ΤρΔΠρΠειρ 2203/2010

Αποβολή μισθωτή κυλικείου δημόσιου νοσοκομείου - Δικαιοδοσία διοικητικών και πολιτικών δικαστηρίων - Αγωγή αποζημίωσης -.

Αποβολή μισθωτή περιπτέρου από κυλικείο εντός νοσοκομείου. Η διαφορά που ανακύπτει από την αποβολή του ενάγοντος μισθωτή του κυλικείου, ο οποίος επικαλείται δικαιώματα επ’ αυτού βάσει της συναφθείσης με το νοσοκομείο αστικής συμβάσεως και της νομοθεσίας περί επαγγελματικών μισθώσεων, κινείται στον κύκλο των σχέσεων του ιδιωτικού δικαίου και η διαπίστωση της τυχόν ακυρότητας της εν λόγω συμβάσεως και της αποβολής του ενάγοντος από το μίσθιο και περαιτέρω η επιδίκαση αποζημίωσης για την τυχόν προκληθείσα σ’ αυτόν περιουσιακή και ηθική βλάβη ανήκει στη δικαιοδοσία των πολιτικών δικαστηρίων. Απαράδεκτη η αγωγή που εισήχθη στο διοικητικό πρωτοδικείο.

Αριθμός απόφασης: α 2203/2010

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ

Τμήμα

4ο ΤΡΙΜΕΛΕΣ

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 4 Φεβρουαρίου 2010 με δικαστές τις: Χρυσάνθη Φρατζόγλου, Πρόεδρο Πρωτοδικών Διοικητικών Δικαστηρίων, Διαμάντω Γεωργούλη, Γεωργία Παπανικολάου (εισηγήτρια), Πρωτοδίκες Διοικητικών Δικαστηρίων και γραμματέα την Θεώνη Χρονοπούλου, δικαστική υπάλληλο,

για να δικάσει την αγωγή με χρονολογία 9-8-2004 (αριθμ. κατάθ.: 424/9-8-2004),

τ ο υ ..., κατοίκου Ν. Ηρακλείου Αττικής (...), ο οποίος παραστάθηκε με τον πληρεξούσιο δικηγόρο Δημήτριο Βαρελά βάσει δηλώσεως του άρθρου 29 παρ. 1 του ν. 2915/2001,

κατά του Ν.Π.Δ.Δ. με την επωνυμία «Γενικό Περιφερειακό Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Πειραιώς - Μεταξά», που εδρεύει στον Πειραιά (οδός Μπόταση, αριθ. 51) και εκπροσωπείται από τον Διοικητή του, το οποίο παραστάθηκε με την πληρεξούσια δικηγόρο Μαρία Αρβανίτη βάσει δηλώσεως του άρθρου 29 παρ 1 του ν. 2915/2001.

Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το Δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη και αφού μελέτησε τα σχετικά έγγραφα.

Σκέφθηκε κατά το νόμο

Η κρίση του είναι η εξής:

Επειδή, με την κρινόμενη αγωγή και μετά την μετατροπή με το υπόμνημα του καταψηφιστικού αιτήματος σε αναγνωριστικό, ο ενάγων ζητά να αναγνωριστεί η υποχρέωση του εναγομένου ν.π.δ.δ. να του καταβάλει ως αποζημίωση των άρθρων 105 - 106 του ΕισΝΑΚ, το ποσό των 524.000 ευρώ, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής, για την αποκατάσταση της περιουσιακής ζημίας και τη χρηματική αποζημίωση λόγω ηθικής βλάβης, που υπέστη από την παράνομη, κατά τους ισχυρισμούς του, αποβολή του, ως μισθωτή, από το κυλικείο που λειτουργεί εντός του εναγομένου νοσοκομείου. Η αγωγή αυτή πρέπει να εξετασθεί, καταρχάς, εάν ασκήθηκε παραδεκτώς.

Επειδή, με τις διατάξεις του άρθρου 94 του Συντάγματος, ορίζεται ότι : «Η εκδίκαση των διοικητικών διαφορών ανήκει στο Συμβούλιο της Επικρατείας και στα τακτικά διοικητικά δικαστήρια (παρ. 1). Στα πολιτικά δικαστήρια υπάγονται όλες οι ιδιωτικές διαφορές, καθώς και οι υποθέσεις εκούσιας δικαιοδοσίας (παρ. 2). Εξάλλου, ο Κώδικας Διοικητικής Δικονομίας (ν. 2717/99 - Α’ 97), ορίζει τα εξής : ʼρθρο 71 : «1. Αγωγή μπορεί να ασκήσει εκείνος ο οποίος έχει κατά του Δημοσίου ή άλλου νομικού προσώπου δημόσιου δικαίου, χρηματική αξίωση από έννομη σχέση δημόσιου δικαίου…» και ʼρθρο 12 : «1. Το Δικαστήριο εξετάζει και αυτεπαγγέλτως τη δικαιοδοσία και την αρμοδιότητά του. 2. Αν το δικαστήριο διαπιστώσει ότι η υπόθεση υπάγεται στα πολιτικά-ποινικά δικαστήρια, απορρίπτει το σχετικό ένδικο βοήθημα ή μέσο…».

Επειδή, το άρθρο 23 του ν.δ/τος 1044/1971 (ΦΕΚ Α΄245), όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 10 του ν. 1043/1980 (ΦΕΚ Α΄87), ορίζει ότι : «1. Οι ανάπηροι και τα θύματα πολέμου, ως και οι ανάπηροι ειρηνικής περιόδου ν. 1370/1944 έχοντες ποσοστόν αναπηρίας άνω του 80%, αποκτούν, κατόπιν παραχωρήσεως υπό των εν άρθρω 18 οργάνων, δικαίωμα εκμεταλλεύσεως κυλικείου - καφενείου ή κουρείου εντός κτιρίων, εις ας στεγάζονται Δημόσιαι Υπηρεσίαι εν γένει, Υπηρεσίαι Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου και Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοικήσεως, ως και επιχειρήσεις λειτουργούσαι κατά παραχώρησιν προνομίου υπό της Αρχής, προς εξυπηρέτησιν του προσωπικού αυτών και των μετ’ αυτών συναλλασομένου κοινού… 4. Εις α κτίρια λειτουργούν κυλικεία Αναπήρων ή Θυμάτων Πολέμου απαγορεύεται η εν αυτοίς λειτουργία και εκμετάλλευσις τοιούτων παρ’ οιουδήποτε τρίτου, η διάθεσις συναφών ειδών ή προσφορά υπηρεσιών εις το προσωπικόν των Υπηρεσιών τούτων υπό διατηρούντων εκτός των κτιρίων κυλικεία και καφενεία ή υπό υπηρεσιακών οργάνων εν γένει δε πάσα πράξις προσβάλλουσα τα δικαιώματα του Αναπήρου ή Θύματος Πολέμου… 9. Οι όροι και οι προϋποθέσεις της παραχωρήσεως, εκμεταλλεύσεως και μεταβιβάσεως των κυλικείων, καφενείων και κουρείων διέπονται υπό των αυτών διατάξεων, υφ’ών και τα περίπτερα». Εξ άλλου, το μεν άρθρο 18 του ίδιου ν.δ/τος, όπως αντικαταστάθηκε τελικώς από την παρ. 1 του άρθρου 1 του ν. 1416/1984 (Α΄18), ορίζει ότι : «Το κατά το άρθρο 13 δικαίωμα εκμετάλλευσης περιπτέρων ασκείται με άδεια που χορηγείται με απόφαση του αρμόδιου νομάρχη, ύστερα από εισηγήσεις του αρμοδίου δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου και της οικείας οργάνωσης των αναπήρων και θυμάτων πολέμου. Αν οι εισηγήσεις αυτές δεν υποβληθούν στο νομάρχη μέσα σε τριάντα μέρες από τότε που ζητήθηκαν, ο νομάρχης αποφασίζει και χωρίς αυτές», το δε άρθρο 29 του εν λόγω ν.δ/τος, όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 12 του ν. 1043/1980, ορίζει ότι «1. Πάσα διαφορά αναγομένη εις την τοποθέτησιν περιπτέρου, εγκατάστασιν καφενείου - κυλικείου ή κουρείου, ως και πάσα τυχόν αναφυομένη διοικητικής φύσεως διαφορά εκ της εκμισθώσεως αδείας περιπτέρου, κυλικείου - καφενείου, κουρείου ή τοιαύτης λιανικής πωλήσεως σιγαρέττων υπάγεται εις την αρμοδιότητα των εν άρθρ. 18 του ν.δ/τος 1044/1971 οργάνων. 2. Η εκτέλεσις των αποφάσεων των εν άρθρω 18 οργάνων γίνεται δια του Αστυνομικού Τμήματος της Περιφέρειας ένθα ασκείται ή μέλλει να ασκηθεί το παραχωρούμενον δικαίωμα, κατά τα ειδικώτερα δια κοινής αποφάσεως των Υπουργών Εθνικής Αμύνης και Δημοσίας Τάξεως οριζόμενα».

Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση από τα στοιχεία της δικογραφίας προκύπτουν τα εξής : Με την από 12-11-1976 έγγραφη σύμβαση εμπορικής μισθώσεως το τότε Ίδρυμα με την επωνυμία «Διαγνωστικόν και Θεραπευτικόν Ινστιτούτον Πειραιώς εις μνήμην Σπυρίδωνος και Δεσποίνης Μεταξά», και ήδη εναγόμενο ν.π.δ.δ. με την επωνυμία «Γενικό Περιφερειακό Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Πειραιά Μεταξά» (ν. 1397/1983), εκμίσθωσε στον ενάγοντα το κυλικείο που βρίσκεται μέσα στο κτίριο του νοσοκομείου, με διάρκεια μισθώσεως πέντε ετών, η οποία παρατάθηκε με ιδιωτικά συμφωνητικά αλλά και νομοθετικές ρυθμίσεις έως την 31-8-1997. Ωστόσο, το έτος 1993, και ενώ το εν λόγω κυλικείο ήταν μισθωμένο στον ενάγοντα δυνάμει ενεργού συμβάσεως μισθώσεως, η Νομαρχία Πειραιώς το συμπεριέλαβε σε πίνακα σχολαζόντων κυλικείων, προκειμένου η εκμετάλλευσή του να παραχωρηθεί σε ανάπηρο ή θύμα πολέμου, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 23 του ν.δ/τος 1044/1971 και του άρθρου 10 του ν. 1043/1980. Ακολούθως, ο Νομάρχης Πειραιά με τις 34.137/28-4-1994 και 32.953/8-12-1994 αποφάσεις του, ενέκρινε την παραχώρηση του 1/6 μεριδίου δικαιώματος εκμετάλλευσης του ως άνω κυλικείου σε έξι αναπήρους πολέμου, και, κατόπιν τούτου την 16-2-1995 το εναγόμενο νοσοκομείο προχώρησε στην καταγγελία της ανωτέρω συμβάσεως μισθώσεως ζητώντας από τον ενάγοντα την απόδοση της χρήσεώς του, επικαλούμενο την ως άνω παραχώρηση. Αγωγή του ενάγοντος ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά με την οποία ζητούσε την αναγνώριση της ακυρότητας της καταγγελίας αυτής απορρίφθηκε με την 1288/1998 οριστική απόφαση, ενώ έφεσή του κατά της αποφάσεως αυτής έγινε δεκτή με την 426/2001 απόφαση του Εφετείου Πειραιά, που επικυρώθηκε με την 1836/2007 απόφαση του Αρείου Πάγου, με την αιτιολογία ότι η καταγγελία της επίδικης μίσθωσης είχε γίνει χωρίς σπουδαίο λόγο και, ως εκ τούτου, ήταν άκυρη. Ήδη, με την κρινόμενη αγωγή του, όπως αυτή αναπτύσσεται με το υπόμνημα που κατέθεσε νόμιμα, ο ενάγων ζητά να αναγνωριστεί η υποχρέωση του εναγομένου νοσοκομείου να του καταβάλει ως αποζημίωση των άρθρων 105 - 106 του ΕισΝΑΚ, το ποσό των 524.000 ευρώ, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής και μέχρις εξοφλήσεως για την αποκατάσταση της περιουσιακής του ζημίας καθώς και χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, που υπέστη από την παράνομη, κατά τους ισχυρισμούς του, καταγγελία της συμβάσεως μισθώσεως από το εναγόμενο και την συνεπεία αυτής αποβολή του από το κυλικείο που λειτουργεί εντός αυτού.

Επειδή, σύμφωνα με τα εκτεθέντα στην προηγούμενη σκέψη πραγματικά περιστατικά, η διαφορά που ανακύπτει από την αποβολή του ενάγοντος μισθωτή του κυλικείου, ο οποίος επικαλείται δικαιώματα επ’ αυτού βάσει της συναφθείσης με το νοσοκομείο αστικής συμβάσεως και της νομοθεσίας περί επαγγελματικών μισθώσεων, κινείται στον κύκλο των σχέσεων του ιδιωτικού δικαίου. Και τούτο διότι η αποβολή του ενάγοντος πλήττει τα δικαιώματά του που απορρέουν από την ως άνω αστική σύμβαση. Συνεπώς, η προστασία των δικαιωμάτων αυτών ανήκει στη δικαιοδοσία των πολιτικών δικαστηρίων, τα οποία είναι τα μόνα αρμόδια να διαπιστώσουν τυχόν ακυρότητα της εν λόγω συμβάσεως και την αποβολή του ενάγοντος από το μίσθιο και περαιτέρω στην περίπτωση αυτή να επιδικάσουν αποζημίωση για την τυχόν προκληθείσα σ΄ αυτόν περιουσιακή και ηθική βλάβη. Στη φύση δε της διαφοράς αυτής δεν επιδρά το γεγονός ότι η έκδοση της πράξεως διοικητικής αποβολής του εναγομένου, αποσκοπεί στη χρησιμοποίηση του κυλικείου για δημόσιο σκοπό, όπως είναι η προστασία των αναπήρων και θυμάτων πολέμου. Συνεπώς, για το λόγο αυτό, το Διοικητικό Δικαστήριο στερείται δικαιοδοσίας προς εκδίκαση της υπό κρίση αγωγής, η οποία πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη, σύμφωνα με το βάσιμο σχετικό ισχυρισμό του εναγομένου, ο οποίος, εξάλλου, ερευνάται και αυτεπαγγέλτως (πρβλ. ΣτΕ 2895/1993, Α.Π. 1388/2001, Α.Ε.Δ. 8/1999).

Επειδή, κατ’ ακολουθία, η κρινόμενη αγωγή πρέπει να απορριφθεί, ως απαράδεκτη, ενώ κατ’ εκτίμηση των περιστάσεων να απαλλαγεί ο ενάγων από τα δικαστικά έξοδα, σύμφωνα με το άρθρο 275 παρ. 1 εδ. ε΄του ΚΔΔ.

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

Απορρίπτει την αγωγή.

Απαλλάσσει τον ενάγοντα από τα δικαστικά έξοδα.

Η διάσκεψη του Δικαστηρίου έγινε στον Πειραιά στις 18-3-2010 και η απόφαση δημοσιεύθηκε στο ακροατήριό του κατά την έκτακτη δημόσια συνεδρίαση της 6-5-2010.

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΕΙΣΗΓΗΤΡΙΑ

ΧΡΥΣΑΝΘΗ ΦΡΑΤΖΟΓΛΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ

Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΘΕΩΝΗ ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΥ