Αγωγή
αναγνώρισης συγκυριότητας επί ακινήτου -.
Απόρριψη αγωγής αναγνώρισης ποσοστών συγκυριότητας
επί ακινήτου που εκτήθησαν με έκτακτη χρησικτησία και
με κληρονομική διαδοχή. Δεν αποδεικνύεται η κτήση της κυριότητας εκ μέρους των
εναγόντων των επίμαχων ποσοστών καθ’ οιονδήποτε τρόπο. Απόρριψη έφεσης.
Αριθμός 559/2017
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ
ΠΑΤΡΩΝ
ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τη
Δικαστή Μαρία Μπαντουβά, Εφέτη, που ορίσθηκε από τον
Πρόεδρο Εφετών Πατρών και από τη Γραμματέα Αφροδίτη Γεωργίου.-
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια, στο
ακροατήριο του, στις 9 Μαρτίου 2017, για να δικάσει την παρακάτω υπόθεση
μεταξύ:
ΤΩΝ ΕΚΚΑΑΟΥΝΤΩΝ: 1) ...
και 5) ..., οι οποίοι παραστάθηκαν δια της πληρεξουσίας
τους δικηγόρου Παναγιώτας Τζάρου - Δημακοπούλου. -
ΤΩΝ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ: 1) ...,
9) Σπυρίδωνα ..., όλων (και των τεσσάρων) κατοίκων Αθηνών (οδός ...), οι οποίοι
παραστάθηκαν, η μεν τέταρτη (4η) από αυτούς μετά, οι δε λοιποί δια του
πληρεξουσίου τους δικηγόρου Σωτηρίου Βαρβαρούτα-
Οι εκκαλούντες άσκησαν
κατά των εφεσίβλητων ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Κεφαλληνίας την από
15-11-2010 και υπ' αριθ. εκθ. καταθ.
222/2010 αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ' αριθ. 25/2012 οριστική απόφαση
του ως άνω Δικαστηρίου, που απέρριψε την αγωγή.-
Την απόφαση αυτή
προσέβαλαν ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου οι ενάγοντες και ήδη εκκαλούντες, με
την από 22-03-2012 έφεση τους η οποία κατατέθηκε στην Γραμματεία του
πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου με αριθμό εκθέσεως καταθέσεως 79/04-10-2013 και
προσδιορίστηκε με την υπ' αριθμόν 395/18-10-2013 πράξη της Γραμματέως αυτού του
Δικαστηρίου για τη δικάσιμο της 8ης-05-2014, κατόπιν πρώτης αναβολής για τη
δικάσιμο της 12ης-11-2015 και ακολούθως για τη δικάσιμο που αναφέρεται
παραπάνω.-
Κατά τη συζήτηση στο
ακροατήριο της υποθέσεως, η οποία εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο
πινάκιο, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων, αφού έλαβαν το λόγο από την
Πρόεδρο ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις έγγραφες
προτάσεις που κατέθεσαν.-
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ
ΝΟΜΟ
Η κρινόμενη από 22-03-2012
και υπ' αριθμ. εκθ. καταθ. ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου 79/04.10.2013
έφεση των ηττηθέντων πρωτοδίκως εναγόντων και ήδη εκκαλούντων, κατά της υπ'
αριθμόν 25/2012 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Κεφαλληνίας, η
οποία εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία και απέρριψε την από 15-11-2010 και
υπ' αριθμ. καταθ. 222/2010
αγωγή αυτών κατά των εφεσίβλητων έχει ασκηθεί σύμφωνα με τις νόμιμες
διατυπώσεις και εμπροθέσμως, καθόσον η εκκαλουμένη απόφαση επιδόθηκε στις
04-09-2013 (βλ. την σχετική επισημείωση στο επιδοθέν
στον πληρεξούσιο δικηγόρο και αντίκλητο των εναγόντων αντίγραφο της
εκκαλουμένης αποφάσεως της δικαστικής επιμελήτριας στο Πρωτοδικείο Κεφαλληνίας,
...), ενώ το δικόγραφο της εφέσεως κατατέθηκε στη Γραμματεία του πρωτοβάθμιου
Δικαστηρίου στις 04-10-2013, ήτοι εντός της προθεσμίας των τριάντα (30) ημερών
από την επίδοση (άρθρα 495, 499, 511, 513, 516, 517, 518 παρ. 1, 520 παρ. 1 ΚΠολΔ). Αρμοδίως δε εισάγεται για να συζητηθεί ενώπιον του
Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 ΚΠολΔ όπως
αντικαταστάθηκε από το άρθρο 4 παρ. 2 του Ν. 3994/25-7-2011). Τέλος έχει
κατατεθεί το απαιτούμενο παράβολο που προβλέπεται στη διάταξη του άρθρου 495
παρ. 4 του ΚΠολΔ, σύμφωνα με σχετική επισημείωση του
Γραμματέα του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου. Πρέπει, επομένως, η έφεση να γίνει
τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω τούτη, κατά την ίδια διαδικασία, ως
προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 ΚΠολΔ).-
Οι ενάγοντες και ήδη
εκκαλούντες στην από 15-11-2010 και υπ' αριθ. εκθ. καταθ. 222/25-10-2010 αγωγή τους κατά των εναγομένων και
ήδη εφεσίβλητων, επικαλούμενοι έννομο συμφέρον, ζήτησαν να αναγνωρισθεί η
συγκυριότητα τους, κατά ποσοστό 20/32 εξ αδιαιρέτου η πρώτη ενάγουσα και κατά
ποσοστό 3/32 εξ αδιαιρέτου καθένας των λοιπών εναγόντων επί του ακινήτου το
οποίο περιγράφεται λεπτομερώς στο αγωγικό δικόγραφο
κατά θέση, όρια και έκταση, ευρισκομένου εντός των ορίων του οικισμού «Νεοχωρίου» του Δήμου Ερύσσου
Νομού Κεφαλληνίας, συνολικής αξίας 50.000 ευρώ. Οι ενάγοντες ειδικότερα
εξέθεταν ότι απέκτησαν την συγκυριότητα του επιδίκου ακινήτου η μεν πρώτη από
αυτούς, κατά ποσοστό V% (ή 16/32) εξ αδιαιρέτου με τα προσόντα της έκτακτης
χρησικτησίας, έχοντας τούτο στη νομή της για περισσότερο από 20 έτη και
συγκεκριμένα από το έτος 1972 που περιήλθε σε αυτήν με άτυπη δωρεά από την δικαιοπάροχο
και πεθερά της, ..., η οποία ήταν αποκλειστική κυρία του ακινήτου τούτου και
κατά τα υπόλοιπα 4/32 τόσο με παράγωγο τρόπο λόγω κληρονομικής διαδοχής του
συζύγου της ..., την κληρονομία του οποίου έχει αποδεχθεί με νομίμως
μεταγραμμένη συμβολαιογραφική πράξη αποδοχής κληρονομίας, στον οποίο είχε
ομοίως περιέλθει το ακίνητο τούτο κατά το % ή κατά τα 16/32 εξ αδιαιρέτου με
άτυπη δωρεά επίσης από τη μητέρα του ..., όσο και με τα προσόντα της έκτακτης
χρησικτησίας, ασκώντας επ' αυτού τις αναλυτικά αναφερόμενες στην αγωγή πράξεις
νομής, προσμετρώντας στο δικό της χρόνο νομής από τότε που περιήλθε σε αυτήν η
νομή του ως άνω ποσοστού εξ αδιαιρέτου μετά το θάνατο του κληρονομουμένου
συζύγου της το έτος 2004 και το χρόνο νομής του τελευταίου από το έτος 1972.
Στους δε λοιπούς των εναγόντων, εξέθεταν ότι το επίδικο ακίνητο περιήλθε κατά
ποσοστό 3/32 σε καθένα εξ αυτών τόσο με παράγωγο τρόπο (κληρονομική διαδοχή)
του πατέρα τους, ..., ο οποίος απεβίωσε την 19-8-2004 και κληρονομήθηκε κατά τα
ως άνω ποσοστά από τη σύζυγο και τα τέκνα του, κληρονομία την οποία αποδέχθηκαν
με συμβολαιογραφική πράξη που έχει μεταγραφεί νομίμως, όσο και με πρωτότυπο
τρόπο, ασκώντας σε αυτό τις αναφερόμενες λεπτομερώς στην αγωγή πράξεις νομής
για περισσότερο από 20 χρόνια, προσμετρώντας στο δικό τους χρόνο νομής από τον
θάνατο του πατέρα τους και τον χρόνο νομής του τελευταίου από το έτος 1972 που
απέκτησε τη σύννομη του ακινήτου κατά το 1/2 εξ αδιαιρέτου κατά τα ανωτέρω. Οι
εναγόμενοι, οι οποίοι είναι η μεν πρώτη από αυτούς αδελφή του δικαιοπαρόχου
τους ..., οι δε λοιποί τέκνα των αδελφών του τελευταίου, όπως έκαναν
προηγουμένως και οι κληρονομικοί τους δικαιοπάροχοι, ήτοι τα αδέλφια του ...
(...) αμφισβητούν την κυριότητα των εναγόντων, προβάλλοντας αβάσιμες αξιώσεις
συγκυριότητας επί του επιδίκου ακινήτου, ισχυριζόμενοι ότι τούτο είναι
κληρονομικό στοιχείο της κληρονομίας του αποβιώσαντος το έτος 1931 πατέρα του
... και των ως άνω αδελφών του, ήτοι του ..., το οποίο μετά τον θάνατο τούτου
το έτος 1931 και ακολούθως το θάνατο και της μητέρα τους, ..., που έλαβε χώρα
το έτος 1989, περιήλθε κατ' ισομοιρία στα πέντε τέκνα της, με αποτέλεσμα η μεν
πρώτη που είναι η μοναδική από τα αδέλφια που επιζεί να εμφανίζεται αναληθώς
συγκυρία κατά ποσοστό 1/5 εξ αδιαιρέτου, οι δε λοιποί που έχουν κληρονομήσει τα
υπόλοιπα αδέλφια, να εμφανίζονται οι μεν 2ος, 3ος, 4η και 5ος συγκύριοι από
κοινού κατά το αυτό ιδανικό μερίδιο του 1/5 ή 4/20 και καθένας από αυτούς κατά
το 1/20 επί του όλου ακινήτου, οι δε λοιποί των εναγόντων συγκύριοι από κοινού
κατά το αυτό ιδανικό μερίδιο του 1/5 ή 4/20 και καθένας από αυτούς κατά το 1/20
επί του όλου ακινήτου, αναγνωρίζοντας μόνο δικαίωμα συγκυριότητας των εναγόντων
επ' αυτού, σε ποσοστό 4/80 για την πρώτη ενάγουσα και 3/80 για καθένα από τους
λοιπούς. Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε η εκκαλουμένη υπ' αριθμ.
25/2012 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Κεφαλληνίας με την οποία το
πρωτοβάθμιο Δικαστήριο αφού απέρριψε σιωπηρά, κατά την κυριαρχική και ανέλεγκτη
περί τούτου κρίση του, το αίτημα συνεκδικάσεως τούτης
με την υπ' αριθμ. καταθ.
50/2001 αγωγή διανομής που είχαν ασκήσει η πρώτη εναγόμενη και οι δικαιοπάροχοι
των λοιπών εναγομένων κατά του δικαιοπαρόχου των εναγόντων ... και του ετέρου
αδελφού αυτών ..., δέχθηκε ότι η αγωγή είναι παραδεκτή και νόμιμη, απέρριψε
όμως τούτη ως αβάσιμη κατ' ουσίαν. Κατά της αποφάσεως
αυτής παραπονούνται οι ενάγοντες με την υπό κρίση έφεση τους και με τους κατ'
ιδίαν λόγους αυτής που συνίστανται σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου
και σε πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων, κατ' ακολουθίαν των οποίων ζητούν την
εξαφάνιση της εκκαλουμένης αποφάσεως και μετά τη διακράτηση
και την εκδίκαση της ένδικης αγωγής από το Δικαστήριο τούτο, να γίνει τούτη εξ
ολοκλήρου δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη. -
Από την επανεκτίμηση της
ανωμοτί εξετάσεως της δεύτερης ενάγουσας και ήδη δεύτερης εκκαλούσας ... και
από την ένορκη εξέταση της μάρτυρος των εναγομένων ..., που εξετάσθηκαν νομίμως
στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, των οποίων οι μαρτυρίες
περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά δημόσιας συνεδριάσεως
τούτου, από τις υπ' αριθμ. 155/2011 και 156/2011
ένορκες βεβαιώσεις των μαρτύρων ... αντιστοίχως ενώπιον της Ειρηνοδίκη
Αργοστολίου, οι οποίες δόθηκαν μετά την νομότυπη και εμπρόθεσμη κλήτευση των
εναγομένων ήδη εφεσίβλητων, όπως προκύπτει από τις υπ' αριθμ.
4443β/27-07-2011, 4444β/27-07-2011, 4445β/27-07-2011, 4446β/27-07-2011 και
4464β/03-08-2011 εκθέσεις επιδόσεως της Δικαστικής Επιμελήτριας στο Πρωτοδικείο
Αθηνών ... και από τις υπ' αριθμ. 5598Δ/27-07-2011,
5599Δ/27-07-2011, 5600Δ/27-07-2011 και 5613Δ/28-07-2011 εκθέσεις επιδόσεως του
Δικαστικού Επιμελητή στο Πρωτοδικείο Πατρών ..., - με την επισημείωση ότι δεν
λαμβάνονται υπόψη: α) η υπ' αριθμ. 5035/29-09-2011
ένορκη βεβαίωση του μάρτυρα ... ενώπιον της Συμβολαιογράφου Ερύσσου
..., β) η υπ' αριθμ. 3447/30-09-2011 ένορκη βεβαίωση
του μάρτυρα .... ενώπιον της Συμβολαιογράφου Αθηνών ... και γ) η υπ' αριθμ. 1661/30-09-2011 ένορκη βεβαίωση του ... ενώπιον της
Ειρηνοδίκη Πατρών ..., διότι, όπως προέκυψε από τις προσκομιζόμενες υπ' αριθμ. 9618Β/26-09-2011 και 9580Β/21-09-2011 εκθέσεις
επιδόσεως της Δικαστικής Επιμελήτριας στο Πρωτοδικείο Κεφαλληνίας ..., οι
εναγόμενοι κάλεσαν εμπροθέσμως μεν τους ενάγοντες προκειμένου να παρασταθούν
στην κατάθεση των προαναφερθέντων μαρτύρων τους ενώπιον της Συμβολαιογράφου Ερύσσου ... στις 28-09-2011, στις 29-09-2011 και
30-09-2011, ενώπιον του Ειρηνοδίκη Πατρών στις 29-09-2011 και 30-09-2011 και
ενώπιον της Συμβολαιογράφου Αθηνών ... στις 29-09-2011 και 30-09-2011, πλην
όμως ασκώντας καταχρηστικώς το σχετικό δικονομικό δικαίωμα τους , αφού οι ώρες
καταθέσεως των μαρτύρων συμπίπτουν σε τρία διαφορετικά μέρη, ήτοι στην Έρυσσο Κεφαλληνίας, στην Αθήνα και στην Πάτρα κατά την ίδια
ημεροχρονολογία και ώρα, η δε κλήση προς εξέταση των
μαρτύρων ενώπιον της Συμβολαιογράφου Ερύσσου ... στις
28-09-2011, στις 29-9-2011 και στις 30-09-2011 περιλαμβάνει χρονικό διάστημα
αναμονής από τις 10.00 το πρωί έως και 14.00 το μεσημέρι για την πρώτη από τις
ως άνω ημερομηνίες και από τις 10.00 το πρωί έως και 15.00 το μεσημέρι για τις
δύο άλλες ημερομηνίες, η κλήση προς εξέταση μαρτύρων ενώπιον της
συμβολαιογράφου Αθηνών Γεωργίας Κίτσιου στις 29-9-2011 και στις 30-9-2011
περιλαμβάνει χρονικό διάστημα αναμονής από ώρα 10.00 το πρωί έως 15.00 το
μεσημέρι και ενώπιον του Ειρηνοδίκη Πατρών στις 29-09-2011 και στις 30-09-2011
η κλήση προς εξέταση μαρτύρων περιλαμβάνει χρονικό διάστημα αναμονής από τις
09.00 το πρωί έως και 13.00 το μεσημέρι, με αποτέλεσμα να καθίσταται ανέφικτη η
συμμετοχή των εναγόντων κατά τη λήψη των ενόρκων βεβαιώσεων, ενώ επιπλέον για
την υπ' αριθμ. 1661/2011 ένορκη βεβαίωση ενώπιον του
Ειρηνοδίκη Πατρών ουδόλως προκύπτει ο χρόνος λήψεως αυτής-, από όλα τα έγγραφα
που νομίμως προσκομίζονται μετ' επικλήσεως από τους διαδίκους, είτε προς άμεση
απόδειξη είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, χωρίς όμως η ρητή αναφορά
ορισμένων εκ των ανωτέρω εγγράφων να προσδίδει σ' αυτά αυξημένη αποδεικτική
δύναμη σε σχέση με τα λοιπά επικαλούμενα και προσκομιζόμενα από τους διαδίκους
έγγραφα, για τα οποία δεν γίνεται ειδική για το καθένα μνεία, που είναι όμως
ισοδύναμα και όλα ανεξαιρέτως συνεκτιμώνται για την ουσιαστική διάγνωση της
ένδικης διαφοράς (ΑΠ 1628/2003 ΕλΔ 2004 723), μεταξύ
των οποίων περιλαμβάνεται η υπ' αριθμ.
9622/05-12-2001 ένορκη βεβαίωση ενώπιον της Συμβολαιογράφου Αιτωλοακαρνανίας
..., η οποία ελήφθη νομίμως στα πλαίσια άλλης δίκης και συγκεκριμένα στη δίκη
επί της από 11-01-2001 και υπ' αριθ. εκθ. καταθ. 50/2001 αγωγής διανομής, κατόπιν εμπρόθεσμης
κλητεύσεως των αντιδίκων όπως αποδεικνύεται από την υπ' αριθμόν 10215/2001
έκθεσης επιδόσεως του Δικαστικού Επιμελητή στο Πρωτοδικείο Πατρών ...,
αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Ο ..., ο οποίος ήταν πατέρας
της πρώτης των εναγομένων - εφεσίβλητων, σύζυγος της ... και πάππος των λοιπών
διαδίκων είχε στην αποκλειστική κυριότητα του, το περιγραφόμενο στην αγωγή
ακίνητο, ήτοι, ένα οικόπεδο εμβαδού 836 τ.μ. περίπου, μετά της επ' αυτού
ισόγειας οικίας, εμβαδού 37 τ.μ. περίπου που απαρτίζεται από ένα δωμάτιο,
κουζίνα και λουτρό και μετά της στο οικόπεδο αυτό υδατοδεξαμενής,
το οποίο ευρίσκεται εντός των ορίων του οικισμού «Νεοχωρίου»
του Δήμου Ερύσσου Κεφαλληνίας και συνορεύει Ανατολικά
επί τεθλασμένης πλευράς 58,29 μ.μ. συνολικά με ακίνητο ιδιοκτησίας ..., Δυτικά
ομοίως επί τεθλασμένης πλευράς 63,60 μ.μ. με ακίνητο ιδιοκτησίας ..., Βόρεια
επί πλευράς μ.μ. 10,33 με ακίνητο ιδιοκτησίας ..., και Νότια, επί τεθλασμένης
πλευράς μ.μ. 15,00 συνολικά με δημοτικό δρόμο όπου έχει πρόσοψη. Το ότι το
ανωτέρω ακίνητο ανήκε κατά το χρόνο θανάτου του το έτος 1931 στον ... δεν αμφισβητείται
ειδικότερα από τους εναγόμενους. Αντιθέτως, η δεύτερη ενάγουσα, ... (συζ. ...)
στην ανωμοτί κατάθεση της ανέφερε μεν ότι το ακίνητο τούτο δεν ανήκε στον
παππού της ... πριν το θάνατο τούτου το έτος 1931, ωστόσο αντιφατικώς προς αυτό
κατέθεσε επίσης ότι ανήκε στον προπάππου της από την πλευρά του τελευταίου,
ήτοι στον πατέρα του ..., ότι υπήρχε στο επίδικο ακίνητο σπίτι του πεθερού της
γιαγιάς (...), δηλαδή του πατέρα του ... που ήταν το πατρικό του σπίτι και πριν
το 1953, που όπως θα αναφερθεί παρακάτω ανοικοδομήθηκε με χρήματα της αρωγής
σεισμοπλήκτων από την ... χήρα του ... η υπάρχουσα στο ακίνητο ισόγεια οικία
αρωγής. Επιβεβαιώνεται, επομένως, από την κατάθεση τούτη ότι το επίδικο ακίνητο
κατά το χρόνο θανάτου του ... αποτελούσε στοιχείο της περιουσίας του αφού δεν
αμφισβητείται ότι τούτο προέρχεται από τον δικό του πατέρα, ούτε υπάρχει
ισχυρισμός, πολύ περισσότερο δεν αποδείχθηκε ότι για κάποια αιτία πριν το
θάνατο του ..., είχε περιέλθει η αποκλειστική νομή του στην σύζυγο του ...
Επομένως αφού αποδείχθηκε ότι κύριος του επιδίκου ακινήτου παρέμενε ο .. μέχρι
το θάνατο του, κατόπιν τούτου από το έτος 1931 που απεβίωσε, υπεισήλθαν στην
κληρονομία του ως εξ αδιαθέτου κληρονόμοι του, η σύζυγος του ... κατά ποσοστό
5/20 εξ αδιαιρέτου και τα πέντε τέκνα του ήτοι, ο ..., η..., ο ..., ο ... και η
... κατά ποσοστό 3/20 εξ αδιαιρέτου το καθένα. Στους κληρονόμους τούτους, οι
οποίοι ήταν ανήλικοι, κατά το χρόνο θανάτου του κληρονομουμένου και δεν
αποποιήθηκαν την κληρονομία ούτε μετά την ενηλικίωση τους, περιήλθε η σύννομη
κατά τα ως άνω ποσοστά με το θάνατο του κληρονομουμένου. Δεν αποδείχθηκε κατά
την κρίση του Δικαστηρίου τούτου ο αγωγικός
ισχυρισμός ότι μετά το θάνατο του ... ολόκληρο το ακίνητο περιήλθε στην
... καθ' οιονδήποτε νόμιμο τρόπο. Το
ακίνητο τούτο το οποίο αποδείχθηκε ότι ανήκε αρχικώς στον ... πριν το θάνατο
του, αποτελώντας την πατρική του οικία, όπως κατέθεσε ανωμοτί η δεύτερη
ενάγουσα δεν προέκυψε ότι περιήλθε με κάποιο νόμιμο τρόπο στην ...
αποκλειστικά, ήτοι κατά ποσοστό πέραν εκείνου που προαναφέρεται ότι κληρονόμησε
ως εξ αδιαθέτου κληρονόμος του κυρίου τούτου και συζύγου της. Η τελευταία
αφότου υπεισήλθε μαζί με τα τέκνα της στην κληρονομία του αποβιώσαντος το έτος
1931 συζύγου της δεν αποδείχθηκε ότι ασκούσε νομή αποκλειστικά για τον εαυτό
της επί του επιδίκου ακινήτου, εκδηλώνοντας στα τέκνα και συγκληρονόμους της
την βούληση της να αποκλείσει τούτα από το ιδανικό μερίδιο που περιήλθε σε αυτά
κατά τον θάνατο του πατέρα τους, γνωστοποιώντας τους ότι νέμεται το επίδικο
ακίνητο στο όνομα της αποκλειστικά και για τον εαυτό της μόνο. Δεν αποδείχθηκε
επίσης ότι τα τέκνα της αποδέχθηκαν και συνήνεσαν στην άσκηση της νομής επί του
επιδίκου ακινήτου από την μητέρα τους αποκλειστικά στο όνομα και για λογαριασμό
της ιδίας και ότι παραιτήθηκαν από τα δικαιώματα τους σύννομης και
συγκυριότητας κατά τα ως άνω ποσοστά τους, ώστε να μπορεί να θεωρηθεί βάσιμος ο
αγωγικός ισχυρισμός ότι η ... απέκτησε τούτο κατά
πλήρη κυριότητα με τα προσόντα της έκτακτης χρησικτησίας, και να δύναται
ακολούθως να διαθέσει κάτι πέραν του ως άνω μη αμφισβητουμένου ποσοστού της με
άτυπη δωρεά εν ζωή στην πρώτη ενάγουσα και στον υιό της ... Αντιθέτως,
αποδείχθηκε ότι μετά το θάνατο του ... το έτος 1931,οι παραπάνω εξ αδιαθέτου
κληρονόμοι του, ήτοι ο δικαιοπάροχος των εναγόντων ..., η 1η εναγόμενη -
εφεσίβλητη, οι άμεσοι δικαιοπάροχοι των υπολοίπων εναγομένων - εφεσίβλητων, ...
καθώς και η ... νέμονταν το επίδικο ακίνητο και ειδικότερα η 1η από τους
εφεσίβλητους μέχρι σήμερα, η ..., ο ..., ο ..., η ... μέχρι τους επισυμβάντες αντίστοιχα τα έτη 1989, 2004, 2006 και 2007
θανάτους τους, κατά το εξ αδιαιρέτου ποσοστό που περιήλθε σε καθέναν από αυτούς
λόγω κληρονομικής διαδοχής, ενεργώντας τις προσιδιάζουσες στην φύση και στον
προορισμό του πράξεις νομής με διάνοια συγκυρίου κατά το ποσοστό τούτο, και
έτσι έγιναν συγκύριοι του επιδίκου κατά ποσοστό 1/5 εξ αδιαιρέτου (μετά το
θάνατο και της ... και την επαγωγή σε αυτούς και του δικού της ποσοστού επί του
επιδίκου ακινήτου κατ ισομοιρίαν) ο καθένας, με τα
προσόντα της έκτακτης χρησικτησίας. Μετά τους θανάτους του ..., της ... και του
... στη σύννομη τους και στο δικαίωμα συγκυριότητας τους στο επίδικο υπεισήλθαν
του μεν ... και στο μερίδιο τούτου του
1/5 εξ αδιαιρέτου η πρώτη ενάγουσα κατά ποσοστό 4/16 και οι λοιποί εξ αυτών
κατά ποσοστό 3/16 εξ αδιαιρέτου, του δε ... και στο ιδανικό τούτου μερίδιο (1/5
εξ αδιαιρέτου) οι 2η, 3ος, 4η, 5ος των εναγομένων κατά το ποσοστό των 4/16 ο
καθένας, και τέλος στο ιδανικό μερίδιο
της ... οι 6η, 7η, 8ος και 9ος από τους εναγόμενους κατά το 1/4 εξ
αδιαιρέτου ο καθένας. Αναφορικά με τις πράξεις νομής, που ενεργούσαν όλοι οι
διάδικοι με διάνοια συγκυρίου κατά τα ως άνω ποσοστά εκάστου αποδείχθηκε
ότι στο επίδικο ακίνητο κατασκευάστηκε μετά
τους καταστροφικούς σεισμούς του έτους 1953 με κρατική αγωγή ισόγεια
οικία στην οποία κατοικούσε μέχρι το θάνατο της η ... δεδομένου ότι τα τέκνα της και λοιποί
συγκύριοι του επιδίκου έμεναν σε άλλα μέρη είτε εκτός Κεφαλληνίας είτε εντός
Κεφαλληνίας. Η ισόγεια οικία συντηρείτο με φροντίδα και δαπάνες της ... και των
τέκνων της ..., οι οποίοι εκ περιτροπής διέμεναν σε αυτήν κατά τις επισκέψεις
τους στο χωριό καταγωγής τους, έχοντας μάλιστα στην κατοχή τους και κλειδιά
τούτης, ως συγκύριοι αυτής.
Μέχρι το θάνατο της ... το έτος 1989 δεν
αποδείχθηκε ότι ανέκυψε κάποιο πρόβλημα στα σχέσεις των συγκυρίων. Αντιθέτως,
αποδείχθηκε ότι όλοι θεωρούσαν ότι έχουν ισότιμα δικαιώματα στην επίδικη οικία,
την οποία επισκέπτονταν εκ περιτροπής τα καλοκαίρια, κάνοντας χρήση κλειδιού τούτης που είχαν στην
κατοχή τους, χωρίς να ανακύπτει πρόβλημα σε σχέση με την κοινή χρήση του
ακινήτου. Μετά πάροδο δεκαετίας περίπου από το θάνατο της ... άρχισαν να
δημιουργούνται προστριβές μεταξύ των συγκυρίων του επιδίκου που είχαν ως
αποτέλεσμα 1η εναγόμενη και οι δικαιοπάροχοι των λοιπών εναγομένων να
αποστείλουν στον ... την από 07.07.1999 εξώδικη δήλωση τους για καθορισμό της
χρήσης του επιδίκου. Τότε για πρώτη φορά ο δικαιοπάροχος των εναγόντων, ..., με
την από 19.07.1999 εξώδικη δήλωση του ισχυρίστηκε ότι είναι αποκλειστικός
κύριος του επιδίκου, χωρίς μάλιστα στη σχετική εξώδικη δήλωση να διευκρινίζεται
ο τρόπος κτήσεως της αποκλειστικής τούτης κυριότητας. Στη συνέχεια η 1η εναγόμενη και οι δικαιοπάροχοι των λοιπών αφού έστειλαν
την από 30.07.1999 εξώδικη απάντηση τους, άσκησαν για το ίδιο επίδικο ακίνητο,
ανεξαρτήτως του ότι εμφανίζεται τούτο με διαφορετικές διαστάσεις, αγωγή
διανομής στρεφόμενη κατά του δικαιοπαρόχου των εναγόντων και του ετέρου
αδελφού, ... ο οποίος ζούσε στην Αμερική δεν έχει αναμιχθεί ενεργά στην
αντιδικία. Επομένως ουδόλως αποδείχθηκε ότι η ... όσο ζούσε νέμονταν το επίδικο
ακίνητο με διάνοια αποκλειστικής κυρίας αυτού και ότι αντιποιήθηκε τα
δικαιώματα των παιδιών της σε τούτο. Επίσης δεν αποδείχθηκε ότι προέβη σε άτυπη
δωρεά του επιδίκου ακινήτου προς την 1η των εναγόντων εκκαλουντων
και τον ... και ότι αυτοί νεμήθηκαν το επίδικο με διάνοια αποκλειστικού κυρίου
από το έτος 1972, γνωστοποιώντας τούτο σε οιαδήποτε χρονική στιγμή πριν την
έναρξη της αποστολής εξωδίκων και της
μεταξύ των διαδίκων αντιδικίας στους συγκοινωνούς
του, ήτοι στην πρώτη εναγόμενη και στους δικαιοπαρόχους των λοιπών εναγομένων.
Εξάλλου, από τους ενδεικτικά προσαγόμενους και επικαλούμενους λογαριασμούς
Δ.Ε.Η. που αφορούν τα έτη 1989, 1990, 1991
προκύπτει ότι οι λογαριασμοί ΔΕΗ εκδίδονταν στο όνομα της συγκυρίας του
επιδίκου ... μέχρι το θάνατο της, αλλά και για κάποιο διάστημα μετά από αυτόν.
Εξάλλου το γεγονός ότι αυτή έλαβε αρωγή
σεισμοπλήκτων για την ανοικοδόμηση της ισόγειας οικίας που ευρίσκεται επί του
επιδίκου ακινήτου και ενεγράφη για το λόγο τούτο υποθήκη εις βάρος αυτού επ' ονόματί της για την διασφάλιση των αξιώσεων τη ΑΤΕ από την
χορήγηση του χρηματικού ποσού της αρωγής δεν συνιστά τίτλο για την κτήση της
κυριότητας, ούτε αποδεικνύει την νομή με
διάνοια αποκλειστικού κυρίου στο επίδικο εν γνώσει των λοιπών συγκυρίων τέκνων
της και με την συναίνεση τούτων, έτσι ώστε να μπορεί να αντιταχθεί κατά των
συγκοινωνών τέκνων αυτής νομή του ακινήτου τέτοια που να μπορεί να της
προσπορίσει έναντι των συγκοινωνών αποκλειστική κυριότητα. Η ..., εξάλλου, το έτος 1953 που χορηγήθηκε η αρωγή ήταν η
μόνη κάτοικος του ακινήτου και ενδιαφερόμενη για την ανοικοδόμηση του, καθόσον
από τα τέκνα της μόνον η ... διέμενε στην Κεφαλληνία σε άλλη περιοχή, όντας ήδη
έγγαμη, ενώ τα υπόλοιπα τέκνα της είχαν πλέον μεταναστεύσει εντός και εκτός
Ελλάδας (Αθήνα, Πάτρα, Γερμανία, Αμερική). Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι το έτος
1989 απεβίωσε αδιάθετη η ... και το ιδανικό μερίδιο αυτής επί του ανωτέρω
ακινήτου (5/20) περιήλθε, όπως προαναφέρεται κατ' ισομοιρία, ήτοι κατά ποσοστό
1/20 εξ αδιαιρέτου σε καθένα από τα ανωτέρω τέκνα της. Οι δε ..., ... και ...
προέβησαν σε αποδοχή της κληρονομίας της μητέρας τους - στην οποία
περιλαμβάνεται και το επίδικο ακίνητο - δυνάμει της υπ' αριθμόν .../1999
Πράξεως Αποδοχής Κληρονομίας που συνέταξε η Συμβολαιογράφος Αθηνών ..., νομίμως
μεταγεγραμμένη στον τόμο ... και αριθμό ... των
βιβλίων Μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Ερύσσου.
Μάλιστα οι 1η εναγόμενη - εφεσίβλητη και
οι δικαιοπάροχοι των λοιπών των εναγομένων -εφεσίβλητων ... άσκησαν ενώπιον του
Μονομελούς Πρωτοδικείου Κεφαλληνίας εναντίον του δικαιοπαρόχου των εναγόντων -
εκκαλούντων ... και του έτερου συγκυρίου ... την από 11.02.2001 αγωγή για
διανομή του παραπάνω ακινήτου, επί της οποίας αφού διεξήχθη η πραγματογνωμοσύνη
που διατάχθηκε με την υπ' αριθμ. 876/2001 μη οριστική
απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Κεφαλληνίας, εκδόθηκε η υπ'αριθμ.
12/2012 οριστική απόφαση του ιδίου Δικαστηρίου, η οποία δέχθηκε την αγωγή και
διέταξε την δια πλειστηριασμού πώληση του επιδίκου ακινήτου. Η απόφαση τούτη
έχει ήδη προσβληθεί με την από 23-3-2012 και υπ'αριθμ.
καταθ. 29/2012 έφεση των ιδίων εκκαλούντων, η οποία
μάλιστα ζητείται από τους εκκαλούντες να συνεκδικασθεί
με την υπό κρίση έφεση λόγω της μεταξύ του συνάφειας, όπως είχε ζητηθεί και
στον πρώτο βαθμό να συνεκδικασθεί η αγωγή διανομής η
οποία είχε εισαχθεί με κλήση για περαιτέρω συζήτηση μετά την διεξαγωγή της
πραγματογνωμοσύνης με την ένδικη αναγνωριστική της κυριότητας αγωγή, αίτημα που
σιωπηρά απορρίφθηκε από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, στην κυριαρχική και
ανέλεγκτη κρίση του οποίου υπάγεται η σχετική απόφαση. Κατά συνέπεια πρέπει να
απορριφθεί ο σχετικός με τούτο λόγος εφέσεως, ότι δηλαδή κατά παράβαση του
νόμου απορρίφθηκε σιωπηρά το αίτημα συνεκδικάσεως των
δύο αυτών συναφών αγωγών, διότι ενόψει της διακριτικής ευχέρειας του
Δικαστηρίου να διατάξει τη συνεκδίκαση ή όχι των
δικών, όπου συντρέχουν οι προϋποθέσεις, ή η παρά τη συνδρομή αυτών απόρριψη της
αιτήσεως έστω και σιωπηρώς δεν μπορεί να δημιουργήσει λόγο εφέσεως για την
ανατροπή της εκκαλουμένης αποφάσεως, ούτε ο κατ' άρθρο 559 αρ. 9 ΚΠολΔ αναιρετικός έλεγχος χωρεί, γιατί η αίτηση που έμεινε
αδίκαστη είναι ενδοδιαδικαστική και δεν έχει ως
αντικείμενο την παροχή δικαστικής προστασίας (Β. Βαθρακοκοίλη
ό.π., άρθρο 246 αρ. 4). Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι
κατόπιν του επισυμβάντος θανάτου στις 16-02-2007 της
..., η οποία απεβίωσε αδιάθετη, υπεισήλθαν στην κληρονομία της τα τέκνα αυτής,
ήτοι η έκτη, η έβδομη, ο όγδοος και ο ένατος των εναγομένων κατά ποσοστό 4/80 ο
καθένας εξ αδιαιρέτου επί του ανωτέρω ακινήτου. Επίσης, μετά τον θάνατο, το
έτος 2006, του ..., ο οποίος απεβίωσε αδιάθετος, υπεισήλθαν στην κληρονομία
αυτού η σύζυγος του ... - δεύτερη των εναγόμενων - εφεσίβλητων κατά ποσοστό
4/80 εξ αδιαιρέτου και τα τέκνα αυτού, ήτοι ο τρίτος, η τέταρτη και ο πέμπτος
των εναγομένων - εφεσίβλητων κατά ποσοστό 4/80 εξ αδιαιρέτου ο καθένας τους.
Τέλος, κατόπιν του επισυμβάντος το έτος 2004 θανάτου
του ..., ο οποίος απεβίωσε αδιάθετος, υπεισήλθαν στην κληρονομία του και στο
επίδικο ακίνητο ως εξ αδιαθέτου κληρονόμοι του η σύζυγος του και πρώτη των
εναγόντων ... κατά ποσοστό 4/80 εξ αδιαιρέτου και τα τέκνα αυτού, ήτοι η
δεύτερη, η τρίτη, ο τέταρτος και η πέμπτη των εναγόντων κατά ποσοστό 3/80 εξ
αδιαιρέτου ο καθένας τους. Η ..., όπως προαναφέρεται διέμενε μαζί με τα
παραπάνω πέντε τέκνα αυτής στο επίδικο ακίνητο μετά το θάνατο του ... σε οικία
που προϋπήρχε σύμφωνα με την κατάθεση και της δεύτερης ενάγουσας της ανοικοδομηθείσης το έτος 1953 από την ... οικίας με τα
χρήματα της κρατικής αρωγής που έλαβε ως σεισμόπληκτη. Η ίδια παρέμεινε εκεί
μέχρι το θάνατο της, ήτοι μέχρι το έτος 1989. Τους χειμώνες, η ..., όπως
αποδείχθηκε από την κατάθεση της μάρτυρος ... - θυγατέρας της πρώτης των
εναγομένων - διέμενε στην κόρη της ..., αλλά και στην Πάτρα, στα υπόλοιπα τέκνα
της, μοιράζοντας τους μήνες. Μετά το θάνατο της ..., τα τέκνα αυτής και τα
εγγόνια της, κατόπιν συνεννοήσεως μεταξύ τους, τα καλοκαίρια, επισκέπτονταν την
Κεφαλλονιά και διέμεναν στο ανωτέρω ακίνητο. Επίσης αποδείχθηκε ότι όλοι οι ως
άνω συγκύριοι του ακινήτου είχαν προβεί κατά καιρούς σε διάφορες εργασίες
επισκευής, συντήρησης και βελτιώσεως αυτής και προέβαιναν σε συλλογή των καρπών
των δέντρων που ευρίσκονταν σε τούτο. Από αφηγήσεις της ... στην εγγονή της
..., η οποία επισκέπτονταν το επίδικο ακίνητο με τη μητέρα και την κόρη της,
δεν προέκυψε ότι υπήρχε βούληση αυτής να δωρίσει τούτο στον υιό της ... και να
αναγνωρίζει αυτόν και τη νύφη της ... ως αποκλειστικούς κυρίους του επιδίκου.
Εξάλλου ακόμη και εάν είχε εκδηλώσει τη
βούληση τούτη η ..., εφόσον δεν ήταν αποκλειστική κυρία του επιδίκου δεν θα
μπορούσε να προσπορίσει στους φερόμενους ως δωρεοδόχους παρά μόνον το ποσοστό
συγκυριότητας της επί του ακινήτου τούτου. Ακόμη και από την ανωμοτί κατάθεση
της δεύτερης ενάγουσας ... δεν αποδείχθηκε μετά βεβαιότητας ότι η αρχική
δικαιοπάροχος ... δώρισε από λόγους ευγνωμοσύνης άτυπα στον υιό της Σπυρίδωνα
και στη νύφη της πρώτη ενάγουσα το ακίνητο, καθώς, η ενάγουσα δεν κατέθεσε ότι
η ... την πληροφόρησε άμεσα για τούτο, αλλά αντιθέτως ανέφερε ότι η ίδια σχημάτισε
την πεποίθηση ότι το ακίνητο ανήκει στον πατέρα της, επειδή η γιαγιά της έμενε
στους γονείς της, γεγονός, εξάλλου, που δεν επιβεβαιώνεται από άλλα αποδεικτικά
μέσα, αντιθέτως αποδυναμώνεται από την ως άνω κατάθεση της μάρτυρος
ανταποδείξεως. Το ότι δεν συντελέσθηκε άτυπη δωρεά ανάμεσα στην ... τον υιό της
... και τη νύφη της πρώτη ενάγουσα ενισχύεται και από την έλλειψη ιδιωτικού
συμφωνητικού περί τούτου ή οιουδήποτε άλλου εγγράφου, που κατά τα διδάγματα της
κοινής πείρας, είθισται να συντάσσεται σε τέτοιες περιπτώσεις από τους γονείς,
προς αποφυγή διενέξεων και αμφισβητήσεως της πραγματικής βουλήσεως τους από τα
τέκνα τους μετά το θάνατο τους. Επιπλέον, δεν απεδείχθη ότι τα υπόλοιπα αδέλφια
του ... συμφώνησαν να θεωρούν και να αναγνωρίζουν από το έτος 1972 κι εφεξής
τον τελευταίο ως αποκλειστικό κύριο του επιδίκου ακινήτου, παρά τη
μεταγενέστερη κοινή και επί πολλά έτη χρήση του ως θερινή κατοικία από όλους
τους δικαιοπαρόχους των διαδίκων την πρώτη εναγόμενη, τα τέκνα και εγγόνια
αυτών. Επομένως αποδείχθηκε ότι το επίδικο ακίνητο ανήκει κατά κυριότητα, κατά
ποσοστό 4/80 εξ αδιαιρέτου στην πρώτη ενάγουσα και κατά ποσοστό 3/80 εξ
αδιαιρέτου στον καθένα από τους λοιπούς ενάγοντες, ποσοστά τα οποία ποτέ δεν
αμφισβήτησαν οι εναγόμενοι, αντιθέτως συνομολογούν αυτά με τις προτάσεις τους.
Επομένως, η αγωγή πρέπει να απορριφθεί κατ' ουσίαν για το μη αμφισβητούμενο ποσοστό των εναγόντων,
διότι ελλείπει το έννομο συμφέρον προς τούτο, καθόσον αποδείχθηκε ότι οι
εναγόμενοι ουδέποτε αμφισβήτησαν το δικαίωμα τους αυτό, για δε το
αμφισβητούμενο εκ μέρους των εναγομένων ποσοστό, διότι δεν απεδείχθη κτήση της
κυριότητας εκ μέρους των εναγόντων, για ποσοστό, πέραν του ανωτέρω, καθ'οιονδήποτε τρόπο. Κατ' ακολουθίαν
των προεκτεθέντων, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο το οποίο
έκρινε απορριπτέα την αγωγή ως κατ' ουσίαν αβάσιμη με
την ίδια κατά βάσει αιτιολογία δεν έσφαλλε, αντιθέτως ορθά το νόμο ερμήνευσε
και εφάρμοσε και ορθά εκτίμησε τις αποδείξεις, απορριπτόμενων ως κατ' ουσίαν αβάσιμων των σχετικών λόγων της κρινομένης εφέσεως.
Εξάλλου και ο τελευταίος λόγος της εφέσεως με τον οποίο οι εκκαλούντες
παραπονούνται διότι εσφαλμένα επιβλήθηκε εις βάρος τους η δικαστική δαπάνη των
εναγόντων τυγχάνει αβάσιμος και απορριπτέος, αφού λόγω της ήττας τους στον
πρώτο βαθμό οι ενάγοντες ήταν υπόχρεοι στην καταβολή της δικαστικής δαπάνης των
εναγομένων που νίκησαν. Κατόπιν τούτου και δεδομένου ότι δεν υπάρχει άλλος
λόγος εφέσεως προς εξέταση πρέπει αυτή να απορριφθεί ως κατ' ουσίαν αβάσιμη στο σύνολο της. Τα δικαστικά έξοδα των
εφεσίβλητων για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας πρέπει να επιβληθούν εις βάρος
των εκκαλούντων, λόγω της ήπας τους στην έκκλητη δίκη
(άρθρα 191 παρ.2, 176, 183 ΚΠολΔ), όπως ειδικότερα
ορίζεται στο διατακτικό. Τέλος πρέπει να διαταχθεί η εισαγωγή στο δημόσιο
ταμείο του κατατεθέντος από τους εκκαλούντες κατά την κατάθεση της εφέσεως τους
παραβόλου, λόγω του ότι η έφεση τους απορρίφθηκε.-
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ κατ' αντιμωλίαν
των διαδίκων.-
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά την από
22-03-2012 και υπ' αριθμ. καταθ
79/04-10-2013 ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου έφεση, κατά της υπ' αριθμ 25/2012 αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου
Κεφαλληνίας (τακτικής διαδικασίας).-
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ αυτήν κατ% ουσίαν.-
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ εις βάρος των
εκκαλούντων τα δικαστικά έξοδα των εφεσίβλητων για τον παρόντα βαθμό
δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο ποσό των πεντακοσίων (500) ευρώ.-
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την εισαγωγή στο
δημόσιο ταμείο του κατατεθέντος από τους εκκαλούντες, κατά την κατάθεση της
εφέσεως τους, παραβόλου.-
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίστηκε και
δημοσιεύθηκε στην Πάτρα, την 29η Δεκεμβρίου 2017, σε έκτακτη δημόσια
συνεδρίαση, στο ακροατήριο του, απόντων των διαδίκων και των πληρεξουσίων
δικηγόρων τους.-
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Επειδή η Δικαστής
μετατέθηκε
Η Διευθύνουσα το Εφετείο
Πατρών
Στεφανία Καρατζά
Πρόεδρος Εφετών