ΜονΔΠρΠειρ 932/2008

Αστική ευθύνη δήμου από επίθεση αδέσποτου σκύλου - Χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης - Τόκοι υπερημερίας -.

Υποχρέωση Δήμου για περισυλλογή αδέσποτων σκύλων και διασφάλιση ακίνδυνης χρήσης δημόσιων χώρων από τους δημότες καθώς και για προστασία της ζωής και υγείας των δημοτών. Η λειτουργία Διαδημοτικού Κέντρου περίθαλψης αδέσποτων ζώων δεν αναιρεί τις ως άνω υποχρεώσεις του Δήμου. Στοιχεία που λαμβάνονται υπόψιν για επιδίκαση χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης. Γενικώς ισχύον ποσοστό επιτοκίου για τόκους υπερημερίας.

Αριθμός απόφασης 932/2008

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ

Τμήμα

11ο ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 21 Ιανουαρίου 2008, με δικαστή την Βασιλική Μπούρα, Πρωτοδίκη Διοικητικών Δικαστηρίων και γραμματέα το Δημήτριο Καπετάνιο, δικαστικό υπάλληλο.

Για να δικάσει την από 19-10-2006 αγωγή.

Τ ω ν: 1) .. και 2) ..., κατοίκων Πειραιά, οδός Σ. αριθ.**, οι οποίοι παραστάθηκαν δια του πληρεξουσίου δικηγόρου Διονύσιου Μπράτη.

Κ α τ ά του Δήμου Πειραιά, που εκπροσωπείται από το Δήμαρχό του, ο οποίος παραστάθηκε δια του πληρεξουσίου δικηγόρου Βασιλείου Πεταλά.

Κατά τη συζήτηση οι διάδικοι ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν όσα αναφέρονται στα πρακτικά.

Μετά τη δημόσια συνεδρίαση, το Δικαστήριο μελέτησε τα σχετικά έγγραφα.

Σκέφτηκε κατά το νόμο.

Με την κρινόμενη αγωγή ζητείται παραδεκτώς να υποχρεωθεί ο εναγόμενος Δήμος Πειραιά να καταβάλει στους ενάγοντες, με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση, τα ποσά των 2.581 και 2.500 ευρώ αντιστοίχως, ως αποζημίωση για τη ζημία που υπέστησαν από την επίθεση αδέσποτου σκύλου και για την οποία ευθύνονται, κατά τους ισχυρισμούς τους, τα αρμόδια για την περισυλλογή αδέσποτων σκύλων όργανα του εναγομένου.

Με τις διατάξεις των άρθρων 105 και 106 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα ορίζονται τα εξής : Για παράνομες πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων του δημοσίου κατά την άσκηση της δημόσιας εξουσίας που τους έχει ανατεθεί, το δημόσιο ενέχεται σε αποζημίωση, εκτός αν η πράξη ή η παράλειψη έγινε κατά παράβαση διάταξης που υπάρχει για χάρη του γενικού συμφέροντος. Μαζί με το δημόσιο ευθύνεται εις ολόκληρον και το υπαίτιο πρόσωπο.....(άρθρο 105). Η παραπάνω διάταξη εφαρμόζεται και για την ευθύνη των δήμων, των κοινοτήτων ή των άλλων νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου από πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων που βρίσκονται στην υπηρεσία τους (άρθρο 106). Από το σκοπό της διατάξεως του παραπάνω άρθρου 105, ερμηνευόμενης ενόψει και του άρθρου 1 παρ. 2 περ. η΄ του Ν.1406/83, με το οποίο ο νομοθέτης απέβλεψε να υπαγάγει στα τακτικά διοικητικά δικαστήρια, κατά την πρόβλεψη του άρθρου 94 παρ. 1 του Συντάγματος, όλες τις διοικητικές διαφορές ουσίας, που στα πλαίσια της δημόσιας δράσης της Διοίκησης γεννώνται από την ευθύνη του Δημοσίου προς αποζημίωση, συνάγεται ότι, παρά τη συσταλτική διατύπωση του άρθρου 105 του ΕισΝΑΚ, το οποίο αναφέρεται σε πράξεις ή παραλείψεις κατά την ενάσκηση της δημόσιας εξουσίας, η έννοια της διατάξεως αυτής είναι ότι η αγωγή αποζημίωσης κατά του Δημοσίου για παράνομες πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων του, υπαγόμενη, ήδη μετά το Ν.1406/83, στη δικαιοδοσία των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων, παρέχεται, βάσει της παραπάνω διατάξεως του άρ. 105 του ΕισΝΑΚ, στις περιπτώσεις ευθύνης του Δημοσίου όχι μόνο από εκτελεστές διοικητικές πράξεις των οργάνων του ή παραλείψεις προς έκδοση τέτοιων πράξεων, αλλά και από υλικές ενέργειες που τελέστηκαν σε συνάρτηση προς την οργάνωση και λειτουργία της δημόσιας υπηρεσίας ή εξαιτίας της και δεν συνδέονται με την ιδιωτική διαχείριση της περιουσίας του Δημοσίου, ούτε οφείλονται σε προσωπικό πταίσμα οργάνου που ενήργησε εκτός του κύκλου των υπηρεσιακών του καθηκόντων (ΑΕΔ 5/95, βλ. και ΣτΕ 3308/96, 4372/97, 842/98, 1381/98, 2463/98 επτ.). Τα ίδια ισχύουν και για την ευθύνη των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, σύμφωνα με το προπαρατιθέμενο άρθρο 106 του ΕισΝΑΚ (ΑΕΔ 6/96, ΔιΔικ 1997, σ.70). Εξάλλου, αιτιώδης συνάφεια μεταξύ της φερόμενης ως ζημιογόνου συμπεριφοράς και της επελθούσας ζημίας υφίσταται όταν, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας και τη λογική, η συμπεριφορά αυτή, καθ' ον χρόνο και υφ' ους όρους έλαβε χώρα, ήταν ικανή, κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, χωρίς μεσολάβηση εκτάκτων και ασυνήθων περιστατικών, να επιφέρει ζημία (ΑΠ 1020/75, 574/94, 568/96, 274/99, 87/00). Η ύπαρξη λοιπόν αιτιώδους συνδέσμου μεταξύ της παράνομης πράξης ή παράλειψης ή υλικής ενέργειας ή παράλειψης υλικής ενέργειας του δημοσίου οργάνου και της επελθούσας ζημίας αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την επιδίκαση αποζημίωσης, σύμφωνα με τα προπαρατεθέντα άρθρα 105 και 106 του ΕισΝΑΚ (ΣτΕ 347/97, 2763/99, 3102/99, 979/00).

Περαιτέρω, στο άρθρο 24 παρ. 1 περ. η΄ του Π.Δ. 410/95 «Δημοτικός και Κοινοτικός Κώδικας» (Α΄231), ορίζεται ότι στην αρμοδιότητα των δήμων και των κοινοτήτων ανήκει, μεταξύ άλλων, και η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και η προστασία της ζωής και της υγείας των κατοίκων. Με τις διατάξεις δε του άρθρου 7 του Ν. 3170/03 (Α΄ 191) ορίζονται, μεταξύ άλλων, και τα εξής :

Αρμόδιοι για την περισυλλογή των αδέσποτων σκύλων είναι οι δήμοι και οι κοινότητες. Η περισυλλογή των αδέσποτων σκύλων μπορεί να πραγματοποιείται και από ζωοφιλικά σωματεία, εφόσον διαθέτουν την απαραίτητη υποδομή, σε συνεργασία με τον αρμόδιο δήμο ή κοινότητα. Οι δήμοι και οι κοινότητες συγκροτούν τα συνεργεία περισυλλογής από άτομα τα οποία διαθέτουν την κατάλληλη εκπαίδευση και εμπειρία σε θέματα που αφορούν στην αιχμαλωσία των ζώων και κατέχουν τις τεχνικές χειρισμού τους (παρ.1). Οι σκύλοι που περισυλλέγονται οδηγούνται στα καταφύγια αδέσποτων ζώων συντροφιάς, που ιδρύονται και λειτουργούν από τους δήμους, τις κοινότητες και τα ζωοφιλικά σωματεία (παρ.3 περ. α΄). Κατ' εξουσιοδότηση της παρ. 7 του ως άνω άρθρου εκδόθηκε η 280239 της 12/19-11-03 απόφαση του Υπουργού Γεωργίας, με τις διατάξεις της οποίας καθορίστηκε ο τρόπος σήμανσης και καταγραφής των αδέσποτων ζώων και ορίστηκε η σύσταση επιτροπής για την παρακολούθηση της εφαρμογής του σχετικού προγράμματος από το Δήμο που είναι υπεύθυνος για την εφαρμογή του, σύμφωνα με το Ν.3170/03.

Εν προκειμένω, στην κρινόμενη αγωγή ιστορούνται τα ακόλουθα: Την 1η Σεπτεμβρίου 2006 και περί ώρα 20.00΄ η πρώτη των εναγόντων και ο οκταετής υιός της, δηλαδή ο δεύτερος ενάγων, περπατούσαν στην περιοχή «Μικρολίμανο» του Πειραιά -και συγκεκριμένα στο πεζοδρόμιο επί της Ακτής Κ.αρ. 64 - μαζί με τον οικογενειακό τους φίλο Ν. Π., όταν, αιφνίδια και απρόκλητα, τους επιτέθηκε ένας σκύλος, μέλος μιας αγέλης τριών (3) αδέσποτων σκύλων που επεριπλανάτο στην περιοχή. Η επίθεση αυτή είχε ως αποτέλεσμα : α) τον τραυματισμό της πρώτης ενάγουσας στην αριστερή κνήμη και την άμεση μεταφορά της στο Γενικό Νοσοκομείο Πειραιά «ΤΖΑΝΕΙΟ», όπου της παρασχέθηκε η απαραίτητη ιατρική συνδρομή και της χορηγήθηκε αντιτετανικός ορρός και β) την πρόκληση μεγάλης αναστάτωσης και ταραχής στο δεύτερο των εναγόντων. Σύμφωνα με όσα ισχυρίζονται οι ενάγοντες στην αγωγή τους και στο υπόμνημα που κατέθεσαν για την ανάπτυξη των λόγων της, η επίθεση που υπέστησαν οφείλεται στην παράνομη παράλειψη των οργάνων του εναγομένου Δήμου να μεριμνήσουν για την περισυλλογή των αδέσποτων σκύλων και για τη μεταφορά τους σε ειδικά καταφύγια, καθώς και να λάβουν προληπτικώς τα απαραίτητα για τη διασφάλιση της ακίνδυνης κίνησης των πεζών στις δημοτικές οδούς μέτρα, σύμφωνα με όσα προβλέπονται από τις διατάξεις των άρθρων 7 του Ν.3170/03 και 24 παρ. 1 του Π.Δ. 410/95. Όπως δε επισημαίνεται στην αγωγή, η παραπάνω αδιαφορία των αρμοδίων οργάνων του εναγομένου Δήμου έχει ως αποτέλεσμα την περιπλάνηση, στις πλέον πολυσύχναστες περιοχές του Πειραιά, πολλών αδέσποτων σκύλων, οι οποίοι θέτουν σε κίνδυνο την υγεία και τη σωματική ακεραιότητα των κατοίκων, υποβαθμίζοντας σημαντικά την ποιότητα ζωής τους. Με βάση τα παραπάνω, οι ενάγοντες ζητούν να υποχρεωθεί ο εναγόμενος Δήμος, κατ' εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 105 και 106 του ΕισΝΑΚ, να προβεί στην αποκατάσταση των (περιουσιακών και μη περιουσιακών) ζημιών που υπέστησαν από την ένδικη επίθεση. Συγκεκριμένα, η πρώτη ενάγουσα ζητά να της καταβληθεί: Α) το συνολικό ποσό των 81 ευρώ, δεδομένου ότι : α) η αξία του παντελονιού που φορούσε κατά την ώρα της επίθεσης, το οποίο καταστράφηκε από το δάγκωμα του σκύλου, ανερχόταν σε 60 ευρώ, β) η «συμμετοχή» της, ως ασφαλισμένης του Δημοσίου, στην αγορά των φαρμάκων που συνταγογραφήθηκαν από τους ιατρούς του Γενικού Νοσοκομείου Πειραιά «ΤΖΑΝΕΙΟ» ανερχόταν σε 10 ευρώ και γ) το ύψος των κομίστρων που κατέβαλε σε ταξί, για τη μεταφορά της στο Νοσοκομείο, στο φαρμακείο, εκ νέου στο Νοσοκομείο για τη χορήγηση αντιτετανικού ορρού και τελικά στην οικία της, ανερχόταν σε 11 ευρώ και Β) χρηματική ικανοποίηση 2.500 ευρώ, για την ηθική βλάβη που της προκάλεσε η αιμορραγία και το οίδημα του τραύματος (εξαιτίας του οποίου δυσχεράνθηκαν τόσο οι καθημερινές της μετακινήσεις επί δεκαήμερο όσο και η άσκηση του επαγγέλματός της ως καθηγήτριας φυσικής αγωγής), η ανησυχία για τον κίνδυνο μετάδοσης, από το αδέσποτο ζώο, μολυσματικών ασθενειών και η αναστάτωση από το γεγονός ότι θεατής της επίθεσης ήταν ο δεύτερος ενάγων, δηλαδή ο ανήλικος υιός της, ο οποίος επίσης υπήρξε θύμα της ίδιας επίθεσης. Ως ασκούσα δε τη γονική μέριμνα του δευτέρου ενάγοντος, η πρώτη ενάγουσα ζητά να καταβληθεί και σ' αυτόν χρηματική ικανοποίηση 2.500 ευρώ, για την ηθική βλάβη που υπέστη από την επίμαχη επίθεση, η οποία είχε ως αποτέλεσμα όχι μόνο τη θέση σε άμεσο κίνδυνο της σωματικής του ακεραιότητας, αλλά και τη δημιουργία μόνιμης φοβίας απέναντι σε όλους τους σκύλους (αδέσποτους και οικόσιτους). Η καταβολή των παραπάνω ποσών ζητείται με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση, με την επισήμανση ότι το ύψος του τόκου πρέπει να υπολογιστεί με βάση το γενικώς ισχύον για τους ιδιώτες επιτόκιο. Για να αποδείξουν τους ισχυρισμούς τους, οι ενάγοντες επικαλούνται και προσκομίζουν, μεταξύ άλλων, και : α) το 142531//28-11-07 πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης του Δημάρχου Πειραιά, από το οποίο προκύπτει η μεταξύ τους συγγενική σχέση, β) επικυρωμένο αντίγραφο του από 11-9-06 πιστοποιητικού του Γενικού Νοσοκομείου Πειραιά «ΤΖΑΝΕΙΟ», στο οποίο βεβαιώνεται η έκτακτη εισαγωγή της πρώτης ενάγουσας στο εν λόγω θεραπευτήριο την 1η-9-06, εξαιτίας δήγματος σκύλου και η χορήγηση σ' αυτήν φαρμακευτικής αγωγής και αντιτετανικού ορρού, γ) επικυρωμένο αντίγραφο αποσπάσματος του βιβλιαρίου υγείας της πρώτης ενάγουσας, από το οποίο προκύπτει η συνταγογράφηση των φαρμάκων που έλαβε εξαιτίας του ως άνω τραυματισμού της, δ) επικυρωμένο αντίγραφο της από 22-8-06 απόδειξης λιανικής πώλησης του καταστήματος αθλητικών ειδών «ΣΤΑΣΙΝΟΣ ΣΠΟΡ», από την οποία προκύπτει η αγορά ενδυμάτων αξίας 60 ευρώ, ε) τρεις (3) φωτογραφίες από διαφορετικές περιοχές του Πειραιά (τη διασταύρωση των οδών Η. Π. και Μ., την οδό Σ. Δ. και την οδό Ε. Α.), οι οποίες απεικονίζουν αγέλες αδέσποτων σκύλων που κυκλοφορούν ανάμεσα στους πεζούς και στ) τις, ληφθείσες νομότυπα, με αριθμούς 4375 και 4376/6-12-07 ένορκες μαρτυρικές καταθέσεις που δόθηκαν ενώπιον του Ειρηνοδίκη Πειραιά Αθανασίου Γιαννακόπουλου από τους Ν. Π. και Μ. Π. αντιστοίχως, οι οποίοι επιβεβαιώνουν τους ισχυρισμούς των εναγόντων και αναφέρονται ειδικότερα στο πρόβλημα των αδέσποτων σκύλων που παρατηρείται στην περιφέρεια του Δήμου Πειραιά.

Αντίθετα ο εναγόμενος Δήμος, με το υπόμνημα που νομίμως κατέθεσε, υποστηρίζει ότι ουδεμία ευθύνη φέρει για την αποκατάσταση των ζημιών των εναγόντων, αφού αποκλειστικά αρμόδιο για την περισυλλογή των αδέσποτων σκύλων από την περιοχή του Πειραιά είναι, σύμφωνα με το άρθρο 7 παρ. 1 εδ. β΄ του Ν.3170/03, το Διαδημοτικό Κέντρο Περίθαλψης Αδέσποτων Ζώων (ΔΙ.ΚΕ.Π.Α.Ζ.), το οποίο λειτουργεί από το έτος 2003 στη Λεωφόρο Σχιστού Περάματος, με τη συμβολή ζωοφιλικών σωματείων. Σχετικά επικαλείται και προσκομίζει, μεταξύ άλλων, και επικυρωμένο αντίγραφο του 5433/37/16-1-08 εγγράφου του Τμήματος Περιβάλλοντος της Διεύθυνσης Πρασίνου-Περιβάλλοντος του Δημάρχου Πειραιά, το οποίο αναφέρεται ειδικότερα στη λειτουργία του παραπάνω Κέντρου.

Οι ενάγοντες, με την προσθήκη-αντίκρουση που κατέθεσαν επί του ανωτέρω υπομνήματος, υποστηρίζουν ότι, όπως ορίζει το άρθρο 7 παρ. 1 εδ. α΄ του Ν.3170/03, η αρμοδιότητα για την περισυλλογή των αδέσποτων σκύλων ανήκει στους δήμους και στις κοινότητες και ότι ναι μεν στο εδάφιο β΄ του παραπάνω άρθρου παρέχεται στα ζωοφιλικά σωματεία η δυνατότητα να προβούν στην παραπάνω

ενέργεια, σε συνεργασία όμως με τον αρμόδιο δήμο ή κοινότητα.

To Δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες, κάτω από τις οποίες συνέβη η επίθεση που δέχθηκαν οι ενάγοντες από αδέσποτο σκύλο σε περιοχή του εναγομένου Δήμου, όπως αυτές περιγράφονται στο δικόγραφο της κρινόμενης αγωγής και στις προσκομιζόμενες ένορκες μαρτυρικές καταθέσεις, καθώς και το γεγονός ότι, πράγματι, όπως καταδεικνύεται και από τις προσκομιζόμενες φωτογραφίες, αγέλες αδέσποτων σκύλων περιφέρονται σε διάφορες περιοχές του Πειραιά ανάμεσα στους πεζούς θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία και τη σωματική ακεραιότητα αυτών, κρίνει ότι οι ζημίες που υπέστησαν οι ενάγοντες από την επίθεση αδέσποτου σκύλου στην περιοχή «Μικρολίμανο» (τραυματισμός της πρώτης στην αριστερή κνήμη και μεγάλη ταραχή και αναστάτωση του δευτέρου, που είναι ανήλικος) τελούν σε πρόσφορη αιτιώδη συνάφεια με την παράνομη παράλειψη των οργάνων του εναγομένου να μεριμνήσουν για την περισυλλογή των αδέσποτων σκύλων από την περιοχή του Πειραιά και, συνακόλουθα, για τη διασφάλιση της ακίνδυνης χρήσης των δημοσίων χώρων από τους δημότες και την προστασία της ζωής και της υγείας τους,

υποχρεώσεις που απορρέουν από τις προπαρατεθείσες διατάξεις των άρθρων 7 παρ. 1 εδ. α΄ του Ν.3170/03 και 24 παρ. 1 περ. η΄ του Π.Δ. 410/95. Το γεγονός εξάλλου της ύπαρξης και λειτουργίας του Διαδημοτικού Κέντρου Περίθαλψης Αδέσποτων Ζώων (ΔΙ.ΚΕ.Π.Α.Ζ.), το οποίο επικαλείται ο καθ' ου Δήμος, δεν αναιρεί την θεσπιζόμενη από το προπαρατεθέν άρθρο 7 παρ. 1 εδ. α΄ του Ν.3170/03 αρμοδιότητα αυτού για την περισυλλογή των αδέσποτων σκύλων, αφού, όπως επισημαίνεται στο δεύτερο εδάφιο της παρ. 1 του άρθρου 7 του Ν.3170/03, η εν λόγω ενέργεια «μ π ο ρ ε ί να πραγματοποιείται κ α ι από ζωοφιλικά σωματεία... σε συνεργασία με τον αρμόδιο δήμο...», ενώ, από το επίσης προπαρατεθέν άρθρο 7 της 280239 της 12/19-11-03 απόφασης του Υπουργού Γεωργίας, προβλέπεται η, σύμφωνα με το Ν.3170/03, υποχρέωση του δήμου για την επίβλεψη εφαρμογής του προγράμματος αντιμετώπισης αδέσποτων σκύλων, που συνίσταται στην περισυλλογή, σήμανση, καταγραφή κλπ. αυτών. Συνεπώς, ο εναγόμενος Δήμος είναι υπεύθυνος, κατά τα προπαρατεθέντα άρθρα 105 και 106 του ΕισΝΑΚ, για την αποκατάσταση των προξενηθεισών στους ενάγοντες ζημιών. Συγκεκριμένα, πρέπει να καταβάλει στην πρώτη ενάγουσα το συνολικό ποσό των 71 ευρώ, δηλαδή το ποσό των 60 ευρώ, που αντιπροσωπεύει την αξία του παντελονιού που φορούσε κατά την ώρα της επίθεσης (βλ. την προσκομιζόμενη απόδειξη λιανικής πώλησης), καθώς και τα (υπολογισθέντα με βάση τα κοινώς γνωστά) κόμιστρα των ταξί που χρησιμοποίησε για τη μεταφορά της στο Νοσοκομείο, στο φαρμακείο, εκ νέου στο Νοσοκομείο και τελικά στην οικία της, ύψους 11 ευρώ, ενώ για την καταβολή του ποσού των 10 ευρώ ως «συμμετοχή» στην αγορά των συνταγογραφηθέντων φαρμάκων δεν προσκομίζεται κανένα παραστατικό (π.χ. απόδειξη λιανικής πώλησης) του εκτελέσαντος τη συνταγή φαρμακείου. Περαιτέρω, λαμβάνοντας υπόψη το αιφνίδιο και απρόκλητο της ένδικης επίθεσης, το σωματικό πόνο και την ψυχική ταλαιπωρία της πρώτης ενάγουσας, την οποία επέτεινε το γεγονός ότι ο ανήλικος υιός της ήταν παρών κατά την ώρα της επίθεσης, αλλά και τη γενικότερη αναστάτωση που επέφερε στις καθημερινές της δραστηριότητες το επίμαχο συμβάν, το Δικαστήριο κρίνει ότι συντρέχει εν προκειμένω περίπτωση επιδίκασης σ' αυτήν χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης, η οποία πρέπει να οριστεί στο εύλογο και ανάλογο προς το είδος της επελθούσας βλάβης ποσό των 1500 ευρώ. Όσον αφορά το δεύτερο ενάγοντα, λαμβάνοντας υπόψη πρωτίστως τη μικρή του ηλικία (οκτώ -8- ετών κατά τον ένδικο χρόνο), την έντονη ταραχή που του προκάλεσε η θέα του αδέσποτου σκύλου και η επίθεσή του εναντίον της μητέρας του και του ίδιου και τη στενοχώρια και ανησυχία που δοκίμασε από τον τραυματισμό της μητέρας του, καθώς και το μόνιμο αίσθημα φόβου του απέναντι στους σκύλους, φυσικό επακόλουθο της ένδικης επίθεσης, το Δικαστήριο κρίνει ότι πρέπει να καταβληθεί και σ' αυτόν ποσό 1500 ευρώ για την ανακούφιση της ηθικής βλάβης που υπέστη. Κατά συνέπεια, ο εναγόμενος υποχρεούται να καταβάλει στην πρώτη των εναγόντων το συνολικό ποσό των 1571 ευρώ και στο δεύτερο εξ αυτών το ποσό των 1500 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση, με το εκάστοτε ισχύον ποσοστό επιτοκίου του τόκου υπερημερίας (βλ. ΣτΕ 3651/02, 802/07, ΔΕφΑθ 2748/06), γενομένης εν μέρει δεκτής της κρινόμενης αγωγής. Ωστόσο, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμο το παρεπόμενο αίτημα των εναγόντων περί κηρύξεως προσωρινά

εκτελεστής της παρούσας απόφασης, καθόσον εν προκειμένω δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις εφαρμογής του άρθρου 80 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, όπως η παρ. 3 αυτού αντικαταστάθηκε από το άρθρο 9 του Ν. 3659/08, δεν προκύπτει δηλαδή ότι υπάρχει αδυναμία ή ιδιαίτερη δυσχέρεια των εναγόντων προς αντιμετώπιση των άμεσων αναγκών διαβίωσης αυτών, ούτε ότι συντρέχουν εξαιρετικοί λόγοι που συνηγορούν προς τούτο. Τέλος, πρέπει να καταδικαστεί ο καθ' ου Δήμος στην καταβολή των δικαστικών εξόδων των εναγόντων, ύψους 234 ευρώ (άρ. 275 παρ. 1 εδ. α΄ ΚΔΔ).

ΜΕ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΑΥΤΕΣ

Δέχεται εν μέρει την αγωγή.

Υποχρεώνει το Δήμο Πειραιά να καταβάλει, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής

μέχρι την εξόφληση : α) στην πρώτη των εναγόντων Φ. Ρ το ποσό των χιλίων

πεντακοσίων εβδομήντα ενός (1571) ευρώ και β) στο δεύτερο των εναγόντων ʼ. Κ.

το ποσό των χιλίων πεντακοσίων (1500) ευρώ.

Καταδικάζει το Δήμο Πειραιά στην καταβολή των δικαστικών εξόδων, ύψους

διακοσίων τριάντα τεσσάρων (234) ευρώ.

Η απόφαση αυτή δημοσιεύθηκε στο ακροατήριο του Δικαστηρίου κατά την έκτακτη,

δημόσια συνεδρίαση της 16ης-10-08.

Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΜΠΟΥΡΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ