ΤρΔΠρΠειρ 1303/2011

Κοινωνική ασφάλιση. Διπλοσυνταξιούχοι. Έννοια. Αναζήτηση καλοπίστως ληφθεισών συντάξεων. Προϋποθέσεις.

Διοικητικό Πρωτοδικείο Πειραιώς

8ο Τριμελές

Αριθμός 1303/2011

... κρίθηκε ότι κατά την έννοια της διάταξης της παρ. 14 του άρθρου 29 του Α.Ν. 1846/1951 όπως αυτή προστέθηκε με την παρ. 3 του άρθρου 5 του Ν. 825/1978 και αντικαταστάθηκε τελικά με την παρ. 3 του άρθρου 29 του Ν. 1902/1990, για να χαρακτηριστεί κάποιος ως «διπλοσυνταξιούχος» πρέπει να έχουν εκδοθεί οι σχετικές συνταξιοδοτικές πράξεις και συνεπώς να έχουν καθοριστεί τα ποσά των συντάξεών του, δεν αρκεί δε για τον πιο πάνω χαρακτηρισμό το γεγονός ότι έχουν απλώς υποβληθεί οι σχετικές αιτήσεις για συνταξιοδότηση. Περαιτέρω, κρίθηκε ότι η διάταξη του εδαφίου α. της παρ. 4 του προαναφερόμενου Α.Ν. προβλέπει μεν την επιστροφή στο Ι.Κ.Α., εντόκως, κάθε παροχής σε χρήμα που καταβλήθηκε αχρεωστήτως από αυτό, σύμφωνα όμως με γενική αρχή του δικαίου των Κοινωνικών Ασφαλίσεων, που συμπορεύεται με την εν λόγω διάταξη, η αναζήτηση ποσών που εισπράχθηκαν από το συνταξιούχο παρανόμως, πλην καλοπίστως, αποκλείεται με την πάροδο ικανού χρόνου από την είσπραξής τους, λόγω των απρόβλεπτων οικονομικών συνεπειών που συνεπάγεται το μέτρο αυτό εις βάρος του συνταξιούχου, ενώ, αντιθέτως, κατά την έννοια της παραπάνω διάταξης, , επιβάλλεται η αναζήτηση από το Ι.Κ.Α. των ποσών αυτών αν το διάστημα που μεσολάβησε μεταξύ της εισπράξεως και της αναζητήσεως είναι μικρό, εκτός εάν αυτός που έχει εισπράξει, παρανόμως, πλην καλοπίστως, τις χρηματικές ασφαλιστικές παροχές, έχει επικαλεστεί και αποδείξει ότι η επιστροφή τους στο Ι.Κ.Α. θα επιφέρει εις βάρος του απρόβλεπτες και δυσμενείς για τη διαβίωσή του συνέπειες. Με το σκεπτικό αυτό έγινε δεκτό ότι ναι μεν σύζυγος θανόντος συνταξιούχου του Ι.Κ.Α., στην οποία μεταβιβάστηκε η σύνταξη του αποβιώσαντος συζύγου της και η οποία, κατά το χρόνο, από τον οποίο άρχισε η καταβολή της, είχε υποβάλει αίτηση για λήψη σύνταξης λόγω γήρατος, δεν μπορεί να θεωρηθεί διπλοσυνταξιούχος και ότι τελούσε σε δόλο και κακή πίστη σε ότι αφορά στη λήψη δύο συντάξεων και ειδικότερα σύνταξης λόγω θανάτου του συζύγου της και σύνταξης γήρατος, αλλά, ενόψει του ότι σε αυτήν έπρεπε να χορηγείται ως ποσό σύνταξης λόγω γήρατος το ποσό των οργανικών διατάξεων (λόγω της λήψης σύνταξης λόγω θανάτου) και όχι το ποσό του κατώτατου ορίου με την προσαύξηση των πλέον των 4.500 ημερών εργασίας, ότι θα έπρεπε, ενόψει του μικρού χρονικού διαστήματος, που μεσολάβησε μεταξύ της ημερομηνίας είσπραξης από αυτήν του ανωτέρω κατωτάτου ορίου έως την αναζήτηση από το Ι.Κ.Α. των επιπλέον αχρεωστήτως ληφθεισών από αυτήν ποσών σύνταξης γήρατος (δύο έτη περίπου) και του γεγονότος ότι από τα προσκομιζόμενα από αυτήν στοιχεία προέκυπτε ότι είχε μέσο μηνιαίο εισόδημα 830 ευρώ και διέθετε ιδιόκτητη οικία καθώς και δύο αγροτεμάχια εκτός Αθηνών, να επιστραφούν από αυτήν τα επιπλέον αυτά ποσά, για το λόγο ότι η επιστροφή τους δεν θα της επιφέρει απρόβλεπτες και δυσμενείς για τη διαβίωσή της.