του εναγομένου] και των οποίων οι καταθέσεις περιέχονται στα ταυτάριθμα με την παρούσα απόφαση απομαγνητοφωνημένα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης, από τα έγγραφα, που οι διάδικοι νόμιμα επικαλούνται και προσκομίζουν για να ληφθούν υπόψη είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα, είτε ως δικαστικά τεκμήρια, χωρίς όμως η ρητή αναφορά ορισμένων εξ αυτών να τους προσδίδει αυξημένη αποδεικτική ισχύ σε σχέση με τα λοιπά προσκομιζόμενα και επικαλούμενα από τους διαδίκους έγγραφα, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται τα έγγραφα των σχηματισθεισών ποινικών δικογραφιών, που λαμβάνονται υπόψη για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων [ΕφΑθ 403/2021, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ], και οι δικαστικές αποφάσεις, που εκδόθηκαν σε προγενέστερες μεταξύ των ίδιων διαδίκων δίκες και οι οποίες επίσης λαμβάνονται υπόψη για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων [ΕφΠατρ 155/2021, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ], τις φωτογραφίες, που προσκομίζει με επίκληση η ενάγουσα, που απεικονίζουν την ίδια και μια οικοδομή, η γνησιότητα των οποίων δεν αμφισβητήθηκε από τον αντίδικο της (άρθρα 444 αρ.3, 448 παρ.2, 457 παρ.4, 591 παρ.1 εδ.α ΚΠολΔ), τα γραπτά μηνύματα υπηρεσίας κινητής τηλεφωνίας [short message service – sms], τα οποία παραδεκτώς προσκομίζονται με επίκληση από την ενάγουσα – αποστολέα και λήπτρια αυτών εναντίον του αντίδικου – συνομιλητή της, χωρίς να προσβάλλεται το δικαίωμα της ελεύθερης επικοινωνίας και του απορρήτου [ΕφΛαρ 271/2021, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΔΣΑ «ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ», ΠΠΘες 13661/2019, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΔΣΑ «ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ», ΜΠΗρ1058/2018, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ], τις εκτυπώσεις αναρτήσεων του εναγομένου στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook, που προσκομίζει με επίκληση η ενάγουσα, καθόσον πρόκειται για αναρτήσεις σε μη ιδιωτικό (κλειστό) προφίλ, προσβάσιμες σε όλους τους χρήστες του διαδικτύου μέσω μηχανών αναζήτησης και ως εκ τούτου δεν αποτελούν προσωπικά δεδομένα, η επίκληση και προβολή των οποίων εκ μέρους τρίτου προσώπου, χωρίς τη συγκατάθεση του υποκειμένου προστασίας και χωρίς τη συνδρομή κάποιας από τις προϋποθέσεις που ορίζει ο νόμος, αποτελεί απαγορευμένη επεξεργασία [βλ. σχετ. ΕφΠειρ 55/2020, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΔΣΑ «ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ», ΜΠΘες 5607/2022, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΔΣΑ «ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ»], καθώς και από τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής που λαμβάνονται υπόψη αυτεπαγγέλτως (άρθρο 336 παρ.4 ΚΠολΔ), χωρίς να ληφθούν υπόψη οι φωτογραφίες, που προσκόμισε με επίκληση η ενάγουσα και απεικονίζουν αυτοκίνητο ιδιοκτησίας του εναγομένου και φορτηγό όχημα, το οποίο η ενάγουσα ισχυρίζεται ότι ανήκει στην ιδιοκτησία του εναγομένου, αμφότερα με τον αριθμό πλαισίου τους, διότι συνιστούν παρανόμως κτηθέν αποδεικτικό μέσο καθώς λήφθηκαν χωρίς τη συναίνεση του εναγομένου και χωρίς να συντρέχει κάποια από τις προϋποθέσεις νόμιμης επεξεργασίας των δεδομένων αυτών, που ορίζονται από το Ν. 4624/2019 και τον Γενικό Κανονισμό Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (2016/679), οπωσδήποτε δε δεν συντρέχει εν προκειμένω η διακινδύνευση υπέρτερου έννομου αγαθού που να δικαιολογεί την παρέκκλιση από τον κανόνα της απαγόρευσης χρήσης των παρανόμως κτηθέντων αποδεικτικών μέσων [ βλ. σχετ. ΑΠ 1092/2009, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΔΣΑ «ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ» ΕφΑθ 3323/2018, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΔΣΑ «ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ», ΠΠΘες 3425/2021, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, Θεώνη – Παναγιώτα Στούμπου, Χρήση Προσωπικών Δεδομένων ως Αποδεικτικών Μέσων, Διπλωματική Εργασία, Π.Μ.Σ. Αστικού Δικαίου, 2018 -2019, Αθ.Πανταζόπουλος, Η προστασία των προσωπικών δεδομένων στη πολιτική δίκη, ΕλλΔνη 2009, 1625 επ. ], αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά : Οι ενήλικες διάδικοι στις 12 Ιουνίου 2004 τέλεσαν νόμιμο θρησκευτικό γάμο, ο οποίος ιερολογήθηκε, κατά το τυπικό της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδας στη Νέα Φιλαδέλφεια Αττικής [βλ. την υπό στοιχεία ./2004 ληξιαρχική πράξη γάμου της Ληξίαρχου του Ληξιαρχείου του Δήμου Νέας Φιλαδέλφειας Αττικής]. Κατά τη διάρκεια του γάμου τους απέκτησαν δύο τέκνα, τον ., που γεννήθηκε την 01 Δεκεμβρίου 2004, ηλικίας κατά τον χρόνο συζήτησης της αγωγής 17 ετών και 5 μηνών, και τον ., που γεννήθηκε στις 24 Μάϊου 2007, ηλικίας 15 ετών [βλ. την από 04 Σεπτεμβρίου 2019 βεβαίωση του Τμήματος Αστικής και Δημοτικής Κατάστασης της Διεύθυνσης Αστικής και Δημοτικής Κατάστασης, που προσκομίζει με επίκληση η ενάγουσα]. Αμέσως μετά την τέλεση του γάμου τους εγκαταστάθηκαν στη πατρική οικία του εναγομένου στο Επιτάλιο Ηλείας και εν συνεχεία σε ιδιόκτητη οικία του εναγομένου άνωθεν της πατρικής του οικίας. Η έγγαμη συμβίωση των διαδίκων δεν εξελίχθηκε ομαλά και τον Μάϊο του 2019 διασπάστηκε οριστικά με την αποχώρηση της ενάγουσας μαζί με τα τέκνα τους από τη συζυγική οικία, λόγω της αντισυζυγικής συμπεριφοράς του εναγομένου, που συχνά δημιουργούσε επεισόδια ενδοοικογενειακής βίας σε βάρος της. Έκτοτε η ενάγουσα διαμένει μαζί με τα τέκνα της σε ιδιόκτητη οικία στη Τοπική Κοινότητα Αλφειούσας του Δήμου Πύργου Ηλείας ενώ ο εναγόμενος διαμένει στη συζυγική οικία. Κατόπιν της με αριθμό έκθεσης κατάθεσης Μει ./2019 αγωγής του εναγομένου και της με αριθμό έκθεσης κατάθεσης Μει ./2020 αγωγής της ενάγουσας, με τις οποίες έκαστος εξ αυτών ζήτησε τη λύση του γάμου τους λόγω ισχυρού κλονισμού, τον οποίο ο μεν εναγόμενος θεμελίωνε στη συνεχή διετή διάσταση η δε ενάγουσα στο πρόσωπο του εναγομένου. Επί των αγωγών αυτών, οι οποίες συνεκδικάστηκαν, εκδόθηκε η υπ’αριθμ.241/2019 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ηλείας [διαδικασία διαφορών από την οικογένεια, το γάμο και την ελεύθερη συμβίωση], η οποία έκανε δεκτές τις αγωγές ως ουσιαστικά βάσιμες και απήγγειλε τη λύση του μεταξύ των διαδίκων γάμου καθώς έκρινε ότι η έγγαμη συμβίωση των διαδίκων είχε κλονιστεί ισχυρά, λόγω αφενός της συνεχούς διάστασης αυτών για χρονικό διάστημα δύο ετών [από τον 5ο του 2019 έως την 09.6.2021] και αφετέρου της αντισυζυγικής συμπεριφοράς του εναγομένου που καθιστούσε την εξακολούθηση της έγγαμης συμβίωσης αφόρητη για την ενάγουσα. Κατά της απόφασης αυτής ο εναγόμενος άσκησε την από 07.10.2021 έφεση, επί της οποίας δεν έχει έτι εκδοθεί απόφαση του Εφετείου Πατρών και συνεπώς δεν έχει επέλθει αμετάκλητη λύση του γάμου των διαδίκων. Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι η συμπεριφορά του εναγομένου κατά τη διάρκεια του έγγαμου βίου του με την ενάγουσα δεν ήταν η δέουσα καθώς συχνά της φερόταν με υποτιμητικό τρόπο και την εξύβριζε. Επίσης επανειλημμένα δημιουργούσε επεισόδια ενδοοικογενειακής βίας σε βάρος της ενάγουσας κατά τα οποία χειροδικούσε. Το 2013 οι διάδικοι αποφάσισαν να χωρίσουν συναινετικά γι’ αυτό συντάχθηκε το από 09.7.2013 ιδιωτικό συμφωνητικό επιμέλειας και διατροφής των ανηλίκων τέκνο τους, το οποίο εν τέλει δεν υπογράφηκε, καθώς η διάδικοι αποφάσισαν να συνεχίσουν την έγγαμη συμβίωσή τους. Στις 23 Μάϊου 2018 ο εναγόμενος κατάφερε απανωτά λακτίσματα στα κάτω άκρα της ενάγουσας και την γρονθοκόπησε στη πλευρά του αριστερού ματιού, μολονότι η ενάγουσα πάσχει από σοβαρό πρόβλημα γλαυκώματος και έχει υποβληθεί ήδη δύο φορές σε χειρουργικές παρεμβάσεις, και στο κάτω μέρος της κεφαλής απειλώντας την με τις φράσεις «θα τυφλωθείς, θα σε σκοτώσω…..γύφτισα, αρκουδιάρα, παλιόγρια, θα σε πνίξω ή θα σε σκοτώσω με το όπλο και μετά θα σε χώσω μια και έξω» ενώ στις 25 Μαΐου 2018 ο εναγόμενος την έδιωξε από τη συζυγική οικία με τη φράση « σήκω και φύγε πάρε τον πατέρα σου να έρθει να σε πάρει». Η ενάγουσα στις 25 Μαϊου 2018 μετέβη στο Αστυνομικό Τμήμα Πύργου, όπου υπέβαλε τη με αριθμ.πρωτ../25.5.2018 αγωγή. Την ίδια ημέρα η ενάγουσα μετέβη στο Ορθολογικό Τμήμα του Γενικού Νοσοκομείου Πύργου, όπου διεγνώσθη με ρήξη κογχικού χώρου αριστερού οφθαλμού, όπως προκύπτει από την από 30.5.2018 βεβαίωση του Διευθυντή του Οφθαλμολογικού Τμήματος του Γενικού Νοσοκομείου Πύργου Ηλείας .. Κατόπιν της ανωτέρω μήνυσης σχηματίστηκε η με Α.Β.Μ. Α./921 ποινική δικογραφία στο πλαίσιο της οποίας διενεργήθηκε προκαταρκτική εξέταση για τα αδικήματα της ενδοοικογενειακής σωματικής βλάβης, της ενδοοικογενειακής απειλής και της εξύβρισης και κλήθηκε ο εναγόμενος ενώπιον του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Ηλείας για εξηγήσεις. Ο εναγόμενος εξετασθείς στις 07.12.2018 υποσχέθηκε, μεταξύ άλλων, ότι θα παρακολουθήσει ειδικό θεραπευτικό πρόγραμμα για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας σε δημόσιο φορέα, αποδεχόμενος με τον τρόπο αυτό ότι προέβη σε πράξεις ενδοοικογενειακής βίας σε βάρος της συζύγου του. Κατόπιν δε της από 07.12.2018 δήλωσης της ενάγουσας αποδοχής της ποινικής διαμεσολάβησης η εν λόγω δικογραφία τέθηκε στο ειδικό αρχείο της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Ηλείας. Πλην όμως ο εναγόμενος ουδέποτε παρακολούθησε κάποια συνεδρία ενώπιον Κοινωνική Λειτουργού καθώς δεν προσκομίζεται κάποιο αποδεικτικό μέσο, σε αντίθεση με την ενάγουσα που παρακολουθεί από τις 26.6.2019 συνεδρίες κοινωνικής και ψυχολογικής στήριξης, όπως προκύπτει από την υπ’ αριθμ.πρωτ../04.10.2019 βεβαίωση παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών του Τμήματος Άσκησης Κοινωνικής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων-Συμβουλευτικού Κέντρου Γυναικών, που προσκομίζει με επίκληση η ενάγουσα. Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι οι σχέσεις των διαδίκων συζύγων κλονίστηκαν ισχυρά από λόγο που αφορά το πρόσωπο του εναγομένου, ώστε η εξακολούθηση της έγγαμης σχέσης τους να έχει καταστεί αφόρητη για την ενάγουσα. Ό ισχυρισμός του εναγομένου, ότι αποκλειστικά υπαίτια του ισχυρού κλονισμού του γάμου τους είναι η ενάγουσα καθώς αυτή εγκατέλειψε την οικογενειακή τους οικία στη Τοπική Κοινότητα Επιταλίου και εγκαταστάθηκε μόνιμα στην οικία της στην Αλφειούσα, κρίνεται μη πειστικός. Και τούτο διότι η ενάγουσα αναγκάστηκε να αποχωρήσει από τη συζυγική οικία λόγω του βίαιου χαρακτήρα του εναγομένου και των σε βάρος της περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας. Άλλωστε ο εναγόμενος θεμελίωσε την αγωγή διαζυγίου του στον ισχυρισμό κλονισμό, που τεκμαίρεται από την συνεχή διετή διάσταση με τη σύζυγό του και όχι σε εκείνον που οφείλεται σε αντισυζυγική συμπεριφορά της τελευταίας. Ακόμα όμως και μετά τη χωριστή διαβίωσή τους ο εναγόμενος εξακολούθησε να εκδηλώνει βίαιη συμπεριφορά σε βάρος της ενάγουσας. Ειδικότερα στις 12 Οκτωβρίου 2019 ο εναγόμενος μετέβη στην οικία της ενάγουσας, όπου με κτυπήματα στη θύρα επιδίωκε να την παραβιάσει, με αποτέλεσμα η ενάγουσα να φοβηθεί και να καλέσει την αστυνομία [βλ. σχετ. υπ’ αριθμ. 120/2020 απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου εκδοθείσα κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων και το υπ’ αριθμ.πρωτ. .-α/12.10.2019 ακριβές αντίγραφο από το βιβλίο αδικημάτων και συμβάντων της 12ης.10.2019 του Αστυνομικού Τμήματος Πύργου Ηλείας]. Επίσης στις 18 Νοεμβρίου 2019 και περί ώρα 18.00 ο εναγόμενος ανέμενε εντός του αυτοκινήτου του την ενάγουσα πλησίον της οικίας της, προκειμένου να της παραδώσει το τέκνο τους, και όταν αυτή διήλθε έμπροσθεν του αυτοκινήτου του άρχισε να φωνάζει και να την απειλεί ότι θα χειροδικήσει σε βάρος της, γεγονός για το οποίο η ενάγουσα εξέφρασε παράπονα ενώπιον του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Ηλείας [βλ. την ανωτέρω υπ’αριθμ.120/2020 απόφαση ασφαλιστικών μέτρων και την από 19.11.2019 εισαγγελική παραγγελία του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Ηλείας]. Επιπλέον στις 26 Νοεμβρίου 2019, όταν οι ενήλικες διάδικοι συναντήθηκαν, προκειμένου ο εναγόμενος να παραλάβει τα τέκνα του από την ενάγουσα, δημιουργήθηκε μεταξύ τους φραστικό επεισόδιο με αποτέλεσμα αμφότεροι να καταλήξουν στο αστυνομικό τμήμα [βλ. την ανωτέρω υπ’αριθμ. 120/2020 απόφαση ασφαλιστικών μέτρων του παρόντος Δικαστηρίου και το υπ’ αριθμ.πρωτ..-α/26.11.2019 ακριβές αντίγραφο από το βιβλίο αδικημάτων και συμβάντων της 26ης.11.2019 του Αστυνομικού Τμήματος Πύργου Ηλείας]. Συνεπεία των ανωτέρω τριών περιστατικών και του ότι ο εναγόμενος πραγματοποιούσε τηλεφωνικές κλήσεις στην ενάγουσα απειλητικού περιεχομένου, κατόπιν της από 13.7.2020 (αριθμ.εκθ.καταθ../2020) αίτησης της ενάγουσας, εκδόθηκε, κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, η υπ’αριθμ.120/15.9.2020 απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου, με την οποία υποχρεώθηκε ο τότε καθού και νυν εναγόμενος να παραλείπει προσωρινά να προσβάλλει την προσωπικότητα της τότε αιτούσας και νυν ενάγουσας με το να την απειλεί και να την εξυβρίζει, απειλώντας κατά του εναγομένου, για κάθε παραβίαση της απόφασης που θα εκδοθεί, προσωπική κράτηση διάρκειας ενός (1) μηνός και χρηματική ποινή τριακοσίων ευρώ (300,00 €). Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι, κατόπιν της από 02.12.2019 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ./02.12.2019 αίτησης της νυν ενάγουσας, εκδόθηκε κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων η υπ’ αριθμ.23/17.02.2020 απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου, με την οποία ανατέθηκε προσωρινά η αποκλειστική άσκηση της επιμέλειας του προσώπου των ανήλικων τέκνων των διαδίκων στην ενάγουσα και ρυθμίστηκε το δικαίωμα επικοινωνίας του εναγομένου με αυτά. Ήδη η ενάγουσα με την υπό κρίση αγωγή ζητά να της ανατεθεί οριστικά η αποκλειστική άσκηση της επιμέλειας του προσώπου των ανήλικων τέκνων της. Μετά τη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσής τους οι ενήλικες διάδικοι εξακολουθούσαν να ασκούν από κοινού την επιμέλεια του προσώπου των ανήλικων τέκνων τους. Εν συνεχεία εκδόθηκε η υπ’αριθμ.23/2029 απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου, που ανέθεσε την επιμέλεια του προσώπου των ανηλίκων τέκνων των διαδίκων αποκλειστικά στη μητέρα τους. Μετά τη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσής τους οι διάδικοι, μολονότι αγαπούν τα τέκνα τους, αδυνατούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους και να λάβουν από κοινού αποφάσεις για θέματα που αφορούν την επιμέλεια τους. Μεταξύ τους υφίσταται σφοδρή αντιδικία και οποιοδήποτε σημαντικό ή ασήμαντο θέμα σχετικά με τα τέκνα τους αποτελεί αφορμή κυρίως από τη πλευρά του εναγομένου για περαιτέρω διενέξεις. Οι συχνές και έντονες διαφωνίες μεταξύ των γονέων και η υποβολή εκατέρωθεν μηνύσεων λειτουργεί αποτρεπτικά για την χρονικώς εναλλασσόμενη άσκηση της επιμέλειας των τέκνων τους. Ο εναγόμενος ισχυρίζεται ότι η ενάγουσα έχει εριστική συμπεριφορά προς τα τέκνα τους ενδεικτική της οποίας είναι περιστατικό που κατά τους ισχυρισμούς του έλαβε χώρα στις 23 Ιουνίου 2020, ότε η ενάγουσα κατά τη διάρκεια έντονου διαπληκτισμού, που είχε με τα ανήλικα τέκνα τους εντός της οικίας τους, χειροδίκησε σε βάρος τους και προκάλεσε στο μεν . γρατζουνιές στο πρόσωπο στο δε . γρατζουνιές στα χέρια. Για το επεισόδιο αυτό ο εναγόμενος υπέβαλε μήνυση ενώπιον του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Ηλείας και ασκήθηκε σε βάρος της ενάγουσας ποινική δίωξη για το αδίκημα της σωματικής βλάβης αδυνάμων ατόμων κατά συρροή [άρθρα 94 παρ.1, 312 παρ.1 περ.α, 308 παρ.1 εδ.α ΠΚ]. Η εκδίκαση της ποινικής υπόθεσης προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο της 09ης.5.2022 ενώπιον του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Ηλείας, ότε η συζήτηση αυτής αναβλήθηκε κατά τη διάταξη του άρθρου 349 ΚΠΔ για λόγο που αφορούσε το πρόσωπο της ενάγουσας. Η ενάγουσα κατά τη κατάθεσή της στο ακροατήριο του παρόντος Δικαστηρίου παρουσίασε τη δική της εκδοχή για το περιστατικό, που έλαβε χώρα εντός της οικίας της στην Αλφειούσα στις 23 Ιουνίου 2020, ισχυριζόμενη, ότι τα δύο ανήλικα αγόρια διαπληκτίστηκαν μεταξύ τους και κτύπησε το ένα το άλλο. Την εκδοχή αυτή η ενάγουσα υποστήριξε και στις από 29.7.2020 έγγραφες εξηγήσεις της, εξεταζόμενη ανωμοτί στα πλαίσια της διενεργηθείσας προκαταρκτικής εξέτασης δυνάμει της υπ’ αριθμ.Α20/1262α από 15.7.2020 παραγγελίας του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Ηλείας. Συγκεκριμένα ισχυρίστηκε ότι στις 23 Ιουνίου 2020, ημέρα Τρίτη, και περί ώρα 15.30, ενόσω τα τέκνα τους ανέμειναν στο σαλόνι της οικίας την άφιξη του εναγομένου προκειμένου να τα μεταφέρει για παρακολούθηση μαθήματος αγγλικών και ζωγραφικής και ενώ η ίδια σιδέρωνε στο διπλανό δωμάτιο, διαπληκτίστηκαν μεταξύ τους, διότι ο μικρότερος, ., αστειευόταν με τον μεγαλύτερο, ., γεγονός που εκνεύρισε τον τελευταίο, και πριν προλάβει να παρέμβει άρχισαν να αλληλοκτυπιούνται. Μάλιστα η ενάγουσα ισχυρίζεται ότι ο εναγόμενος προσχηματικά υπέβαλε σε βάρος της μήνυση για κακοποίηση των ανήλικων τέκνων τους σε απάντηση της από 30.6.2020 και με αριθμό έκθεσης Μει./2020 αγωγής επιμέλειας και διατροφής. Η βασιμότητα ή μη της ανωτέρω μηνύσεως του εναγομένου για το περιστατικό, που ισχυρίζεται ότι έλαβε χώρα στις 23.6.2020, δεν αποδείχθηκε διότι δεν έχει έτι εκδικασθεί η ποινική υπόθεση ενώπιον του αρμοδίου ποινικού δικαστηρίου και δεν έχει έτι εκδοθεί απόφαση επί αυτής. Ωστόσο από την αποδεικτική διαδικασία ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου δεν προέκυψαν περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας της ενάγουσας σε βάρος των τέκνων της. Αντιθέτως το παρόν Δικαστήριο από την κατάθεση της ενάγουσας σχημάτισε την εντύπωση ότι πρόκειται για μητέρα αφοσιωμένη στα τέκνα της, με αμέριστο ενδιαφέρον γι’ αυτά. Ο ισχυρισμός του εναγομένου ότι η ενάγουσα εκδηλώνει εριστικό και οξύθυμο χαρακτήρα προς τα τέκνα τους κρίνεται μη πειστικός καθώς, όπως ρητώς αναφέρεται στην υπ’αριθμ.23/2020 απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου [διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων], στην ιδιαίτερη ακρόαση των ανήλικων τέκνων των διαδίκων με τον Πρόεδρο του Δικαστηρίου, που έλαβε χώρα στο κατάστημα του Πρωτοδικείου Ηλείας στις 29 Ιανουαρίου 2020, τα τελευταία δήλωσαν ευθέως, ρητώς και κατηγορηματικώς ότι επιθυμούν να διαμένουν με τη μητέρα τους και να επικοινωνούν τακτικά με τον πατέρα τους. Άλλωστε ο εναγόμενος δεν αντέλεξε στο να ανατεθεί προσωρινά η αποκλειστική άσκηση της επιμέλειας του προσώπου των ανηλίκων στην ενάγουσα ούτε και έχει αιτηθεί να του ανατεθεί η αποκλειστική άσκηση της επιμέλειας τους, γεγονός το οποίο κατά τα διδάγματα κοινής πείρας θα είχε πράξει εάν πράγματι θεωρούσε ότι η ενάγουσα δεν ασκεί ορθά την επιμέλεια. Λόγω του κλίματος πόλωσης που επικρατεί στις σχέσεις των ενήλικων διαδίκων, γεγονός που επιβεβαιώθηκε κατά τη συζήτηση στο ακροατήριο, και του ότι η μεταξύ τους σχέση έχει αποδομηθεί πλήρως και χαρακτηρίζεται από έντονη αντιπαλότητα, το παρόν Δικαστήριο απεμπολεί κάθε σκέψη να ανατεθεί [διατηρηθεί σε περίπτωση που δεν είχε ανατεθεί προσωρινά η αποκλειστική άσκηση της επιμέλειας του προσώπου στην ενάγουσα] η συνεπιμέλεια των τέκνων τους σε αυτούς. Και τούτο διότι κατά την άποψη που το παρόν Δικαστήριο κρίνει ορθότερη, η συνεπιμέλεια προϋποθέτει το να τηρούν οι γονείς μεταξύ τους καλές και αρμονικές σχέσεις ή έστω να διασφαλίζεται ένα ανεκτό επίπεδο συνεννόησης, έτσι ώστε η παράλληλη ύπαρξη δύο κέντρων ζωής του τέκνου να μην απορρυθμίζει την ζωή του [βλ. σχετ. ΜΠΘες 5482/2022, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΔΣΑ «ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ», επίσης ΕφΛαρ 479/2021, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΔΣΑ «ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ»]. Εν προκειμένω τυχόν ανάθεση της από κοινού άσκησης της επιμέλειας των τέκνων των διαδίκων σε αμφοτέρους τους γονείς τους, με χρονικά εναλλασσόμενη άσκησή της, δεν θα προήγαγε το συμφέρον των τέκνων και θα επέφερε σημαντική διατάραξη του τρόπου ζωής τους καθώς θα τα έφερναν αντιμέτωπα με έντονες διαφωνίες των γονέων τους, επεισόδια διαπληκτισμών έτι δε και ενδοοικογενειακής βίας. Επομένως, λαμβανομένου υπόψη ότι τα ανήλικα τέκνα των διαδίκων από τη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης των γονέων τους διαμένουν με την ενάγουσα μητέρα τους, του γεγονότος ότι η τελευταία είναι ικανή να φροντίζει την ανατροφή και εκπαίδευσή τους και της ανάγκης αυτά και κυρίως του δεύτερου, ενόψει του ότι το πρώτο εξ αυτών ενηλικιώνεται σε σύντομο χρονικό διάστημα, να διαβιούν σε ένα ήρεμο οικογενειακό περιβάλλον μακριά από εντάσεις και διαπληκτισμούς, το οποίο εξασφαλίζεται με τη σταθερότητα του βασικού προσώπου φροντίδας και τη σαφήνεια των ρόλων, των χώρων και των σχέσεων, το παρόν Δικαστήριο, παρεκκλίνοντας από τον κανόνα της από κοινού άσκησης του συνόλου της γονικής μέριμνας από αμφότερους τους διαδίκους γονείς του, όπως καθιερώνεται με τη διάταξη του άρθρου 1513 παρ.1 ΑΚ, ως ισχύει μετά την αντικατάστασή του με το άρθρο 7 παρ.2 του Ν.4800/2021, κρίνει ότι η αποκλειστική άσκηση μέρους της γονικής μέριμνας και συγκεκριμένα η επιμέλεια του προσώπου των διαδίκων να ανατεθεί οριστικά στην ενάγουσα μητέρα τους. Περαιτέρω αποδείχτηκε ότι ο εναγόμενος είναι εργολάβος οικοδομών και αναλαμβάνει υπεργολαβίες σε ιδιωτικά και δημόσια έργα. Τα μηνιαία εισοδήματά του από την εργασία του αυτή κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας ανέρχονται τουλάχιστον στο ποσό των 2.500,00 € μηνιαίως. Ο εναγόμενος ισχυρίζεται ότι βρίσκεται σε δεινή οικονομική κατάσταση και προς απόδειξη τούτου προσκομίζει με επίκληση τα εκκαθαριστικά σημειώματα των φορολογικών ετών 2017, 2018, 2019, 2020, 2021, κατά τα οποία το συνολικά δηλωθέν εισόδημα του ανέρχεται σε 114,35 €, μηδενικό, μηδενικό, μηδενικό, 125,38 € αντίστοιχα. Πλην όμως εκτιμάται ότι οι φορολογικές δηλώσεις [εκκαθαριστικά σημειώματα] δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα καθότι ο εναγόμενος είναι ελεύθερος επαγγελματίας και δύναται να μη δηλώνει το σύνολο των εισοδημάτων του. Έχει στη κυριότητά του έναν ελαιώνα, επιφανείας τεσσάρων περίπου στρεμμάτων, κείμενο στην περιοχή Άγιος Γεώργιος Επιταλίου και ένα αγροτεμάχιο, επιφανείας πέντε περίπου στρεμμάτων, κείμενο στη περιοχή του Βώλακος Επιταλίου Πύργου Ηλείας. Από τη καλλιέργεια του ανωτέρω ελαιώνα ο εναγόμενος εκτιμάται ότι παράγει ποσότητα ελαιόλαδου κατά προσέγγιση 1.000 κιλών ετησίως, το οποίο μεταπωλεί στο ποσό των 3,00 € το κιλό, ήτοι 3.000,00 ευρώ ετησίως. Η μάρτυρας ανταπόδειξης ισχυρίζεται ότι ο εναγόμενος έπαυσε να καλλιεργεί το ελαιοστάσιο από το 2020, οπότε δεν έχει πλέον εισόδημα από την ετήσια παραγωγή ελαιόλαδου. Η ανωτέρω μαρτυρική κατάθεση στο σημείο αυτό δεν κρίνεται πειστική. Σε κάθε περίπτωση κρίνεται ότι τα έσοδα από την παραγωγή ελαιόλαδου συνιστούν για τον εναγόμενο πρόσθετο εισόδημα, που δύναται να αποκομίσει προς αύξηση του εισοδήματός του, ανεξαρτήτως του εάν πράγματι αποκομίζει αυτό ή το αποφεύγει. Ο ισχυρισμός της ενάγουσας ότι ο εναγόμενος απασχολείται ορισμένες ώρες της εβδομάδας σε πρατήριο υγρών καυσίμων στη Τοπική Κοινότητα Επιταλίου του Δήμου Πύργου Ηλείας δεν αποδείχθηκε καθώς πέραν των όσων κατέθεσε η ίδια τούτο δεν προκύπτει από ουδέν άλλο αποδεικτικό στοιχείο. Περαιτέρω ο εναγόμενος έχει την κυριότητα ενός ιδιωτικής χρήσεως επιβατικού αυτοκινήτου, με αριθμό κυκλοφορίας ΗΑΝ-., εργοστασίου κατασκευής Mercedes-Benz, μοντέλο C-180 Kompressor, έτους πρώτης κυκλοφορίας 2010, 1597 cc. Στην προσκομιζόμενη από την ενάγουσα άδεια κυκλοφορίας το ανωτέρω αυτοκίνητο εμφανίζεται συνιδιοκτησίας των ενήλικων διαδίκων, κατά ποσοστό 70% του εναγομένου και κατά ποσοστό 30% της ενάγουσας. Η ενάγουσα ισχυρίζεται ότι μετά τη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσής τους μεταβίβασε στον εναγόμενο το ποσοστό συνιδιοκτησίας της επί του ανωτέρω αυτοκινήτου, το οποίο όμως δεν προκύπτει από έγγραφα. Ο εναγόμενος διαμένει σε ιδιόκτητη οικία στη Τοπική Κοινότητα Επιταλίου, που αποτέλεσε την οικογενειακή οικία, και συνεπώς δεν βαρύνεται με δαπάνη καταβολής μισθώματος παρά μόνο με τις λειτουργικές δαπάνες της οικίας αυτής [ρεύμα, ύδρευση, τηλέφωνο-διαδίκτυο]. Δεν αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας και δεν έχει διατροφικές υποχρεώσεις προς τρίτους πλην των ανωτέρω ανηλίκων τέκνων του και της εν διαστάσει συζύγου του. Από την άλλη πλευρά η ενάγουσα τυγχάνει άνεργη και είναι εγγεγραμμένη από τις 14.5.2019 στα μητρώα του ΟΑΕΔ [βλ. σχετ. το προσκομιζόμενο Δελτίο Ανεργίας του ΟΑΕΔ με ΑΜ .]. Κατά τη διάρκεια της έγγαμης συμβίωσής της με τον εναγόμενο δεν εργαζόταν, κατόπιν κοινής τους συμφωνίας, ούσα επιφορτισμένη με τις ανάγκες των ανηλίκων τέκνων τους. Κατά το σχολικό έτος 2021-2022 φοιτά στη Β Τάξη του 2ου ημερήσιου ΕΠΑΛ Πύργου Ηλείας στην ειδικότητα του βοηθού νοσηλευτή [βλ. την προσκομιζόμενη με επίκληση από την ενάγουσα από 03.11.2021 βεβαίωση φοίτησης]. Έχει την κυριότητα της οικίας στην οποία διαμένει μαζί με τα ανήλικα τέκνα της από την οριστική διάσπαση της έγγαμης συμβίωσής της και ως εκ τούτου δεν βαρύνεται με δαπάνη καταβολής μισθώματος παρά μόνο με τις λειτουργικές ανάγκες της οικίας αυτής [ηλεκτρικό ρεύμα, ύδρευση, τηλεφωνία – διαδίκτυο]. Άλλη περιουσία ή εισοδήματα από οποιαδήποτε πηγή δεν αποδείχθηκε ότι έχει. Το Δικαστήριο εκτιμά ότι η ενάγουσα ενόψει της σχετικά μικρής ηλικίας της [39 ετών] και του γεγονότος ότι τα τέκνα της έχουν πλέον μεγαλώσει, έχουν τις δικές τους ασχολίες και δεν χρήζουν πλέον εικοσιτετράωρης φροντίδας, μπορεί να εργαστεί μερικώς, λαμβανομένων υπόψη και των εκπαιδευτικών της υποχρεώσεων. Το εισόδημά της από την εργασία της αυτή, που αντίθετα με την καλή πίστη αποφεύγει να εξοικονομήσει, εκτιμάται ότι μπορεί να ανέλθει στο ποσό των διακοσίων ευρώ [200,00 €] μηνιαίως. Επειδή δε η διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης έγινε για εύλογη γι’ αυτήν αιτία και επειδή κατά τη διάρκεια της συμβιώσεως αυτής ήταν οικονομικά ασθενέστερη δικαιούται διατροφής ατομικά για την ίδια από τον εν διαστάσει σύζυγό της. Με βάση τις προαναφερόμενες οικονομικές δυνατότητες των ενήλικων διαδίκων και τις εν γένει περιστάσεις, σε συσχετισμό των δυνάμεων του εναγομένου προς αυτών της ενάγουσας και με βάση τις ανάγκες της ζωής της δικαιούχου συζύγου [ενάγουσας], όπως αυτές είχαν διαμορφωθεί στα πλαίσια της οικογενειακής ζωής, σε συνδυασμό με τις νέες ανάγκες, όπως αυτές διαμορφώθηκαν μετά τη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης και συνεπεία της χωριστής διαβίωσης, που είναι οι συνηθισμένες, το Δικαστήριο κρίνει ότι η κατά μήνα διατροφή που δικαιούται η ενάγουσα ανέρχεται στο ποσό των διακοσίων (200,00) ευρώ [400,00 € το ποσό στο οποίο ανέρχονται οι συνολικά μηνιαίες δαπάνες της αφαιρουμένου του ποσού των 200,00 €, που συνιστά το εισόδημα, που μπορεί η ενάγουσα να εξασφαλίσει από την εργασία της]. Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι ο ανήλικος . είναι μαθητής της Γ τάξης του Λυκείου και ο ανήλικος . είναι μαθητής της Β τάξης του Γυμνασίου. Αμφότεροι φοιτούν σε δημόσιο σχολείο. Παρακολουθούν μαθήματα εκμάθησης της αγγλικής γλώσσας στο Κέντρο Ξένων Γλωσσών και Πληροφορικής, επί της οδού . στον Πύργο Ηλείας, με ετήσια δίδακτρα για τη σχολική περίοδο 2020-2021 για τον μεν . 810,00 €, ήτοι 67,50 € μηνιαίως, για τον δε . 540,00 €, ήτοι 45,00 € μηνιαίως [βλ. την βεβαίωση του ανωτέρω Κέντρου Εκπαίδευσης που προσκομίζει με επίκληση η ενάγουσα]. Η κατάθεση της ενάγουσας ότι ο ανήλικος . παρακολουθεί μαθήματα πληροφορικής και ο . Ρομποτικής δεν αποδείχθηκε καθώς δεν προσκομίζεται με επίκληση σχετική απόδειξη. Σε κάθε περίπτωση τυχόν δαπάνες διατροφής των ανήλικων τέκνων των διαδίκων, που ανάγονται στο χρόνο συζήτησης της υπόθεσης στο ακροατήριο και δεν περιέχονται ως κονδύλιο στο δικόγραφο της αγωγής, απαραδέκτως προτείνονται το πρώτον με τις προτάσεις ή κατά τη συζήτηση στο ακροατήριο μέσω των καταθέσεων μαρτύρων ή διαδίκων ή με τα προσκομιζόμενα αποδεικτικά στοιχεία [βλ. σχετ. AΠ 2070/2007, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ]. Τα ανήλικα τέκνα των διαδίκων διαμένουν μαζί με τη μητέρα τους σε ιδιόκτητη οικία της τελευταίας, επιβαρυνόμενα με την αναλογία τους στις μηνιαίες λειτουργικές δαπάνες της οικίας αυτής. Οι λοιπές δαπάνες διαβίωσής τους, δηλαδή διατροφής, ένδυσης, υπόδησης, ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, ψυχαγωγίας, αγοράς σχολικών ειδών και εκπαιδευτικών βοηθημάτων, μεταφοράς, είναι οι συνήθεις των συνομηλίκων τους, της ίδιας, από απόψεως οικονομικών δυνατοτήτων των γονέων τους, κατάστασης.

Με βάση τις προαναφερόμενες οικονομικές δυνατότητες των γονέων και τις εν γένει περιστάσεις, η κατά μήνα διατροφή του ανήλικου . ανέρχεται στο ποσό των τετρακοσίων πενήντα ευρώ (450,00€) και του ανήλικου . στο ποσό των τετρακοσίων ευρώ (400,00 €). Στο ποσό αυτό συνυπολογίζονται τόσο οι αναλογούσες σ’ αυτά δαπάνες λειτουργίας της οικίας στην οποία διαμένουν με τη μητέρα τους [ ηλεκτροφωτισμού, ύδρευσης, θέρμανσης, τηλεφώνου] όσο και οι αποτιμώμενες σε χρήμα συναφείς με την περιποίηση και φροντίδα του προσώπου τους υπηρεσίες, που καθημερινά τους προσφέρονται από την τελευταία. Με το ως άνω ποσό μπορούν να καλυφθούν όλα όσα είναι αναγκαία για την ανατροφή των ανήλικων τέκνων των διαδίκων, ώστε να εξασφαλισθεί ένα επίπεδο διαβίωσής τους ανταποκρινόμενο προς το επίπεδο διαβίωσης που αρμόζει στην ηλικία τους. Προσδιορισμός της συνεισφοράς που βαρύνει τον κάθε γονέα στη διατροφή των τέκνων τους, με αναγωγή της οικονομικής δυνατότητάς τους στο σύνολο των εισοδημάτων τους, δεν μπορεί να γίνει, διότι ο εναγόμενος δεν πρόβαλε με τις προτάσεις του και προφορικά καταχωριζόμενη στα πρακτικά με ποινή το απαράδεκτο [άρθρο 591 παρ.1 περ. δ ΚΠολΔ] σχετική ένσταση, λαμβανομένου υπόψη ότι με την ένδικη αγωγή ζητείται το σύνολο του ποσού, στο οποίο αποτιμώνται οι διατροφικές ανάγκες των ανήλικων τέκνων. Επομένως ο εναγόμενος πρέπει να καταβάλλει μηνιαίως το συνολικό ποσό που απαιτείται για τη διατροφή των τέκνων του. Το αίτημα να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να μεταφέρει τα τέκνα του με το αυτοκίνητο του από την οικία της μητέρας τους στην Αλφειούσα στον Πύργο προκειμένου να παρακολουθήσουν μάθημα εκμάθησης αγγλικής γλώσσας είναι αβάσιμο και συνεπώς απορριπτέο, καθώς τα έξοδα μετακίνησης περιλαμβάνονται στο κονδύλιο της διατροφής.

Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή η αγωγή, να ανατεθεί στην ενάγουσα, μητέρα των ανηλίκων τέκνων των διαδίκων, . και ., η αποκλειστική άσκηση της επιμέλειας αυτών και να διαταχθεί αυτεπαγγέλτως η απόδοση των τέκνων, με την απειλή χρηματικής ποινής χιλίων (1.000) ευρώ και προσωπικής κράτησης διάρκειας ενός (1) μηνός για την περίπτωση μη εκτέλεσης της ως άνω υποχρέωσης εκ μέρους του εναγομένου (άρθρα 613 και 950 ΚΠολΔ), και να υποχρεωθεί ο τελευταίος να προκαταβάλλει, εντός του πρώτου πενθημέρου εκάστου μηνός, στην ενάγουσα, για την ίδια ατομικά, ως τακτική σε χρήμα διατροφής της, το ποσό των διακοσίων ευρώ [200,00 €] μηνιαίως, για το χρονικό διάστημα από την επομένη της επίδοσης της αγωγής έως τις 04.3.2023, με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση καταβολής εκάστης μηνιαίας παροχής και μέχρι εξοφλήσεως, και ως ασκούσα την επιμέλεια του προσώπου των ανήλικων τέκνων τους και για λογαριασμό τους, το ποσό των τετρακοσίων πενήντα ευρώ (450,00 €) για τον ., για το χρονικό διάστημα από την επομένη της επίδοσης της αγωγής έως την 01η.12.2022, με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση καταβολής εκάστης μηνιαίας παροχής και μέχρι εξοφλήσεως, και το ποσό των τετρακοσίων ευρώ (400,00€) ευρώ για τον ., για το χρονικό διάστημα από την επομένη της επίδοσης της αγωγής έως τις 04.3.2023, με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση καταβολής εκάστης μηνιαίας παροχής και μέχρι εξοφλήσεως. Το αίτημα να επιδικαστούν τα κονδύλια της διατροφής σε προγενέστερο χρόνο της επίδοσης της αγωγής πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμο καθώς δεν αποδείχθηκε όχληση του εναγομένου προς τούτο. Η απόφαση, ως προς τις καταψηφιστικές διατάξεις της πρέπει να κηρυχθεί προσωρινά εκτελεστή (άρθρα 907, 908 και 910 αριθ. 4 ΚΠολΔ), ενώ, τέλος, μέρος των δικαστικών εξόδων της ενάγουσας και ανάλογα με την έκταση της νίκης αυτής, πρέπει να επιβληθούν σε βάρος του εναγομένου λόγω της εν μέρει ήττας του και υπέρ του Δημοσίου (άρθρα 178 του ΚΠολΔ σε συνδυασμό με άρθρο 12 παρ.2 του Ν.3226/2004), η είσπραξη όμως αυτών δεν μπορεί να επιδιωχθεί με αναγκαστική εκτέλεση πριν παύσουν να υπάρχουν οι προϋποθέσεις για τη παροχή νομικής βοήθειας και βεβαιωθεί τούτο με απόφαση του αρμοδίου δικαστή (ΑΠ 1403/2012, ΑΠ 1404/2017), όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό της παρούσας.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.

ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αγωγή.

ΑΝΑΘΕΤΕΙ την άσκηση της επιμέλειας του προσώπου των ανήλικων τέκνων των διαδίκων, . και ., αποκλειστικά στην ενάγουσα μητέρα τους.

ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την απόδοση των ως άνω τέκνων στην ενάγουσα.

ΑΠΕΙΛΕΙ υπέρ της ενάγουσας και σε βάρος του εναγομένου χρηματική ποινή χιλίων (1.000) ευρώ και προσωπική κράτηση ενός (1) μηνός για την περίπτωση μη εκτέλεσης της αμέσως ως άνω διάταξης.

ΚΗΡΥΣΣΕΙ την παρούσα απόφαση, ως προς την αμέσως προηγούμενη καταψηφιστική της διάταξη, προσωρινά εκτελεστή.

ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τον εναγόμενο να προκαταβάλλει, εντός του πρώτου πενθημέρου εκάστου μηνός, στην ενάγουσα, για την ίδια ατομικά, ως τακτική σε χρήμα διατροφή της, το ποσό των διακοσίων ευρώ [200,00 €] μηνιαίως, για το χρονικό διάστημα από την επομένη της επίδοσης της αγωγής έως τις 04 Μαρτίου 2023 (04.3.2023), με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση καταβολής εκάστης μηνιαίας παροχής και μέχρι ολοσχερούς εξοφλήσεως, και ως ασκούσα την επιμέλεια του προσώπου των ανήλικων τέκνων τους και για λογαριασμό τους, το ποσό των τετρακοσίων πενήντα ευρώ (450,00 €) για τον ., για το χρονικό διάστημα από την επομένη της επίδοσης της αγωγής έως την 01η Δεκεμβρίου 2022 (01η.12.2022), με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση καταβολής εκάστης μηνιαίας παροχής και μέχρι ολοσχερούς εξοφλήσεως, και το ποσό των τετρακοσίων ευρώ (400,00€) ευρώ για τον ., για το χρονικό διάστημα από την επομένη της επίδοσης της αγωγής έως τις 04 Μαρτίου 2023 (04.3.2023), με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση καταβολής εκάστης μηνιαίας παροχής και μέχρι ολοσχερούς εξοφλήσεως.

ΚΗΡΥΣΣΕΙ την παρούσα απόφαση, ως προς την αμέσως προηγούμενη καταψηφιστική της διάταξη, προσωρινά εκτελεστή.

ΕΠΙΒΑΛΕΙ σε βάρος του εναγομένου και υπέρ του Δημοσίου τα δικαστικά έξοδα της ενάγουσας, τα οποία ορίζει στο ποσό των τετρακοσίων (400,00) ευρώ.

Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στο ακροατήριό του σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στον Πύργο Ηλείας, στις 31 Οκτωβρίου 2022.

Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ