ΤρΔΠρΠειρ 2495/2011

Κοινωνική ασφάλιση. Υπαγωγή στην ασφάλιση του Ι.Κ.Α. για απασχόληση σε βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα. Βάρος απόδειξης της σχετικής απασχόλησης.

Διοικητικό Πρωτοδικείο Πειραιώς

7ο Τριμελές

Αριθμός 2495/2011

... κρίθηκε, κρίθηκε μεταξύ άλλων, ότι, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 104 και 106 του Κανονισμού Ασφάλισης του Ι.Κ.Α., το βάρος της απόδειξης της απασχόλησης σε εργασίας, που υπάγεται στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα, φέρει ο απασχολούμενος (ασφαλισμένος), η δε απασχόλησή ,για το μεν διάστημα πριν την 1-1-1964 αποδεικνύεται αποκλειστικά από τα ασφαλιστικά βιβλιάρια με βάση τα επικολληθέντα από αυτά ένσημα, για το δε προγενέστερο της ανωτέρω ημερομηνίας διάστημα από τα αναφερόμενα στην παρ. 2 του άρθρου 106 στοιχεία (ασφαλιστικά βιβλιάρια, λοιπά ασφαλιστικά στοιχεία που τηρεί ο εργοδότης ή βρίσκονται στο αρχείο του Ι.Κ.Α., βεβαιώσεις εργοδοτών ή επαγγελματικών σωματείων, πιστοποιητικά Δημοσίου, Δημοτικών και Κοινοτικών Αρχών, και κάθε άλλο πρόσφορο μέσο), ενώ, εξάλλου, στην περίπτωση, στην περίπτωση που ο ασφαλισμένος ζητήσει από το Ι.Κ.Α., κατόπιν σχετικής αίτησης-καταγγελίας, την αναγνώριση ημερών εργασίας που έχουν πραγματοποιηθεί σε ειδικότητες των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων, για τις οποίες δεν έχουν επικολληθεί ένσημα ή έχουν επικολληθεί κοινά ένσημα, η Διοίκηση και τελικώς τα αρμόδια Διοικητικά Δικαστήρια, επιλαμβανόμενα της επιλύσεως σχετικής αμφισβητήσεως, δεν δεσμεύονται ως προς την απόδειξη της απασχολήσεως από τους περιορισμούς του ανωτέρω άρθρου 106, αλλ’ είναι ελεύθερα να χρησιμοποιήσουν κάθε πρόσφορο μέσο για την αναγνώριση της απασχολήσεως ή τη μετατροπή κοινών ενσήμων στα ειδικά για τα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα ένσημα. Με το σκεπτικό αυτό κρίθηκε ότι ασφαλισμένος, που ζήτησε την αναγνώριση ημερών εργασίας πραγματοποιηθέντων σε ειδικότητα των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων, δεν απέδειξε ότι απασχολήθηκε σε τέτοια ειδικότητα, καθότι τα επικολληθέντα στο βιβλιάριο του ένσημα ήταν κοινά και όχι τα αντιστοιχούντα σε βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα, και, περαιτέρω, ενώ, είχε τη δυνατότητα, ύστερα από καταγγελία, να προκαλέσει τη διενέργεια ελέγχου και ενδεχομένως τον καταλογισμό των αναλογουσών εισφορών, προκειμένου να τακτοποιηθεί ασφαλιστικά για το επίμαχο διάστημα, δεν το έπραξε, ούτε εκδόθηκε σχετικά πράξη επιβολής εισφορών, η δε αίτηση συνταξιοδότησης που υπέβαλε στο ΙΚΑ, και αν ακόμη θεωρηθεί ότι περιείχε αίτημα αναγνώρισης των ως άνω ημερών εργασίας, δεν ήταν δυνατόν να γίνει δεκτή, καθώς υποβλήθηκε μετά την εξάντληση των προβλεπόμενων από το άρθρο 27 του Α.Ν. 1846/1951 χρονικών ορίων, ενώ εξάλλου, δεν επικαλέστηκε είτε κάποιο λόγος ανωτέρας βίας που να δικαιολογεί την εκπρόθεσμη υποβολή της αίτησης.