ΤΡΑΠΕΖΑ ΝΟΜΙΚΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ «ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ»

ΕφΑθ 4444/2022

Κτηματολογική διαφορά. Βίαιη διακοπή δίκης και έφεση από καθολικούς διαδόχους. Διόρθωση ανακριβών πρώτων εγγραφών κτηματολογίου. Χρησικτησία. Κυριότητα Ελληνικού Δημοσίου στην Αττική. Στοιχεία ορισμένου αγωγής ως προς το κληρονομικό δικαίωμα.

ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

Αριθμός αποφάσεως 4444/2022

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

Αποτελούμενο από τον Δικαστή Παναγιώτη Καρακωνσταντή, Εφέτη, ο οποίος ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Αθηνών, και από τη Γραμματέα Βασιλική Ανδριοπούλου.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του στις 21 Σεπτεμβρίου 2022, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των:

ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΩΝ: 1) ., λογιστή, κατοίκου Κορωπίου Αττικής, οδός . με ΑΦΜ ., Δ.Ο.Υ Κορωπίου για τον εαυτό του και ως εξ αδιαθέτου κληρονόμου της ενάγουσας ., χήρας ., το γένος ., 2) ., αγρότη, κατοίκου Κορωπίου Αττικής, οδός . αριθμ. ., με ΑΦΜ ., Δ.Ο.Υ Κορωπίου για τον εαυτό του και ως εξ αδιαθέτου κληρονόμου της ενάγουσας ., χήρας ., το γένος . και 3) ., υπαλλήλου ΔΕΗ, κατοίκου Κορωπίου Αττικής, οδός . αριθμ. ., με ΑΦΜ ., Δ.Ο.Υ Κορωπίου, οι οποίοι παραστάθηκαν δια της πληρεξούσιας τους δικηγόρου της Σταματίνας Παπαμιχάλη (AM ΔΣΑ 35577).

ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΥ: Ελληνικού Δημοσίου, το οποίο εκπροσωπείται νόμιμα από τον Υπουργό Οικονομικών, που εδρεύει στην Αθήνα, με ΑΦΜ ., το οποίο εκπροσωπήθηκε δια της πληρεξούσιας του δικηγόρου Μαρίας Νταλαούτη (ΝΣΚ).

Οι αρχικώς ενάγοντες άσκησαν ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών την από 19-3-2018 (με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ./21-3-2018) αγωγή τους και κατόπιν συζητήσεως της ερήμην των εναγόντων στις 15-1-2019, εκδόθηκε η υπ' αριθμ. 9686/2019 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου που απέρριψε την αγωγή. Την απόφαση αυτή προσέβαλαν ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, οι πρώτος, δεύτερος και τέταρτη ενάγοντες και ήδη εκκαλούντες με την από 30-11-2020, κατατεθείσα την ίδια ημέρα στη γραμματεία του Πρωτοδικείου Αθηνών με Γ.Α.Κ ./2020 και Ε.Α.Κ ./2020 έφεση. Επικυρωμένο αντίγραφο της εφέσεως για προσδιορισμό δικασίμου κατατέθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο των εκκαλούντων στη Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου στις 08-01-2021 με Γ.Α.Κ ./2021 και Ε.Α.Κ ./2021, οπότε ορίστηκε αρχική δικάσιμος για τη συζήτηση της έφεσης ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου η 23Π-3-2021 όπου και ματαιώθηκε λόγω πανδημίας. Κατόπιν, με την υπ' αριθμ. 3855/2021 πράξη της Προέδρου του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Αθηνών, προσδιορίσθηκε εκ νέου για την δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας. Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε. Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων, αφού έλαβαν τον λόγο, αναφέρθηκαν στις προτάσεις που κατέθεσαν.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ

Σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 528 ΚΠολΔ (η οποία δεν τροποποιήθηκε με το ν. 4335/2015) «αν ασκηθεί έφεση από τον διάδικο που δικάσθηκε ερήμην, η εκκαλούμενη απόφαση εξαφανίζεται μέσα στα όρια που καθορίζονται από την έφεση και τους προσθετούς λόγους, ανεξάρτητα από τη διαδικασία που τηρήθηκε. Ο εκκαλών δικαιούται να προβάλει όλους τους ισχυρισμούς που μπορούσε να προτείνει πρωτοδίκως». Από τη διάταξη αυτή, προκύπτει ότι, αν ασκηθεί έφεση κατά ερήμην απόφασης, η οποία λειτουργεί ως υποκατάστατο αναιτιολόγητης ανακοπής ερημοδικίας, εξαφανίζεται η εκκαλούμενη απόφαση μέσα στα όρια του μεταβιβαστικού αποτελέσματος της έφεσης, χωρίς έρευνα των λόγων της (ΑΠ 280/2012, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ) και ο εκκαλών δικαιούται να προβάλει με το δικόγραφο της εφέσεως και τις προτάσεις του όλους τους ισχυρισμούς που μπορούσε να προβάλει και πρωτοδίκως. Του παρέχεται, δηλαδή, η ευκαιρία, δεδομένου ότι δεν εμφανίστηκε στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου, όπως, εντός των ορίων του μεταβιβαστικού αποτελέσματος της έφεσης, ακουστεί και προβάλει στο Εφετείο όσους ισχυρισμούς μπορούσε να προτείνει πρωτοδίκως, επανορθώνοντας με την έφεση τις συνέπειες που η απουσία του, ενδεχομένως, επέφερε. Αν αρνηθεί τους αγωγικούς ισχυρισμούς ή προβάλλει εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων ως προς την βάση της αγωγής, η απόφαση πλήττεται στο σύνολο της και πρέπει να εξαφανισθεί ως προς όλες τις διατάξεις της. Επομένως, για την εξαφάνιση της πρωτόδικης απόφασης, δεν απαιτείται να ευδοκιμήσει προηγουμένως κάποιος λόγος της έφεσης, αλλά αρκεί η τυπική παραδοχή της, καθόσον αυτή έχει τα αποτελέσματα της καταργηθείσας αναιτιολόγητης ανακοπής ερημοδικίας (ΑΠ 2150/2014, ΑΠ 907/2014, areiospagos.gr). Μετά την εξαφάνιση της πρωτοδίκου αποφάσεως, αναδικάζεται η υπόθεση από το Εφετείο, το οποίο μετατρέπεται ουσιαστικά σε πρωτοβάθμιο δικαστήριο (ΜονΕφΠειρ 1/2021, ΜονΕφΠειρ 93/2021, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).

Περαιτέρω, από τις διατάξεις των άρθρων 62, 73, 286 και 516 παρ. 1 ΚΠολΔ προκύπτουν τα εξής: Ικανός να είναι διάδικος είναι το φυσικό πρόσωπο που με τη γέννηση του ζωντανό, μέχρι και τον θάνατο του, αποκτά δικαιώματα και υποχρεώσεις. Αν ο διάδικος αποβιώσει κατά τη διάρκεια της δίκης στον πρώτο βαθμό, επέρχεται διακοπή της δίκης, εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις των άρθρ. 286 επ. ΚΠολΔ και ο καθολικός διάδοχος του, αν επαναλάβει τη δίκη κατά το διαγραφόμενο από το νόμο τρόπο, καθίσταται διάδικος και δικαιούται, υπό την ιδιότητα του αυτή, να ασκήσει έφεση κατά της οριστικής απόφασης. Αν ο θάνατος όμως επέλθει μετά την τελευταία συζήτηση στον πρώτο βαθμό ή μετά την έκδοση της οριστικής απόφασης του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, το δικαίωμα της έφεσης περιέρχεται στους καθολικούς διαδόχους του (εξ αδιαθέτου ή εκ διαθήκης ή καθολικούς καταπιστευματοδόχους) και η έφεση πρέπει να ασκείται από τους καθολικούς του διαδόχους, καθόσον, μετά την έκδοση της οριστικής απόφασης, δεν υπάρχει δίκη εκκρεμής και συνεπώς δεν γεννάται ούτε ζήτημα διακοπής ανύπαρκτης εκκρεμούς δίκης, ούτε επανάληψη αυτής, σύμφωνα με το παραπάνω άρθρο 286 ΚΠολΔ. Δηλαδή, το ως άνω άρθρο 516 παρ. 1 ΚΠολΔ προβλέπει για το ποιος έχει δικαίωμα έφεσης στην περίπτωση θανάτου του αρχικού διαδίκου, ο οποίος (θάνατος) επέρχεται μετά τη συζήτηση της υπόθεσης στον πρώτο βαθμό ή μετά την έκδοση της οριστικής απόφασης του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου.

Στην προκειμένη περίπτωση, η τρίτη ενάγουσα ., απεβίωσε στις 3-4-2018, όπως προκύπτει από το με αριθμό ./13-4-2018 απόσπασμα ληξιαρχικής πράξεως θανάτου. Συνεπώς, υπήρξε ως προς αυτήν βίαιη διακοπή της δίκης, την οποία επανέλαβαν, κατά τα ανωτέρω νομίμως, οι . και . (1ος και 2ος ενάγοντες-εκκκαλούντες), οι οποίοι, όπως προκύπτει από τα προσκομιζόμενα έγγραφα και δεν αμφισβητείται (βλ. ιδίως α) το υπ' αριθμ. ./2021 πιστοποιητικό δημοσίευσης διαθήκης του Ειρηνοδικείου Κρωπίας, β) το υπ' αριθμ. ./13-4-2018 πιστοποιητικό εγγυτέρων συγγενών του Δήμου Κρωπίας, γ) το υπ' αριθμ. ./2021 πιστοποιητικό μη αποποίησης κληρονομιάς του Ειρηνοδικείου Κρωπίας και δ) το υπ' αριθμ. ./2021 πιστοποιητικό μη προσβολής κληρονομικού δικαιώματος του Πρωτοδικείου Αθηνών), είναι οι εξ αδιαθέτου κληρονόμοι της, που συνεχίζουν τη δίκη. Σημειώνεται ότι λόγω της αρχικής τους ερημοδικίας κατά την πρωτοβάθμια δίκη, οι ενάγοντες προβάλλουν νομίμως τον ανωτέρω ισχυρισμό το πρώτον κατά την συζήτηση της παρούσας εφέσεως.

Νόμιμα φέρεται με μεταφορά από το πινάκιο της 23ης-3-2021 λόγω πανδημίας και δυνάμει της υπ' αριθμ. ./2021 πράξεως της Προέδρου Εφετών, η από 30-11-2020 (κατατεθείσα στη γραμματεία του Πρωτοδικείου Αθηνών με Γ.Α.Κ. ./2017 και με αριθμό κατάθεσης ενδίκου μέσου ./2020 και για προσδιορισμό δικασίμου στη γραμματεία του Εφετείου Αθηνών με Γ.Α.Κ. ./2021 και Ε.Α.Κ. ./2021) έφεση των εκκαλούντων κατά του εφεσίβλητου ελληνικού δημοσίου προς εξαφάνιση της υπ' αριθμ. 9686/2019 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών (τακτική διαδικασία), η οποία εκδόθηκε επί της από 19-3-2018 (υπ' αριθ. κατ. ./2018) αγωγής των εκεί εκκαλούντων κατά του νυν εφεσίβλητου, ερήμην των εναγόντων και απορρίφθηκε ένεκα της ερημοδικίας τους.

Η έφεση έχει ασκηθεί νομότυπα κατ' άρθρο 495 παρ.1 ΚΠολΔ με κατάθεση του δικογράφου της στη γραμματεία του εκδόσαντος την προσβαλλόμενη απόφαση Δικαστηρίου κι εμπρόθεσμα κατ' άρθρο 518 παρ.1 ΚΠολΔ, καθώς όπως προκύπτει από την προσκομιζόμενη υπ' αριθμ. .ΣΤ/19-12-2021 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή της περιφέρειας του Εφετείου Πειραιώς με έδρα το Πρωτοδικείο Αθηνών, ., πιστό αντίγραφο της εφέσεως επιδόθηκε με επιμέλεια των εκκαλούντων νόμιμα και εμπρόθεσμα στο εφεσίβλητο. Επομένως, η έφεση η οποία αρμοδίως κατ' άρθρο 19 ΚΠολΔ εισάγεται ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου για να δικασθεί με την τακτική διαδικασία και για το παραδεκτό της οποίας έχει κατατεθεί από τους εκκαλούντες κατ' άρθρο 495 παρ.3 στοιχ. Αβ' του ΚΠολΔ το με κωδικό .e-παράβολο του Υπουργείου Οικονομικών ποσού 100 ευρώ εξοφλημένο (βλ. την συνημμένη στο εφετήριο από 30-11-2020 εντολή πληρωμής της Τράπεζας Πειραιώς), πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή. Ομοίως η έφεση πρέπει, σύμφωνα με όσα προεκτέθηκαν, να γίνει δεκτή και στην ουσία της, να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη απόφαση ως προς όλες τις διατάξεις της και να κρατηθεί και να δικαστεί η αγωγή από το παρόν Δικαστήριο. Εξάλλου, επειδή η υπό κρίση έφεση έγινε δεκτή, πρέπει να διαταχθεί η επιστροφή του κατατεθέντος από τους εκκαλούντες παραβόλου, στους ίδιους κατ' άρθρο 495 παρ.4 ΚΠολΔ.

Με την από 19-3-2018 αγωγή τους, οι νυν εκκαλούντες υποστήριζαν ότι είναι κύριοι, νομείς και κάτοχοι των γεωτεμαχίων με ΚΑΕΚ . ( ο πρώτος εξ αυτών), . (ο δεύτερος εξ αυτών) και . και . (η τρίτη εξ αυτών), όπως αυτά περιγράφονταν στο δικόγραφο, με παραπομπή στο επισυναπτόμενο τοπογραφικό διάγραμμα. Ότι από το όμορο ακίνητο με ΚΑΕΚ ., εμβαδού 251 τετραγωνικών μέτρων το οποίο καταχωρήθηκε ως αγνώστου ιδιοκτήτη, πρέπει να προσαρτηθούν στα δικά τους ακίνητα τα αναλυτικά περιγραφόμενα τμήματα του και να διορθωθούν τα όρια των ιδιοκτησιών τους. Με βάση τα παραπάνω, ζητούσαν να διορθωθεί η εσφαλμένη πρώτη εγγραφή σε σχέση με τα επίδικα τέσσερα ακίνητα τους στα οικεία κτηματολογικά βιβλία προκειμένου να επέλθουν οι αιτούμενες γεωμετρικές μεταβολές, να καταχωρηθούν οι ίδιοι ως δικαιούχοι κατά τις αναφερόμενες στο δικόγραφο εδαφικές εκτάσεις και να καταδικασθεί το εναγόμενο Ελληνικό Δημόσιο στα δικαστικά τους έξοδα. Με το παραπάνω περιεχόμενο και αιτήματα η κρινόμενη αγωγή, για το παραδεκτό της συζήτησης της οποίας τηρήθηκε η νόμιμη, προβλεπόμενη στη διάταξη του άρθρου 13 παρ. 5 του ν. 2664/1998 προδικασία, με την προσκομιδή των προσκομισθέντων υπ' αριθμ. πρωτ. …/23-9-2021 αντιγράφων των οικείων κτηματολογικών διαγραμμάτων και ειδικότερων αποσπασμάτων κτηματολογικών διαγραμμάτων, αρμοδίως ασκήθηκε ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου (άρθρα 6 παρ. 3 περιπτ. β' εδ. β' ν. 2664/1998, 7, 9, 10, 14 παρ. 2 και 29 ΚΠολΔ) και ήδη αρμοδίως εισάγεται ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, κατά τα ανωτέρω, μετά την εξαφάνιση της προσβαλλόμενης απόφασης για να δικαστεί η υπόθεση με την τακτική διαδικασία.

Η αγωγή έχει ασκηθεί εμπρόθεσμα κατά την παράγραφο 2 του άρθρου 6 του ν. 2664/1998, καθώς η περαίωση της διαδικασίας κτηματογράφησης στον Δήμο Αρτέμιδος δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ Β' 527/27-04-2006 (Απόφαση Έναρξης 370/2/5-4-2006) και ως ημερομηνία έναρξης του Κτηματολογίου στον Δήμο Αρτέμιδος, όπου βρίσκονται τα επίδικα ακίνητα, ορίστηκε η 27-4-2006. Για το παραδεκτό της συζήτησης της αγωγής έχει τηρηθεί η προβλεπόμενη στη διάταξη του άρθρου 220 παρ.1 ΚΠολΔ σε συνδυασμό με τις διατάξεις των άρθρων 12 παρ.1 περιπτ. ιβ' και παρ. 5 και 13 παρ. 2 εδ. δ' του ν. 2664/1998 προδικασία, με την καταχώρηση αντιγράφου της στο τηρούμενο κτηματολογικό φύλλο του επίδικου ακινήτου, εντός της τασσόμενης προθεσμίας των τριάντα ημερών από την κατάθεση της (βλ. το υπ' αριθ. πρωτ. ../26-3-2018 πιστοποιητικό καταχώρισης εγγραπτέας πράξης του Προϊσταμένου του Κτηματολογικού Γραφείου Σπάτων σε συνδυασμό με τη με αριθμό ΓΑΚ ./21.3.2018 έκθεση κατάθεσης της αγωγής). Επίσης, για το παραδεκτό της συζήτησης της αγωγής, οι εκκαλούντες προσκομίζουν τα από 20-9-2021 και 21-9-2021 πιστοποιητικά ΕΝ.Φ.Ι.Α. του άρθρου 54Ατου ν. 4174/2012 από την ΑΑΔΕ που αφορά στη δήλωση των επίδικων ακίνητων στην αρμόδια φορολογική αρχή και στην καταβολή φόρου γι' αυτά (ΕΝ.Φ.Ι.Α.) κατά τα έτη 2016, 2017, 2018, 2019 και 2020.

Σχετικά με το ορισμένο της αγωγής, το οποίο αμφισβητείται και με σχετικό λόγο έφεσης του εφεσίβλητου - εναγόμενου, αλλά και με τις προτάσεις του, λεκτέα τυγχάνουν τα εξής: Από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1710 παρ. 1, 1193, 1195, 1198 και 1199 του ΑΚ, προκύπτει ότι η κληρονομική διαδοχή, είτε αυτή χωρεί εκ του νόμου είτε εκ διαθήκης αποτελεί παράγωγο τρόπο κτήσης της κυριότητας των κληρονομιαίων, κινητών ή ακινήτων, πραγμάτων, η κυριότητα όμως των ακινήτων που περιλαμβάνονται στην κληρονομιά, όπως και κάθε άλλο εμπράγματο δικαίωμα σε αυτό, μεταβιβάζεται στον κληρονόμο αναδρομικώς από το χρόνο θανάτου του κληρονομουμένου, μόνο εφόσον αυτός (κληρονόμος) αποδεχθεί με δημόσιο έγγραφο την κληρονομιά και η αποδοχή αυτή μεταγραφεί ή εκδοθεί κληρονομητήριο και μεταγραφεί αυτό (ΑΠ 383/2014 στην ιστοσελίδα areiospagos.gr). Περαιτέρω, επί αναγνωριστικής αγωγής κυριότητας ακινήτου, η οποία θεμελιώνεται σε παράγωγη κτήση (άρθρο 1033 ΑΚ), ο ενάγων αρκεί να προβάλει όσα περιστατικά απαιτούνται για τη μεταβίβαση του δικαιώματος, δηλαδή, να αναφέρει στην αγωγή το μεταβιβαστικό της κυριότητας τίτλο και τη μεταγραφή του, καθώς και ότι ο δικαιοπάροχος του ήταν κύριος του επιδίκου (ΑΠ 1349/2015 στην ιστοσελίδα areiospagos.gr). Αν, δε, αμφισβητηθεί ειδικά ότι ο φερόμενος ως δικαιοπάροχος του ενάγοντος είχε το δικαίωμα, οφείλει ο ενάγων κατά παραδεκτή συμπλήρωση της αγωγής με τις προτάσεις του της πρώτης συζήτησης να ισχυρισθεί και να αποδείξει τα περιστατικά που στηρίζουν την κτήση κάποτε του δικαιώματος από το δικαιοπάροχο του και ανάλογα με την έκταση της αμφισβήτησης και των απώτερων δικαιοπαρόχων μέχρι τη συμπλήρωση πρωτότυπου τρόπου κτήσης της κυριότητας αυτών (ΑΠ 23/2020, 396/2018, 78/2015, ΤΝΠ Νόμος). Στην προκειμένη περίπτωση η ένδικη αγωγή είναι επαρκώς ορισμένη, απορριπτόμενου του αντιθέτου ισχυρισμού που προβάλλει το εφεσίβλητο- εναγόμενο με λόγο της ένδικης εφέσεως και με τις ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου προτάσεις του, καθώς οι εκκαλούντες εκθέτουν τα περιστατικά που απαιτούνται για τη μεταβίβαση του επίδικου δικαιώματος, ήτοι επικαλούνται τον μεταβιβαστικούς της κυριότητας τίτλους, δηλαδή την εκ μέρους τους γενομένη με συμβολαιογραφικό έγγραφο αποδοχή της κληρονομιάς της …, στοιχείο της οποίας (κληρονομιάς) είναι και το επίδικο ακίνητο, τη μεταγραφή της σχετικής περί αποδοχής δηλώσεως τους, το γεγονός ότι αυτοί ήταν κατά τον θάνατο της ανωτέρω οι πλησιέστεροι εν ζωή συγγενείς της, καθώς και ότι η δικαιοπάροχος της ήταν κυρία του επίδικου ακινήτου και καθ' υποφοράν τον τρόπο κτήσεως της κυριότητας από την τελευταία. Επίσης σχετικά με το αίτημα διόρθωσης της ανακριβούς πρώτης εγγραφής οι ενάγοντες διαλαμβάνουν στην αγωγή τους ότι το εναγόμενο έχει καταχωρίσει στο αρμόδιο Κτηματολογικό Γραφείο Σαλαμίνας το επίδικο ακίνητο ως αγνώστου ιδιοκτήτη και να προσβάλλει η εγγραφή αυτή το δικαίωμα κυριότητας τους. Επομένως, δεν ευσταθεί ο υποστηριζόμενος ισχυρισμός ότι δεν περιγράφεται αρκούντως στην εν λόγω αγωγή το κληρονομικό δικαίωμα βάσει του οποίου οι ενάγοντες ισχυρίζονται ότι δικαιούνται το συγκεκριμένο ακίνητο. Ούτε άλλωστε τίθεται ζήτημα αοριστίας της αγωγής, όπως ισχυρίζεται το εφεσίβλητο, επειδή κατ' αυτό δεν καθίσταται σαφές το εμβαδόν του επίδικου ακινήτου, καθόσον από την ανάγνωση του αγωγικού δικογράφου προκύπτει σαφώς η καταμέτρηση του επιδίκου ακινήτου και τα ακριβή εμβαδά των επιμέρους εδαφικών λωρίδων με τις αιτούμενες γεωμετρικές μεταβολές.

Από τις ρυθμίσεις που περιέχονται στο πρωτόκολλο του Λονδίνου της 21-1/3-2-1830 "περί ανεξαρτησίας της Ελλάδος" και στα ερμηνευτικά αυτού πρωτόκολλα της 4/16-6-1830 και της 19-6/1-7-1830, σε συνδυασμό με τις ρυθμίσεις της από 27-6/9-7-1832 Συνθήκης της Κωνσταντινουπόλεως "περί οριστικού διακανονισμού των ορίων της Ελλάδος" και του άρθρου 16 του νόμου της 21-6/10-7- 1837 "περί διακρίσεως δημοσίων κτημάτων", προκύπτει ότι στην κυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου περιήλθαν εκείνα τα ακίνητα που βρίσκονταν εντός της ζώνης που μέχρι την 3-2-1830 είχε καταλάβει με τις στρατιωτικές του δυνάμεις και ανήκαν είτε στο Οθωμανικό Δημόσιο είτε σε Οθωμανούς ιδιώτες, καθώς και όσα εγκαταλείφθηκαν από τους Οθωμανούς ιδιοκτήτες τους και κατέστησαν αδέσποτα. Η κτήση των ακινήτων αυτών έγινε διά δημεύσεως «πολεμικώ δικαιώματι» και ειδικότερα με τις ρυθμίσεις αυτές το Ελληνικό Δημόσιο δεν κλήθηκε ως καθολικός διάδοχος των Οθωμανών, αλλά διαδέχθηκε το Τουρκικό Δημόσιο in globo με τη γενόμενη δήμευση "δικαιώματι πολέμου", ως ειδικού τίτλου, στο δικαίωμα κυριότητος των κτημάτων, τα οποία κατείχοντο μόνο από τους Οθωμανούς κατά την έναρξη της Ελληνικής Επαναστάσεως και ή κατέλαβε διαρκούντος του πολέμου, ή ως εγκαταλελειμμένα από τους πρώην κυρίους τους, δεν κατείχοντο πλέον από αυτούς, (βλ. ΑΠ 222 /20Ί7, ΤΝΠ ΔΣΑ και Γ. Καριψιάδη «Η Ελλάδα ως διάδοχον κράτος», έκδοση 2000, σελ. 137-145 και 178επ.). Εξάλλου, όσον αφορά τα Οθωμανικά κτήματα τα ευρισκόμενα κατά τον χρόνο διακήρυξης της ανεξαρτησίας του νέου ελληνικού κράτους (3-2-1830) εντός εδαφών τελούντων υπό τουρκική στρατιωτική κατοχή, αλλά εν συνεχεία παραχωρηθέντων βάσει της Συνθήκης της Κωνσταντινουπόλεως στην ελληνική κυριαρχία, όπως ειδικότερα και η Αττική, δεν μπορεί να γίνει λόγος για περιέλευσή τους στην κυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου με το δικαίωμα πολέμου, αφού η Αττική δεν κατακτήθηκε με τα όπλα αλλά παραχωρήθηκε στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος στις 31-3-1833 με βάση τη ως άνω Συνθήκη της Κωνσταντινουπόλεως και κατόπιν σχετικών συμφωνιών μεταξύ των ελληνικών και τουρκικών αρχών. Σημειώνεται επίσης ότι ο Σουλτάνος κατά το έτος 1829 είχε εκδώσει θέσπισμα με το οποίο παραχώρησε δωρεάν στους Αθηναίους (Οθωμανούς και Έλληνες) την κυριότητα των ήδη κατεχομένων από αυτούς ακινήτων της Αττικής. Περαιτέρω όσον αφορά όσα ακίνητα βρίσκονταν είτε στην ελληνική είτε στην τουρκική ζώνη κατοχής, κατά την 3-2-1830, εκείνων των εδαφών που τελικά αποτέλεσαν το πρώτο ελληνικό κράτος και κατέχονταν από Έλληνες ιδιώτες με διάνοια κυρίου, έστω και με άκυρο κατά το οθωμανικό δίκαιο τίτλο, (ήτοι ταπί, χοτζέτι ή βουγιουρδί), αυτά αναγνωρίσθηκαν ως ανήκοντα στους τελευταίους. Δηλαδή, στην κυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου περιήλθαν εκείνα τα ακίνητα που βρίσκονταν εντός της ζώνης που μέχρι την 3-2-1830 είχε καταλάβει με τις στρατιωτικές του δυνάμεις και ανήκαν είτε στο Οθωμανικό Δημόσιο είτε σε Οθωμανούς ιδιώτες, καθώς και όσα εγκαταλεϊφθησαν από τους Οθωμανούς ιδιοκτήτες τους και κατέστησαν αδέσποτα, η κτήση των οποίων έγινε δια δημεύσεως "πολεμικώ δικαιώματι", ενώ όσα ακίνητα βρίσκονταν είτε στην ελληνική, είτε στην τουρκική ζώνη κατοχής κατά την 3-2-1830 εκείνων των εδαφών που τελικά αποτέλεσαν το πρώτο Ελληνικό κράτος/και κατέχονταν από Έλληνες ιδιώτες με διάνοια κυρίου έστω και με άκυρο κατά το Οθωμανικό δίκαιο τίτλο, αυτά αναγνωρίσθηκαν ως ανήκοντα στους τελευταίους. Με βάση την προαναφερόμενη γενική διαδοχή του Ελληνικού Δημοσίου στα δικαιώματα επί των δημοσίων γαιών, αλλά και της απόκτησης κυριότητας επί των γαιών καθαρής ιδιοκτησίας "δικαιώματι πολέμου", θεσπίστηκε μαχητό τεκμήριο κυριότητος υπέρ αυτού, σύμφωνα με το οποίο το Ελληνικό Δημόσιο τεκμαίρεται ότι έχει αποκτήσει δικαίωμα. Εξάλλου, με τις διατάξεις των άρθρων 1, 2 και 3 του β.δ. της 17/29-11-1836 «περί ιδιωτικών δασών» αναγνωρίστηκε η κυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου στις εκτάσεις που αποτελούν δάση, εκτός από εκείνες, οι οποίες, πριν από τον αγώνα για την ανεξαρτησία, κατέχονταν νόμιμα από ιδιώτες και για τις οποίες οι σχετικοί οθωμανικοί τίτλοι "ιδιοκτησίας" θα αναγνωρίζονταν από τη Γραμματεία των Οικονομικών κατόπιν υποβολής τους μέσα σε ανατρεπτική προθεσμία ενός έτους από τη δημοσίευση του εν λόγω διατάγματος που είχε ισχύ νόμου. Προϋπόθεση όμως του τεκμηρίου τούτου είναι η ύπαρξη δάσους κατά το χρόνο ισχύος του διατάγματος. Περαιτέρω, στα δημόσια κτήματα, μεταξύ των οποίων και τα εθνικά δάση, ήταν επιτρεπτή η κτήση κυριότητας από ιδιώτη με έκτακτη χρησικτησία, σύμφωνα με τις διατάξεις των ν. 8 παρ. 1 Κωδ. (7.39), ν. 9 παρ. 1 Πανδ. (50.14), ν. 2 παρ. 20 Πανδ. (41.4), ν. 6 Πανδ. (44.3), ν. 76 παρ. 1 Πανδ. (18.1) και ν. 7 παρ. 3 Πανδ. (23.3) του βυζαντινορωμαϊκού δικαίου που έχουν εφαρμογή, κατά το άρθρο 51 ΕισΝΑΚ, για το χρόνο πριν από την έναρξη ισχύος του ΑΚ, δηλαδή μετά από άσκηση νομής πάνω στο δημόσιο κτήμα με καλή πίστη για χρονικό διάστημα μιας συνεχούς τριακονταετίας, με τη δυνατότητα αυτού που χρησιδέσποζε να συνυπολογίσει στο χρόνο της δικής του νομής και το χρόνο νομής του δικαιοπαρόχου του, εφόσον είχε γίνει με νόμιμο τρόπο καθολικός ή ειδικός διάδοχος αυτού, ενώ, κατά το ίδιο δίκαιο, τα δημόσια κτήματα είχαν εξαιρεθεί από την τακτική χρησικτησία. Από το συνδυασμό των διατάξεων αυτών με εκείνες των άρθρων 18 και 21 του ν. της 21-6/10-7-1837 "περί διακρίσεως κτημάτων" (άρθρο 51 ΕισΝΑΚ) συνάγεται ότι η έκτακτη χρησικτησία χωρεί, με τις προϋποθέσεις που προεκτέθηκαν, και επί των εθνικών δασών, εφόσον όμως η τριακονταετής νομή επ' αυτών, κατά τις διατάξεις των ν. 8 παρ. 1 Κωδ. (7.39), Βασ. 9 παρ. 1 (50.14), είχε συμπληρωθεί μέχρι και της 11 ης Σεπτεμβρίου 1915, όπως τούτο προκύπτει από τις διατάξεις αφενός του ν. ΔΞΗ' /1912 και των διαταγμάτων "περί δικαιοστασίου" που εκδόθηκαν με βάση αυτόν από 19-9- 1915 μέχρι και της 16ης-5-1926 και αφετέρου του άρθρου 21 του ν.δ. της 22-4/16-5-1926 "περί διοικητικής αποβολής από των κτημάτων της Αεροπορικής Αμύνης", που επαναλήφθηκε στο άρθρο 4 του αν.ν. 1539/1938 "Περί προστασίας δημοσίων κτημάτων", οι οποίες έκτοτε ανέστειλαν και απαγόρευσαν κάθε παραγραφή ή δικαστική προθεσμία και απαγόρευσαν κάθε παραγραφή ή δικαστική προθεσμία σε αστικές διαφορές δικαιωμάτων του Δημοσίου επί των κτημάτων αυτού, άρα και η χρησικτησία πάνω σε αυτά. Εξάλλλου κατά τις διατάξεις του βυζαντινορωμαϊκού δικαίου των ν. 8 παρ. 1 Κωδ. (7.39), 9 παρ.1 Βασ. (50.14),2παρ.20 Πανδ. (41.4), 6 Πανδ. (44.3), 76 παρ.1 Πανδ. (18.1) και 7 παρ.3 Πανδ. (23.3), οι οποίες, κατά το άρθρο 51 ΕισΝΑΚ, έχουν εφαρμογή για τον προ της εισαγωγής του ΑΚ χρόνο, και επί των δημοσίων κτημάτων και άρα και επί των δημοσίων δασών ήταν επιτρεπτή η κτήση κυριότητας με έκτακτη χρησικτησία από ιδιώτη. Προϋπόθεση της χρησικτησίας αυτής, κατά την έννοια των ανωτέρω διατάξεων, σε συνδυασμό με εκείνες του ν. ΔΞΗ/1912 και των διαταγμάτων "περί δικαιοστασίου", που εκδόθηκαν βάσει αυτού και του άρθρου 21 του ν. δτος της 22-4/16-5-1926 "περί διοικητικής αποβολής από των κτημάτων της Αεροπορικής Αμύνης", που επαναλήφθηκε στο άρθρο 4 του αν. ν. 1539/1938 "περί προστασίας των δημοσίων κτημάτων", ήταν η τριακονταετής καλόπιστη νομή, στην οποία ο χρησιδεσπόζων μπορούσε να συνυπολογίσει και τη χρησικτησία των δικαιοπαρόχων του, εφόσον είχε γίνει με νόμιμο τρόπο καθολικός ή ειδικός διάδοχος τους να είχε συμπληρωθεί μέχρι 11-9-1915 (Ολ. ΑΠ 75/1987, ΑΠ 719/2015, ΑΠ 479/2015, ΑΠ 1919/2014 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), ενώ έκτοτε τα ακίνητα αυτά είναι ανεπίδεκτα χρησικτησίας (Α.Π. 267/2005) καλή πίστη δε, όπως συνάγεται από τις διατάξεις των ν. 20 παρ. 12 πανδ (5.3), ν.25πανδ (24.1), ν.27 πανδ (18.1), ν. 10,13 παρ. 1,17,48 πανδ. (41.3), ν. 5 πανδ (41.7), ν. 3 πανδ (41.10), ν. 7 παρ. 6 πανδ. (41.4), ν. 109 πανδ (50.16), αποτελεί η ειλικρινής πεποίθηση του νομέα ότι με την κτήση της νομής του πράγματος δεν προσβάλλει κατ' ουσίαν το δικαίωμα κυριότητας τρίτου, τη συνδρομή δε της καλής πίστης, ενόψει της φύσης της ως ενδιάθετης κατάστασης, συνάγει ο δικαστής της ουσίας συμπερασματικώς, από περιστατικά που δέχθηκε ως αποδειχθέντα. Περαιτέρω, κατά το άρθρο 1 του Β.Δ/τος 3/15.12.1833 "περί διορισμού του φόρου βοσκής και του διά τα εθνικοϊδιόκτητα λιβάδια εγγείου φόρου κατά τα έτη 1833 -1834" όλα τα λιβάδια, δηλαδή οι βοσκότοποι, για την επικαρπία των οποίων δεν υπάρχει έγγραφο "ταπί", εκδοθέν επί τουρκοκρατίας, θεωρούνται δημόσια και η νομή τους παραμένει στο Δημόσιο. Η διάταξη αυτή αφορά τη συντήρηση των δικαιωμάτων του Δημοσίου, τα οποία προϋπήρχαν και δεν καθιστά ανεπίδεκτα νομής και ιδιωτικής κτήσεως στο μέλλον τα ακίνητα αυτά. Η έννοια αυτή προκύπτει από τη διάταξη του άρθρου 1 παρ. 2 του ν. ΚΘ της 31.1718.2.1864 "περί βοσκήσιμων γαιών", με την οποία ορίζεται ότι το Δημόσιο, ως και οι Κοινότητες, διατηρούν ανέπαφα τα δικαιώματα όσα προ της εποχής ταύτης είχαν επί των αμφισβητουμένων λιβαδιών άνευ βλάβης των παρά τρίτων αποκτηθέντων δικαιωμάτων, αλλά και από τη διάταξη του άρθρου 3 του ν. ΨΝΖ της 27.371.4.1880 "περί κοινοτικών και εθνικών λιβαδιών" κατά την οποία το Δημόσιο, ως προς τα εθνικά και οι Κοινότητες ως προς τα κοινοτικά λιβάδια διατηρούν απέναντι των ιδιωτών τη νομική κατοχή επί των βοσκήσιμων τόπων, επί των οποίων γίνονταν μέχρι το έτος 1864 τοποθετήσεις ποιμνίων. Από τις διατάξεις αυτές, σε συνδυασμό με τις προαναφερόμενες διατάξεις περί κτήσης κυριότητας ακινήτου με έκτακτη χρησικτησία του ΒΡΔ που προαναφέρθηκαν, προκύπτει ότι είναι δυνατή η απόκτηση κυριότητας επί, λιβαδιών ή βοσκοτόπων και δασών από ιδιώτες, εφόσον αυτοί τα νέμονταν με διάνοια κυρίου και καλή πίστη επί τριακονταετία εφόσον αυτή είχε συμπληρωθεί έως και τις 11.9.1915 (ΑΠ 279/2019, 7/2019, 8/2019, 826/2018 και 1753/2017 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 850/2019, 590/2019). Επομένως η ανωτέρω διάταξη του Β.Δ/τος του 1833 εισήγαγε μαχητό τεκμήριο υπέρ του Δημοσίου για τα λιβάδια, όπως ακριβώς και τα δάση (ΑΠ 987/2017 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΕφΠειρ 16/2021). Ούτε τέλος, απαιτείτο από τις άνω διατάξεις ως προϋπόθεση της αξιουμένης καλής πίστεως για την κτήση κυριότητας επί δημοσίου δάσους και γενικώς επί δημοσίων κτημάτων πραγμάτων, με έκτακτη χρησικτησία, η ύπαρξη ταπίου υπέρ του χρησιδεσπόζοντος ή η εκ μέρους αυτού υποβολή τίτλων ιδιοκτησίας κατά το άρθρο 3 παρ. α' του άνω από 17-11-1836 β.δ/τος (ΑΠ 1355/2014, ΝΟΜΟΣ). Εξάλλου, σύμφωνα με τις διατάξεις του προϊσχύσαντος βυζαντινορωμαϊκού δικαίου ν. 1, 23 Πανδ. (47,1), εισ. 47 (2.1), προϋπόθεση για την περιέλευση κάποιου πράγματος στην κατηγορία των αδέσποτων, ήτοι των πραγμάτων, τα οποία είναι μεν ικανά να τεθούν υπό την ανθρώπινη εξουσίαση, αλλά δεν υπάρχει κύριος τούτων, και τα οποία, σύμφωνα με την παραπάνω διάταξη του άρθρου 16 του Νόμου της 21-6/10-7-1837, ανήκουν κατά κυριότητα στο Δημόσιο, είναι όχι μόνο η εγκατάλειψη της νομής του πράγματος (κινητού ή ακινήτου), αλλά και η βούληση εγκατάλειψης του πράγματος, δηλαδή απόφαση του κυρίου περί παραιτήσεως αυτού από την κυριότητα, χωρίς πρόθεση περαιτέρω μεταβίβασης του πράγματος σε συγκεκριμένο τρίτο πρόσωπο. Η βούληση του κυρίου πρέπει να εκδηλώνεται υπό συνθήκες που δεν καθιστούν αυτήν αμφίβολη και υπό την αυτονόητη προϋπόθεση ότι ο παραιτούμενος ήταν κύριος του πράγματος. Για την εγκατάλειψη του ακινήτου με σκοπό παραιτήσεως από την κυριότητα, κατά το προϊσχύσαν βυζαντινορωμαϊκό δίκαιο, δεν απαιτείτο ο τύπος του συμβολαιογραφικού εγγράφου και μεταγραφή, όπως ήδη απαιτείται υπό την ισχύ του ΑΚ. Ο νόμος αυτός «Περί διακρίσεως κτημάτων» τροποποίησε τον προϊσχύσαντα αυτού κανόνα του βυζαντινορωμαϊκού δικαίου, κατά τον οποίο όποιος καταλάμβανε αδέσποτο αποκτούσε την κυριότητα του (Πανδ. 41.1), έτσι ώστε να μην απαιτείται πλέον η πραγματική κατάληψη των αδέσποτων ακινήτων, προκειμένου να επέλθει κτήση της κυριότητας. Η τροποποίηση αυτή υπαγορεύτηκε από την ανάγκη να καταστεί ευχερής η κτήση από το Ελληνικό Δημόσιο της κυριότητας των κτημάτων, τα οποία είχαν εγκαταλειφθεί από τους Οθωμανούς ιδιοκτήτες τους, οι οποίοι αποχώρησαν από την Ελλάδα λόγω του απελευθερωτικού αγώνα. Έτσι, τα κτήματα αυτά αποκτήθηκαν «δικαιώματι πολέμου» ανεξαρτήτως της κατάληψης τους κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα από το Δημόσιο ή τις ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις (ΑΠ 27/2019, ΑΠ 8/2019, ΕφΠειρ 26/2020, ΕφΠειρ 435/2016, ΝΟΜΟΣ). Σύμφωνα λοιπόν, με τα παραπάνω, το ελληνικό δημόσιο μπορεί να επικαλεστεί κυριότητα στα αδέσποτα ακίνητα θεμελιούμενη με τους ακόλουθους πρωτότυπους τρόπους: α) με πραγματική κατάληψη των κτημάτων, που είχαν καταστεί αδέσποτα λόγω της εγκατάλειψης τους κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα από τους Οθωμανούς ιδιοκτήτες τους, σύμφωνα με το προϊσχύσαν βυζαντινορωμάίκό δίκαιο, β) με ex lege κτήση των ίδιων κτημάτων, καθώς και αυτών που εγκαταλείφθηκαν στη συνέχεια από οποιονδήποτε ιδιώτη με πρόθεση παραίτησης από την κυριότητα, σύμφωνα με το νόμο «περί διακρίσεως κτημάτων» της 10.7.1837, γ) με κτήση, σύμφωνα με την ΑΚ 972, των ακινήτων τα οποία κατέστησαν αδέσποτα λόγω της παραίτησης των κυρίων τους από την κυριότητα με νομίμως μεταγεγραμμένο συμβολαιογραφικό έγγραφο, με αντίστοιχα κρίσιμες ημερομηνίες τα έτη 1830 (διαδοχή του Ελληνικού κράτους στα δικαιώματα του οθωμανικού δημοσίου), 1838 (έναρξη ισχύος του νόμου «περί διακρίσεως κτημάτων») και 1946 (έναρξη ισχύος ΑΚ), βαρυνόμενο οικονομικώς με την απόδειξη συνδρομής των όρων του καθενός από τους παραπάνω τρόπους. Ειδικά για τους δύο πρώτους προαναφερόμενους τρόπους κτήσης κυριότητας ακινήτου από το Ελληνικό Δημόσιο, δηλαδή όταν πρόκειται για ακίνητο που έχει καταστεί αδέσποτο πριν από την εισαγωγή του ΑΚ, η κυριότητα του οποίου επικαλείται το Ελληνικό Δημόσιο ότι του ανήκει, είναι προφανής η δυσχέρεια όχι μόνο να προβληθεί ορισμένα, αλλά και να αποδειχθεί ο σχετικός αγωγικός ισχυρισμός του, καθώς τις περισσότερες φορές δεν είναι δυνατή η εξειδίκευση (αλλά και η απόδειξη) των πραγματικών περιστατικών που στηρίζουν τις βάσεις αυτές. Συγκεκριμένα, το ενάγον Δημόσιο οφείλει να προσδιορίσει πώς το επίδικο ακίνητο κατέστη αδέσποτο, εάν πρόκειται για εξ αρχής αδέσποτο ή όχι, οπότε στην τελευταία περίπτωση που αυτό έχει προϋπάρξει υπό τη δεσποτεία άλλου, οφείλει περαιτέρω να προσδιορίσει ποιο ήταν αυτό το πρόσωπο και πώς απέβαλε την κυριότητα του. Περαιτέρω και εφόσον το Δημόσιο επικαλείται ότι το αδέσποτο ακίνητο περί ήλθε στην κυριότητα του πριν την ισχύ του νόμου «περί διακρίσεως κτημάτων» της 10.7.1837, πρέπει επιπλέον να επικαλεστεί και όλα εκείνα τα πραγματικά περιστατικά που θεμελιώνουν την πραγματική κατάληψη του ακινήτου από αυτό, η οποία απαιτείτο κατά τις διατάξεις του βυζαντινορωμαϊκού δικαίου προκειμένου να επέλθει κτήση της κυριότητας του.

Το εφεσίβλητο Ελληνικό Δημόσιο επαναφέρει με τις προτάσεις του ένσταση ιδίας κυριότητας, επικαλούμενο ότι το επίδικο αγροτεμάχιο ως τμήμα μείζονος δημοσίου κτήματος απέκτησε α) «δικαιώματι πολέμου», διότι αποτελούσε δημόσια γαία, που ανήκε στο Οθωμανικό Δημόσιο, β) άλλως ανήκε στους Οθωμανούς υπηκόους άλλως δυνάμει της παραπάνω Συνθήκης και των σχετικών πρωτοκόλλων, ως ανήκουσα πριν την επανάσταση του 1821 σε Οθωμανούς υπηκόους, οι οποίοι κατά τον χρόνο της υπογραφής των πρωτοκόλλων το είχαν εγκαταλείψει και αναχώρησαν από τις περιοχές των Αθηνών, Πειραιώς, Στερεάς και Πελοποννήσου, που είχαν προσδιορισθεί ως περιοχές μέλλουσες να αποτελέσουν το Ελληνικό Κράτος και κατά συνέπεια δεν εδεσπόζοντο πλέον από αυτούς, και κατελήφθη από αυτό την 21-1/3-2-1830 γ) άλλως, διότι αποτελούσε λιβάδι ή βοσκότοπο κατά την 3/15-12-1833, χωρίς ποτέ μέσα στις νόμιμες προθεσμίες να αναγνωρισθεί κανένας, συμπεριλαμβανομένων του ενάγοντος και των δικαιοπαρόχων του, κύριος κατά την προβλεπόμενη διαδικασία, δ) άλλως με τα προσόντα της έκτακτης χρησικτησίας νεμόμενο αυτό με καλή πίστη από την Ελληνική Επανάσταση του έτους 1821 μέχρι και το χρόνο άσκησης της αγωγής ε] άλλως, διότι ήταν αδέσποτο κατά την 21-6/10-7-1837, χωρίς να απαιτείτο η κατάληψη του. Οι παραπάνω ισχυρισμοί του Ελληνικού Δημοσίου, που προβάλλονται από αυτό προς αντίκρουση της εναντίον του ασκηθείσας αναγνωριστικής αγωγής κυριότητας ακινήτου, αποτελούν ενστάσεις, ως γεγονότα διακωλυτικά της γένεσης του δικαιώματος κυριότητας του ενάγοντος (ΑΠ 1182/2018, ΑΠ 946/2017, ΑΠ 148/2016, ΑΠ 148/2016 ΤΝΠ 112/2013 ΝΟΜΟΣ, ΕφΠειρ 349/2020, ΕφΠειρ 436/2019, 437/2019, ΝΟΜΟΣ). Όμως οι ισχυρισμοί αυτοί είναι απορριπτέοι κατά τα (β) και (ε) σκέλη του ως αόριστοι, διότι το εναγόμενο- εφεσίβλητο δεν επικαλείται τα αναγκαία για την θεμελίωση αυτών περιστατικά (ποιος ήταν ο Οθωμανός κύριος του επιδίκου ή πότε έγινε εγκατάλειψη της νομής του επιδίκου από τον μέχρι τότε κύριο με πρόθεση παραιτήσεως από του δικαιώματος κυριότητας). Σημειώνεται επίσης ότι ο τρόπος απόκτησης κυριότητας από πλευράς του Δημοσίου θα πρέπει να στηρίζεται στη θετική επίκληση και απόδειξη από αυτό των γεγονότων που τον θεμελιώνουν και όχι στην αρνητική επίκληση της όποιας έλλειψης παρουσιάζουν οι τίτλοι που επικαλείται ο ιδιώτης για τη θεμελίωση της δικής του κυριότητας, διότι από την ύπαρξη μιας τέτοιας έλλειψης δεν τεκμαίρεται η ύπαρξη κυριότητας του Δημοσίου (ΑΠ 368/2015 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Ομοίως απορριπτέος ως αόριστος τυγχάνει και ο ισχυρισμός ότι το επίδικο ακίνητο ήταν αδέσποτο, διότι το εναγόμενο αρκείται σε απλή επανάληψη του πραγματικού της παραπάνω διάταξης, χωρίς να επικαλείται ότι χώρησε εγκατάλειψη της νομής του επιδίκου από τον μέχρι τότε κύριο και ότι αυτή έγινε με πρόθεση παραίτησης από το δικαίωμα της κυριότητας, και χωρίς να προσδιορίζει ποιο πρόσωπο προέβη στην κατά τα άνω εγκατάλειψη, αφετέρου ως αδέσποτου, κατ' εφαρμογή των διατάξεων του πρόίσχύσαντος βυζαντινορωμαϊκού δικαίου άλλως των άρθρων 2 § 1 του Ν. 1539/1938 και 972 του ΑΚ, καθόσον δεν γίνεται σαφής επίκληση περιστατικών που θα επέτρεπαν την κρίση ότι στην προκειμένη περίπτωση εφαρμόζονται οι ανωτέρω διατάξεις, ή έστω η ειδική διάταξη του άρθρου 34 του Ν. 1539/1938 περί κτήσης κυριότητας επί εγκαταλελειμμένων ακινήτων.

Από την εκτίμηση της υπ' αριθμ. ./2018 ένορκης βεβαιώσεως στο Ειρηνοδικείο Κρωπίας του μάρτυρα ., κατόπιν νόμιμης και εμπρόθεσμης κλητεύσεως του εναγομένου, όπως προκύπτει από την υπ' αριθμ. .Δ/5-4-2018 έκθεση επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή της περιφέρειας του Εφετείου Πειραιώς με έδρα το Πρωτοδικείο Αθηνών ., καθώς και όλων των εγγράφων που οι διάδικοι προσκομίζουν και επικαλούνται είτε ως άμεσα αποδεικτικά μέσα είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, αποδεικνύονται κατά την κρίση του Δικαστηρίου, τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: οι εκκαλούντες είναι κύριοι, νομείς και κάτοχοι των γεωτεμαχίων που βρίσκονται στην Αρτέμιδα Αττικής και φέρουν ΚΑΕΚ …. Ειδικότερα, το υπ' αριθμ. … ακίνητο, έχει εμβαδόν 237,36 τετραγωνικά μέτρα και εμφαίνεται στο προσαρτώμενο στην αγωγή από Μάιο 2017 διάγραμμα τοπογραφικών μεταβολών του τοπογράφου μηχανικού … με στοιχεία 1-16-17-18-15-8-4-3-1. Το γεωτεμάχιο αυτό ανήκει, μετά τον θάνατο της αρχικής τρίτης ενάγουσας … κατά πλήρη και αποκλειστική κυριότητα στον πρώτο εκκαλούντα … κατά ποσοστό 100%. Ο ως άνω κατέστη κύριος ως ακολούθως: με το υπ' αριθμ. ./13-4-1966 αγοραπωλητήριο συμβόλαιο του συμβολαιογράφου Αθηνών …, νόμιμα μεταγεγραμμένο στα βιβλία μεταγραφών του Δήμου Σπάτων (τ. ., αριθμ. .), οι ήδη αποβιώσαντες α) . και β) … αγόρασαν το περιγραφόμενο γεωτεμάχιο κατά ποσοστό 1/2 εξ αδιαιρέτου έκαστος, από τον ... Στη συνέχεια, δυνάμει του υπ' αριθμ. ./11-08-1992 συμβολαίου γονικής παροχής της Συμβολαιογράφου Κρωπίας …, νόμιμα μεταγεγραμμένου στα βιβλία μεταγραφών του Δήμου Κρωπίας στον τόμο . με αριθ. ., οι ανωτέρω παραχώρησαν την ψιλή κυριότητα κατά το 1/2 εξ αδιαιρέτου ο καθένας στον πρώτο από τους εκκαλούντες … με παρακράτηση του δικαιώματος επικαρπίας. Μετά δε τον θάνατο του … την 15η-6-2017 και της … την 3η-4-2018, συνενώθηκε η επικαρπία με την ψιλή κυριότητα κατά το αντίστοιχο ποσοστό και ο ως άνω εκκαλών απέκτησε την πλήρη και αποκλειστική κυριότητα σε ποσοστό 100%. Στο υπ' αριθμ. ./11-08-1992 συμβόλαιο γονικής παροχής περιγράφεται ως οικόπεδο στην Αρτέμιδα, εντός του Ο.Τ. ., εκτάσεως 237.52 τ.μ. οριζόμενο Βόρεια με την κατωτέρω περιγραφόμενη ιδιοκτησία, Νότια με ιδιοκτησία …, Ανατολικά με πεζόδρομο ιδιοκτησίας των δικαιοπαρόχων και Δυτικά με άγνωστο. Ως προς την υπολειπόμενη έκταση σε σχέση με τον τίτλο κτήσης, που κείται στα ανατολικά και αποτελεί τμήμα του σημερινού ΚΑΕΚ .., ο πρώτος εκκαλών … έχει αποκτήσει την πλήρη και αποκλειστική κυριότητα σε ποσοστό 100% με τα προσόντα της έκτακτης χρησικτησίας, νεμόμενος αυτήν συνεχώς και αδιαλείπτως - ο ίδιος αλλά και οι άμεσοι και απώτεροι δικαιοπάροχοι του-από το έτος 1966 κατόπιν παραχώρησης της από τον … για χρήση ως ιδιωτικής οδού, με εμφανείς πράξεις νομής όπως περίφραξη και συντήρηση των ορίων, καθαρισμό από αγριόχορτα, διέλευση των οχημάτων του και τοποθέτηση μπάρας, όπως καταθέτει και ο μάρτυρας στην ένορκη βεβαίωση. Το γεωτεμάχιο με ΚΑΕΚ … επιφάνειας 258,10 τ.μ., εμφανίζεται στο προσαρτώμενο στην υπό κρίση αγωγή από Μαΐου 2017 διάγραμμα γεωμετρικών μεταβολών του Τοπογράφου Μηχανικού … υπό στοιχεία 3-4-8-15-18-19-13-12-7-5-3. Το γεωτεμάχιο αυτό ανήκει, μετά το θάνατο της τρίτης ενάγουσας …, κατά πλήρη και αποκλειστική κυριότητα στον δεύτερο εκκαλούντα …. Κατέστη δε κύριος ο ως άνω ως ακολούθως: με το υπ' αριθ. …/13-4-1966 αγοραπωλητήριο συμβόλαιο του συμβολαιογράφου Αθηνών .., νόμιμα μεταγεγραμμένου στα βιβλία μεταγραφών του Δήμου Σπάτων στον τόμο . με αριθ. ., αγόρασαν οι ήδη αποβιώσαντες α) … και β) … κατά το 1/2 εξ αδιαιρέτου έκαστος, από τον …. Στη συνέχεια δυνάμει του υπ' αριθ. ./11-08-1992 συμβολαίου γονικής παροχής της Συμβολαιογράφου Κρωπίας …, νόμιμα μεταγεγραμμένου στα βιβλία μεταγραφών του Δήμου Κρωπίας στον τόμο . με αριθ. ., οι ανωτέρω παραχώρησαν την ψιλή κυριότητα κατά το 1/2 εξ αδιαιρέτου ο καθένας στον δεύτερο εκκαλούντα … με παρακράτηση του δικαιώματος επικαρπίας. Μετά δε τον θάνατο του … την 15η-6-2017 και της … την 3η-4-2018 συνενώθηκε η επικαρπία με την ψιλή κυριότητα κατά το αντίστοιχο ποσοστό και ο δεύτερος εκκαλών απέκτησε την πλήρη και αποκλειστική κυριότητα σε ποσοστό 100%. Στο υπ' αριθμ. ./11.08.1992 συμβόλαιο γονικής παροχής το ως άνω γεωτεμάχιο περιγράφεται ως οικόπεδο στην Αρτέμιδα , εντός του Ο.Τ. ., εκτάσεως 247.30 τ.μ. οριζόμενο Βόρεια με ιδιοκτησία …, Νότια με την ανωτέρω περιγραφόμενη ιδιοκτησία, Ανατολικά με πεζόδρομο ιδιοκτησίας των δικαιοπαρόχων και Δυτικά με άγνωστο. Ως προς την υπολειπόμενη έκταση σε σχέση με τον τίτλο κτήσης, που κείται στα ανατολικά και αποτελεί τμήμα του σημερινού ΚΑΕΚ …, ο δεύτερος εκκαλών … έχει αποκτήσει την πλήρη και αποκλειστική κυριότητα σε ποσοστό 100% με τα προσόντα της έκτακτης χρησικτησίας, νεμόμενος αυτήν συνεχώς και αδιαλείπτως, τόσο ο ίδιος όσο και οι άμεσοι και απώτεροι δικαιοπάροχοι του από το έτος 1966 κατόπιν παραχώρησης της από τον … για χρήση ως ιδιωτικής οδού, με εμφανείς πράξεις νομής όπως περίφραξη και συντήρηση των ορίων, καθαρισμό από αγριόχορτα, διέλευση των οχημάτων του κ.λπ., όπως καταθέτει και ο μάρτυρας … στην προσκομιζόμενη ένορκη βεβαίωση. Περαιτέρω, το γεωτεμάχιο με ΚΑΕΚ … επιφάνειας 243.19 τ.μ., εμφαίνεται στο προσαρτώμενο στην υπό κρίση αγωγή από Μαΐου 2017 διάγραμμα γεωμετρικών μεταβολών του Τοπογράφου Μηχανικού … υπό στοιχεία 6-20-22-11-10-6. Η τέταρτη εκκαλούσα … απέκτησα το ως άνω γεωτεμάχιο κατά πλήρη και αποκλειστική κυριότητα με γονική παροχή από τον πατέρα της …, δυνάμει του υπ' αριθμ. …/23-6-2000 συμβολαίου γονικής παροχής της συμβολαιογράφου Κρωπίας …, νόμιμο μεταγεγραμμένου στα βιβλία μεταγραφών του Δήμου Σπάτων στον τόμο .. με αριθμό .. Στον τίτλο αυτό περιγράφεται ως οικόπεδο κείμενο εντός του εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου του Δήμου Αρτέμιδος Αττικής (ΟΤ …), εκτάσεως 306, 20 τ.μ. Στον πατέρα της περιήλθε εν μέρει με αγορά από τον …, δυνάμει του υπ' αριθμ. ../3-7-1973 συμβολαίου της συμβολαιογράφου Κρωπίας …, νόμιμα μεταγεγραμμένου στα βιβλία μεταγραφών του Δήμου Σπάτων στον τόμο . με αριθ. .. Κατά το υπόλοιπο μέρος, αυτός κατέστη κύριος με τα προσόντα της έκτακτης χρησικτησίας, ενσωματώνοντας στην ιδιοκτησία του τμήμα της ιδιοκτησίας που είχε παραχωρηθεί στον δικαιοπάροχο του από τον . για χρήση ως ιδιωτικής οδού, με εμφανείς πράξεις νομής όπως περίφραξη και συντήρηση των ορίων, καθαρισμό από αγριόχορτα, φύτευση κλπ. Επομένως έχω καταστεί κύρια με παράγωγο τρόπο δυνάμει του ανωτέρω συμβολαίου γονικής παροχής. Επικουρικά, η τέταρτη εκκαλούσα έχει καταστεί κύρια με τα προσόντα της τακτικής χρησικτησίας, νεμόμενη την επίδικη έκταση ίδια και ο δικαιοπάροχος της από το έτος 1973. Τέλος, το γεωτεμάχιο με ΚΑΕΚ . επιφάνειας 247.95 τ.μ., εμφαίνεται στο προσαρτώμενο στην υπό κρίση αγωγή από Μαΐου 2017 διάγραμμα γεωμετρικών μεταβολών του Τοπογράφου Μηχανικού . υπό στοιχεία 5-7-12-13-19-20-6-5. Η τέταρτη εκκαλούσα .. το απέκτησε κατά πλήρη και αποκλειστική κυριότητα με γονική παροχή από τη μητέρα της, …, δυνάμει του υπ' αριθμ. ./23-6-2000 συμβολαίου γονικής παροχής της συμβολαιογράφου Κρωπίας ., νόμιμα μεταγεγραμμένου στα βιβλία μεταγραφών του Δήμου Σπάτων στον τόμο . με αρ. .. Στον τίτλο αυτό περιγράφεται ως οικόπεδο κείμενο ομοίως εντός του εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου του Δήμου Αρτέμιδας Αττικής (Ο.Τ. .), εκτάσεως 301.20 τ.μ. Στην μητέρα της περιήλθε εν μέρει με αγορά από τον ., δυνάμει του υπ' αριθ. ./13-4-1966 συμβολαίου του συμβολαιογράφου Αθηνών ., νόμιμα μεταγεγραμμένου στα βιβλία μεταγραφών του Δήμου Σπάτων (τόμος ., αριθμ. .). Κατά το υπόλοιπο μέρος κατέστη κύρια με τα προσόντα της έκτακτης χρησικτησίας, ενσωματώνοντας στην ιδιοκτησία της τμήμα της ιδιοκτησίας που της είχε παραχωρηθεί από τον . για χρήση ως ιδιωτικής οδού, με εμφανείς πράξεις νομής όπως περίφραξη και συντήρηση των ορίων, κατασκευή αυλόπορτας για την είσοδο οχημάτων, στάθμευση οχημάτων, καθαρισμό από αγριόχορτα, φύτευση κλπ. Επομένως έχει καταστεί κύρια με παράγωγο τρόπο δυνάμει του ανωτέρω συμβολαίου γονικής παροχής. Από όλα τα ανωτέρω προκύπτει ότι: α) ο εκκαλών . έχει την πλήρη και αποκλειστική κυριότητα, νομή και κατοχή κατά ποσοστό 100% ενός γεωτεμαχίου επιφανείας 297,65 τετραγωνικών μέτρων, όπως εμφανίζεται στο προσαρτώμενο στην αγωγή από Μαΐου 2017 τοπογραφικό διάγραμμα γεωμετρικών μεταβολών του Τοπογράφου Μηχανικού . υπό στοιχεία Α-Β-Γ-Δ-Α με τις κάτωθι συντεταγμένες:

Συντεταγμένες γεωτεμαχίου με ΚΑΕΚ: . (Μετά την διόρθωση)

α/α Χ Υ Αποστάσεις

Α …

Β … Α - Β: 26.91

Γ … Β - Γ: 10.34

Δ … Γ - Δ: 26.32

Α … Δ - Α: 12.09

β) Ο δεύτερος εκκαλών . έχει την πλήρη και αποκλειστική κυριότητα, νομή και κατοχή κατά ποσοστό 100%, με τρόπο κτήσης εν μέρει γονική παροχή δυνάμει του υπ' αριθμ. ./11-08-1992 συμβολαίου γονικής παροχής της Συμβολαιογράφου Κρωπίας ., νόμιμα μεταγεγραμμένου στα βιβλία μεταγραφών του Δήμου Κρωπίας σε τόμο . με αριθ. . και εν μέρει χρησικτησία, ενός γεωτεμαχίου επιφάνειας 315.28 τ.μ., όπως εμφανίζεται στο προσαρτώμενο στην υπό κρίση αγωγή από Μαΐου 2017 διάγραμμα γεωμετρικών μεταβολών του Τοπογράφου Μηχανικού . υπό στοιχεία Δ-Γ-Ε-Ζ-Δ με τις κάτωθι συντεταγμένες:

α/α Χ Υ Αποστάσεις

Δ … —

Γ … Δ - Γ: 26.32

Ε … Γ - Ε : 11.93

Ζ … Ε - 2 : 25.81

Δ … Ζ - Δ: 12.28

γ) Η τρίτη εκκαλούσα ., έχει την πλήρη και αποκλειστική κυριότητα, νομή και κατοχή κατά ποσοστό 100%, με τρόπο κτήσης γονική παροχή, δυνάμει του υπ' αριθμ. ./23-6-2000 συμβολαίου γονικής παροχής της συμβολαιογράφου Κρωπίας ., νόμιμα μεταγεγραμμένου στα βιβλία μεταγραφών του Δήμου Σπάτων στον τόμο . με αρ. ., ενός γεωτεμαχίου επιφανείας 307,32 τ.μ. (ΚΑΕΚ .) και με τις κάτωθι συντεταγμένες:

στοιχείο Χ Υ

I …

10 …

11 ..

22 …

Κ …

Θ …

I …

δ) Η τρίτη εκκαλούσα ., έχει την πλήρη και αποκλειστική κυριότητα, νομή και κατοχή κατά ποσοστό 100%, με τρόπο κτήσης γονική παροχή, δυνάμει του υπ' αριθμ. ./23-6-2000 συμβολαίου γονικής παροχής της συμβολαιογράφου Κρωπίας ., νόμιμα μεταγεγραμμένου στα βιβλία μεταγραφών του Δήμου Σπάτων (τ. ., αρ. .), ενός γεωτεμαχίου επιφάνειας 307.11 τ.μ., όπως εμφανίζεται στο προσαρτώμενο στην υπό κρίση αγωγή από Μαΐου 2017 διάγραμμα γεωμετρικών μεταβολών του Τοπογράφου Μηχανικού . υπό στοιχεία Ζ-Ε-Θ-Ι-Ζ με τις κάτωθι συντεταγμένες:

Συντετανμένες νεωτεμαχίου με ΚΑΕΚ: . (Μετά την διόρθωση)

σ/α Χ Υ Αποστάσεις

Ζ … ¦

Ε … Ζ - Ε: 25.81

Θ … Ε - Θ: 12.00

I … Θ - 1: 25.29

Ζ … Ι - Ζ: 12.05

Συνεπώς, αφού εξαφανισθεί η ερήμην πρωτόδικη απόφαση, πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή η υπό κρίση αγωγή και α) να διαταχθεί η διόρθωση των ανακριβών πρώτων εγγραφών στα κτηματολογικά βιβλία του Κτηματολογικού Γραφείου Σπάτων, ώστε να αποκοπούν από το ακίνητο με ΚΑΕΚ … τα αναφερόμενα αναλυτικά τμήματα σύμφωνα με όσα αναφέρονται στο διατακτικό της παρούσας και να διορθωθούν τα όρια των ΚΑΕΚ με αριθμούς … και β) να αναγνωρισθεί ότι οι εκκαλούντες έχουν την αποκλειστική τους κυριότητα, όπως αναφέρεται στο διατακτικό της παρούσας.

Περαιτέρω, πρέπει να επιβληθούν τα δικαστικά έξοδα εις βάρος του εναγομένου λόγω της ήττας του, μειωμένα όμως κατά τη διάταξη του άρθρου 22 παρ. 1 ν. 3693/1957, κατά τα ειδικότερα διαλαμβανόμενα στο διατακτικό της παρούσας απόφασης.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων την από 30-11-2020 έφεση, η οποία κατατέθηκε στη γραμματεία του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ./30-11-2020.

ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και κατ' ουσίαν την ως άνω έφεση.

ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την υπ' αριθμ. 9686/2019 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, η οποία εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία.

ΚΡΑΤΕΙ και δικάζει την υπόθεση.

ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αγωγή.

ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ α) την διόρθωση των ορίων του ακινήτου με ΚΑΕΚ . όπως εμφανίζονται στο από Μαΐου 2017 διάγραμμα γεωμετρικών μεταβολών του τοπογράφου μηχανικού ., υπό στοιχεία Α-Β-Γ-Δ-Α με επιφάνεια 297,65 τετραγωνικά μέτρα και τις ακόλουθες συντεταγμένες:

Συντεταγμένες γεωτεμαχίου με ΚΑΕΚ: . (Μετά την διόρθωση)

α/α Χ Υ Αποστάσεις

Α ….

Β … Α - Β: 26.91

Γ … Β - Γ: 10.34

Δ … Γ - Δ: 26.32

Α … Δ - Α: 12.09

και αναγνωρίζει ότι ο . έχει την πλήρη και αποκλειστική κυριότητα νομή και κατοχή σε ποσοστό 100% του ως άνω ακινήτου, β) την διόρθωση των ορίων του ακινήτου με ΚΑΕΚ . όπως εμφανίζονται στο από Μαΐου 2017 διάγραμμα γεωμετρικών μεταβολών του τοπογράφου μηχανικού ., υπό στοιχεία Δ-Γ-Έ-Ζ-Δ με επιφάνεια 315,28 τετραγωνικά μέτρα και τις ακόλουθες συντεταγμένες:

Συντεταγμένες γεωτεμαχίου με ΚΑΕΚ: . (Μετά την διόρθωση)

α/α Χ Υ Αποστάσεις

Δ ……..

Γ .. Δ - Γ: 26.32

Ε … Γ - Ε: 11.93

Ζ … Ε - 2 : 25.81

Δ … Ζ - Δ: 12.28

Και αναγνωρίζει ότι ο . έχει την πλήρη και αποκλειστική κυριότητα νομή και κατοχή σε ποσοστό 100% του ως άνω ακινήτου, γ) την διόρθωση των ορίων του ακινήτου με ΚΑΕΚ: . όπως εμφανίζονται στο από Μαΐου 2017 διάγραμμα γεωμετρικών μεταβολών του τοπογράφου μηχανικού ., υπό στοιχεία 1-10-11-22-Κ-Θ-Ι με επιφάνεια 307,32 τετραγωνικά μέτρα και τις ακόλουθες συντεταγμένες:

στοιχείο Χ Υ

1 …

10 …

11 …

22 …

Κ …

Θ …

I …

Και αναγνωρίζει ότι η . έχει την πλήρη και αποκλειστική κυριότητα νομή και κατοχή σε ποσοστό 100% του ως άνω ακινήτου, δ) την διόρθωση των ορίων του ακινήτου με ΚΑΕΚ: . όπως εμφανίζονται στο από Μαΐου 2017 διάγραμμα γεωμετρικών μεταβολών του τοπογράφου μηχανικού ., υπό στοιχεία Ζ-Ε-Θ-Ι-Ζ με επιφάνεια 307,11 τετραγωνικά μέτρα και τις ακόλουθες συντεταγμένες:

Συντεταγμένες γεωτεμαχιου με ΚΑΕΚ: . (Μετά την διόρθωση)

σ/α Χ Υ Αποστάσεις

Ζ …

Ε … Ζ - Ε : 25.81

Θ … Ε - Θ : 12.00

I … Θ - 1: 25.29

Ζ … I - Ζ: 12.05

Και αναγνωρίζει ότι η . έχει την πλήρη και αποκλειστική κυριότητα νομή και κατοχή σε ποσοστό 100% του ως άνω ακινήτου.

Επιβάλλει μέρος των δικαστικών εξόδων των εναγόντων-εκκαλούντων σε βάρος του εναγόμενου-εφεσίβλητου, τα οποία ορίζει στο ποσό των τετρακοσίων (400) ευρώ.

Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του στην Αθήνα, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους, στις 2 Σεπτεμβρίου 2022.

Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ