ΤρΔΕφΑθ 1355/2008

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Κάμψη της υποχρεωτικής τήρησης των περιοριστικώς αναφερόμενων στη διάταξη του άρθρου 10 του Κανονισμού Ασφάλισης του Ι.Κ.Α. αποδεικτικών μέσων -.

Παρά την ύπαρξη της υποχρεωτικής τήρησης των περιοριστικώς αναφερόμενων στη διάταξη του άρθρου 10 του Κανονισμού Ασφάλισης του Ι.Κ.Α. αποδεικτικών μέσων, το δικαστήριο μπορεί να λάβει υπόψη του και άλλα αποδεικτικά μέσα για τον προσδιορισμό του χρόνου ασφάλισης του ενδιαφερόμενου στο Ι.Κ.Α., όταν προκύπτει από βεβαιώσεις ή άλλα έγγραφα του ιδίου του Ιδρύματος η πραγματοποίηση ημερών ασφάλισης του ενδιαφερόμενου στο Ι.Κ.Α. μεγαλύτερου χρονικού διαστήματος από το κρινόμενο χρονικό διάστημα, προκειμένου να αποκλεισθούν επιμέρους διαστήματα, κατά τα οποία ήταν αδύνατη ή μη πιθανή η απασχόληση και ασφάλιση, για να γίνει αντιστοίχιση της προκύπτουσας ασφάλισης με μη αμφισβητούμενη απασχόληση του ενδιαφερόμενου. Στα άνω επιπλέον αποδεικτικά μέσα για τον δικαστικό προσδιορισμό του χρόνου ασφάλισης του ενδιαφερόμενου στο Ι.Κ.Α. περιλαμβάνεται και το βιβλιάριο ασθενείας του Ι.Κ.Α.. ’λλωστε το ίδιο το Ι.Κ.Α., με την αριθ. 160/26-10-1988 εγκύκλιό του για την εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 10 του Κανονισμού Ασφάλισης, δέχεται ότι, για τη διερεύνηση του χρόνου ασφάλισης που επιζητείται η αναγνώριση, εκτός από τα ανωτέρω περιοριστικώς αναφερόμενα στη διάταξη του άρθρου 10 του Κανονισμού Ασφάλισης του Ι.Κ.Α. αποδεικτικά μέσα, μπορούν να ληφθούν υπόψη και άλλα στοιχεία, όπως λ.χ. απογραφικό δελτίο, βεβαιώσεις του Ιδρύματος ή του εργοδότη κλπ.

ΚΕΙΜΕΝΟ

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

Τμήμα 11ο Τριμελές

Αριθμός 1355/2008

Αποτελούμενο από τους: Θεοδώρα Μούγια, Πρόεδρο Εφετών Δ.Δ., Χάιδω Χαρμπίλα και Μαριορίτσα Τσομπανίκου - Εισηγήτρια, Εφέτες Διοικητικών Δικαστηρίων και γραμματέα τη Βλασία Δήμου, δικαστική υπάλληλο,

συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 8 Φεβρουαρίου 2008, για να δικάσει την από 30 Οκτωβρίου 2007 (αριθμ. Καταχ. ΑΒΕΜ 956/2007) έφεση,

του Ν.Π.Δ.Δ. με την επωνυμία «ΙΔΡΥΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ - ΕΝΙΑΙΟ ΤΑΜΕΙΟ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΜΙΣΘΩΤΩΝ» (Ι.Κ.Α. - Ε.Τ.Α.Μ.), που εδρεύει στην Αθήνα (οδός Α. Κ. αριθμ. 8), το οποίο παραστάθηκε με το Δικαστικό Αντιπρόσωπο του ΝΣΚ Στέφανο Πετροπουλάκο, σύμφωνα με δήλωση του άρθρου 133 παρ. 2, Κ.Δ.Δ.

Κατά του Γ. Μ., κατοίκου Π. (οδός Κ. αριθμ. ), ο οποίος παραστάθηκε με τον πληρεξούσιό του δικηγόρο Θωμά Τραυλό, κάτοικο Αθηνών (οδός 3ης Σεπτεμβρίου αριθμ. 50), σύμφωνα με δήλωση του άρθρου 133 παρ. 2, Κ.Δ.Δ.

Το Δικαστήριο, μελέτησε τη δικογραφία και σκέφθηκε σύμφωνα με το νόμο.

1. Επειδή, με την κρινόμενη έφεση, του νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου με την επωνυμία «Ίδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων - Ενιαίο Ταμείο Ασφάλισης Μισθωτών» (Ι.Κ.Α. - Ε.Τ.Α.Μ.), όπως μετονομάστηκε το Ι.Κ.Α. με το άρθρο 5 παρ. 1 του Ν. 3029/2002 (Α' 160), επιδιώκεται, παραδεκτώς, η εξαφάνιση της 3481/2007 απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών. Με αυτήν απορρίφθηκε προσφυγή του εκκαλούντος κατά της 170/συν. 33/29-6-2004 απόφασης της Τοπικής Διοικητικής Επιτροπής του Υποκαταστήματος Ι.Κ.Α. Ασπροπύργου, με την οποία έγινε εν μέρει δεκτή ένσταση του εφεσίβλητου ασφαλισμένου κατά της Μ-137/30-6-2003 απόφασης του Διευθυντή του ιδίου Υποκαταστήματος. Με την από 21-2-2003 αίτηση - Υπεύθυνη Δήλωση Απώλειας Ασφαλιστικού Βιβλιαρίου που υπέβαλε ο εφεσίβλητος για αντικατάσταση του ασφαλιστικού του βιβλιαρίου και αναγνώριση των ημερών εργασίας που πραγματοποίησε στην ασφάλιση του Ιδρύματος από 16-5-1962 μέχρι 16-9-1965.

2. Επειδή, στο άρθρο 10 παρ. 1 και 2 του Κανονισμού Ασφάλισης του Ι.Κ.Α. (απόφαση Υπουργού Εργασίας 55575/11479/18-11-1965, Β' 816, όπως αντικαταστάθηκε από τη Φ.21/2366/22 Αυγ. - 9 Σεπτ. 1988 απόφαση του Υπουργού Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Β' 661), ορίζεται ότι: «1. Αν το ασφαλιστικό βιβλιάριο χαθεί ή καταστραφεί ή δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί άλλο αντικαθίσταται σύμφωνα με τις επόμενες διατάξεις. 2. Ο αιτών την αντικατάσταση οφείλει να προσκομίσει κάθε αναγκαία απόδειξη για το ακριβές περιεχόμενο του χαμένου βιβλιαρίου. Αποδεικτικά μέσα για το σκοπό αυτό είναι, κατά πρώτο λόγο, το τυχόν σωζόμενο ασφαλιστικό βιβλιάριο του οποίου ζητείται η αντικατάσταση, στη συνέχεια οι εγγραφές στα μισθολόγια των εργοδοτών, οι μισθολογικές καταστάσεις των εργοδοτών που έχουν κατατεθεί στο Ίδρυμα και τέλος οι κατά το παρελθόν χορηγηθείσες από τις υπηρεσίες του Ιδρύματος βεβαιώσεις και οι εγγραφές των αρμοδίων υπαλλήλων του Ιδρύματος στα βιβλία ελέγχου των εργοδοτών. Αποκλείεται η με μαρτυρικές καταθέσεις απόδειξη του περιεχομένου του απολεσθέντος ή καταστραφέντος ασφαλιστικού βιβλιαρίου». Κατά την έννοια των ανωτέρω διατάξεων, σε περίπτωση αποδεδειγμένης απώλειας ή καταστροφής ασφαλιστικού βιβλιαρίου, αποδεικτέο θέμα είναι η ύπαρξη στο παρελθόν ασφαλιστικού βιβλιαρίου και το περιεχόμενό του, δηλαδή οι ημέρες εργασίας που είχε πραγματοποιήσει ο ασφαλισμένος, για τις οποίες είχαν καταβληθεί οι ανάλογες ασφαλιστικές εισφορές και είχαν επικολληθεί τα αντίστοιχα ένσημα στο εν λόγω βιβλιάριο. Η απόδειξη αυτών χωρεί με τη χρήση μόνον των περιοριστικώς αναφερόμενων στην παρ. 2 του άρθρου 10 του Κανονισμού Ασφάλισης αποδεικτικών μέσων. Επομένως, αποκλείεται η απόδειξη, με μαρτυρικές καταθέσεις, του περιεχομένου του απολεσθέντος ή καταστραφέντος ασφαλιστικού βιβλιαρίου. Στην ανωτέρω διαδικασία, που σκοπεί στην αποκατάσταση του περιεχομένου ασφαλιστικού βιβλιαρίου, εμπίπτει και η αναγνώριση ημερών εργασίας, οι οποίες προέκυπταν από απολεσθέν ασφαλιστικό βιβλιάριο και για τις οποίες είχαν καταβληθεί οι ανάλογες ασφαλιστικές εισφορές και είχαν επικολληθεί τα αντίστοιχα ένσημα στο απολεσθέν ασφαλιστικό βιβλιάριο (βλ. ΣτΕ 89/2006 ΔιΔικ 2007 σελ. 1.254, 1098/2003).

3. Επειδή, ο Κανονισμός Ασθενείας του Ι.Κ.Α. (Α.Υ.Ε. 25078/28-5-1938, Α' 112) προέβλεπε στο άρθρο 5 αυτού, υπό τον τίτλο «Βιβλιάρια ασφαλιστικής ικανότητας (Βιβλιάρια ασθενείας)» ότι «1. Δια την χορήγησιν των παροχών ασθενείας εις τινά ησφαλισμένον και τα δικαιούμενα τοιούτων παροχών μέλη της οικογενείας του, οφείλει ούτος να ζητήσει παρά του Υποκαταστήματος του τόπου της κατοικίας ή διαμονής του την έκδοσιν βιβλιαρίου ασφαλιστικής ικανότητος κατά της ασθενείας. Το βιβλιάριον ασφαλιστικής ικανότητος εκδίδεται μετά την υπό του ησφαλισμένου πραγματοποίησιν των εν άρθρω 41 του Ν. 6298, ως ετροποποιήθη δια της υπ' αριθμ. 63454 της 15 Δεκεμβρίου 1937 αποφάσεως του Υφυπουργού Εργασίας οριζομένων, ως προϋπόθεσις προς απόκτησιν της ασφαλιστικής ικανότητος, ημερών εργασίας και ισχύει δια τον επ' αυτού αναγραφόμενον χρόνον, παρατεινόμενον εκάστοτε δια των αναγκαίων θεωρήσεων κατά τα δι' αποφάσεως του Δ.Σ. οριζόμενα, οσάκις συντρέχει περίπτωσις ανανεώσεως της ασφαλιστικής ικανότητος, μετά γνώμην της οικείας Τα.Δ.Ε. Δύναται δι' αποφάσεως του Δ.Σ. να ορισθή η καθ' ωρισμένον χρόνον ανανέωσις των βιβλιαρίων ασφαλιστικής ικανότητος. 2. Το βιβλιάριον ασφαλιστικής ικανότητος εκδίδεται ή ανανεούται επί τη βάσει των εκ του βιβλιαρίου ασφαλίσεως του ησφαλισμένου εμφαινομένων ημερών εργασίας. Δύναται όμως ο Διευθυντής του Υποκαταστήματος ν' αναστείλη την έκδοσιν του βιβλιαρίου προς τον σκοπόν του ελέγχου των μισθολογίων των παρ' οις ο ησφαλισμένος ειργάσθη εργοδοτών, ους υποχρεούται ούτε να κατονομάση, συμπληρών την προς τούτο υποβαλλομένην έντυπον αίτησιν. 3. ...». Εξάλλου, στο άρθρο 60 του Α.Ν. 1846/1951 (Α' 179), ο οποίος κατά το άρθρο 65 του νόμου άρχισε να ισχύει από τις 21-6-1951, εκτός από τις διατάξεις περί πόρων και παροχών) ορίζεται ότι «1. Από της ισχύος του παρόντος καταργείται ο Νόμ. 6298/34 «περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων»... Καταργουμένης συγχρόνως και πάσης διατάξεως της ισχυούσης νομοθεσίας αντιτιθεμένης στον παρόντα νόμον. Μέχρις εκδόσεως των υπό του παρόντος νόμου προβλεπομένων κανονισμών ισχύουσιν ευθέως ή αναλογικώς αι διατάξεις των ήδη ισχυόντων κανονισμών του Ιδρύματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων, εφ' όσον δεν αντίκεινται στον παρόντα νόμον». Τέλος, στην παρ. 1 του άρθρου 31 του Α.Ν. 1846/1951, πριν από την αντικατάστασή της με την παρ. 4 του άρθρου 19 του Ν. 3232/2004 (Α' 48), οριζόταν ότι: «Εις τους ησφαλισμένους και τα μέλη της οικογενείας αυτών... Παρέχεται ιατρική περίθαλψις, εφ' όσον ο ησφαλισμένος έχει πραγματοποιήσει 50 τουλάχιστον ημέρας εργασίας είτε κατά το προηγούμενον της ημέρας της αναγγελίας της ασθενείας... Ημερολογιακόν έτος, είτε κατά το τελευταίον προ της τοιαύτης αναγγελίας 15μηνον, μη συνυπολογιζομένων πάντως εις τας άνω 50 ημέρας εργασίας των κατά το τελευταίον ημερολογιακόν τρίμηνον του 15μήνου πραγματοποιηθεισών ημερών εργασίας...». Από τον συνδυασμό των ανωτέρω διατάξεων συνάγεται ότι, μετά την έναρξη ισχύος του Α.Ν. 1846/1934, ο Κανονισμός Ασθενείας του Ι.Κ.Α. και ειδικότερα οι διατάξεις του άρθρου 5 αυτού, με τις οποίες ρυθμίζεται το ζήτημα της χορήγησης βιβλιαρίου ασθενείας στους ασφαλισμένους του Ιδρύματος, εξακολουθούν να ισχύουν, ως μη αντικείμενες στον εν λόγω νόμο. Επομένως, η προβλεπόμενη στο άρθρο 5 του ως άνω Κανονισμού παραπομπή στον καταργηθέντα Ν. 6298/1934, ως προς την προϋπόθεση της πραγματοποίησης ορισμένων ημερών εργασίας στην ασφάλιση του Ιδρύματος για τη χορήγηση βιβλιαρίου ασθενείας, από την έναρξη ισχύος του άρθρου 31 του Α.Ν. 1846/1951 θεωρείται ότι γίνεται στην τελευταία αυτή διάταξη. Η διάταξη αυτή προβλέπει, κατά τους ειδικότερους ορισμούς της, την πραγματοποίηση 50 τουλάχιστον ημερών εργασίας στην ασφάλιση του Ιδρύματος για τη χορήγηση βιβλιαρίου ασθενείας (ΣτΕ 1880/1999). Για την ανανέωση δε ήδη χορηγηθέντος βιβλιαρίου πρέπει να συντρέχει η ίδια ως άνω προϋπόθεση, δηλαδή η πραγματοποίηση 50 ημερών εργασίας είτε κατά το προηγούμενο της ανανέωσης του βιβλιαρίου έτος είτε κατά το τελευταίο πριν από την ανανέωση του βιβλιαρίου 15μηνο, μη συνυπολογιζομένων στις 50 ημέρες των ημερών που πραγματοποιήθηκαν το τελευταίο τρίμηνο του 15μήνου (βλ. ΣτΕ 89/2006).

4. Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, από τα στοιχεία του φακέλου προκύπτουν τα ακόλουθα: ο εφεσίβλητος, ασφαλισμένος του Ιδρύματος, με Α.Μ. 1175/36, υπέβαλε στο Περιφερειακό Υποκατάστημα Ι.Κ.Α. Πειραιά τη με αριθμ. Πρωτ. 1313/21-2-2003 υπεύθυνη δήλωση απώλειας ασφαλιστικού βιβλιαρίου, με την οποία δήλωσε ότι απώλεσε το ασφαλιστικό του βιβλιάριο στο οποίο είχαν επικολληθεί ένσημα για την απασχόλησή του από 1-2-1960 μέχρι 16-9-1965 και ζήτησε την αντικατάστασή του και την καταχώρηση σ' αυτό όλων των ημερών εργασίας που περιέχονταν στο απωλεσθέν βιβλιάριο και πραγματοποιήθηκαν στις εργοδότριες επιχειρήσει: 1) Β. Γ. - Φ. Π. (Φ.Π.) από 1-2-1960 μέχρι 22-9-1961, 2) Φ. Κ. και Σία (Σ.Π.) από 15-10-1961 μέχρι 15-5-1962 και 3) Ελληνικά Ναυπηγεία Α.Ε. (Σκαραμαγκά) από 16-5-1962 μέχρι 16-9-1965. Κατά το μέρος που η δήλωση αυτή αφορούσε την ασφάλισή του από την τελευταία επιχείρηση διαβιβάστηκε στο Τοπικό Υποκατάστημα Ι.Κ.Α. Ασπροπύργου, στο οποίο ο εφεσίβλητος υπέβαλε την από 20-11-1969 βεβαίωση της εργοδότριας, σύμφωνα με την οποία απασχολήθηκε σ' αυτήν από 16-5-1962 μέχρι 16-9-1965, ως βοηθός ηλεκτρολόγου και αναφέρεται σ' αυτήν ο αριθμός μητρώου του στο Ίδρυμα. Από τον έλεγχο που διενεργήθηκε στο αρχείο του Υποκαταστήματος Ι.Κ.Α. Ασπροπύργου και ειδικότερα στον τηρούμενο εργοδοτικό φάκελο της επιχείρησης Ελληνικά Ναυπηγεία Α.Ε. διαπιστώθηκε ότι δεν υπήρχαν σ' αυτόν μισθολογικές καταστάσεις της κρίσιμης περιόδου, ούτε κάποιο άλλο στοιχείο σχετικό με την ασφάλιση του εφεσίβλητου, στη δε ατομική πινακίδα του που τηρούνταν στο Υποκ/μα Ι.Κ.Α. Πειραιά, στο οποίο είχε απογραφεί αρχικά, δεν υπήρχαν ανακεφαλαιωμένες ημέρες εργασίας της εν λόγω περιόδου (βλ. έκθεση ελέγχου του υπαλλήλου Χ. Μ.). Έτσι ο Διευθυντής του Υποκ/τος Ι.Κ.Α. Ασπροπύργου, με τη Μ-137/30-6-2003 απόφασή του απέρριψε τη δήλωση του εφεσίβλητου κατά το οικείο μέρος, με την αιτιολογία ότι δεν προσκομίστηκε κανένα στοιχείο από εκείνα που προβλέπει ο νόμος για τη διαπίστωση της ασφάλισής του από την προαναφερόμενη Α.Ε. το διάστημα από 16-5-1962 μέχρι 16-9-1965. Κατά της απόφασης αυτής ο εφεσίβλητος άσκησε ένσταση, για την απόδειξη δε της ασφάλισής του από την ανωτέρω εργοδότρια προσκόμισε στην Τοπική Διοικητική Επιτροπή: α) το με αριθμ. 19496 ατομικό δελτίο ασφαλιστικής ταυτότητας και εισφορών (ΔΑΤΕ), της χρονικής περιόδου από 1-7-1974 μέχρι 31-1-1976, στο οποίο παρατίθεται πίνακας ημερομισθίων του προηγούμενου δελτίου εισφορών του, της χρονικής περιόδου από 1-2-1960 μέχρι 30-6-1974, σύμφωνα με τον οποίο (πίνακα) κατά το διάστημα αυτό ασφαλίστηκε στο Ίδρυμα και καταβλήθηκαν εισφορές για 1.613 ημέρες εργασίας συνολικά, από τις οποίες 156 ημέρες αφορούν το έτος 1973 και 150 ημέρες το έτος 1974, β) το ατομικό του βιβλιάριο ασθενείας του Ι.Κ.Α., από το οποίο προέκυπτε ότι είχε ασφαλιστική ικανότητα για τα έτη 1961, 1962, 1963 και 1964, γ) την Ε/Μ246/29-3-2004 απόφαση του Διευθυντή του Περ. Υποκ/τος Ι.Κ.Α. Πειραιά, με την οποία έγινε εν μέρει δεκτή η προαναφερόμενη Υ. που υπέβαλε, κατά το πρώτο σκέλος της και του αναγνωρίστηκαν 82 ημέρες ασφάλισης στο Ι.Κ.Α., για την απασχόλησή του στην επιχείρηση «Γιώτης - Πολίτης» το χρονικό διάστημα από 1-2-1960 μέχρι 22-9-1961, δ) το με αριθμ. 07-/462/17-5-1963 δελτίο ταυτότητάς του ως εργαζόμενου στην επιχείρηση Ελληνικά Ναυπηγεία Α.Ε. Η Τοπική Διοικητική Επιτροπή του Υποκαταστήματος Ι.Κ.Α. Ασπροπύργου, με την 170/συν. 33/29-6-2004 απόφασή της, αφού έλαβε υπόψη τα ανωτέρω στοιχεία, καθώς και τα όσα εξέθεσε ενώπιόν της ο εφεσίβλητος, ότι απασχολήθηκε στα Ελληνικά Ναυπηγεία για λιγότερες από 300 ημέρες εργασίας ανά έτος, δέχτηκε εν μέρει την ένστασή του και έκρινε ότι ασφαλίστηκε κατά το κρίσιμο διάστημα (16-5-1962 μέχρι 16-9-1965) για 800 ημέρες εργασίας (δηλ. 250 ανά πλήρες έτος). Κατά της απόφασης αυτής το Ίδρυμα άσκησε προσφυγή, ζητώντας την ακύρωσή της, προβάλλοντας, μεταξύ άλλων, ότι από κανένα στοιχείο δεν προέκυψε ότι, μέρος των 1.613 ημερών ασφάλισης που είναι καταχωρημένες στην καρτέλα του από 1-2-1960 μέχρι 21-6-1974 (εξαιρουμένων των 156 ημερών εργασίας για το έτος 1973 και 150 ημερών για το έτος 1974) αφορούν την απασχόλησή του στα Ελληνικά Ναυπηγεία και την ασφάλισή του από την εν λόγω επιχείρηση. Εξάλλου, ο εφεσίβλητος, υποστηρίζοντας την ορθότητα της κρίσης της Τ.Δ.Ε., προσκόμισε στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο, προκειμένου να αποδείξει ότι δεν απασχολήθηκε, ούτε ασφαλίστηκε κατά το διάστημα από 17-9-1965 μέχρι 6-11-1972, 1) το 043124/24-2-2006 πιστοποιητικό τύπου Α' του Γ.Ε.Ε.Θ.Α. (Στρατολογικό Γραφείο Πειραιά), από το οποίο προκύπτει ότι από 2-10-1965 μέχρι 30-3-1968 υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία και 2) το με αριθμ. Πρωτ. 144/14-3-2006 πιστοποιητικό του Τ.Ε.Ι. Πειραιά, το οποίο τηρεί το αρχείο της τέως Ανωτέρας Σχολής Υπομηχανικών Αθηνών, από το οποίο προκύπτει ότι είναι πτυχιούχος της εν λόγω σχολής, η φοίτηση στην οποία ήταν τετραετής και υποχρεωτική και ότι γράφτηκε σ' αυτήν, μετά από εισιτήριες εξετάσεις το σχολικό έτος 1968-69 και ότι αποφοίτησε με τη λήξη του σχολικού έτους 1971-1972. Με την εκκαλούμενη απόφαση απορρίφθηκε η προσφυγή του Ιδρύματος ως αβάσιμη. Επίσης, μέσα στον ασφαλιστικό φάκελο υπάρχει η με αριθμ. Πρωτ. Ε/Μ741/9-12-2005 απόφαση του Διευθυντή του Περ. Υποκαταστήματος Ι.Κ.Α. Πειραιά, με την οποία, μετά τη μερική αποδοχή της ένστασης που άσκησε ο εφεσίβλητος κατά της προαναφερθείσας Ε/Μ246/16-4-2004 απόφασης του ιδίου οργάνου, αναγνωρίστηκαν συμπληρωματικώς υπέρ αυτού 282 ημέρες ασφάλισης των διαστημάτων από 1-2-1960 μέχρι 31-5-1960 και από 1-10-1960 μέχρι 4-10-1961, για την απασχόλησή του στην εργοδότρια επιχείρηση «Β. Γιώτης - Φ. Πολίτης», καθώς και 110 ημέρες ασφάλισης της χρονικής περιόδου 10-1-1962 μέχρι 15-5-1962, για την απασχόλησή του στην εργοδότρια επιχείρηση «Φ. Καραβίας και Σία Ο.Ε.». Ήδη με την κρινόμενη έφεση προβάλλεται ότι έσφαλε στην κρίση της η εκκαλούμενη απόφαση, γιατί δεν αιτιολογεί πως, από το γεγονός ότι ο εφεσίβλητος σπούδαζε στην προαναφερθείσα Σχολή, προκύπτει ότι, κατά το αντίστοιχο διάστημα δεν εργαζόταν, αφού δεν υπάρχει σχετικό κώλυμα και είναι κοινώς γνωστό ότι κατά την περίοδο εκείνη μεγάλος αριθμός φοιτητών εργαζόταν, γιατί δέχεται για την απόδειξη του περιεχομένου απωλεσθέντος ασφαλιστικού βιβλιαρίου αποδεικτικό μέσο που δεν προβλέπεται ρητά από το νόμο και γιατί δεν προσκομίστηκε θεωρημένο βιβλιάριο ασθενείας τουλάχιστον και για το έτος 1965, οπότε θα προέκυπτε η κατ' ελάχιστον απασχόληση και ασφάλιση του εφεσίβλητου στο Ίδρυμα για το έτος 1964.

Επειδή, λαμβάνοντας το δικαστήριο υπόψη: 1) ότι όπως προκύπτει από το με αριθμ. 19496 ΔΑΤΕ του εφεσίβλητου, αυτός ασφαλίστηκε για το χρονικό διάστημα από 1-2-1960, που υπάχθηκε στην ασφάλιση του Ι.Κ.Α., μέχρι το τέλος του έτους 1972, για 1.307 ημέρες εργασίας (αφαιρουμένων από το γενικό σύνολο των 1.613 ημερών ασφάλισης του διαστήματος από 1-2-1960 μέχρι 31-6-1974, των 156 ημερών του έτους 1973 και των 150 ημερών του έτους 1974), 2) ότι, από αυτές τις 1.307 ημέρες ασφάλισης, οι 474 ημέρες ασφάλισης (82 + 282 + 110) πραγματοποιήθηκαν το προηγούμενο του κρινομένου χρονικό διάστημα (1-2-1960 μέχρι 15-5-1962) όπως προκύπτει από τις Ε/Μ246/2004 και Ε/Μ741/9-12-2005 αποφάσεις του Διευθυντή του Υποκαταστήματος Ι.Κ.Α. Πειραιά, 3) ότι, ο περιορισμός των αποδεικτικών μέσων για το περιεχόμενο του απωλεσθέντος ασφαλιστικού βιβλιαρίου, αναφέρεται στην απόδειξη της πραγματοποίησης των ημερών ασφάλισης και έτσι, όταν προκύπτει από βεβαιώσεις του ιδίου του Ιδρύματος η πραγματοποίηση τέτοιων ημερών ασφάλισης, αλλά σε μεγαλύτερο του κρινομένου χρονικό διάστημα, μπορούν να ληφθούν υπόψη και άλλα αποδεικτικά μέσα προκειμένου να αποκλειστούν επιμέρους διαστήματα, κατά τα οποία ήταν αδύνατη ή μη πιθανή η απασχόληση και ασφάλιση, για να γίνει αντιστοίχηση της προκύπτουσας ασφάλισης με μη αμφισβητούμενη απασχόληση του ενδιαφερόμενου, 4) ότι ο εφεσίβλητος απασχολήθηκε στην επιχείρηση Ελληνικά Ναυπηγεία Α.Ε. από 16-5-1962 μέχρι 16-9-1965, σύμφωνα με την από 20-11-1969 βεβαίωσή της, 5) ότι αυτός δεν απασχολήθηκε το διάστημα από 20-10-1965 μέχρι 30-3-1968, κατά το οποίο υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία, 6) ότι, από το γεγονός ότι η φοίτηση στη Σχολή, της οποίας είναι πτυχιούχος ο εφεσίβλητος, ήταν υποχρεωτική, σύμφωνα με το πιστοποιητικό του Τ.Ε.Ι. Πειραιά, σε συνδυασμό και με το ότι το Ίδρυμα δεν επικαλείται απασχόληση και ασφάλισή του κατά το διάστημα της φοίτησής του σ' αυτήν, ούτε κατά το προηγούμενο της εγγραφής του, αλλά και εκείνο από την αποφοίτησή του και μέχρι το τέλος του έτους 1972, συνάγεται ότι δεν ασφαλίστηκε κατά τα εν λόγω διαστήματα, συνεκτιμώντας και το ότι είχε ανανεωθεί το βιβλιάριο ασθενείας του εφεσίβλητου, μεταξύ άλλων και για το έτος 1964, γεγονός που σημαίνει, κατά τα εκτιθέμενα στην Τρίτη σκέψη, ότι είχε ασφαλιστεί στο Ίδρυμα κατά το έτος 1963, που απασχολούνταν στην επιχείρηση Ελληνικά Ναυπηγεία Α.Ε., τουλάχιστον για 50 ημέρες εργασίας, κρίνει ότι αυτός ασφαλίστηκε από την εν λόγω επιχείρηση τουλάχιστον για 800 ημέρες εργασίας, κατά το διάστημα της απασχόλησής του σ' αυτήν από 16-5-1962 μέχρι 16-9-1995, όπως νόμιμα και ορθά κρίθηκε και με την εκκαλούμενη απόφαση.

Επειδή, κατ' ακολουθίαν, πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη έφεση ως αβάσιμη, κατ' εκτίμηση όμως των περιστάσεων πρέπει να απαλλαγεί το εκκαλούν από την πληρωμή των δικαστικών εξόδων.

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

Απορρίπτει την έφεση.

Απαλλάσσει το εκκαλούν από τα δικαστικά έξοδα.

Κρίθηκε και αποφασίστηκε στην Αθήνα, στις 4 Απριλίου 2008 και δημοσιεύτηκε στην ίδια πόλη, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου στις 17 Απριλίου 2008.