ΜΔΠρΠειρ 1721/2011

Τελωνειακή νομοθεσία. Δικαιώματα Εκτελέσεως Τελωνειακών Εργασιών επί πετρελαιοειδών υποκείμενων σε ειδικό φόρο κατανάλωσης.

10ο Μονομελές Διοικητικό Πρωτοδικείο Πειραιώς

Αριθμός 1721/2011

... με τις διατάξεις των παρ. 5,6,7 και 8 του άρθρου 9 του Ν. 2093/1992, σε συνδυασμό με τα αναφερόμενα στην εισηγητική έκθεση του νόμου αυτού, ρυθμίζεται ο τρόπος υπολογισμού, επιβολής, είσπραξης και απόδοσης των «δικαιωμάτων εκτελέσεως τελωνειακών εργασιών» (Δ.Ε.Τ.Ε.) (τα οποία προ του Α.Ν. 1517/1938 ονομάζονταν «αποζημιώσεις»), τα οποία, υπολογιζόμενα κατά τα οριζόμενα στην Τ. 270/409/1986 απόφαση του Υπουργού Οικονομικών, εισπράττονται για τελωνειακές εργασίες, που εκτελούνται πέραν των κανονικών ωρών εργασίας καθώς και εκτός των καθορισμένων για την εκτέλεση τέτοιων εργασιών θέσεων, διανέμονται δε μεταξύ των τελωνειακών υπαλλήλων, εκτός από το 1/5 του όλου ποσού των ετήσιων εισπράξεων το οποίο, δυνάμει της παρ. 3 του άρθρου 15 του ν. 754/1978, όπως αντικαταστάθηκε από τότε που ίσχυσε από την παρ. β΄ του άρθρου 15 του ν. 887/1979, κατατίθεται υπέρ του Δημοσίου προκειμένου να διατεθεί για ανάγκες της τελωνειακής υπηρεσίας γενικά. Κρίθηκε περαιτέρω ότι τα εν λόγω δικαιώματα, τα οποία καταβάλλονται προς εξασφάλιση της απαιτούμενης - ως εκ του ιδιόμορφου χαρακτήρα των τελωνειακών εργασιών - αδιάκοπης λειτουργίας των αρμόδιων για την εκτέλεση των εργασιών αυτών υπηρεσιών και της συνεχούς ετοιμότητας των διοικητικών οργάνων που απασχολούνται στις εργασίες αυτές, συνιστούν δικαιώματα του Δημοσίου ανταποδοτικού χαρακτήρα, για την επιβολή των οποίων δεν απαιτείται ως απαραίτητη προϋπόθεση η υποβολή από τον εισαγωγέα ή εξαγωγέα ιδιαίτερης αίτησης για εκτέλεση τελωνειακών εργασιών πέραν του κανονικού ωραρίου λειτουργίας των τελωνειακών καταστημάτων ή εκτός από τις ορισμένες για τις εργασίες αυτές θέσεις, αλλά ως τέτοια αίτηση θεωρείται η υποβαλλόμενη για την εκτέλεση τελωνειακών εργασιών γενικά, εφόσον δε, όπως ρητά αναφέρεται στην εισηγητική έκθεση του Ν. 2093/1992, οι ρυθμίσεις των παρ. 5 έως 8 του άρθρου 9 του νόμου αυτού αποβλέπουν στην απλούστευση της διαδικασίας είσπραξης των Δ.Ε.Τ.Ε., ενώ το εισπραττόμενο με βάση τις διατάξεις αυτές ποσό διατίθεται για την εξυπηρέτηση του ίδιου σκοπού με τα δικαιώματα αυτά, το ειδικό τέλος 5%ο αντικαθιστά - μολονότι τούτο δεν αναγράφεται ρητά στο νόμο- προκειμένου περί των υπαγόμενων σε ειδικό φόρο κατανάλωσης πετρελαιοειδών προϊόντων τα εν λόγω δικαιώματα και αποτελεί, ως εκ τούτου, ανταποδοτικό τέλος επιβαλλόμενο προς εξασφάλιση της δυνατότητας (ετοιμότητας) παροχής των συγκεκριμένων υπηρεσιών, κατά συνέπεια δε, μετά την έναρξη ισχύος του Ν. 2093/1992 δεν είναι κατά νόμο επιτρεπτή η επιβολή Δ.Ε.Τ.Ε. επί των υπαγόμενων σε ειδικό φόρο κατανάλωσης πετρελαιοειδών προϊόντων, εφόσον οι δαπάνες παροχής των υπηρεσιών τις οποίες αφορούν τα δικαιώματα αυτά καλύπτονται, πλέον από το προβλεπόμενο από την παρ. 5 του άρθρου 9 του νόμου αυτού ειδικό τέλος, ενώ, αντιθέτως, όταν οι εργασίες αφορούν πετρελαιοειδή που απαλλάσσονται από τον ειδικό φόρο κατανάλωσης, εξακολουθούν να οφείλονται Δ.Ε.Τ.Ε. εφόσον στην περίπτωση αυτή δεν καταβάλλεται το ειδικό τέλος 5%ο. Με το σκεπτικό αυτό έγινε δεκτό ότι νόμιμα επιβλήθηκαν Δ.Ε.Τ.Ε. για εργασίες σχετιζόμενες με πετρελαιοειδή, που τελούσαν σε αναστολή καταβολής του ειδικού φόρου κατανάλωσης δυνάμει των διατάξεων του Ν. 23127/1993 (σφραγίσεις, αποσφραγίσεις δεξαμενών και εγκαταστάσεων της φορολογικής αποθήκης, αλλά και εφοδιαστικού δεξαμενόπλοιου, εργασίες Πύλης εξόδου Φορολογικής Αποθήκης, ογκομετρήσεις καυσίμων, βυτιοφόρων και δεξαμενών, σφραγίσεις βυτιοφόρων με καύσιμα ή λιπαντικά, προοριζόμενων για εφοδιασμούς πλοίων, τήρηση των προβλεπόμενων βιβλίων για την παρακολούθηση των προϊόντων, που προορίζονται για εφοδιασμούς πλοίων και παρακολούθηση των εισερχόμενων και εξερχόμενων πετρελαιοειδών-πετρελαίου, μαζούτ και λιπαντικών).