ΤΡΑΠΕΖΑ
ΝΟΜΙΚΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ «ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ»
ΜΠρΑθ 1871/2021
Αναγνώριση στην Ελλάδα αλλοδαπής δικαστικής
απόφασης (Ειρηνοδικείο Φρανκφούρτης) για το ζήτημα της αφάνειας φυσικού
προσώπου Ελληνικής Ιθαγένειας, εκδοθείσης κατόπιν αιτήσεως μελών της
οικογενείας του βάσει του Γερμανικού Νόμου περί Αφάνειας.
ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ
ΑΘΗΝΩΝ
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
ΕΚΟΥΣΙΑΣ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ
Αριθμός
1871/2021
ΤΟ
ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
ΕΚΟΥΣΙΑΣ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ
ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ
από την Πρωτοδίκη, Στέλλα Δραγατσίκη, την οποία όρισε
η Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Πρωτοδικείου Αθηνών και από
την Γραμματέα Γεωργία Σταφίδα.
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ
δημόσια και στο ακροατήριό του στις 21.10.2021, για να δικάσει την με αριθμό
καταθέσεως …/2019 αίτηση, η οποία επανήλθε προς συζήτηση με την από 24.05.2021
κλήση με αριθμό κατάθεσης …./2021, με αντικείμενο την αναγνώριση αλλοδαπού
δεδικασμένου.
ΤΩΝ
ΑΙΤΟΥΝΤΩΝ: 1) Του …., κατοίκου Χάαρλεμ Ολλανδίας
(οδός …., 2021 ZPHaarlem) με ΑΦ Μ …, 2) Του …,
κατοίκου Φρακφούρτης (Frankfurt
am Main) της Ομοσπονδιακής
Δημοκρατίας Γερμανίας (οδός ….) με ΑΦΜ … και 3) …, το γένος …, κατοίκου
Φρανκφούρτης (Frankfurt am Main) της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (οδός ….)
με ΑΦΜ …, οι οποίοι παραστάθηκαν διά του πληρεξούσιου δικηγόρου Στυλιανού
Γρηγορίου (ΑΜ/ΔΣΑ 12269).
Οι
αιτούντες ζητούν να γίνει δεκτή η από 1-10-2019 αίτηση τους, η οποία κατατέθηκε
στη Γραμματεία του Δικαστηρίου αυτού, με γενικό αριθμό κατάθεσης δικογράφου
…./2019, η οποία επανήλθε προς συζήτηση με την από 24.05.2021 κλήση με αριθμό
κατάθεσης …/2021, προσδιορίστηκε για την παραπάνω δικάσιμο και γράφτηκε στο
πινάκιο.
ΚΑΤΑ
ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ της υποθέσεως ο πληρεξούσιος δικηγόρος του αιτούντος, ζήτησε να
γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις προτάσεις του.
ΑΦΟΥ
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ
ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Σύμφωνα
με τις διατάξεις του άρθρου 905 §§ 1 και 4 ΚΠολΔ, οι
διατάξεις των παραγράφων 1 έως 3 του ίδιου άρθρου εφαρμόζονται και για την
αναγνώριση δεδικασμένου από απόφαση αλλοδαπού δικαστηρίου που αφορά την
προσωπική κατάσταση, με την επιφύλαξη όσων ορίζουν διεθνείς συμβάσεις.
Περαιτέρω, από τη διάταξη του άρθρου 2 της από 4 Νοεμβρίου 1961 Σύμβασης μεταξύ
της Ελλάδος και της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας «περί αμοιβαίας
αναγνωρίσεως και εκτελέσεως δικαστικών αποφάσεων κ.λπ.», η οποία κυρώθηκε με
τον ν. 4305/1963 και άρχισε να ισχύει στις 18.9.1963, σύμφωνα με την από 20/27
Αυγούστου 1963 ανακοίνωση του Υπουργείου Εξωτερικών (ΦΕΚ Α 131), σε συνδυασμό
με εκείνες των άρθρων 69 και 70 § 1 του Κανονισμού ΕΚ 44/2000, καθώς και 1 § 3
περ. β' του Κανονισμού ΕΚ 2201/2003, ο οποίος από την 1η.3.2005 αντικατέστησε
τον Κανονισμό ΕΚ 1347/2000, συνάγεται ότι σε περιπτώσεις αναγνώρισης στην
Ελλάδα αποφάσεων γερμανικών δικαστηρίων επί οικογενειακών υποθέσεων, που δεν
υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής των παραπάνω Κανονισμών, όπως είναι αυτές της
αφάνειας, τυγχάνει εφαρμογής η παραπάνω διμερής Σύμβαση. Περαιτέρω, στις
επόμενες διατάξεις της εν λόγω Σύμβασης ορίζονται τα εξής: Στο άρθρο 3 ότι: «Άρνησις αναγνωρίσεως επιτρέπεται μόνον: 1. Εάν αύτη
αντίκειται εις την δημοσίαν τάξιν
του Κράτους εν τω οποίω γίνεται επίκλησις
της αποφάσεως. Τοιαύτη αντίθεσις υφίσταται και όταν η απόφασις
αφορά δικαίωμα το οποίον καθ' ον χρόνον εξεδόθη η απόφασις ήτο εις το Κράτος εις το οποίον γίνεται επίκλησις της αποφάσεως και μεταξύ των αυτών διαδίκων, το αντικείμενον αποφάσεως, ήτις κατά το Δίκαιον του Κράτους
τούτου, θεωρείται οριστική ή 2. Εάν ο εναγόμενος δεν μετέσχε της διαδικασίας
(δίκης): α) Εφόσον η κλήσις ή η εισαγωγική της
διαδικασίας (δίκης) δικαστική πράξις δεν επεδόθη εις αυτόν, κατά το δίκαιον του κράτους εις το
οποίον εξεδόθη η απόφασις ή β) Εφόσον ούτος απόδειξη
ότι δεν ηδυνήθη να λάβη
εγκαίρως γνώσιν της κλήσεως ή της δικαστικής πράξεως ώστε να δυνηθή να μετάσχη της διαδικασίας
(δίκης) ή 3. Εάν κατά το δίκαιον του Κράτους εις το οποίον γίνεται επίκλησις της αποφάσεως, τα δικαστήρια τούτου ήσαν δυνάμει
νόμου αποκλειστικώς αρμόδια ή 4. Εάν το εκδόσαν την απόφασιν δικαστήριον ήτο αρμόδιον μόνον εκ της δωσιδικίας της περιουσίας (εκ της
υπάρξεως περιουσίας του εναγομένου εν τη περιφέρεια του και ο εναγόμενος είτε:
α) Δεν μετέσχε της διαδικασίας (δίκης) είτε β) Πριν απάντηση επί της ουσίας εδήλωσεν ότι μετέσχε της
διαδικασίας (δίκης) μόνον ως προς την περιουσίαν την ευρισκομένην εντός του Κράτους του εις ο εγένετο η προσφυγή δικαστηρίου. Στο άρθρο 4 ότι: «1) Δεν
επιτρέπεται άρνησις αναγνωρίσεως εκ μόνου του λόγου
ότι το έκδοσαν την απόφασιν
δικαστήριον εφήρμοσε κατά τους κανόνας του ιδίου
αυτού ιδιωτικού διεθνούς δικαίου νόμους διαφόρους εκείνων, οίτινες
θα ήσαν εφαρμοστέοι κατά το ιδιωτικόν διεθνές δίκαιον
του Κράτους εις το οποίον γίνεται επίκλησις της
αποφάσεως. 2) Επιτρέπεται εν τούτοις άρνησις
αναγνωρίσεως δια τον εν τη παραγράφω 1 αναφερόμενον λόγον εάν η απόφασις αφορά σχέσιν οικογενειακού ή κληρονομικού δικαίου, την ικανότητα
δικαίου ή δικαιοπραξίας, την νόμιμον εκπροσώπηση ή
την αφάνειαν ή την κήρυξιν
του θανάτου υπηκόου του Κράτους εις το οποίον γίνεται επίκλησις
της αποφάσεως, εκτός εάν αύτη θα εδικαιολογείτο και
κατ' εφαρμογήν του ιδιωτικού διεθνούς δικαίου του
Κράτους εις το οποίον γίνεται επίκλησις της
αποφάσεως». Τέλος, στο άρθρο 5 της ιδίας Σύμβασης ορίζεται ότι: «1) Η εις το εν
Κράτος εκδοθείσα απόφασις της οποίας γίνεται επίκλησις εις το έτερον Κράτος δέον να ερευνάται μόνον ως
προς το εάν υφίσταται λόγος αρνήσεως εκ των αναφερομένων εις το άρθρον 3 ή εις
το άρθρον 4 § 2. Kατ’ ουδεμίαν
περίπτωσιν θα ερευνάται από απόψεως νομιμότητας (ως προς την ουσίαν). 2) Το δικαστήριον του
Κράτους εις το οποίον γίνεται επίκλησις της αποφάσεως
κατά το άρθρον 2 δεσμεύεται κατά την έρευναν της
αρμοδιότητος του δικαστηρίου, το οποίον εξέδωκε την απόφασιν εκ των πραγματικών και νομικών διαπιστώσεων του
δικαστηρίου τούτου». Από τις προαναφερόμενες διατάξεις προκύπτει η δεσμευτικότητα
και το υποχρεωτικό της απόφασης που εκδόθηκε στο ένα από τα παραπάνω
συμβαλλόμενα κράτη από τα δικαστήρια του άλλου κράτους, ενώπιον των οποίων
επιδιώκεται η εκτέλεση της απόφασης αυτής κατά τις διατάξεις των άρθρων 6 επ. της ιδίας σύμβασης. Ο δε έλεγχος, ο οποίος κατ*
εξαίρεση επιτρέπεται σύμφωνα με την § 2 του άρθρου 4 σε σχέσεις οικογενειακού ή
κληρονομικού δικαίου για την άρνηση αναγνώρισης αυτών που έγιναν δεκτά με την
πιο πάνω απόφαση, είναι ιδιαίτερα περιορισμένος και ενόψει της χρησιμοποίησης
του όρου «επιτρέπεται», εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια των δικαστηρίων που
καλούνται να τα εφαρμόσουν, εκτιμώντας τη συνδρομή της προϋπόθεσης της
παραγράφου 1 του πιο πάνω άρθρου 4 της προαναφερόμενης συμβάσεως (ΑΠ 699/1990
ΤΝΠ-Νόμος). Εξάλλου, το δίκαιο του τόπου έκδοσης της απόφασης είναι αυτό που θα
προσδιορίσει τη δικονομική ωριμότητα της, με μοναδική επιφύλαξη τη μη αντίθεση
στην ημεδαπή δημόσια τάξη, ήτοι μεταξύ άλλων στις περιπτώσεις που απαιτείται
αυξημένος βαθμός δικονομικής ωριμότητας, ήτοι αμετάκλητο (ΜΠρΘεσ
2861/2011ΤΝΠ-ΔΣΑ, Μπρίνιας, Αναγκαστική εκτέλεση, έκδ. 1979, άρθ. 905 ΚΠολΔ, § 44,
σ. 118). Περαιτέρω, κατά την έννοια των άρθ. 905 §§ 1-3 και 323 αριθ. 2-5 ΚΠολΔ, υπό τον όρο «απόφαση» αλλοδαπού πολιτικού
Δικαστηρίου πρέπει να νοηθεί, εν όψει του ότι ο ως άνω χαρακτηρισμός θα κριθεί
με βάση το δίκαιο της πολιτείας στην οποία ανήκει το όργανο που την εξέδωσε,
οιαδήποτε κρίση οργάνου της αλλοδαπής πολιτείας που, κατά το δίκαιο της, είναι
επιφορτισμένο, έχοντας τη σχετική δικαιοδοσία, με την επίλυση ιδιωτικών
διαφορών κατά προδιαγεγραμμένη, έστω και συνοπτική, διαδικασία, είναι δε
αδιάφορος ο τύπος τον οποίο περιβάλλεται η ως άνω δικαιοδοτική κρίση ή ο
χαρακτηρισμός της από το δίκαιο της αλλοδαπής πολιτείας, ως απόφασης, διάταξης,
πράξης κ.λπ. Συνεπώς, αφού η εγκυρότητα της απόφασης θα κριθεί με βάση το
δίκαιο της πολιτείας στην οποία εκδόθηκε, είναι αδιάφορο για την υπόσταση της
αν φέρει ή όχι την μορφή που καθορίζουν οι ημέτεροι δικονομικοί κανόνες, έστω
και αν οι τελευταίοι ανάγονται στην εσωτερική δημόσια τάξη και έχουν χαρακτήρα
αναγκαστικού δικαίου (ΑΠ 496/1994 ΝοΒ 1995. 552).
Στην υπό κρίση αίτηση, οι αιτούντες επικαλούμενοι άμεσο έννομο συμφέρον, ζητούν
να αναγνωριστεί ότι έχει αποκτήσει και στην ελληνική επικράτεια ισχύ δεδικασμένου
η από 10.10.2018 απόφαση επί της υποθέσεως …./17 (2017) του Δικαστηρίου Κληρομικού Δικαίου του Ειρηνοδικείου Φρακφούρτης
(Frankfurt Am Main) της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, που
κατέστη τελεσίδικη (rechtscraftig) στις 29.01.2019,
με την οποία κηρύχτηκε σε αφάνεια ο …, γεννηθείς στις 21.11.1941, κάτοικος εν
ζωή Φρακφούρτης (FRANFURT AM Main,
….). Με αυτό το περιεχόμενο, η υπό κρίση αίτηση παραδεκτώς
εισάγεται για να δικαστεί ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, το οποίο είναι καθ'
ύλην και κατά τόπο αρμόδιο (Μονομελές Πρωτοδικείο της πρωτεύουσας του Κράτους)
ελλείψει μόνιμης κατοικίας του αιτούντος στην ημεδαπή (άρθρο 905 παρ. 1 ΚΠολΔ), κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας (άρθρα
739 έως 781 και 905 παρ. 1 και 4 ΚΠολΔ), είναι δε
νόμιμη, ερειδόμενη στις διατάξεις των άρθρων 6 ΑΚ,
323 και 905 ΚΠολΔ, 1, 2, 7, 8 της από 04.11.1961 Ελληνογερμανικής Σύμβασης, κυρωθείσας με το Ν
4305/22.05.1963, και πρέπει επομένως, να ερευνηθεί περαιτέρω και ως προς την
ουσιαστική της βασιμότητα.
Από
τα έγγραφα που νόμιμα επικαλούνται και προσκομίζουν οι αιτούντες αποδεικνύονται
τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά : με την από 10.10.2018 απόφαση επί της
υποθέσεως … (2017) του Δικαστηρίου του Κληρονομικού Δικαίου του Ειρηνοδικείου
της Φρανκφούρτης της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας κηρύχτηκε σε
αφάνεια ο …., γεννηθείς την 21.11.1941, κάτοικος εν ζωή Φρανκφούρτης.
Ειδικότερα το Δικαστήριο Κληρονομικού Δικαίου του Ειρηνοδικείου της
Φρανκφούρτης επί του Μάιν της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας εξέδωσε την
από 10.10.2018 τελεσίδικη και αμετάκλητη πλέον απόφαση επί της υπόθεσης …./17
(2017), με συνημμένη ακριβή μετάφραση του εν λόγω δικαστικού εγγράφου από τη
Γερμανική στην Ελληνική γλώσσα, νομίμως θεωρημένη από τον εξουσιοδοτημένο
Μεταφραστή του Πρωτοδικείου της Φρανκφούρτης …., φέρον και την επισυνημμένη
σφραγίδα Apostille της Διεθνούς Σύμβασης της Χάγης,
ενώ επί του άνω δεξιού τμήματος της 1ης σελίδας αυτής φέρει και τη βεβαίωση ότι
έχει καταστεί τελεσίδικη από 29.01.2019 και έχει ισχύ δεδικασμένου. Συνάμα από
την πρόσκληση του Ειρηνοδικείου Φρανκφούρτης επί του Μάιν υπ' αριθμ. …./17 (2017)-22/06/2018, νομίμως δημοσιευμένη εις το
από 29.06.2018 Φύλλο της Επίσημης Εφημερίδας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της
Γερμανίας με συνημμένη ακριβή μετάφραση του εν λόγω εγγράφου από τη Γερμανική
στην Ελληνική γλώσσα, νομίμως θεωρημένη από τον εξουσιοδοτημένο Μεταφραστή του
Πρωτοδικείου της Φρανκφούρτης …
προκύπτει ότι έλαβε χώρα γνωστοποίηση προς τον αρχικώς εξαφανισθέντα …. της διανοιγείσας
εις την Γερμανία δίκης και της ορισθείσας προθεσμίας δηλώσεως της παρουσίας του
άλλως θα εκηρύσσετο άφαντος. Η ως άνω δε απόφαση
νομίμως δημοσιεύτηκε στο από 23.10.2018 Φύλλο της Επίσημης Εφημερίδας της
Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας με συνημμένη ακριβή μετάφραση του εν λόγω
εγγράφου από τη Γερμανική στην Ελληνική γλώσσα, νομίμως θεωρημένη από τον
εξουσιοδοτημένο Μεταφραστή του Πρωτοδικείου της Φρανκφούρτης…., από όπου και
προκύπτει η επίδοση - δημοσίευση της εκδοθείσας απόφασης επί της εν λόγω δίκης
προς τον κηρυχθέντα άφαντο …, ως χρόνος θανάτου του οποίου ορίστηκε η
31.12.2012. Άλλωστε από την από 09.03.2021 "διευρυμένη βεβαίωση
διαμονής" του Δήμου Φρανκφούρτης, με συνημμένη ακριβή μετάφραση του εν
λόγω εγγράφου φέρον και την επίσημη σφραγίδα Apostille
της Διεθνιύς Σύμβασης της Χάγης, από τη Γερμανική
στην Ελληνική γλώσσα, νομίμως θεωρημένη από τον εξουσιοδοτημένο Μεταφραστή του
Πρωτοδικείου της Φρανκφούρτης … προκύπτει τόσο η ιθαγένεια όσο και η τελευταία
εν ζωή κατοικία του κηρυχθέντος άφαντου …. Επιπλέον από τα υπ' αριθμ. …/2020 και …/2021 πιστοποιητικά του Πρωτοδικείου
Αθηνών προκύπτει αφενός ότι δεν έχει κατατεθεί αγωγή προς το Μονομελές ή
Πολυμελές Δικαστήριο, αφετέρου ότι δεν έχει εκδοθεί άλλη απόφαση Μονομελούς ή
Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών. Κατά συνέπεια, ενόψει του ότι δεν υφίσταται
λόγος, ο οποίος να αποκλείει την αναγνώριση του δεδικασμένου της
προαναφερομένης αποφάσεως του αλλοδαπού Δικαστηρίου, αφού αυτή δεν έρχεται σε
σύγκρουση προς την ημεδαπή δημόσια τάξη και τα χρηστά εν γένει ήθη της
ελληνικής κοινωνίας, πρέπει η υπό κρίση αίτηση να γίνει δεκτή ως βάσιμη και από
ουσιαστική άποψη.
ΓΙΑ
ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΕΧΕΤΑΙ
την αίτηση.
ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ
ότι υφίσταται δεδικασμένο, που απορρέει από την από 10.10.2018 απόφαση επί της
υποθέσεως …./17 (2017) του Δικαστηρίου του Κληρονομικού Δικαίου του
Ειρηνοδικείου της Φρανκφούρτης της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, με
την οποία κηρύχτηκε σε αφάνεια ο … και με νομική ισχύ από 29.01.2019.
ΚΡΙΘΗΚΕ,
αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο
ακροατήριό του στις 04-11-2021.
Η
ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ