ΣτΕ.ΕπΑν 489/2013

Κατάργηση θέσεων διοικητικού προσωπικού Α.Ε.Ι. -.

Με την αίτηση αυτή ζητείται από Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα η αναστολή εκτελέσεως κοινής αποφάσεως των Υπουργών Παιδείας και Θρησκευμάτων και Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλ. Διακυβέρνησης, καθ’ ο μέρος με την απόφαση αυτή καταργούνται θέσεις διοικητικού προσωπικού του αιτούντος Ιδρύματος (όμοιες 490-1/2013).

Απόφαση Επιτροπής Αναστολών 489/2013

Όπως προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου, με το από 14.8.2013 έγγραφο του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων εκλήθησαν τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα να προβούν εντός προθεσμίας α/στην αξιολόγηση των δομών και των υπηρεσιών τους, β/ στη σύνταξη νέων οργανογραμμάτων ανά υπηρεσιακή μονάδα και γ/στην κατάργηση των οργανικών θέσεων που πλεονάζουν και τη θέση του πλεονάζοντος προσωπικού σε διαθεσιμότητα με αντίστοιχη μείωση απολαβών, καθώς επίσης και στη μετάταξη - μεταφορά του προσωπικού, σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία, σε υπηρεσιακές μονάδες του οικείου Υπουργείου ή σε άλλους φορείς του Δημοσίου. Ακολούθως, με το από 2.9.2013 έγγραφο της ιδίας Αρχής «προτάθηκε» στα ανωτέρω εκπαιδευτικά ιδρύματα η διαδικασία και «οι δείκτες με επιλογή των ποσοτικών παραμέτρων» κάθε ιδρύματος (απαιτήσεις σε διοικητικούς υπαλλήλους ανά τμήμα, ανά αριθμό εξυπηρετουμένων φοιτητών, ανά μέλη ΔΕΠ), για τον υπολογισμό των κενών και των πλεονασμάτων ανά κατηγορία, κλάδο και ειδικότητα διοικητικού προσωπικού που θα προκύψουν μετά την αξιολόγηση των δομών. Η συσταθείσα εν συνεχεία Ομάδα Διοίκησης Έργου, αποτελούμενη από τους Γενικούς Γραμματείς του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, έκρινε ελλιπή τα υποβληθέντα από το αιτούν ίδρυμα στοιχεία και προέβη στον υπολογισμό του διοικητικού προσωπικού των πανεπιστημίων και των Τ.Ε.Ι., το οποίο δύναται κατ’ αρχήν να τεθεί σε διαθεσιμότητα, κατ’ εφαρμογήν κριτηρίων, όπως οι απαιτήσεις σε διοικητικούς υπαλλήλους ως συνάρτηση του πλήθους των τμημάτων, του εξυπηρετουμένου φοιτητικού πληθυσμού και των μελών ΔΕΠ κάθε ιδρύματος, λαμβανομένης υπ’όψιν και της γεωγραφικής διασποράς των ιδρυμάτων. Από την εφαρμογή του εν λόγω «ενιαίου Μοντέλου Δεικτών και Τιμών» προέκυψε ο συνολικός αριθμός πλεοναζουσών και κενών θέσεων διοικητικού προσωπικού στα Πανεπιστήμια και τα Τ.Ε.Ι., ο οποίος ακολούθως αναπροσαρμόσθηκε με την εφαρμογή ενός ενιαίου «βασικού σεναρίου αναδιοργάνωσης», που περιλαμβάνει, την κατάργηση οργανικών θέσεων (από την ανάθεση δραστηριοτήτων στον ιδιωτικό τομέα ή από τη συγχώνευση οργανικών μονάδων κ.λπ.), τη μείωση του μεγέθους ή και την κατάργηση οργανικών μονάδων, τη σύσταση οργανικών θέσεων και την «εκπαίδευση και ανάπτυξη προσωπικού ώστε να μπορεί να ανταπεξέλθει σε αυξημένες υπηρεσιακές ανάγκες». Με βάση τα ανωτέρω προτάθηκε η κατάργηση 1349 θέσεων και η σύσταση «διά μετατάξεως από σε διαθεσιμότητα υπαλλήλους ιδρυμάτων» 646 θέσεων διοικητικών υπαλλήλων και, όσον αφορά ειδικώς το αιτούν Α.Ε.Ι., προτάθηκε η κατάργηση 498 θέσεων σε σύνολο 1337 υπαλλήλων. Τελικώς, εξεδόθη η προσβαλλόμενη κοινή υπουργική απόφαση περί καταργήσεως θέσεων διοικητικού προσωπικού των Πανεπιστημίων.

Όπως έχει παγίως κριθεί, αναστολή εκτελέσεως κανονιστικής πράξεως δεν χορηγείται, κατ’ αρχήν, εκτός εάν ο ενδιαφερόμενος επικαλείται και αποδεικνύει ότι από την εκτέλεση της πράξεως αυτής θα υποστεί ευθέως και αμέσως συγκεκριμένη και ανεπανόρθωτη ή δυσχερώς επανορθώσιμη, σε περίπτωση ευδοκιμήσεως της αιτήσεως ακυρώσεως, ζημία, οπότε - και εφ’ όσον δεν συντρέχει λόγος δημοσίου συμφέροντος περί του αντιθέτου - χορηγείται αναστολή της εκτελέσεως της πράξεως αυτής μόνον ως προς τον αιτούντα (βλ. Ε.Α. 780/2010 κ.ά.). Ειδικώς δε προκειμένου περί των κανονιστικών πράξεων που αφορούν την οργάνωση δημοσίας υπηρεσίας, χορηγείται αναστολή εκτελέσεως μόνον εφόσον ο αιτών επικαλείται και αποδεικνύει ότι συντρέχουν εξαιρετικοί προς τούτο λόγοι (βλ. Ε.Α. 212, 205, 170/2013 κ.ά.).

Η προσβαλλόμενη απόφαση, ως κανονιστικής φύσεως οργανωτικό μέτρο, δεν είναι κατ’ αρχήν δεκτική αναστολής εκτελέσεως, σύμφωνα με τα ανωτέρω εκτεθέντα, εν όψει και των σκοπών δημοσίου συμφέροντος οι οποίοι θάλπονται με την ανωτέρω διάταξη του άρθρου 90 του ν. 4172/2013 και ανάγονται, κατά την αιτιολογική έκθεση του σχετικού σχεδίου νόμου, στην τήρηση των «εγγυήσεων ορθολογικότητας και αξιοκρατίας» κατά την εφαρμογή της πολιτικής για την μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης, λαμβανομένης υπ’ όψιν και της αναγκαίας προσαρμογής της στη δημοσιονομική συγκυρία. Συνάπτεται εξ άλλου η επίμαχη ρύθμιση και με τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει η χώρα όσον αφορά την αναδιοργάνωση της δημόσιας διοίκησης, όπως προκύπτει από το από 14.8.2013 έγγραφο του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων προς τα Α.Ε.Ι., στο οποίο γίνεται ρητή αναφορά στις «Παρεμβάσεις» του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013 - 2016, αλλά και από το, κατά τον τίτλο του, αντικείμενο του ν. 4172/2013 («επείγοντα μέτρα εφαρμογής του ν. 4046/2012, του ν. 4093/2012 και του ν. 4127/2013», ήτοι νομοθετημάτων σχετικών με την έγκριση σχεδίων συμβάσεων χρηματοδοτικής διευκόλυνσης και μνημονίου συνεννόησης καθώς και την έγκριση και την επικαιροποίηση του ανωτέρω Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου). Σημειωτέον, εξ άλλου, ότι με τα στοιχεία που υπέβαλαν προς το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων τα Πανεπιστήμια δεν αντιμετώπισαν και το ενδεχόμενο μείωσης του υφισταμένου διοικητικού προσωπικού τους, με συγκεκριμένες προτάσεις επ’ αυτού, όπως επεβάλλετο κατά τα προκύπτοντα από το ανωτέρω έγγραφο από 14.8.2013 του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων. Περαιτέρω, από τα προσκομισθέντα στοιχεία δεν προκύπτει κατά τρόπο συγκεκριμένο ότι συντρέχει εξαιρετικός λόγος συνιστάμενος στην αδυναμία λειτουργίας του αιτούντος ιδρύματος, σύμφωνα με την κατά το Σύνταγμα και το νόμο αποστολή του, ο οποίος θα δικαιολογούσε την αναστολή εκτελέσεως της προσβαλλομένης πράξεως. Ούτε, τέλος, μπορούν να θεωρηθούν προδήλως βάσιμοι οι προβαλλόμενοι λόγοι ακυρώσεως˙ ειδικώς δε όσον αφορά το κύρος της ως άνω διατάξεως του άρθρου 90 παρ. 1 του ν. 4172/2013, τούτο δεν έχει κριθεί με απόφαση της Ολομέλειας του Δικαστηρίου ούτε, κατά το παρόν στάδιο εξετάσεως της αιτήσεως παροχής προσωρινής δικαστικής προστασίας, δύναται η Επιτροπή Αναστολών να θεωρήσει τη διάταξη αυτή ως προδήλως αντισυνταγματική (πρβλ. Ε.Α. 681/2012).

Κατόπιν αυτών, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να απορριφθεί.