ΤρΔΠρΠειρ 34/2009

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Αρμοδιότητα κατασκευής και συντήρησης επαρχιακών οδών - Αστική ευθύνη ΟΤΑ -.

Αστική ευθύνη προς αποζημίωση νομαρχιακής αυτοδιοίκησης λόγω πλημμελούς συντήρησης οδού και τραυματισμού προσώπου. Η αρμοδιότητα της κατασκευής και συντήρησης των επαρχιακών οδών, η οποία υπαγόταν αρχικώς στο Ταμείο Οδοποιίας του Νομού, υπήχθη αργότερα στο Νομαρχιακό Ταμείο του Νομού και, μετά την αυτοδίκαιη κατάργηση αυτού με τη δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως των Οργανισμών Εσωτερικής Υπηρεσίας των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων, στο αυτοτελές νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου της κατά τόπο αρμόδιας Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης. Επομένως, η παράλειψη συντήρησης ή πλημμελής συντήρηση των επαρχιακών οδών η οποία λαμβάνει χώρα μετά την προαναφερόμενη κατάργηση του Νομαρχιακού Ταμείου και βρίσκεται σε αιτιώδη συνάφεια με ζημιογόνο αποτέλεσμα, ιδρύει ευθύνη της κατά τόπο αρμόδιας Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης (και όχι του Ελληνικού Δημοσίου) για αποκατάσταση της ζημίας που προκλήθηκε. Κρίση ότι υφίσταται αστική ευθύνη Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης προς αποζημίωση λόγω πτώσεως οδηγού μοτοσυκλέτας σε ακάλυπτη λακκούβα επαρχιακής οδού, που είχε ως αποτέλεσμα τον τραυματισμό του, και οφείλεται στην πλημμελή συντήρηση της εν λόγω οδού.

ΚΕΙΜΕΝΟ

Αριθμός απόφασης 34/2009

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ

Τμήμα 10ο ΤΡΙΜΕΛΕΣ

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 17 Οκτωβρίου 2008, με δικαστές τους: Καλλιόπη Στέγγου-Πυργελή, Πρόεδρο Πρωτοδικών Διοικητικών Δικαστηρίων, Χριστίνα Κατσαρού και Στυλιανή Τσαούση, Εισηγήτρια, Πρωτοδίκες Διοικητικών Δικαστηρίων και γραμματέα την Κωνσταντίνα Αθανασοπούλου, δικαστική υπάλληλο.

Για να δικάσει την από 11-4-2007 αγωγή.

Του ..., κατοίκου Κερατσινίου Αττικής, ..., ο οποίος παραστάθηκε μετά της πληρεξουσίας δικηγόρου του Αικατερίνης Ζουμπουλάκη.

Κατά του Ν.Π.Δ.Δ. με την επωνυμία «Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Αθηνών - Πειραιώς», το οποίο εκπροσωπείται από το Νομάρχη Πειραιά και παραστάθηκε με την πληρεξούσια δικηγόρο του Στυλιανή Μανουσάκη.

Κατά τη συζήτηση οι διάδικοι που παραστάθηκαν ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν όσα αναφέρονται στα πρακτικά.

Μετά τη δημόσια συνεδρίαση, το Δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη

Αφού μελέτησε τη δικογραφία

Σκέφτηκε κατά το νόμο.

Επειδή με την κρινόμενη αγωγή, ζητείται παραδεκτώς, ύστερα από τη μετατροπή του αιτήματός της από καταψηφιστικό σε αναγνωριστικό με το από 22-10-2008 νομότυπα κατατεθέν υπόμνημα, να αναγνωρισθεί η υποχρέωση της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Αθηνών-Πειραιά, Νομαρχίας Πειραιά να καταβάλει στον ενάγοντα, νομιμοτόκως από την επίδοση αυτής, το ποσό των 243.384,45 ευρώ συνολικά για χρηματική ικανοποίηση κατά τις διατάξεις των άρθρων 105 ΕισΝΑΚ, 106 ΕισΝΑΚ και 932 Α.Κ.. Νόμιμα δε στρέφεται κατά της ως άνω Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, καθόσον η προκληθείσα ζημία αποδίδεται σε βάρος της και συνεπώς ο αντίθετος ισχυρισμός αυτής, που προβάλλεται με το από 22-10-2008 υπόμνημα, ότι δεν νομιμοποιείται παθητικά πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος.

Επειδή, κατά το άρθρο 105 ΕισΝΑΚ: «Για παράνομες πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων του δημοσίου κατά την άσκηση της δημοσίας εξουσίας που τους έχει ανατεθεί, το δημόσιο ενέχεται σε αποζημίωση, εκτός αν η πράξη ή η παράλειψη έγινε κατά παράβαση διάταξης που υπάρχει για χάρη του γενικού συμφέροντος ...», ενώ κατά το άρθρο 106 ΕισΝΑΚ: «Οι διατάξεις των δύο προηγούμενων άρθρων εφαρμόζονται, και για την ευθύνη των δήμων, των κοινοτήτων ή των άλλων νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου από πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων που βρίσκονται στην υπηρεσία τους.». Στο άρθρο 932 Α.Κ. ορίζονται τα εξής: «Σε περίπτωση αδικοπραξίας, ανεξάρτητα από την αποζημίωση για την περιουσιακή ζημία, το δικαστήριο μπορεί να επιδικάσει εύλογη κατά την κρίση του χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης. Αυτό ισχύει ιδίως για εκείνον που έπαθε προσβολή της υγείας, της τιμής ή της αγνοίας του ή στερήθηκε την ελευθερία του...».

Επειδή, περαιτέρω, στο άρθρο 5 παρ. 2 του Ν. 3155/1955 «Περί κατασκευής και συντήρησης οδών» (ΦΕΚ Α' 63) ορίζεται ότι: «Αι επαρχιακαί οδοί κατασκευάζονται, ανακαινίζονται και συντηρούνται υπό των Ταμείων Οδοποιίας των Νομών». Ακολούθως, στο άρθρο 1 του ν.δ/τος της 16ης.11ου.1955 «Περί τροποποιήσεως και συμπληρώσεων των διατάξεων περί διοικητικής αποκεντρώσεως» ορίζεται ότι: «1. Εν τη έδρα εκάστου νομού συνιστάται δια του παρόντος νομικόν πρόσωπον δημοσίου δικαίου υπό την επωνυμία «νομαρχιακόν ταμείον...» 2. Σκοποί του νομαρχιακού ταμείου είναι η εν τω νομώ: α) εκτέλεσις και συντήρησις έργων κοινωφελών, παραγωγικών, οδοποιίας...» και στο άρθρο 7 του ίδιου ν.δ/τος ορίζεται ότι: «1. Εις το νομαρχιακόν ταμείον συγχωνεύεται δυνάμει του παρόντος το ταμείο οδοποιίας νομού... 2. ... 3. όπου εν τω νόμω 3.155/1955 ... αναφέρεται ταμείον οδοποιίας νομού νοείται το κατά το άρθρο 1 του παρόντος ν.δ. νομαρχιακόν ταμείον, εις το συμβούλιον του οποίου περιέρχεται άπασα η δικαιοδοσία και αρμοδιότης της διοικούσης επιτροπής του ταμείου οδοποιίας νομού...». Ακόμα, στο άρθρο 1 του π.δ/τος 30/1996 «Κώδικας Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης» (ΦΕΚ Α' 21) ορίζεται ότι: «1. Συνιστώνται, ως δεύτερη βαθμίδα οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης, οι Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις (Ν.Α). 2. Οι Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις είναι κατά τόπο νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου» και στο άρθρο 103 του π.δ/τος ορίζεται ότι: 1. Τα νομαρχιακά ταμεία ... καταργούνται αυτοδικαίως από τη δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως των Οργανισμών Εσωτερικής Υπηρεσίας των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων... 2. Οι αρμοδιότητες των ταμείων αυτών περιέρχονται μετά την κατάργησή τους στην αρμόδια κατά τόπο Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση...».

Επειδή, από το συνδυασμό των ανωτέρω διατάξεων συνάγεται ότι η αρμοδιότητα της κατασκευής και συντήρησης των επαρχιακών δρόμων, η οποία υπαγόταν αρχικώς στο Ταμείο Οδοποιίας του Νομού, υπήχθη αργότερα στο Νομαρχιακό Ταμείο του Νομού και, μετά την αυτοδίκαιη κατάργηση αυτού με τη δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως των Οργανισμών Εσωτερικής Υπηρεσίας των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων, στο αυτοτελές νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου της κατά τόπο αρμόδιας Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης. Επομένως, η παράλειψη συντήρησης ή πλημμελής συντήρηση των επαρχιακών δρόμων, η οποία λαμβάνει χώρα μετά την προαναφερόμενη κατάργηση του Νομαρχιακού Ταμείου και βρίσκεται σε αιτιώδη συνάφεια με ζημιογόνο αποτέλεσμα, ιδρύει ευθύνη της κατά τόπο αρμόδιας Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης (και όχι του Ελληνικού Δημοσίου) για αποκατάσταση της ζημίας που προκλήθηκε.

Επειδή, στο άρθρο 4 παρ.1 του πιο πάνω π.δ/τος 30/1996 «Κώδικας Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης» (ΦΕΚ Α'21) ορίζεται ότι: «1. Η περιφέρεια κάθε Ν.Α. συμπίπτει με την περιφέρεια του νομού και έδρα της είναι η πρωτεύουσα του νομού, με την επιφύλαξη του άρθρου 5. ... 3. Κατ' εξαίρεση, οι Νομαρχίες Ανατολικής και Δυτικής Αττικής αποτελούν ξεχωριστές Ν.Α., με όνομα, περιφέρεια και έδρα τις αντίστοιχες των Νομαρχιών αυτών» και στο άρθρο 6 παρ.1 του ίδιου νομοθετήματος ορίζεται ότι: «Η χωρική αρμοδιότητα των Νομαρχιών του Νομού Αττικής ορίζεται ως εξής: α. ... β. η Νομαρχία Πειραιώς με έδρα τον Πειραιά περιλαμβάνει τους Δήμους Πειραιώς, Σπετσών, Αγίου Ιωάννη Ρέντη, Δραπετσώνας, Κερατσινίου, Κορυδαλλού, Νίκαιας, Περάματος, γ. ... δ. ...»

Επειδή, τέλος, με το από 6.2.1956 Β.Δ. (ΦΕΚ 47 Α/8.2.1956) η οδός Ρουφ - Πέραμα - Σκαραμαγκάς δια Κορυδαλλού και Νικαίας (σημερινή Λεωφόρος Δημοκρατίας) καθορίστηκε ως επαρχιακή οδός.

Επειδή, κατά το άρθρο 10 παρ. 5 του ν.δ. 4104/1960, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 18 του ν. 4476/1965 ορίζεται ότι : «επιφυλασσομένης της εφαρμογής των διατάξεων των άρθρων 34 παρ. 2 και 60 παρ. 3 του α.ν. 1846/1951, εφόσον ο ασφαλισμένος ή τα μέλη της οικογενείας του δύνανται ν' αξιώσουν κατ' άλλους νόμους αποζημίωσιν δια ζημίαν προσγενομένην αυτοίς συνεπεία ασθενείας, αναπηρίας ή θανάτου του εις διατροφήν αυτών υπόχρεου, η αξίωση αυτή μεταβιβάζεται εις το ΙΚΑ δι' ο ποσόν τούτο οφείλει ασφαλιστικός παροχάς εις τον δικαιούχον της αποζημιώσεως καθ' α ειδικότερον θέλει ρυθμισθεί δια β.δ. εκδιδομένου προτάσει του Υπουργού μετά γνώμην του Δ.Σ. του ΙΚΑ». Εξάλλου με την διάταξη του άρθρου 1 του κατά την παραπάνω νομοθετική εξουσιοδότηση εκδοθέντος β.δ. 226 της 22-2/21-3-1973 "περί τρόπου υπολογισμού δαπανών του ΙΚΑ οφειλομένων προς ασφαλισμένον ή τα μέλη της οικογενείας των εκ προσγενομένης αυτοίς ζημίας παρά του προς αποζημίωσιν υπόχρεου" ορίσθηκε ότι "το ποσόν μέχρι του οποίου τυχόν αξίωσις του ασφαλισμένου ή των μελών της οικογενείας του προς αποζημίωσιν δια ζημίαν προσγενομένην αυτοίς λόγω ασθενείας, αναπηρίας ή θανάτου του εις διατροφήν αυτών υπόχρεου μεταβιβάζεται εις το ΙΚΑ συμφώνως προς την παράγραφο 5 του άρθρου 10 του ν.δ. 4104/1960, ως αντικατεστάθη τούτο υπό του άρθρου 18 του ν. 4476/1965, καθορίζεται δι' αποφάσεως του Διοικητού του ΙΚΑ». Τέλος με την διάταξη του άρθρου 18 του ν. 1654/1986 προστέθηκε στο τέλος της παραγράφου 5 του άρθρου 10 του ν.δ. 4104/1960, όπως ίσχυε μετά την αντικατάσταση δια της παραγράφου 1 του άρθρου 18 του ν. 4476/1965, διάταξη η οποία ισχύει από 24-11-1986 σύμφωνα με την οποία η παραπάνω μεταβίβαση επέρχεται αυτοδικαίως από τότε που γεννήθηκε η αξίωση. Συμβιβασμός του δικαιούχου, παραίτηση, εκχώρηση ή με οποιονδήποτε τρόπο αλλοίωση της αξίωσης του για αποζημίωση είναι άκυρη κατά το μέρος που αφορά τις παραπάνω αξιώσεις του ΙΚΑ από παροχές. Από το συνδυασμό των ανωτέρω διατάξεων συνάγεται, ότι μετά την έναρξη ισχύος (23-11-1986) του πιο πάνω άρθρου 18 του ν. 1654/1986 το ΙΚΑ για τις παροχές σε ασφαλισμένο σ' αυτό παθόντα έχει απ' ευθείας αξίωση από το νόμο κατά του υπόχρεου σε αποζημίωση υποκαθιστάμενο αυτοδικαίως κατά το ποσό των οφειλομένων στο ζημιωθέντα ασφαλιστικών παροχών στην αξίωση του κατά του υπόχρεου, ο δε παθών δεν νομιμοποιείται να ζητήσει από τον τελευταίο και τα κονδύλια που κατέβαλε ή οφείλει σε αυτόν (παθόντα) το ΙΚΑ από τη σχέση κοινωνικής ασφαλίσεως που τους συνδέει, διότι ως προς αυτά δεν είναι πλέον δικαιούχος. Στην εφαρμογή του άρθρου 18 του ν. 1654/1986 εμπίπτει και η σύνταξη την οποία το ΙΚΑ ως ασφαλιστικός φορέας του ασφαλισμένου του χορηγεί λόγω της αναπηρίας. Τέλος για να λειτουργήσει το σύστημα της αυτοδίκαιης μεταβιβάσεως στο ΙΚΑ της αξιώσεως αποζημιώσεως του παθόντα ή των δικαιοδόχων του κατά του ζημιώσαντος τρίτου, πρέπει να συντρέχει ποιοτική και ποσοτική αντιστοιχία μεταξύ των παροχών του ΙΚΑ προς τον ασφαλισμένο ή τα μέλη της οικογενείας του και των αξιώσεων αποζημιώσεως του παθόντος ή των δικαιοδόχων του κατά του υπόχρεου τρίτου. Η αντιστοιχία αυτή συντρέχει όταν αμφότερες οι παροχές είναι ομοειδείς και υπηρετούν τον ίδιο σκοπό. Τούτο συμβαίνει όταν οι παροχές αυτές τελούν μεταξύ τους από χρονική και ποιοτική άποψη σε μία εσωτερική συνάφεια όπως συμβαίνει μεταξύ της συντάξεως λόγω αναπηρίας την οποία χορηγεί το ΙΚΑ στον ενάγοντα ως ασφαλισμένου και της αξιώσεως αποζημιώσεως του τελευταίου για την απώλεια του μισθού του κατά το αυτό διάστημα (βλ. ΑΠ 70/2005 Ελλ.Δνη 2005. 1417 = ΧρΙΔ 2005. 713).

Επειδή στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από τα στοιχεία της δικογραφίας προκύπτουν τα ακόλουθα: στις 9-9-2002 και περί ώρα 03.30π.μ. ο ενάγων, ο οποίος ασχολείτο με οικοδομικές εργασίες και έχει γεννηθεί το έτος 1942, επιβαίνοντας στο μάρκας VEB MZ δίκυκλο όχημά του, εκινείτο επί της οδού Λεωφόρος Δημοκρατίας με κατεύθυνση από το Πέραμα προς το Κερατσίνι, συνοδευόταν δε από τον υιό του ο οποίος επέβαινε στο δικό του δίκυκλο. Η εν λόγω οδός είναι διπλής κατευθύνσεως με δύο λωρίδες κυκλοφορίας σε κάθε κατεύθυνση πλάτους 7,5 περίπου μέτρων. Στο ύψος της γέφυρας Ικονίου, επί της ως άνω οδού, υπήρχε, κατά την επίδικη ημερομηνία, ακάλυπτη λακκούβα με βάθος περίπου 20 εκατοστά και διάμετρο μισού μέτρου, η οποία δεν ήταν ορατή από τους οδηγούς εξαιτίας της ανηφορικής κλίσης που έχει στο σημείο αυτό το οδόστρωμα, του ελλιπούς φωτισμού και της έλλειψης σχετικής σήμανσης περί των κινδύνων του οδοστρώματος. Εξαιτίας των ανωτέρω, το δίκυκλο που οδηγούσε ο ενάγων έπεσε μέσα στον προαναφερθέντα λάκκο, με αποτέλεσμα ο οδηγός του δικύκλου να χάσει τον έλεγχο της μηχανής του και να βρεθεί στο οδόστρωμα. Στο σημείο αυτό έγινε αντιληπτός από αστυνομικούς που διήρχοντο σε διατεταγμένη υπηρεσία από την εν λόγω οδό, οι οποίο σταμάτησαν προκειμένου να παράσχουν βοήθεια στον ενάγοντα και κάλεσαν, τελικώς, ασθενοφόρο ώστε ο ενάγων να μεταφερθεί σε Νοσοκομείο, καθόσον αυτός ένιωθε έντονους πόνους στη μέση, μη μπορώντας να μετακινήσει καθόλου το δεξί του πόδι. Στη συνέχεια, ο ενάγων μεταφέρθηκε στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Νίκαιας «Aγιος Παντελεήμων», όπου διαπιστώθηκε ότι αυτός είχε υποστεί κάταγμα έξω κνημιαίου δεξιού πλατώ και ρωγμώδες κάταγμα άνω τριτομορίου της δεξιάς κνήμης, τοποθετήθηκε γύψος στο πόδι του και του συνεστήθη να παραμείνει κλινήρης χορηγώντας του αναρρωτική άδεια ενός μήνα. Περαιτέρω, στις 19-9-2002 ο ενάγων διεκομίσθη εκ νέου στο ανωτέρω Νοσοκομείο, όπου διεγνώσθη κάταγμα έξω κνημιαίου κονδύλου (δεξιού) γόνατος και, λόγω της σοβαρότητας της κατάστασής του, του διατέθηκε ασθενοφόρο για τις μετακινήσεις του από και προς το Νοσοκομείο, δεδομένου ότι έπρεπε να παρακολουθείται συχνά η κατάστασή του, ενώ του συνεστήθη να υποβληθεί σε δέκα φυσικοθεραπείες σε συνδυασμό και με ασκήσεις γυμναστικής προκειμένου να ενδυναμωθεί το πόδι του. Λόγω της κακής κατάστασης της υγείας του από την προαναφερθείσα πτώση και της αδυναμίας του να καλύψει τις βασικές ανάγκες του χορηγήθηκε στον ενάγοντα επίδομα ασθενείας αναδρομικά από την ημέρα του ατυχήματος, ήτοι την 9-9-2002, το οποίο, μαζί με την αναρρωτική άδεια παρατάθηκε μέχρι τις 24-2-2003 και το ύψος του οποίου ανήλθε στο ποσό των 3.926,36 ευρώ. Περαιτέρω, με την 1301/13-10-2003 απόφαση της Δευτεροβάθμιας Υγειονομικής Επιτροπής του ΙΚΑ, ο ενάγων κρίθηκε ανάπηρος με ποσοστό 50 % λόγω του επίδικου ατυχήματος, και του απονεμήθηκε κύρια και επικουρική σύνταξη, η οποία, με σχετικές αποφάσεις του Διευθυντή του ΙΚΑ Πειραιά, παρατάθηκε μέχρι 31-3-2006 (αποφάσεις με αριθμούς 13554/2003, 13555/2003, 8031/2004, 8034/04, 4433/05, 4436/05). Επιπλέον, όπως προκύπτει από προσκομιζόμενες βεβαιώσεις, «...συνεπεία του προαναφερθέντος συμβάντος ο ενάγων έχει υποστεί μετατραυματική αρθρίτιδα και υπάρχει η ανάγκη χειρουργικής αντιπετώπισης» (σχετ. 5409/2006 πιστοποιητικό του ΓΕΝΙΚΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ «ΤΖΑΝΕΙΟ», καθώς και η από 13-2-2006 βεβαίωση του Νοσοκομείου METROPOLIΤAN, σύμφωνα με την οποία η κατάσταση της υγείας του ενάγοντος χρήζει ολικής αρθροπλαστικής). Συνακόλουθα, από το προαναφερθέν ατύχημα το δίκυκλο του ενάγοντος υπέστη ζημίες το κόστος επισκευής των οποίων ανήλθε στο ποσό των 184,45 ευρώ (σχετ. η 1414/28-6-05 απόδειξη παροχής υπηρεσιών).

Επειδή, ήδη ο ενάγων με την κρινόμενη αγωγή του και το παραδεκτώς κατατεθέν υπόμνημά του, ισχυρίζεται ότι ο ανωτέρω τραυματισμός οφείλεται σε ελαττωματική συντήρηση της συγκεκριμένης οδού από την ενάγουσα. Για το λόγο αυτό ζητά να υποχρεωθεί η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Αθηνών-Πειραιά, Νομαρχία Πειραιά να καταβάλει σε αυτόν, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής, το ποσό των 243.384,45 ευρώ συνολικά για χρηματική ικανοποίηση κατά τις διατάξεις των άρθρων 105 ΕισΝΑΚ, 106 ΕισΝΑΚ και 932 Α.Κ.., το οποίο ποσό αναλύεται στα εξής κονδύλια : 1) 184,45 ευρώ για υλικές βλάβες, 2) 43.200,00 ευρώ ως αποζημίωση για απωλεσθέντα εισοδήματα από την ημερομηνία του ατυχήματος έως την 30-9-2005, καθώς εξ αιτίας του προαναφερθέντος συμβάντος ο ενάγων αναγκάστηκε να συνταξιοδοτηθεί σε ηλικία 62 ετών, ενώ, κατά τους ισχυρισμούς του, αυτός θα μπορούσε να συνεχίσει να δουλεύει μέχρι την ηλικία των 65 ετών ως οικοδόμος αποκομίζοντας 6 ευρώ ανά ώρα εργασίας και συνακόλουθα 48 ευρώ ανά ημέρα, δεδομένου της οκτάωρης απασχόλησής του ( 8 ώρες Χ 6 ευρώ ανά ώρα= 48 ευρώ Χ 25 ημέρες = 1.200 ευρώ ανά μήνα) και 3) 200.000,00 ευρώ, ως χρηματική αποζημίωση λόγω ηθικής βλάβης από το προαναφερθέν ατύχημα. Σχετικά δε προσκομίζει, μεταξύ άλλων, : α) το υπ. αριθ. 1020/2/9003α απόσπασμα ημερησίου δελτίου οχήματος του υπ. αριθ. ΕΑ-... της 9-9-2002, στο οποίο αστυφύλακας αναφέρει προς το Κέντρο ότι στο επίδικο σημείο της Λεωφ. Δημοκρατία έλαβε χώρα πτώση μοτοσικλέτας οδηγούμενη από τον ενάγοντα, β) το υπ. αριθ. 14130/2006 έγγραφο του ΕΚΑΒ από το οποίο προκύπτει ότι στις 9-9-2002 και ώρα 03.22 κλήθηκε το ΕΚΑΒ προκειμένου να παραλάβει τον ενάγοντα που είχε τραυματισθεί στην ανωτέρω Λεωφόρο, γ) ένορκες βεβαιώσεις του υιού του ενάγοντος ..., του .., αστυνομικού που επέβαινε ως συνοδηγός στο περιπολικό που αντιλήφθηκε τον τραυματισμό του ενάγοντος και του ..., γείτονα του ενάγοντος, οι οποίοι κατέθεσαν τις συνθήκες τέλεσης του ατυχήματος και δ) την 3185/2003 βεβαίωση του ΙΚΑ Αμφιάλης, από την οποία προκύπτει ότι ο ενάγων για το χρονικό διάστημα από 1-3-2002 έως 30-4-2002 απασχολήθηκε σε οικοδομικές εργασίες και δήλωσε στο ΙΚΑ αποδοχές ύψους 780,64 ευρώ για τον Μάρτιο του 2002 και 398,00 ευρώ για τον Απρίλιο του ίδιου έτους.

Επειδή, λαμβάνοντας υπόψη ότι δυνάμει του προαναφερόμενου από 6-2-1956 Β.Δ/τος η (σημερινή) Λεωφ. Δημοκρατίας έχει χαρακτηρισθεί επαρχιακή οδός και επομένως η ευθύνη για τη συντήρησή της κατά το κρίσιμο χρονικό διάστημα ανήκε στη Νομαρχία Πειραιά, υπεύθυνη για τη ζημία που υπέστη ο ενάγων είναι η εναγομένη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Αθηνών-Πειραιά, Νομαρχία Πειραιά, απορριπτομένων των σχετικών περί του αντιθέτου ισχυρισμών αυτής. Η ενάγουσα ήταν υπεύθυνη για την συντήρηση της ως άνω οδού, έτσι ώστε να είναι ασφαλής. Εξάλλου, ο τραυματισμός του ενάγοντα, υπό τις συνθήκες τις οποίες έλαβε χώρα, προκάλεσε σε αυτόν, λόγω και των παρεπόμενων συνεπειών του, μεγάλη ψυχική ταλαιπωρία και ταραχή, αφού του τοποθετήθηκε γύψος και παρέμεινε κλινήρης για μεγάλο χρονικό διάστημα, μη δυνάμενος να συνεχίσει την εργασία του και καθιστώντας τον ανάπηρο με ποσοστό αναπηρίας 50%, χωρίς ο ίδιος να φέρει καμία ευθύνη, με συνέπεια να υποστεί ηθική βλάβη προς αποκατάσταση της οποίας δικαιούται χρηματικής αποζημίωσης. Περαιτέρω, και ενόψει του γεγονότος ότι δεν προσκομίζονται επαρκή στοιχεία προκειμένου το Δικαστήριο να μπορεί να αχθεί σε κρίση για το ύψος του ποσού που αποκόμιζε ο ενάγων από την εργασία του, προκειμένου να προσδιορισθεί το ποσό που δικαιούται αυτός ως αποζημίωση για τα διαφυγόντα κέρδη του από την, λόγω του ατυχήματος, αναγκαστική διακοπή αυτής (εργασίας), υποχρεώνεται ο ανωτέρω να προσκομίσει αντίγραφα φορολογικών δηλώσεων των τελευταίων πέντε ετών εντός των οποίων δήλωνε έσοδα από την εργασία του, σύμφωνα με όσα ορίζονται ειδικότερα στο διατακτικό. Επιπλέον, δεδομένου ότι, σύμφωνα με τους ορισμούς του άρθρου 18 του ν. 1654/1986 η αξίωση αποζημίωσης του ενάγοντος (ασφαλισμένου στο ΙΚΑ), έχει μεταβιβασθεί αυτοδικαίως από την ημέρα της γέννησής της στον προαναφερθέντα Κοινωνικοασφαλιστικό Οργανισμό (ΙΚΑ), κατά το ποσό που ως ο άνω Οργανισμός έχει καταβάλει παροχές προς τον ενάγοντα, ο τελευταίος (ενάγων) δεν νομιμοποιείται να ζητήσει από την εναγόμενη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση το ποσό που του έχει καταβληθεί από το ΙΚΑ (επιδόματα, συντάξεις ή άλλες παροχές) συνεπεία της προαναφερθείσας άδικης πράξης, αλλά για το ποσό αυτό έχει αξίωση και νομιμοποιείται να την ασκήσει μόνο το ΙΚΑ. Εφόσον, όμως, από κανένα στοιχείο δεν προκύπτει το ύψος των συντάξεων που έλαβε ο ενάγων λόγω της συνταξιοδότησής του λόγω του επίδικου ατυχήματος και συνεπώς καθίσταται αδύνατος και για το λόγο αυτό ο υπολογισμός της αποζημίωσης που δικαιούται ο ίδιος να ζητήσει από την ενάγουσα, υποχρεώνεται ο ανωτέρω να προσκομίσει βεβαίωση της αρμόδιας υπηρεσίας του ΙΚΑ για το είδος, την έκταση και τη διάρκεια των παροχών που έλαβε αυτός συνεπεία του τραυματισμού του, από την ημερομηνία που έλαβε χώρα ο προαναφερθείς τραυματισμός και μέχρι την 30 Σεπτεμβρίου 2005, σύμφωνα με όσα ορίζονται ειδικότερα στο διατακτικό.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Αναβάλλει την έκδοση οριστικής απόφασης επί της αγωγής.

Υποχρεώνει τον ενάγοντα, μέσα σε εξήντα (60) ημέρες από την ημέρα που θα του κοινοποιηθεί αντίγραφο της παρούσας απόφασης, να καταθέσει στη γραμματεία του Δικαστηρίου αυτού (10ου Τριμελούς) αντίγραφα φορολογικών δηλώσεων των τελευταίων πέντε ετών εντός των οποίων δήλωνε έσοδα από την εργασία του, καθώς και βεβαίωση της αρμόδιας υπηρεσίας του ΙΚΑ για το είδος, την έκταση και τη διάρκεια των παροχών που έλαβε αυτός συνεπεία του τραυματισμού του, από την ημερομηνία που έλαβε χώρα ο προαναφερθείς τραυματισμός και μέχρι την 30 Σεπτεμβρίου.

Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στον Πειραιά στις 16-1-2009 και δημοσιεύτηκε στον ίδιο τόπο στις 20-1-2009 σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση.